Η Χαϊγκανούς, μια αβάφτιστη ευαγγελιζόμενη στην Αρμενία, βρήκε κοντά στο σπίτι της ένα διαβατήριο. Μέσα υπήρχαν χρεωστικές κάρτες και ένα σεβαστό ποσό. Το είπε στον σύζυγό της, ο οποίος ήταν και αυτός αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος.

Το ζευγάρι είχε σοβαρά οικονομικά προβλήματα καθώς και χρέη. Αποφάσισαν όμως να πάνε τα χρήματα στη διεύθυνση που υπήρχε στο διαβατήριο. Ο κύριος που το είχε χάσει δεν πίστευε στα μάτια του​—το ίδιο και η οικογένειά του. Η Χαϊγκανούς και ο σύζυγός της εξήγησαν ότι η εντιμότητά τους ήταν αποτέλεσμα των όσων μάθαιναν από την Αγία Γραφή. Ένιωθαν ότι έπρεπε να είναι έντιμοι, και αξιοποίησαν αυτή την ευκαιρία για να μιλήσουν σχετικά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και να αφήσουν κάποια έντυπα στην οικογένεια.

Η οικογένεια ήθελε να δώσει στην Χαϊγκανούς κάποια χρήματα ως αμοιβή, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Την επομένη, η σύζυγος επισκέφτηκε το ζευγάρι στο σπίτι του και, ως ένδειξη εκτίμησης της οικογένειάς της, επέμεινε να δεχτεί η Χαϊγκανούς ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι.

Όπως εκείνη η οικογένεια, πολλοί άνθρωποι θα έμεναν κατάπληκτοι με την εντιμότητα της Χαϊγκανούς και του συζύγου της. Αλλά ο Ιεχωβά θα έμενε κατάπληκτος; Πώς θα έβλεπε εκείνος την εντιμότητά τους; Άξιζε η έντιμη στάση τους τον κόπο;

Δεν είναι δύσκολο να δοθεί απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις. Ο λόγος είναι ότι οι υπηρέτες του Θεού πιστεύουν πως το να εκδηλώνουν τις ιδιότητες του Ιεχωβά είναι πολυτιμότερο στα μάτια του από τα διαμάντια, το χρυσάφι ή άλλα υλικά πράγματα. Ναι, η άποψη του Ιεχωβά για το τι είναι πολύτιμο και τι όχι διαφέρει από την άποψη των περισσότερων ανθρώπων. (Ησ. 55:8, 9) Και όσο για τους υπηρέτες του, το να αντανακλούν τις ιδιότητες του Ιεχωβά σε πληρέστερο βαθμό είναι ανεκτίμητο επίτευγμα.

Αυτό φαίνεται από τα όσα λέει η Γραφή για τη διάκριση και τη σοφία. Τα εδάφια Παροιμίες 3:13-15 αναφέρουν: «Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που βρήκε σοφία και ο άνθρωπος που αποκτάει διάκριση, γιατί αυτή αποτελεί κέρδος καλύτερο από το ασήμι και σοδειά καλύτερη και από το χρυσάφι. Είναι πολυτιμότερη από τα κοράλλια, και όλα τα άλλα πράγματα που σου φέρνουν ευχαρίστηση δεν είναι ισάξιά της». Σαφώς, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Ιεχωβά θεωρεί τέτοιες ιδιότητες πολυτιμότερες από οποιουσδήποτε υλικούς θησαυρούς.

Τι θα πούμε, λοιπόν, για την εντιμότητα;

Ο ίδιος ο Ιεχωβά είναι έντιμος, «δεν μπορεί να πει ψέματα». (Τίτο 1:2) Ενέπνευσε δε τον απόστολο Παύλο να γράψει στους Εβραίους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα: «Να προσεύχεστε για εμάς, γιατί είμαστε πεπεισμένοι ότι έχουμε έντιμη συνείδηση, επειδή θέλουμε να συμπεριφερόμαστε έντιμα σε όλα».​—Εβρ. 13:18.

