1. Πώς μπορεί να επηρεάσει τους ανθρώπους το πνεύμα του ανταγωνισμού;

ΣΤΟΝ σημερινό κόσμο, πολλοί άνθρωποι ενεργούν ιδιοτελώς, υποκινούμενοι από πνεύμα ανταγωνισμού. Ένας επιχειρηματίας ίσως πατάει επί πτωμάτων για να ξεπεράσει τους ανταγωνιστές του. Ένας αθλητής μπορεί να τραυματίσει εσκεμμένα κάποιον παίκτη της άλλης ομάδας για να κερδίσει τον αγώνα. Ένας μαθητής που θέλει να μπει σε κάποιο ονομαστό πανεπιστήμιο ίσως αντιγράφει στις εισαγωγικές εξετάσεις. Ως Χριστιανοί, αναγνωρίζουμε ότι τέτοιου είδους διαγωγή είναι εσφαλμένη. Ανήκει στα «έργα της σάρκας». (Γαλ. 5:​19-21) Ωστόσο, θα μπορούσαν κάποιοι υπηρέτες του Ιεχωβά να προκαλούν ανταγωνισμό μέσα στην εκκλησία χωρίς καν να το συνειδητοποιούν; Αυτό το ερώτημα είναι σημαντικό, επειδή το πνεύμα του ανταγωνισμού μπορεί να επηρεάσει την ενότητα της αδελφότητάς μας.

2. Τι θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο;

² Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε τις αρνητικές ιδιότητες που μπορούν να μας κάνουν να προκαλούμε τους αδελφούς μας σε ανταγωνισμό. Θα αναλύσουμε επίσης το παράδειγμα πιστών αντρών και γυναικών των Βιβλικών χρόνων, οι οποίοι δεν ενέδωσαν στο πνεύμα του ανταγωνισμού. Αρχικά, ας δούμε πώς μπορούμε να εξετάζουμε τα κίνητρά μας.

3. Ποια ερωτήματα πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας;

³ Κατά καιρούς, είναι καλό να εξετάζουμε τα κίνητρά μας. Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε: “Μήπως μετράω την αξία μου συγκρίνοντας τον εαυτό μου με άλλους; Μήπως κίνητρό μου είναι η επιθυμία να είμαι ο καλύτερος σε οτιδήποτε κάνω ή τουλάχιστον  καλύτερος από κάποιον συγκεκριμένο αδελφό ή αδελφή; Ή θέλω απλώς να δίνω στον Ιεχωβά το καλύτερο;” Γιατί πρέπει να μας απασχολούν αυτά τα ερωτήματα; Προσέξτε τι λέει ο Λόγος του Θεού.

4. Όπως αναφέρουν τα εδάφια Γαλάτες 6:3, 4, γιατί δεν πρέπει να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους;

⁴ Η Γραφή μάς προτρέπει να μη συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους. (Διαβάστε Γαλάτες 6:3, 4) Γιατί; Από τη μία πλευρά, αν νομίζουμε ότι τα καταφέρνουμε καλύτερα από τον αδελφό μας, μπορεί να γίνουμε υπερήφανοι. Από την άλλη πλευρά, αν συγκρίνουμε δυσμενώς τον εαυτό μας με τους άλλους, πιθανότατα θα αποθαρρυνθούμε. Είτε έτσι είτε αλλιώς, δεν θα σκεφτόμαστε λογικά, με σωφροσύνη. (Ρωμ. 12:3) Η Κατερίνα, * μια αδελφή που ζει στην Ελλάδα, λέει: «Σύγκρινα τον εαυτό μου με άλλες αδελφές που φαίνονταν πιο όμορφες, πιο αποτελεσματικές στη διακονία και πιο ικανές να κάνουν φιλίες. Ως αποτέλεσμα, ένιωθα άχρηστη». Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Ιεχωβά μάς έλκυσε κοντά του, όχι επειδή είμαστε όμορφοι, εύγλωττοι ή δημοφιλείς, αλλά επειδή είμαστε πρόθυμοι να τον αγαπάμε και να ακούμε τον Γιο του.​—Ιωάν. 6:​44· 1 Κορ. 1:​26-31.

