1, 2. (α) Γιατί ήταν αναμενόμενο ότι ο Ιησούς θα μας έδινε έναν απλό τρόπο για να τηρούμε την ανάμνηση του θανάτου του; (β) Ποιες ιδιότητες του Ιησού θα εξετάσουμε;

ΜΠΟΡΕΙΤΕ να περιγράψετε τι συμβαίνει στον ετήσιο εορτασμό της Ανάμνησης του θανάτου του Χριστού; Αναμφίβολα οι περισσότεροι από εμάς θυμόμαστε τις βασικές λεπτομέρειες του Δείπνου του Κυρίου. Γιατί; Επειδή αυτό το δείπνο δεν είναι καθόλου περίπλοκο. Ωστόσο, είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Θα μπορούσαμε λοιπόν να αναρωτηθούμε: “Γιατί είναι τόσο απλό αυτό το δείπνο;”

² Στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του, ο Ιησούς ήταν γνωστός για το ότι δίδασκε σημαντικές αλήθειες με απλό, σαφή και ευκολονόητο τρόπο. (Ματθ. 7:28, 29) Παρόμοια, μας έδωσε έναν απλό αλλά ουσιώδη τρόπο για να τηρούμε την ανάμνηση * του θανάτου του. Ας εξετάσουμε προσεκτικά το δείπνο της Ανάμνησης και κάποια από τα πράγματα που είπε και έκανε ο Ιησούς. Θα κατανοήσουμε ακόμα καλύτερα πόση ταπεινοφροσύνη, θάρρος και αγάπη εκδηλώνει πραγματικά ο Ιησούς και θα μάθουμε πώς μπορούμε να τον μιμούμαστε πιο πιστά.

3. Όπως αναφέρουν τα εδάφια Ματθαίος 26:26-28, πόσο απλό ήταν το αναμνηστικό δείπνο που θέσπισε ο Ιησούς, και τι συμβόλιζαν τα δύο πράγματα που χρησιμοποίησε;

³ Ο Ιησούς θέσπισε την Ανάμνηση του θανάτου του παρουσία των 11 πιστών αποστόλων του. Πήρε πράγματα που είχαν διαθέσιμα από το δείπνο του Πάσχα και πραγματοποίησε αυτόν τον απλό εορτασμό. (Διαβάστε Ματθαίος 26:26-28)  Χρησιμοποίησε μόνο το άζυμο ψωμί και το κρασί που είχαν ήδη στη διάθεσή τους. Ο Ιησούς είπε στους αποστόλους του ότι εκείνα τα δύο απλά πράγματα συμβόλιζαν το τέλειο σώμα του και το τέλειο αίμα του, τα οποία θα πρόσφερε σύντομα για χάρη τους. Οι απόστολοι ίσως να μην ένιωσαν έκπληξη βλέποντας την απλότητα αυτού του σημαντικού νέου δείπνου. Γιατί;

4. Πώς μας βοηθάει η συμβουλή που είχε δώσει παλαιότερα ο Ιησούς στη Μάρθα να καταλάβουμε γιατί κράτησε το αναμνηστικό δείπνο απλό;

⁴ Σκεφτείτε τι είχε συμβεί μερικούς μήνες νωρίτερα, στη διάρκεια του τρίτου έτους της διακονίας του Ιησού, όταν επισκέφτηκε το σπίτι του Λαζάρου, της Μάρθας και της Μαρίας, που ήταν στενοί του φίλοι. Σε εκείνη την άνετη ατμόσφαιρα, ο Ιησούς άρχισε να διδάσκει. Η Μάρθα ήταν μεν παρούσα, αλλά ήταν απασχολημένη με την ετοιμασία ενός μεγάλου γεύματος προς τιμήν του εξαίρετου καλεσμένου της. Όταν ο Ιησούς το παρατήρησε αυτό, διόρθωσε με καλοσύνη τη Μάρθα, βοηθώντας την να καταλάβει ότι δεν ήταν πάντοτε απαραίτητο ένα εξεζητημένο γεύμα. (Λουκ. 10:40-42) Αργότερα, όταν απέμεναν μόνο λίγες ώρες μέχρι τον θυσιαστικό του θάνατο, ο Ιησούς εφάρμοσε τη συμβουλή που είχε δώσει ο ίδιος. Κράτησε το αναμνηστικό δείπνο απλό. Τι μας λέει αυτό για τον Ιησού;