Ο Ιησούς Χριστός έθεσε καλό παράδειγμα εντιμότητας. Θυμηθείτε, λόγου χάρη, όταν ο Αρχιερέας Καϊάφας αναφώνησε: «Σε ορκίζω στον ζωντανό Θεό να μας πεις αν εσύ είσαι ο Χριστός, ο Γιος του Θεού!» Ο Ιησούς προσδιόρισε με εντιμότητα τον εαυτό του ως τον Μεσσία, μολονότι η ειλικρινής του παραδοχή ήταν δυνατόν να επιτρέψει στο Σάνχεδριν να ισχυριστεί ότι ήταν βλάσφημος και μπορούσε να οδηγήσει στην εκτέλεσή του.​—Ματθ. 26:63-67.

Τι θα πούμε για εμάς; Θα είμαστε έντιμοι σε καταστάσεις όπου μια ασήμαντη παράλειψη ή αλλαγή στη διατύπωση των λέξεων θα μπορούσε να μας αποφέρει υλικό κέρδος;

Ομολογουμένως, είναι δύσκολο να εκδηλώνει κάποιος εντιμότητα σε αυτές τις τελευταίες ημέρες στις οποίες πολλοί είναι «φίλαυτοι, φιλάργυροι». (2 Τιμ. 3:2) Μια οικονομική κρίση  ή η αβεβαιότητα για την εργασία έχει αντίκτυπο στην εντιμότητα. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι δικαιολογημένοι να κλέβουν, να εξαπατούν ή να κάνουν άλλα ανέντιμα πράγματα. Αυτή η αντίληψη είναι τόσο διαδεδομένη ώστε, όταν περιλαμβάνεται υλικό κέρδος, πολλοί θεωρούν εντελώς αδιανόητο το να φερθούν έντιμα. Ακόμη και κάποιοι Χριστιανοί έχουν πάρει άσοφες αποφάσεις σε αυτόν τον τομέα και χάριν “ανέντιμου υλικού κέρδους” έχουν χάσει την καλή τους υπόσταση στην εκκλησία.​—1 Τιμ. 3:8· Τίτο 1:7.

Η συντριπτική πλειονότητα των Χριστιανών όμως μιμούνται τον Ιησού. Αντιλαμβάνονται ότι οι θεϊκές ιδιότητες είναι πιο σημαντικές από οποιαδήποτε πλούτη ή οφέλη. Συνεπώς, οι Χριστιανοί νεαροί δεν αντιγράφουν για να πάρουν καλούς βαθμούς στο σχολείο. (Παρ. 20:23) Είναι αλήθεια ότι η εντιμότητα μπορεί να μην ανταμείβεται πάντα, όπως συνέβη με τη Χαϊγκανούς. Ωστόσο, το να είμαστε έντιμοι είναι σωστό στα μάτια του Θεού, και μας επιτρέπει να διατηρούμε καθαρή συνείδηση, κάτι πραγματικά πολύτιμο.

Το παράδειγμα του Γκατζίκ το δείχνει αυτό παραστατικά. Ο ίδιος λέει: «Προτού γίνω Χριστιανός, εργαζόμουν για μια μεγάλη εταιρία της οποίας ο ιδιοκτήτης γλίτωνε τους φόρους δηλώνοντας μόνο ένα μικρό μέρος από τα κέρδη της. Μιας και ήμουν ο γενικός διευθυντής, αναμενόταν να κλείνω “συμφωνία” με τον ελεγκτή της εφορίας δωροδοκώντας τον για να παραβλέπει τις απάτες της εταιρίας. Ως αποτέλεσμα, απέκτησα τη φήμη του ανέντιμου ανθρώπου. Όταν γνώρισα την αλήθεια, αρνήθηκα να συνεχίσω να το κάνω αυτό, παρότι η δουλειά ήταν εξαιρετικά επικερδής. Άνοιξα λοιπόν τη δική μου επιχείρηση. Και από την πρώτη κιόλας μέρα, καταχώρισα νομικά την εταιρία μου και πλήρωνα όλους τους φόρους μου».​—2 Κορ. 8:21.