5. Τι μαθαίνετε από την εμπειρία του αδελφού Χιουν;

⁵ Ένα άλλο ερώτημα που θα μπορούσαμε να κάνουμε στον εαυτό μας είναι το εξής: “Είμαι γνωστός ως ειρηνοποιός ή μήπως βρίσκομαι συχνά μπλεγμένος σε διενέξεις;” Προσέξτε την εμπειρία του Χιουν, ενός αδελφού που ζει στη Νότια Κορέα. Κάποτε έβλεπε ορισμένους αδελφούς που είχαν προνόμια υπηρεσίας ως αντιπάλους του. Ο ίδιος λέει: «Είχα επικριτική διάθεση απέναντι σε αυτούς τους αδελφούς και συχνά διαφωνούσα με όσα έλεγαν». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; «Η στάση μου προξένησε διχόνοια στην εκκλησία», παραδέχεται. Μερικοί φίλοι του Χιουν τον βοήθησαν να συνειδητοποιήσει το πρόβλημά του. Ο Χιουν έκανε τις αναγκαίες αλλαγές και σήμερα υπηρετεί αποτελεσματικά ως πρεσβύτερος. Αν διακρίνουμε στον εαυτό μας την τάση να προκαλούμε ανταγωνισμό αντί να προάγουμε την ειρήνη, πρέπει να κάνουμε κάτι αμέσως.

6. Σύμφωνα με το εδάφιο Γαλάτες 5:​26, ποιες ανεπιθύμητες ιδιότητες συντελούν στο πνεύμα του ανταγωνισμού;

⁶ Διαβάστε Γαλάτες 5:​26. Ποιες ανεπιθύμητες ιδιότητες μπορούν να οδηγήσουν στην εκδήλωση ανταγωνιστικού πνεύματος; Μια τέτοια ιδιότητα είναι ο εγωισμός. Ο εγωιστής είναι υπερήφανος και ιδιοτελής. Ένα άλλο κακό χαρακτηριστικό είναι ο φθόνος. Ο φθονερός άνθρωπος, όχι μόνο θέλει κάτι που έχει κάποιος άλλος, αλλά θέλει επίσης να το στερήσει και από εκείνον. Στην πραγματικότητα, ο φθόνος είναι μια μορφή μίσους. Πρέπει να αποφεύγουμε αυτά τα κακά χαρακτηριστικά πάση θυσία!

7. Δείξτε με παράδειγμα τη βλάβη που μπορεί να προξενήσει ο εγωισμός και ο φθόνος.

⁷ Οι αρνητικές ιδιότητες του εγωισμού και του φθόνου θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με ακαθαρσίες που μολύνουν τα καύσιμα ενός αεροσκάφους. Το αεροπλάνο ίσως καταφέρει να απογειωθεί, αλλά αυτές οι ακαθαρσίες μπορεί να φράξουν τους σωλήνες τροφοδοσίας καυσίμου, κάνοντας τους κινητήρες να χάσουν ισχύ λίγο πριν από την προσγείωση, με αποτέλεσμα τη συντριβή του αεροπλάνου. Παρόμοια, κάποιος μπορεί να υπηρετεί τον Ιεχωβά για ένα διάστημα. Αν όμως υποκινείται από εγωισμό και φθόνο, θα συντριφτεί. (Παρ. 16:​18) Θα πάψει να υπηρετεί τον Ιεχωβά και θα βλάψει τόσο τον εαυτό του όσο και άλλους. Αλλά πώς μπορούμε να φυλαγόμαστε από τον εγωισμό και τον φθόνο;

8. Πώς μπορούμε να καταπολεμήσουμε τον εγωισμό;

 ⁸ Μπορούμε να καταπολεμήσουμε τον εγωισμό έχοντας κατά νου τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου προς τους Φιλιππησίους: «Μην κάνετε τίποτα από φιλόνικη διάθεση ή από εγωισμό, αλλά με ταπεινοφροσύνη να θεωρείτε τους άλλους ανώτερους από εσάς». (Φιλιπ. 2:3) Αν θεωρούμε τους άλλους ανώτερους από εμάς, δεν θα ανταγωνιζόμαστε εκείνους που ίσως έχουν μεγαλύτερα ταλέντα και ικανότητες από ό,τι εμείς. Ίσα ίσα, θα χαιρόμαστε για αυτούς, ιδίως αν χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους στην υπηρεσία του Ιεχωβά για δικό του αίνο. Αντίστοιχα, αν οι αδελφοί και οι αδελφές μας που έχουν κάποια χαρίσματα ακολουθούν τη συμβουλή του Παύλου, θα εστιάζουν στις ιδιότητες που εκτιμούν σε εμάς. Ως αποτέλεσμα, όλοι θα προάγουμε την ειρήνη και την ενότητα στην εκκλησία.

