1. Γιατί είναι σοφό να προετοιμαζόμαστε για καταστροφές;

 Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ σώζει ζωές. Για παράδειγμα, όταν πλήττει κάποια καταστροφή, εκείνοι που είναι προετοιμασμένοι έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιζήσουν και να μπορέσουν να βοηθήσουν άλλους. Ένας οργανισμός παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ευρώπη το έθεσε ως εξής: «Από την καλή προετοιμασία μπορεί να εξαρτηθούν τα πάντα».

2. Γιατί πρέπει να προετοιμαστούμε για τη μεγάλη θλίψη; (Ματθαίος 24:44)

² Η μεγάλη θλίψη θα ξεσπάσει ξαφνικά. (Ματθ. 24:21) Ωστόσο, ανόμοια με πολλές άλλες καταστροφές, η μεγάλη θλίψη δεν θα αιφνιδιάσει τους πάντες. Πριν από 2.000 περίπου χρόνια, ο Ιησούς προειδοποίησε τους ακολούθους του να ετοιμαστούν για εκείνη την ημέρα. (Διαβάστε Ματθαίος 24:44) Αν είμαστε προετοιμασμένοι, θα μας είναι ευκολότερο να υπομείνουμε εκείνη τη δύσκολη περίοδο και να βοηθήσουμε άλλους να κάνουν το ίδιο.​—Λουκ. 21:36.

3. Πώς θα μας βοηθήσει η υπομονή, η συμπόνια και η αγάπη να είμαστε έτοιμοι για τη μεγάλη θλίψη;

³ Προσέξτε τρεις ιδιότητες οι οποίες μπορούν να μας βοηθήσουν να είμαστε έτοιμοι για τη μεγάλη θλίψη. Πώς θα ανταποκριθούμε αν μας ζητηθεί να κηρύξουμε ένα δριμύ άγγελμα κρίσης και αντιμετωπίσουμε εναντίωση; (Αποκ. 16:21) Θα χρειαστούμε υπομονή για να υπακούσουμε στον Ιεχωβά, βέβαιοι ότι εκείνος θα μας προστατέψει. Τι θα κάνουμε αν κάποιοι αδελφοί μας χάσουν μερικά ή όλα τα υλικά τους αποκτήματα; (Αββακ. 3:17, 18) Θα χρειαστούμε συμπόνια η οποία θα μας ωθήσει να τους βοηθήσουμε. Πώς θα αντιδράσουμε αν, εξαιτίας της επίθεσης ενός συνασπισμού εθνών, χρειαστεί να ζήσουμε για κάποιο διάστημα πολύ κοντά με τους αδελφούς και τις αδελφές μας; (Ιεζ. 38:10-12) Θα χρειαστούμε ισχυρή αγάπη για αυτούς, η οποία θα μας βοηθήσει να αντεπεξέλθουμε σε εκείνη τη δύσκολη περίοδο.

4. Πώς δείχνει η Γραφή ότι πρέπει να καλλιεργούμε συνεχώς υπομονή, συμπόνια και αγάπη;

 ⁴ Ο Λόγος του Θεού μάς προτρέπει να καλλιεργούμε συνεχώς υπομονή, συμπόνια και αγάπη. Το εδάφιο Λουκάς 21:19 λέει: «Μέσω της υπομονής σας θα διατηρήσετε τη ζωή σας». Το εδάφιο Κολοσσαείς 3:12 αναφέρει: «Ντυθείτε την τρυφερή στοργή της συμπόνιας». Και τα εδάφια 1 Θεσσαλονικείς 4:9, 10 λένε: «Οι ίδιοι έχετε διδαχτεί από τον Θεό να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. . . . Σας προτρέπουμε όμως, αδελφοί, να το κάνετε αυτό σε πληρέστερο βαθμό». Όλα αυτά τα εδάφια απευθύνονταν σε μαθητές που είχαν ήδη δείξει υπομονή, συμπόνια και αγάπη. Εντούτοις, έπρεπε να συνεχίσουν να καλλιεργούν αυτές τις ιδιότητες. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς. Σε σχέση με αυτό, θα ωφεληθούμε αν εξετάσουμε πώς εκδήλωναν οι πρώτοι Χριστιανοί καθεμιά από αυτές τις ιδιότητες. Έπειτα, θα δούμε πώς μπορούμε να μιμούμαστε εκείνους τους μαθητές και, ως αποτέλεσμα, να αποδειχτούμε έτοιμοι για τη μεγάλη θλίψη.