5. Τι μας δείχνει η απλότητα αυτού του δείπνου για τον Ιησού, και πώς εναρμονίζεται αυτό με τα εδάφια Φιλιππησίους 2:5-8;

⁵ Ο Ιησούς ήταν ταπεινός σε ό,τι έλεγε και έκανε. Δεν μας εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι εκδήλωσε μεγάλη ταπεινοφροσύνη την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του. (Ματθ. 11:29) Ήξερε ότι σύντομα επρόκειτο να προσφέρει την πιο σημαντική θυσία στην ανθρώπινη ιστορία και ότι ο Ιεχωβά θα τον ανάσταινε σε μια ένδοξη θέση στον ουρανό. Παρ’ όλα αυτά, δεν τράβηξε υπερβολικά την προσοχή στον εαυτό του απαιτώντας να τηρούν την ανάμνηση του θανάτου του με μια περίπλοκη τελετή. Αντίθετα, είπε στους μαθητές του ότι μια φορά τον χρόνο έπρεπε να τον θυμούνται μέσω αυτού του απλού δείπνου. (Ιωάν. 13:15· 1 Κορ. 11:23-25) Το συγκεκριμένο απλό αλλά κατάλληλο δείπνο δείχνει ότι ο Ιησούς δεν ήταν υπερήφανος. Χαιρόμαστε που η ταπεινοφροσύνη είναι μία από τις εξέχουσες ιδιότητες του ουράνιου Βασιλιά μας.​—Διαβάστε Φιλιππησίους 2:5-8.

6. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε την ταπεινοφροσύνη του Ιησού όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες;

⁶ Πώς μπορούμε να μιμούμαστε την ταπεινοφροσύνη του Ιησού; Βάζοντας τα συμφέροντα των άλλων πάνω από τα δικά μας. (Φιλιπ. 2:3, 4) Σκεφτείτε ξανά την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του Ιησού. Εκείνος γνώριζε ότι σύντομα επρόκειτο να υποστεί οδυνηρό θάνατο. Ωστόσο, ανησυχούσε βαθιά για  τους πιστούς αποστόλους του, οι οποίοι σύντομα θα πενθούσαν για αυτόν. Πέρασε λοιπόν την τελευταία νύχτα του διδάσκοντας, ενθαρρύνοντας και καθησυχάζοντας τους αποστόλους. (Ιωάν. 14:25-31) Ο Ιησούς έδειξε με ταπεινοφροσύνη περισσότερο ενδιαφέρον για το καλό των άλλων παρά για το δικό του. Τι θαυμάσιο παράδειγμα έθεσε για εμάς!

7. Πώς εκδήλωσε ο Ιησούς μεγάλο θάρρος λίγο αφότου θέσπισε το Δείπνο του Κυρίου;

⁷ Λίγο αφότου ο Ιησούς θέσπισε το Δείπνο του Κυρίου, εκδήλωσε τρομερό θάρρος. Πώς; Αποδέχτηκε το θέλημα του Πατέρα του για αυτόν, παρότι γνώριζε πως περιλάμβανε το να εκτελεστεί για το επαίσχυντο έγκλημα της βλασφημίας. (Ματθ. 26:65, 66· Λουκ. 22:41, 42) Ο Ιησούς διακράτησε τέλεια ακεραιότητα ώστε να τιμήσει το όνομα του Ιεχωβά, να υποστηρίξει την κυριαρχία Του και να ανοίξει στους μετανοημένους ανθρώπους τον δρόμο για ατελείωτη ζωή. Ταυτόχρονα, ο Ιησούς προετοίμασε τους ακολούθους του για όσα θα αντιμετώπιζαν σύντομα.