9. Πώς μπορούμε να ελέγχουμε την τάση μας για φθόνο;

⁹ Μπορούμε να ελέγχουμε την τάση μας για φθόνο καλλιεργώντας μετριοφροσύνη, δηλαδή έχοντας συναίσθηση των περιορισμών μας. Αν είμαστε μετριόφρονες, δεν θα προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι έχουμε περισσότερα ταλέντα ή ικανότητες από όλους τους άλλους. Αντίθετα, θα εστιάζουμε στο πώς μπορούμε να μάθουμε από εκείνους που είναι πιο ικανοί από εμάς. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ένας αδελφός στην εκκλησία εκφωνεί θαυμάσιες δημόσιες ομιλίες. Θα μπορούσαμε να τον ρωτήσουμε πώς προετοιμάζει τις ομιλίες του. Αν μια αδελφή είναι καλή μαγείρισσα, θα μπορούσαμε να της ζητήσουμε κάποιες υποδείξεις για να βελτιωθούμε σε αυτόν τον τομέα. Αν ένας νεαρός Χριστιανός δυσκολεύεται να κάνει φίλους, θα μπορούσε να ζητήσει τη συμβουλή κάποιου που τα καταφέρνει καλά σε αυτό. Με αυτούς τους τρόπους, μπορούμε να αποφεύγουμε τον φθόνο και να βελτιώνουμε τις ικανότητές μας.

10. Ποια πρόκληση αντιμετώπισε ο Γεδεών;

¹⁰ Σκεφτείτε το περιστατικό με τον Γεδεών, ο οποίος ήταν από τη φυλή του Μανασσή, και τους άντρες από τη φυλή του Εφραΐμ. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά, ο Γεδεών και οι 300 άντρες του κέρδισαν μια αξιοσημείωτη νίκη,  για την οποία θα μπορούσαν να υπερηφανεύονται ιδιαίτερα. Οι άντρες του Εφραΐμ πήγαν να βρουν τον Γεδεών, όχι για να τον επαινέσουν, αλλά για να μαλώσουν μαζί του. Φαίνεται ότι θίχτηκε η υπερηφάνειά τους επειδή ο Γεδεών δεν τους είχε καλέσει από την αρχή για να πολεμήσουν τους εχθρούς του Θεού μαζί του. Τους απασχολούσε τόσο πολύ το να προστατέψουν την τιμή της φυλής τους ώστε δεν είδαν τη μεγάλη εικόνα​—ο Γεδεών είχε μόλις συμβάλει στο να τιμηθεί το όνομα του Ιεχωβά και στο να προστατευτεί ο λαός Του.​—Κριτ. 8:1.

11. Πώς απάντησε ο Γεδεών στους άντρες του Εφραΐμ;

¹¹ Ο Γεδεών είπε ταπεινά στους άντρες του Εφραΐμ: «Τι έκανα εγώ σε σύγκριση με εσάς;» Έπειτα ανέφερε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα για το πώς τους είχε ευλογήσει ο Ιεχωβά. Ως αποτέλεσμα, «εκείνοι ηρέμησαν». (Κριτ. 8:2, 3) Ο Γεδεών ήταν πρόθυμος να φερθεί ταπεινά προκειμένου να διατηρηθεί η ειρήνη στον λαό του Θεού.

12. Τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα των Εφραϊμιτών και του Γεδεών;

¹² Τι μαθαίνουμε από αυτή την αφήγηση; Από το παράδειγμα των Εφραϊμιτών μαθαίνουμε ότι δεν πρέπει να μας απασχολεί η προστασία της δικής μας τιμής περισσότερο από την απόδοση τιμής στον Ιεχωβά. Ως οικογενειάρχες και πρεσβύτεροι, μπορούμε να πάρουμε ένα μάθημα από τον Γεδεών. Αν κάποιος αναστατωθεί από κάτι που κάναμε, πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία. Μπορούμε επίσης να επαινέσουμε αυτό το άτομο για κάτι καλό που έκανε. Αυτό θα απαιτήσει ταπεινοφροσύνη εκ μέρους μας, ιδίως αν είναι ξεκάθαρο ότι το άλλο άτομο έχει άδικο. Αλλά η ειρήνη αξίζει πολύ περισσότερο από την προσωπική μας υπερηφάνεια.

13. Ποια δυσκολία αντιμετώπιζε η Άννα, και πώς την ξεπέρασε;

¹³ Σκεφτείτε επίσης το παράδειγμα της Άννας. Ήταν παντρεμένη με έναν Λευίτη, τον Ελκανά, ο οποίος την αγαπούσε πάρα πολύ. Αλλά ο Ελκανά είχε και άλλη μια σύζυγο, τη Φενίννα. Ο Ελκανά αγαπούσε την Άννα περισσότερο από τη Φενίννα. Ωστόσο, «η Φενίννα είχε παιδιά, αλλά η Άννα δεν είχε». Γι’ αυτό, η Φενίννα περιγελούσε την Άννα «ασταμάτητα ώστε να τη στενοχωρεί». Πώς αντιδρούσε η Άννα; Στενοχωριόταν πάρα πολύ! «Έκλαιγε και δεν έτρωγε». (1 Σαμ. 1:2, 6, 7) Παρ’ όλα αυτά, δεν αναφέρεται ότι η Άννα προσπάθησε να εκδικηθεί τη Φενίννα με κάποιον τρόπο. Αντί για αυτό, άνοιξε την καρδιά της στον Ιεχωβά, με τη βεβαιότητα ότι εκείνος θα διόρθωνε τα πράγματα. Άλλαξε η στάση της Φενίννας απέναντι στην Άννα; Η Γραφή δεν λέει. Ξέρουμε όμως ότι η Άννα ξαναβρήκε την εσωτερική της ειρήνη και τη διατήρησε. «Το πρόσωπό της δεν ήταν πια θλιμμένο».​—1 Σαμ. 1:​10, 18.

14. Τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα της Άννας;

¹⁴ Τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα της Άννας; Αν κάποιος προσπαθεί να σας ανταγωνιστεί με κάποιον τρόπο, να θυμάστε ότι  εσείς έχετε τον έλεγχο της κατάστασης. Δεν είστε υποχρεωμένοι να εμπλακείτε στον ανταγωνισμό. Αντί να ανταποδώσετε κακό αντί κακού, προσπαθήστε να κάνετε ειρήνη με το συγκεκριμένο άτομο. (Ρωμ. 12:​17-21) Ακόμα και αν δεν ανταποκριθεί, εσείς θα διατηρήσετε την εσωτερική σας ειρήνη.

15. Ποια κοινά είχαν ο Απολλώς και ο Παύλος;

¹⁵ Τέλος, σκεφτείτε τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα του μαθητή Απολλώ και του αποστόλου Παύλου. Και οι δύο είχαν άριστη γνώση των Γραφών. Και οι δύο ήταν πασίγνωστοι και αποτελεσματικοί δάσκαλοι. Και οι δύο είχαν βοηθήσει πολλούς να γίνουν μαθητές. Αλλά κανείς από τους δύο δεν έβλεπε τον άλλον ως αντίπαλο.