5. Πώς υπέμεναν οι πρώτοι Χριστιανοί τις δοκιμασίες τους;

⁵ Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν ανάγκη από υπομονή. (Εβρ. 10:36) Δεν αντιμετώπιζαν μόνο τα προβλήματα που είναι κοινά σε όλους τους ανθρώπους, αλλά και επιπρόσθετες δοκιμασίες. Πολλοί από αυτούς διώκονταν, όχι μόνο από τους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες και από τις ρωμαϊκές αρχές, αλλά και από τις ίδιες τις οικογένειές τους. (Ματθ. 10:21) Εντός της εκκλησίας, μερικές φορές χρειαζόταν να καταπολεμούν την επιρροή των αποστατών και των διαιρετικών διδασκαλιών τους. (Πράξ. 20:29, 30) Εντούτοις, εκείνοι οι Χριστιανοί υπέμεναν. (Αποκ. 2:3) Πώς; Συλλογίζονταν Βιβλικά παραδείγματα υπομονής, όπως ο Ιώβ. (Ιακ. 5:10, 11) Προσεύχονταν για δύναμη. (Πράξ. 4:29-31) Επίσης, εστίαζαν στα καλά αποτελέσματα της υπομονής τους.​—Πράξ. 5:41.

6. Τι μαθαίνετε από το πώς υπέμεινε η Μερίτα την εναντίωση;

⁶ Μπορούμε και εμείς να υπομείνουμε αν μελετάμε σε τακτική βάση παραδείγματα υπομονής στον Λόγο του Θεού και στις εκδόσεις μας και κάνουμε στοχασμούς γύρω από αυτά. Με αυτόν τον τρόπο, η Μερίτα, μια αδελφή από την Αλβανία, κατάφερε να υπομείνει τη βίαιη εναντίωση της οικογένειάς της. Η Μερίτα λέει: «Συγκινήθηκα βαθιά όταν διάβασα τη Βιβλική αφήγηση για τον Ιώβ. Εκείνος υπέφερε πάρα πολύ​—χωρίς να ξέρει ποιος προξενούσε τις δοκιμασίες του—​και όμως είπε: “Ώσπου να πεθάνω, δεν θα απαρνηθώ την ακεραιότητά μου!” (Ιώβ 27:5) Σκεφτόμουν ότι οι δικές μου δοκιμασίες ωχριούσαν μπροστά στις δοκιμασίες του Ιώβ. Ανόμοια με εκείνον, εγώ ήξερα ποιος τις προξενούσε».

7. Ακόμα και αν αυτή τη στιγμή δεν αντιμετωπίζουμε κάποια σφοδρή δοκιμασία, τι πρέπει να μάθουμε να κάνουμε τώρα;

⁷ Μπορούμε επίσης να ενισχύσουμε την υπομονή μας αν εκφράζουμε τακτικά και ένθερμα τις ανησυχίες μας στον Ιεχωβά. (Φιλιπ. 4:6· 1 Θεσ. 5:17) Ίσως δεν αντιμετωπίζετε κάποια σφοδρή δοκιμασία αυτή τη στιγμή. Αναζητάτε όμως την καθοδηγία του Ιεχωβά οποτεδήποτε νιώθετε αναστατωμένοι, μπερδεμένοι ή πελαγωμένοι; Αν ζητάτε τακτικά από τον Θεό μας να σας βοηθάει με τις καθημερινές σας δυσκολίες τώρα, δεν θα διστάσετε να το κάνετε αυτό όταν αντιμετωπίσετε μεγαλύτερες δυσκολίες στο μέλλον. Τότε, θα έχετε την πεποίθηση ότι εκείνος ξέρει ακριβώς πότε και πώς να ενεργήσει για χάρη σας.​—Ψαλμ. 27:1, 3.