8. (α) Τι είπε ο Ιησούς στους πιστούς αποστόλους του; (β) Τα χρόνια μετά τον θάνατο του Ιησού, πώς ακολούθησαν οι μαθητές του το παράδειγμα θάρρους που έθεσε εκείνος;

⁸ Ο Ιησούς εκδήλωσε επίσης θάρρος βάζοντας στην άκρη οποιαδήποτε ανησυχία ίσως είχε ο ίδιος και εστιάζοντας την προσοχή του στις ανάγκες των πιστών του αποστόλων. Το απλό δείπνο, το οποίο θέσπισε αφού απέπεμψε τον Ιούδα, θα υπενθύμιζε σε όσους θα γίνονταν χρισμένοι ακόλουθοί του τα οφέλη του χυμένου αίματος του Ιησού και της συμμετοχής στη νέα διαθήκη. (1 Κορ. 10:16, 17) Προκειμένου να τους βοηθήσει να αποδειχτούν άξιοι της ουράνιας κλήσης τους, ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του τι ανέμενε ο ίδιος και ο Πατέρας του από αυτούς. (Ιωάν. 15:12-15) Μίλησε επίσης στους αποστόλους για τις δοκιμασίες που τους περίμεναν. Κατόπιν, αφού τόνισε το δικό του παράδειγμα, τους παρότρυνε: «Πάρτε θάρρος»! (Ιωάν. 16: 1-4α, 33) Ύστερα από πολλά χρόνια, οι μαθητές του Ιησού συνέχιζαν να ακολουθούν την αυτοθυσιαστική του πορεία και να εκδηλώνουν θάρρος. Με μεγάλο προσωπικό κόστος, υποστήριζαν ο ένας τον άλλον στις διάφορες δοκιμασίες τους.​—Εβρ. 10:33, 34.

9. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιησού στην εκδήλωση θάρρους;

⁹ Παρόμοια και σήμερα, εμείς μιμούμαστε το παράδειγμα του Ιησού ως προς την εκδήλωση θάρρους. Λόγου χάρη, χρειάζεται θάρρος για να βοηθάμε τους αδελφούς μας που διώκονται εξαιτίας της πίστης τους. Κατά καιρούς, κάποιοι αδελφοί μας ίσως φυλακίζονται άδικα. Όταν συμβαίνει αυτό, πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για εκείνους, πράγμα που περιλαμβάνει και το να μιλάμε για να τους υπερασπιζόμαστε. (Φιλιπ. 1:14· Εβρ. 13:19) Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο δείχνουμε θάρρος είναι συνεχίζοντας να κηρύττουμε «θαρραλέα». (Πράξ. 14:3) Όπως ο Ιησούς, έτσι και εμείς είμαστε αποφασισμένοι να κηρύττουμε το άγγελμα της Βασιλείας, παρότι οι άνθρωποι ίσως μας εναντιώνονται και μας διώκουν. Μερικές φορές όμως ίσως διαπιστώνουμε ότι υστερούμε σε θάρρος. Τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό;

10. Τις εβδομάδες πριν από την Ανάμνηση, τι πρέπει να κάνουμε, και γιατί;

¹⁰ Μπορούμε να ενισχύουμε το θάρρος μας κάνοντας σκέψεις γύρω από την ελπίδα που η λυτρωτική θυσία του Χριστού καθιστά εφικτή για εμάς. (Ιωάν. 3:16· Εφεσ. 1:7) Τις εβδομάδες πριν από την Ανάμνηση, έχουμε μια ιδιαίτερη ευκαιρία να ενισχύσουμε την εκτίμησή μας για το λύτρο. Εκείνο το διάστημα, να ακολουθείτε το πρόγραμμα ανάγνωσης της Γραφής για την Ανάμνηση και να στοχάζεστε με προσευχή τα γεγονότα που συνέβησαν πριν και μετά τον θάνατο του Ιησού. Τότε όταν συγκεντρωθούμε για να τηρήσουμε το Δείπνο του Κυρίου, θα κατανοούμε πληρέστερα τη σημασία των εμβλημάτων της Ανάμνησης και της απαράμιλλης θυσίας που αντιπροσωπεύουν. Όταν εκτιμούμε αυτό που έκαναν για εμάς ο Ιησούς και ο Ιεχωβά και  κατανοούμε πώς ωφελεί εμάς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα, η ελπίδα μας γίνεται πιο ισχυρή, και υποκινούμαστε να υπομείνουμε μέχρι το τέλος.​—Εβρ. 12:3.