16. Πώς θα περιγράφατε τον Απολλώ;

¹⁶ Ο Απολλώς «καταγόταν από την Αλεξάνδρεια», η οποία ήταν κέντρο μάθησης τον πρώτο αιώνα. Ήταν προφανώς χαρισματικός ομιλητής και «καλά καταρτισμένος στις Γραφές». (Πράξ. 18:​24) Όταν ο Απολλώς έμεινε για κάποιο διάστημα στην Κόρινθο, μερικοί στην εκκλησία έδειχναν φανερά ότι τον προτιμούσαν από κάποιους άλλους αδελφούς, περιλαμβανομένου και του Παύλου. (1 Κορ. 1:​12, 13) Μήπως ο Απολλώς προήγε αυτή τη διαιρετική στάση; Δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι τέτοιο. Μάλιστα αργότερα, όταν ο Απολλώς είχε φύγει από την Κόρινθο, ο Παύλος τον πρότρεψε να επιστρέψει εκεί. (1 Κορ. 16:​12) Ο Παύλος δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνει αυτό αν πίστευε ότι ο Απολλώς διαιρούσε την εκκλησία. Είναι σαφές ότι ο Απολλώς χρησιμοποιούσε τα χαρίσματά του με καλό τρόπο​—για να διακηρύττει τα καλά νέα και να ενισχύει τους αδελφούς του. Μπορούμε επίσης να είμαστε βέβαιοι ότι ο Απολλώς ήταν ταπεινός. Για παράδειγμα, δεν αναφέρεται ότι προσβλήθηκε όταν ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα «του εξήγησαν ακριβέστερα την οδό του Θεού».​—Πράξ. 18:​24-28.

17. Πώς προήγε ο Παύλος την ειρήνη;

 ¹⁷ Ο απόστολος Παύλος ήταν ενήμερος για το καλό έργο που έκανε ο Απολλώς. Αλλά δεν ένιωθε να απειλείται από εκείνον. Η ταπεινοφροσύνη, η μετριοφροσύνη και η λογικότητα του Παύλου φαίνονται από τη συμβουλή που έδωσε στην εκκλησία της Κορίνθου. Αντί να κολακεύεται από εκείνους που έλεγαν: «Εγώ είμαι του Παύλου», έστρεψε όλη την προσοχή στον Ιεχωβά Θεό και στον Ιησού Χριστό.​—1 Κορ. 3:​3-6.

18. Με βάση τα εδάφια 1 Κορινθίους 4:6, 7, τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα του Απολλώ και του Παύλου;

¹⁸ Τι μαθαίνουμε από το παράδειγμα του Απολλώ και του Παύλου; Ίσως εργαζόμαστε σκληρά για τον Ιεχωβά και ίσως βοηθάμε πολλά άτομα να προοδεύσουν ως το βάφτισμα. Αλλά αντιλαμβανόμαστε ότι οποιαδήποτε επιτυχία έχουμε οφείλεται αποκλειστικά στην ευλογία του Ιεχωβά. Από το παράδειγμα του Απολλώ και του Παύλου παίρνουμε άλλο ένα μάθημα: Όσο μεγαλύτερη είναι η προβολή μας τόσο περισσότερες είναι οι δυνατότητές μας να προάγουμε την ειρήνη. Πόσο ευγνώμονες είμαστε όταν οι διορισμένοι άντρες προάγουν την ειρήνη και την ενότητα βασίζοντας τις συμβουλές τους στον Λόγο του Θεού και στρέφοντας την προσοχή, όχι στον εαυτό τους, αλλά στο υπόδειγμά μας, τον Χριστό Ιησού!​—Διαβάστε 1 Κορινθίους 4:6, 7.

19. Τι μπορεί να κάνει ο καθένας από εμάς; (Βλέπε επίσης το πλαίσιο « Μην Προκαλείτε Ανταγωνισμό».)

¹⁹ Ο καθένας από εμάς έχει κάποιο θεόδοτο ταλέντο ή ικανότητα. Μπορούμε να χρησιμοποιούμε αυτό το χάρισμα “για να υπηρετούμε ο ένας τον άλλον”. (1 Πέτρ. 4:​10) Ίσως νομίζουμε ότι ο ρόλος που παίζουμε είναι μικρός. Αλλά οι μικρές πράξεις που προάγουν την ενότητα είναι σαν τις μικρές βελονιές που κρατούν ενωμένο ένα ρούχο. Ας εργαζόμαστε σκληρά για να εξαλείψουμε από μέσα μας και το παραμικρό ίχνος ανταγωνιστικού πνεύματος. Ας είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προάγουμε την ειρήνη και την ενότητα στην εκκλησία.​—Εφεσ. 4:3.