8. Πώς δείχνει το παράδειγμα της Μίρα ότι, αν υπομένουμε δοκιμασίες σήμερα, αυτό θα μας βοηθήσει να υπομείνουμε δοκιμασίες και στο μέλλον; (Ιακώβου 1:2-4) (Βλέπε επίσης εικόνα.)

⁸ Έχουμε περισσότερες πιθανότητες να υπομείνουμε τη μελλοντική μεγάλη θλίψη αν υπομένουμε τις δοκιμασίες που προκύπτουν σήμερα. (Ρωμ. 5:3) Γιατί το λέμε αυτό; Πολλοί  αδελφοί έχουν διαπιστώσει ότι κάθε δοκιμασία της πίστης την οποία υπέμειναν τους βοήθησε να αντέξουν την επόμενη. Η υπομονή τούς εξάγνισε, ενισχύοντας την πίστη τους ότι ο Ιεχωβά είναι έτοιμος και πρόθυμος να βοηθήσει. Η πίστη με τη σειρά της τους βοήθησε να υπομείνουν την επόμενη δοκιμασία. (Διαβάστε Ιακώβου 1:2-4) Η Μίρα, μια σκαπάνισσα στην Αλβανία, έχει διαπιστώσει ότι η υπομονή που έδειξε στο παρελθόν τη βοηθάει να συνεχίζει να υπομένει. Η ίδια παραδέχεται ότι κάποιες φορές νιώθει πως είναι η μόνη που έχει τόσο πολλά προβλήματα. Αλλά τότε θυμάται πόσο πολύ την έχει στηρίξει ο Ιεχωβά τα τελευταία 20 χρόνια και λέει στον εαυτό της: “Μείνε πιστή. Μην αφήσεις να πάνε χαμένα όλα αυτά τα χρόνια και όλες αυτές οι μάχες που έχεις κερδίσει με τη βοήθεια του Ιεχωβά”. Μπορείτε και εσείς να συλλογίζεστε πώς σας έχει ήδη βοηθήσει ο Ιεχωβά να υπομείνετε. Να είστε βέβαιοι ότι, κάθε φορά που υπομένετε μια δοκιμασία, εκείνος το παρατηρεί και θα σας ανταμείψει. (Ματθ. 5:10-12) Ως αποτέλεσμα, όταν αρχίσει η μεγάλη θλίψη, θα έχετε μάθει να υπομένετε και θα είστε αποφασισμένοι να συνεχίσετε να το κάνετε αυτό.

9. Πώς έδειξε συμπόνια η εκκλησία στην Αντιόχεια της Συρίας;

⁹ Σκεφτείτε τι συνέβη όταν οι Χριστιανοί στην Ιουδαία αντιμετώπισαν μια μεγάλη πείνα. Όταν οι αδελφοί της εκκλησίας στην Αντιόχεια της Συρίας έμαθαν για την πείνα, αναμφίβολα ένιωσαν συμπόνια για τους αδελφούς τους στην Ιουδαία. Αλλά έπειτα, η συμπόνια τους τούς ώθησε σε δράση. «Αποφάσισαν, ο καθένας σύμφωνα με τις δυνατότητές του, να στείλουν βοήθεια στους αδελφούς της Ιουδαίας». (Πράξ. 11:27-30) Παρότι οι αδελφοί που επηρεάστηκαν από την πείνα ζούσαν μακριά, οι Χριστιανοί στην Αντιόχεια ήταν αποφασισμένοι να τους βοηθήσουν.​—1 Ιωάν. 3:17, 18.

10. Με ποιους τρόπους μπορούμε να δείχνουμε συμπόνια όταν κάποιοι συλλάτρεις μας επηρεάζονται από μια καταστροφή; (Βλέπε επίσης εικόνα.)