11, 12. Τι έχουμε μάθει μέχρι στιγμής;

¹¹ Μέχρι στιγμής έχουμε μάθει ότι το Δείπνο του Κυρίου μάς υπενθυμίζει, όχι μόνο το πολύτιμο λύτρο, αλλά και τις εξέχουσες ιδιότητες της ταπεινοφροσύνης και του θάρρους που εκδήλωσε ο Ιησούς. Πόσο ευγνώμονες είμαστε για το ότι ο Ιησούς συνεχίζει να εκδηλώνει αυτές τις ιδιότητες ως ο ουράνιος Αρχιερέας μας, ο οποίος συνηγορεί υπέρ μας! (Εβρ. 7:24, 25) Προκειμένου να δείχνουμε την εγκάρδια εκτίμησή μας, πρέπει να τηρούμε όσια την ανάμνηση του θανάτου του Ιησού, όπως ακριβώς πρόσταξε εκείνος. (Λουκ. 22:19, 20) Το κάνουμε αυτό την ημέρα που αντιστοιχεί στις 14 Νισάν, την πιο σημαντική ημερομηνία του έτους.

¹² Από τα απλά χαρακτηριστικά του Δείπνου του Κυρίου μπορούμε να διακρίνουμε άλλη μια ιδιότητα που ώθησε τον Ιησού να πεθάνει για εμάς. Όταν βρισκόταν στη γη ως άνθρωπος, ήταν γνωστός για αυτή την ιδιότητα. Για ποια ιδιότητα πρόκειται;

13. Πώς περιγράφουν τα εδάφια Ιωάννης 15:9 και 1 Ιωάννη 4:8-10 την αγάπη που έδειξαν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς, και ποιοι ωφελούνται από αυτήν;

¹³ Ο Ιησούς αντανακλούσε τέλεια την έντονη αγάπη του Ιεχωβά για εμάς με καθετί που έκανε. (Διαβάστε Ιωάννης 15:9· 1 Ιωάννη 4:8-10) Πάνω από όλα, ο Ιησούς υποκινήθηκε από καρδιάς να δώσει τη ζωή του για χάρη μας. Είτε ανήκουμε στους χρισμένους είτε στα «άλλα πρόβατα», ωφελούμαστε από την αγάπη που έδειξαν ο Ιεχωβά και ο Γιος του για εμάς μέσω αυτής της θυσίας. (Ιωάν. 10:16· 1 Ιωάν. 2:2) Σκεφτείτε επίσης την ίδια τη μορφή του αναμνηστικού δείπνου. Αποκαλύπτει την αγάπη και το ενδιαφέρον του Ιησού για τους μαθητές του. Πώς;

14. Με ποιον τρόπο εκδήλωσε ο Ιησούς αγάπη για τους μαθητές του;

¹⁴ Ο Ιησούς εκδήλωσε αγάπη για τους γεννημένους από το πνεύμα ακολούθους του θεσπίζοντας, όχι μια περίπλοκη τελετή, αλλά ένα απλό δείπνο το οποίο θα έπρεπε να τηρούν. Καθώς περνούσε ο καιρός, αυτοί οι χρισμένοι μαθητές έπρεπε να τηρούν την Ανάμνηση κάθε χρόνο υπό ποικίλες περιστάσεις, ακόμα και στη φυλακή. (Αποκ. 2:10) Κατάφεραν να υπακούσουν στον Ιησού; Και βέβαια!

15, 16. Πώς κατάφεραν μερικοί να τηρήσουν το Δείπνο του Κυρίου ακόμα και υπό δύσκολες συνθήκες;

¹⁵ Από τότε μέχρι σήμερα, οι αληθινοί Χριστιανοί προσπαθούν να τηρούν την ανάμνηση του θανάτου του Ιησού. Ακολουθούν τη διαδικασία του Δείπνου του Κυρίου όσο καλύτερα μπορούν, κάποιες φορές υπό δύσκολες συνθήκες. Προσέξτε τα παρακάτω παραδείγματα. Ενώ βρισκόταν στην απομόνωση σε μια κινεζική φυλακή, ο αδελφός Χάρολντ Κινγκ έπρεπε να είναι εφευρετικός. Ετοίμαζε διακριτικά τα εμβλήματα της Ανάμνησης, χρησιμοποιώντας ό,τι υλικά είχε στη διάθεσή του. Επίσης, υπολόγιζε την ημερομηνία της Ανάμνησης όσο πιο προσεκτικά μπορούσε. Όταν έφτανε εκείνη η ημέρα, μόνος στο κελί του, έψαλλε, προσευχόταν και εκφωνούσε μια Γραφική ομιλία.