Ο Γκατζίκ συνεχίζει: «Το εισόδημά μου μειώθηκε περίπου στο μισό, οπότε ήταν πλέον πρόκληση το να προμηθεύω για την οικογένειά μου. Τώρα όμως, είμαι πιο ευτυχισμένος. Έχω καθαρή συνείδηση ενώπιον του Ιεχωβά. Αποτελώ καλό παράδειγμα για τους δύο γιους μου, και έχω αποκτήσει τα προσόντα για προνόμια στην εκκλησία. Μεταξύ των οικονομικών ελεγκτών και άλλων με τους οποίους συνεργάζομαι, έχω τώρα τη φήμη έντιμου ανθρώπου».

Ο Ιεχωβά αγαπάει εκείνους που στολίζουν τη διδασκαλία του με το να εκδηλώνουν τις έξοχες ιδιότητές του, περιλαμβανομένης και της εντιμότητας. (Τίτο 2:10) Ενέπνευσε τον Βασιλιά Δαβίδ να δώσει την εξής διαβεβαίωση: «Νέος ήμουν και γέρασα, και όμως δεν είδα δίκαιο εγκαταλειμμένο ούτε κάποιον απόγονό του να ζητάει ψωμί».​—Ψαλμ. 37:25.

Η εμπειρία της πιστής Ρουθ το επιβεβαιώνει αυτό. Εκείνη έμεινε προσκολλημένη στην πεθερά της, τη Ναομί, αντί να την εγκαταλείψει στα γηρατειά της. Η Ρουθ πήγε να ζήσει στον Ισραήλ, όπου θα μπορούσε να λατρεύει τον αληθινό Θεό. (Ρουθ 1:16, 17) Εκεί αποδείχτηκε έντιμη και εργατική, σταχυολογώντας φιλόπονα σύμφωνα με τη διευθέτηση του Νόμου. Παρόμοια με τα όσα έζησε και ο Δαβίδ αργότερα, ο Ιεχωβά δεν άφησε τη Ρουθ και τη Ναομί σε ανέχεια. (Ρουθ 2:2-18) Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιεχωβά έκανε πολύ περισσότερα από το να προμηθεύσει απλώς για τη Ρουθ από υλική άποψη. Την επέλεξε ως πρόγονο του Βασιλιά Δαβίδ, ακόμα δε και του υποσχεμένου Μεσσία!​—Ρουθ 4:13-17· Ματθ. 1:5, 16.

Κάποιοι υπηρέτες του Ιεχωβά ίσως βρίσκονται σε καταστάσεις όπου φαίνεται πολύ δύσκολο να εξασφαλίζουν τα αναγκαία. Αντί να ψάχνουν για μια εύκολη αλλά συνάμα ανέντιμη διέξοδο, αγωνίζονται να εργάζονται σκληρά και να είναι επιμελείς. Με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύουν ότι εκτιμούν τις έξοχες ιδιότητες του Θεού, συμπεριλαμβανομένης της εντιμότητας,  περισσότερο από οτιδήποτε το υλικό.​—Παρ. 12:24· Εφεσ. 4:28.

Όπως η Ρουθ, Χριστιανοί σε όλο τον κόσμο έχουν θέσει πίστη στη δύναμη που διαθέτει ο Ιεχωβά να βοηθάει. Έχουν δείξει ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη σε Εκείνον που φρόντισε να καταγραφεί η εξής υπόσχεση στον Λόγο του: «Δεν πρόκειται να σε αφήσω ούτε πρόκειται να σε εγκαταλείψω». (Εβρ. 13:5) Ο Ιεχωβά έχει δείξει επανειλημμένα ότι και μπορεί και πρόκειται να βοηθήσει τους μη προνομιούχους που εκδηλώνουν εντιμότητα σε κάθε περίπτωση. Έχει παραμείνει συνεπής στην υπόσχεσή του ότι θα προμηθεύει τα αναγκαία της ζωής.​—Ματθ. 6:33.

Ναι, οι άνθρωποι μπορεί να θεωρούν πολύτιμα τα διαμάντια και άλλα αντικείμενα αξίας. Αλλά εμείς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως, για τον ουράνιο Πατέρα μας, το γεγονός ότι εκδηλώνουμε εντιμότητα καθώς και τις άλλες ιδιότητές του αξίζει σίγουρα περισσότερο, ναι πολύ περισσότερο, από οποιαδήποτε πολύτιμα πετράδια!