¹⁰ Μπορούμε και εμείς σήμερα να δείχνουμε συμπόνια όταν μαθαίνουμε ότι κάποιοι συλλάτρεις μας έχουν επηρεαστεί από μια καταστροφή. Ανταποκρινόμαστε αμέσως​—ίσως ρωτώντας τους πρεσβυτέρους αν μπορούμε να συμμετάσχουμε σε κάποιο πρόγραμμα παροχής βοήθειας, συνεισφέροντας για το παγκόσμιο έργο ή προσευχόμενοι για εκείνους που έχουν πληγεί από την καταστροφή. b (Παρ. 17:17) Για παράδειγμα, το 2020, πάνω από 950 Επιτροπές Παροχής Βοήθειας σε Καταστροφές παγκόσμια διορίστηκαν να φροντίζουν εκείνους που επηρεάστηκαν από την πανδημία COVID-19. Όσοι υπηρετούν σε επιτροπές παροχής βοήθειας αξίζουν τον θερμό μας έπαινο. Υποκινούμενοι από συμπόνια για τους αδελφούς και τις αδελφές τους, διανέμουν υλική βοήθεια, παρέχουν πνευματική φροντίδα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, επισκευάζουν ή ξαναχτίζουν σπίτια και χώρους λατρείας.​—Παράβαλε 2 Κορινθίους 8:1-4.

11. Πώς τιμούν τον ουράνιο Πατέρα μας οι πράξεις συμπόνιας;

¹¹ Όταν δείχνουμε συμπόνια έπειτα από κάποια καταστροφή, οι άλλοι παρατηρούν τις θυσίες που κάνουμε. Για παράδειγμα, το 2019, ο τυφώνας Ντόριαν κατέστρεψε μια Αίθουσα Βασιλείας στις Μπαχάμες. Όταν οι αδελφοί μας ξανάχτιζαν την αίθουσα, ζήτησαν από έναν εργολάβο που δεν είναι Μάρτυρας να τους δώσει μια προσφορά για να δουν πόσο θα κόστιζαν κάποιες αναγκαίες εργασίες. Εκείνος τους είπε: «Σας προσφέρω δωρεάν . . . τη χρήση του εξοπλισμού, την εργασία και τα υλικά. . . . Θέλω να το κάνω αυτό για την οργάνωσή σας.  Συγκινούμαι βλέποντας πόσο αγαπάτε τους φίλους σας». Οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο δεν γνωρίζουν τον Ιεχωβά. Αλλά πολλοί από αυτούς παρατηρούν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τι προνόμιο είναι να ξέρουμε ότι οι πράξεις συμπόνιας που κάνουμε μπορούν να ελκύσουν ανθρώπους σε εκείνον που είναι «πλούσιος σε έλεος»!​—Εφεσ. 2:4.

12. Πώς προετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη θλίψη αν καλλιεργούμε συμπόνια σήμερα; (Αποκάλυψη 13:16, 17)

¹² Γιατί θα χρειαστεί να δείξουμε συμπόνια στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης; Η Γραφή δείχνει ότι εκείνοι που δεν δίνουν την υποστήριξή τους στο πολιτικό σύστημα θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες​—και τώρα και στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης. (Διαβάστε Αποκάλυψη 13:16, 17) Οι αδελφοί και οι αδελφές μας ίσως χρειαστούν βοήθεια για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Όταν ο Βασιλιάς μας, ο Χριστός Ιησούς, έρθει για να εκτελέσει κρίση, είθε να μας βρει να δείχνουμε συμπόνια και να μας προσκαλέσει να “κληρονομήσουμε τη Βασιλεία”.​—Ματθ. 25:34-40.

