Τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Ιησούς έγινε Αρχιερέας όταν βαφτίστηκε το 29 Κ.Χ. Ποια είναι αυτά τα στοιχεία; Κατά το βάφτισμά του, ο Ιησούς παρουσίασε τον εαυτό του για θυσία στο θυσιαστήριο του “θελήματος” του Θεού. (Γαλ. 1:4· Εβρ. 10:5-10) Εφόσον αυτό το συμβολικό θυσιαστήριο βρίσκεται σε ύπαρξη από το βάφτισμα του Ιησού και έπειτα, ο μεγάλος πνευματικός ναός​—ο οποίος αντιπροσωπεύει τη διευθέτηση για αγνή λατρεία του Ιεχωβά με βάση το λύτρο—​πρέπει επίσης να ήρθε σε ύπαρξη τότε. Το θυσιαστήριο αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό εκείνου του πνευματικού ναού.​—Ματθ. 3:16, 17· Εβρ. 5:4-6.

Από τη στιγμή που ήρθε σε ύπαρξη ο μεγάλος πνευματικός ναός, χρειαζόταν ένας αρχιερέας για να υπηρετεί εκεί. Για να καλυφτεί αυτή η ανάγκη, ο Ιησούς χρίστηκε «με άγιο πνεύμα και δύναμη». (Πράξ. 10:37, 38· Μάρκ. 1:9-11) Πώς όμως μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιησούς διορίστηκε Αρχιερέας πριν από τον θάνατο και την ανάστασή του; Βρίσκουμε μια πειστική απόδειξη αν εξετάσουμε το παράδειγμα του Ααρών και των διαδόχων του που υπηρέτησαν ως αρχιερείς υπό τον Μωσαϊκό Νόμο.

Σύμφωνα με τον Νόμο, μόνο ο αρχιερέας μπορούσε να μπει στα Άγια των Αγίων της σκηνής της μαρτυρίας και, αργότερα, του ναού. Αυτό το τμήμα χωριζόταν από τα Άγια με μια κουρτίνα. Ο αρχιερέας περνούσε από αυτή την κουρτίνα μόνο την Ημέρα της Εξιλέωσης. (Εβρ. 9:1-3, 6, 7) Όπως ο Ααρών και οι διάδοχοί του διορίστηκαν αρχιερείς προτού περάσουν «διαμέσου της [κυριολεκτικής] κουρτίνας» της σκηνής της μαρτυρίας, έτσι και ο Ιησούς πρέπει να διορίστηκε Αρχιερέας του μεγάλου πνευματικού ναού του Ιεχωβά προτού πεθάνει και περάσει «διαμέσου της κουρτίνας, δηλαδή της σάρκας του», σε ουράνια ζωή. (Εβρ. 10:20) Γι’ αυτόν τον λόγο, ο απόστολος Παύλος είπε ότι ο Ιησούς «ήρθε ως αρχιερέας» και κατόπιν «εισήλθε στη μεγαλύτερη και τελειότερη σκηνή η οποία δεν είναι φτιαγμένη από χέρια», μπήκε «στον ίδιο τον ουρανό».​—Εβρ. 9:11, 24.

Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο πότε επικυρώθηκε η νέα διαθήκη και στο πότε εγκαινιάστηκε. Γιατί; Όταν ο Ιησούς αναλήφθηκε στον ουρανό και παρουσίασε την αξία της τέλειας ανθρώπινης ζωής του για χάρη μας, ενεργοποίησε μια διαδικασία η οποία επικύρωσε, δηλαδή νομιμοποίησε, τη νέα διαθήκη. Η ίδια διαδικασία εγκαινίασε τη διαθήκη, δηλαδή την έθεσε σε ισχύ. Ποια βήματα περιλάμβανε αυτό;

Πρώτα, ο Ιησούς εμφανίστηκε ενώπιον του Ιεχωβά. Κατόπιν, πρόσφερε την αξία της θυσίας του στον Ιεχωβά. Τέλος, ο Ιεχωβά δέχτηκε την αξία του χυμένου αίματος του Ιησού. Προτού γίνουν αυτά τα βήματα, η νέα διαθήκη δεν είχε τεθεί σε ισχύ.

Η Γραφή δεν μας λέει πότε ακριβώς δέχτηκε ο Ιεχωβά την αξία της θυσίας του Ιησού. Κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε μια συγκεκριμένη στιγμή κατά την οποία η νέα διαθήκη επικυρώθηκε και τέθηκε σε ισχύ. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς αναλήφθηκε στον ουρανό δέκα ημέρες πριν από την Πεντηκοστή. (Πράξ. 1:3) Κάποια στιγμή μέσα σε εκείνο το σύντομο διάστημα, παρουσίασε την αξία της θυσίας του στον Ιεχωβά, ο οποίος τη δέχτηκε. (Εβρ. 9:12) Οι αποδείξεις τού ότι η νέα διαθήκη είχε τεθεί σε ισχύ έγιναν ορατές την Πεντηκοστή. (Πράξ. 2:1-4, 32, 33) Προφανώς, η νέα διαθήκη τότε ίσχυε και λειτουργούσε.

Συνοψίζοντας, η νέα διαθήκη επικυρώθηκε και εγκαινιάστηκε όταν ο Ιεχωβά δέχτηκε την αξία του χυμένου αίματος του Ιησού και εισήγαγε τους χρισμένους σε εκείνη τη διαθήκη. Τότε η διαθήκη τέθηκε σε ισχύ με τον Αρχιερέα, τον Ιησού, να υπηρετεί ως Μεσίτης της.​—Εβρ. 7:25· 8:1-3, 6· 9:13-15.