¹⁶ Ας δούμε άλλο ένα παράδειγμα. Κάποιες αδελφές μας που ήταν φυλακισμένες σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου διακινδύνευσαν τη ζωή τους για να τηρήσουν το Δείπνο του Κυρίου. Αλλά χάρη στην απλή μορφή αυτού του δείπνου, μπόρεσαν να τηρήσουν την Ανάμνηση διακριτικά. Οι αδελφές ανέφεραν: «Στεκόμασταν η μια κοντά στην άλλη σχηματίζοντας κύκλο, στο μέσο του οποίου υπήρχε ένα σκαμνί σκεπασμένο με άσπρο ύφασμα, πάνω στο οποίο ήταν τα εμβλήματα. Ένα κερί φώτιζε το δωμάτιο, επειδή το ηλεκτρικό φως ήταν δυνατόν να  μας προδώσει. . . . Εκφράσαμε ξανά τις ένθερμες ευχές που είχαμε κάνει στον Πατέρα μας να χρησιμοποιήσουμε όλες μας τις δυνάμεις για τη δικαίωση του αγίου ονόματός Του». Τι εξαίρετη πίστη εκδήλωσαν! Και πόση αγάπη εκδήλωσε ο Ιησούς όταν το κατέστησε εφικτό να τηρούμε την Ανάμνηση ακόμα και υπό δύσκολες περιστάσεις!

17. Ποιες ερωτήσεις μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας;

¹⁷ Καθώς η Ανάμνηση πλησιάζει, θα ήταν καλό να κάνουμε στον εαυτό μας τις ακόλουθες ερωτήσεις: “Πώς μπορώ εγώ να μιμούμαι πληρέστερα τον Ιησού ως προς την εκδήλωση αγάπης; Σκέφτομαι τις ανάγκες των συλλάτρεών μου περισσότερο από τις δικές μου; Μήπως αναμένω από τους αδελφούς και τις αδελφές μου περισσότερα από όσα μπορούν να δώσουν ή απεναντίας έχω συναίσθηση των περιορισμών τους;” Ας μιμούμαστε πάντοτε τον Ιησού δείχνοντας «κατανόηση για τους άλλους».​—1 Πέτρ. 3:8.

18, 19. (α) Για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι; (β) Τι είστε αποφασισμένοι να κάνετε;

¹⁸ Η απαίτηση να τηρούμε την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού δεν θα ισχύει για πολύ ακόμα. Όταν ο Ιησούς «έρθει» στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης, θα συγκεντρώσει τους εναπομένοντες «εκλεγμένους» του στον ουρανό, και η Ανάμνηση θα πάψει να τηρείται.​—1 Κορ. 11:26· Ματθ. 24:31.

¹⁹ Ακόμα και όταν σταματήσουμε να τηρούμε το αναμνηστικό δείπνο, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο λαός του Ιεχωβά θα θυμάται με συγκίνηση αυτό το απλό δείπνο ως σύμβολο της μεγαλύτερης ταπεινοφροσύνης, θάρρους και αγάπης που έχει δείξει ποτέ άνθρωπος. Τότε, όσοι τηρούσαν εκείνο το ιδιαίτερο δείπνο αναμφίβολα θα μιλούν για αυτό σε όλους όσους θα ζουν εκείνον τον καιρό. Αλλά για να ωφελούμαστε τώρα από αυτό το δείπνο, πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να μιμούμαστε την ταπεινοφροσύνη, το θάρρος και την αγάπη που εκδήλωσε ο Ιησούς. Αν το κάνουμε αυτό, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα λάβουμε την ανταμοιβή μας από τον Ιεχωβά.​—2 Πέτρ. 1:10, 11.