13. Όπως δείχνει το εδάφιο Ρωμαίους 15:7, πώς ενίσχυαν οι πρώτοι Χριστιανοί τους δεσμούς της αγάπης τους;

¹³ Η αγάπη ήταν το διακριτικό γνώρισμα των πρώτων Χριστιανών. Αλλά τους ήταν εύκολο να δείχνουν αγάπη; Σκεφτείτε την ποικιλομορφία της εκκλησίας στη Ρώμη. Εκεί υπήρχαν, όχι μόνο Ιουδαίοι, οι οποίοι είχαν μάθει από παιδιά να υπακούν στον Μωσαϊκό Νόμο, αλλά και Εθνικοί, των οποίων το υπόβαθρο ήταν εντελώς διαφορετικό. Μερικοί Χριστιανοί ήταν πιθανώς δούλοι, ενώ άλλοι ήταν ελεύθεροι​—ίσως μάλιστα κάποιοι να ήταν δουλοκτήτες. Πώς θα μπορούσαν εκείνοι οι Χριστιανοί να υπερνικήσουν τέτοιες διαφορές και να ενισχύσουν την αγάπη τους; Ο απόστολος Παύλος τούς έδωσε την προτροπή: «Να καλοδέχεστε λοιπόν ο ένας τον άλλον». (Διαβάστε Ρωμαίους 15:7) Τι εννοούσε; Το ρήμα προσλαμβάνομαι του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, το οποίο χρησιμοποιείται εδώ, σημαίνει υποδέχομαι κάποιον καλοσυνάτα ή φιλόξενα, λόγου χάρη στο σπίτι μου ή στον κύκλο των φίλων μου. Για παράδειγμα, ο Παύλος είπε στον Φιλήμονα πώς να υποδεχτεί τον δραπέτη δούλο Ονήσιμο: «Δέξου τον με καλοσύνη». (Φιλήμ. 17) Η Πρίσκιλλα και ο Ακύλας καλοδέχτηκαν τον Απολλώ, ο οποίος ήξερε λιγότερα για τη Χριστιανοσύνη από εκείνους, και «τον πήραν μαζί τους». (Πράξ. 18:26) Αντί να επιτρέπουν στην ποικιλομορφία τους να τους διαιρεί, εκείνοι οι Χριστιανοί υπερνικούσαν τις διαφορές τους και καλοδέχονταν ο ένας τον άλλον.

14. Γιατί έδειξαν αγάπη η Άννα και ο σύζυγός της;

¹⁴ Μπορούμε και εμείς να δείχνουμε αγάπη στους αδελφούς και στις αδελφές μας με το να τους καλοδεχόμαστε στον κύκλο των φίλων μας. Εκείνοι με τη σειρά τους πιθανότατα θα ανταποκριθούν δείχνοντας αγάπη σε εμάς. (2 Κορ. 6:11-13) Προσέξτε την εμπειρία που είχε η Άννα και ο σύζυγός της. Λίγο αφού μετακόμισαν σε έναν νέο ιεραποστολικό διορισμό στη Δυτική Αφρική, ξέσπασε η πανδημία COVID-19. Επειδή ήταν νεοφερμένοι, ήθελαν να γνωρίσουν από κοντά τους αδελφούς της εκκλησίας, αλλά αυτό ήταν αδύνατον λόγω της πανδημίας. Πώς θα έδειχναν την αγάπη τους; Επικοινωνούσαν με τους αδελφούς μέσω βιντεοδιάσκεψης και τους έλεγαν πόσο πολύ ήθελαν να τους γνωρίσουν καλύτερα. Οι οικογένειες συγκινήθηκαν και ανταποκρίθηκαν τηλεφωνώντας τους συχνά και στέλνοντας μηνύματα. Γιατί έκανε το αντρόγυνο των ιεραποστόλων αυτή την προσπάθεια; Η Άννα λέει: «Η αγάπη που έχουν εκδηλώσει οι άλλοι σε εμένα και στην οικογένειά μου και σε καλούς και σε δύσκολους καιρούς έχει χαραχτεί στην καρδιά και στο μυαλό μου και με υποκινεί να δείχνω και εγώ αγάπη».

15. Τι μαθαίνετε από το παράδειγμα της Βανέσα σχετικά με την αγάπη για όλους τους αδελφούς και τις αδελφές μας; (Βλέπε επίσης εικόνα.)

¹⁵ Πολλοί από εμάς ανήκουμε σε εκκλησίες οι οποίες αποτελούνται από αδελφούς και αδελφές  με διαφορετικό υπόβαθρο και ποικίλες προσωπικότητες. Μπορούμε να ενισχύουμε την αγάπη μας για όλους τους εστιάζοντας στις καλές τους ιδιότητες. Μια αδελφή, η Βανέσα, η οποία υπηρετεί στη Νέα Ζηλανδία, δυσκολευόταν να τα πηγαίνει καλά με μερικά άτομα στην εκκλησία της. Έπειτα όμως αποφάσισε ότι, αντί να απομακρύνεται από τα άτομα των οποίων η προσωπικότητα την εκνεύριζε, θα περνούσε περισσότερο χρόνο μαζί τους. Αυτό τη βοήθησε να διακρίνει τι αγαπάει ο Ιεχωβά σε αυτά τα άτομα. Η Βανέσα λέει: «Από τότε που ο σύζυγός μου έγινε επίσκοπος περιοχής, συναναστρεφόμαστε πολύ περισσότερους αδελφούς και αδελφές που έχουν διαφορετικές προσωπικότητες, και μου είναι ευκολότερο να τα πηγαίνω καλά μαζί τους. Τώρα μου αρέσει η ποικιλία. Προφανώς αρέσει και στον Ιεχωβά, αφού μας έχει ελκύσει σε μια τόσο ποικιλόμορφη ομάδα». Όταν μαθαίνουμε να βλέπουμε τους άλλους όπως τους βλέπει ο Ιεχωβά, αποδεικνύουμε ότι τους αγαπάμε.​—2 Κορ. 8:24.

16. Γιατί θα είναι απολύτως απαραίτητη η αγάπη στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης; (Βλέπε επίσης εικόνα.)

¹⁶ Η αγάπη θα έχει ζωτική σημασία στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης. Όταν ξεκινήσει εκείνη η θλίψη, πού θα βρούμε προστασία; Σκεφτείτε τι είπε ο Ιεχωβά στον λαό του να κάνει όταν θα δεχόταν επίθεση η αρχαία Βαβυλώνα: «Πήγαινε, λαέ μου, μπες στα εσωτερικά σου δωμάτια και κλείσε τις πόρτες σου πίσω σου. Κρύψου για μια στιγμή μόνο, μέχρι να παρέλθει η οργή». (Ησ. 26:20) Φαίνεται ότι εκείνα τα λόγια ισχύουν και για εμάς που θα αντιμετωπίσουμε τη μεγάλη θλίψη. Τα “εσωτερικά δωμάτια” ίσως αναφέρονται στις εκκλησίες μας. Στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης, θα βρούμε την προστασία που υπόσχεται ο Ιεχωβά αν μείνουμε ενωμένοι με τους ομοπίστους μας. Επομένως, πρέπει τώρα να προσπαθούμε σκληρά, όχι απλώς να ανεχόμαστε τους αδελφούς και τις αδελφές μας, αλλά και να τους αγαπάμε. Από αυτό ίσως εξαρτηθεί η επιβίωσή μας!

17. Τι θα μπορέσουμε να κάνουμε στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης αν προετοιμαστούμε τώρα;

¹⁷ «Η μεγάλη ημέρα του Ιεχωβά» θα φέρει στενοχώρια στην ανθρωπότητα. (Σοφ. 1:14, 15) Και ο λαός του Ιεχωβά θα περάσει κακουχίες. Αλλά αν προετοιμαστούμε τώρα, θα μπορέσουμε να μείνουμε ήρεμοι και να βοηθήσουμε και άλλους. Θα υπομείνουμε οποιεσδήποτε δυσκολίες αντιμετωπίσουμε. Όταν οι ομόπιστοί μας υποφέρουν, θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να τους βοηθήσουμε δείχνοντας συμπόνια και καλύπτοντας τις ανάγκες τους. Επίσης, θα παραμείνουμε στο πλευρό των αδελφών μας, τους οποίους έχουμε ήδη μάθει να αγαπάμε. Τότε, ο Ιεχωβά θα μας ανταμείψει με αιώνια ζωή σε έναν κόσμο όπου όλες οι συμφορές και οι θλίψεις θα ξεχαστούν.​—Ησ. 65:17.