«ΓΕΙΑ ΣΟΥ! Τι κάνεις;»

Αναμφίβολα έχετε απευθύνει πολλές φορές αυτόν τον χαιρετισμό ή κάποιον παρόμοιο. Ίσως μάλιστα τα λόγια σας να συνοδεύονταν από μια χειραψία ή μια αγκαλιά. Το εθιμοτυπικό και τα λόγια ίσως ποικίλλουν από τόπο σε τόπο, αλλά κατά βάση ο χαιρετισμός είναι πάνω κάτω ο ίδιος. Μάλιστα, το να μη χαιρετήσουμε κάποιον ή να μην ανταποδώσουμε έναν χαιρετισμό μπορεί να ερμηνευτεί ως έλλειψη αγάπης ή αγένεια.

Αλλά δεν το βρίσκουν όλοι εύκολο να χαιρετούν τους άλλους. Μερικοί διστάζουν λόγω ντροπαλότητας ή χαμηλής αυτοεκτίμησης. Κάποιοι δυσκολεύονται να χαιρετούν άτομα που ανήκουν σε άλλη φυλή, προέρχονται από άλλον πολιτισμό ή έχουν διαφορετική θέση στην κοινωνία. Εντούτοις, ακόμα και ένας σύντομος χαιρετισμός μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα.

Αναρωτηθείτε: “Τι μπορεί να επιτελέσει ένας χαιρετισμός; Και τι μπορεί να με διδάξει ο Λόγος του Θεού για τους χαιρετισμούς;”

Όταν ο απόστολος Πέτρος υποδέχτηκε στη Χριστιανική εκκλησία τον πρώτο Εθνικό, τον Κορνήλιο, είπε: «Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης». (Πράξ. 10:34) Αργότερα, ο Πέτρος έγραψε ότι ο Θεός θέλει «όλοι να φτάσουν σε μετάνοια». (2 Πέτρ. 3:9) Αρχικά ίσως συνδέουμε αυτά τα εδάφια με ένα άτομο που γνωρίζει τώρα την αλήθεια. Ωστόσο, ο Πέτρος παρότρυνε επίσης τους Χριστιανούς: «Να τιμάτε ανθρώπους κάθε είδους, να αγαπάτε ολόκληρη την αδελφότητα». (1 Πέτρ. 2:17) Είναι λοιπόν καλό να χαιρετάμε τους άλλους ανεξάρτητα από τη φυλή τους, τον πολιτισμό τους ή το παρελθόν τους. Είναι και αυτός ένας τρόπος με τον οποίο τους τιμούμε και τους δείχνουμε αγάπη.

Ο απόστολος Παύλος πρότρεψε τους αδελφούς στην εκκλησία: «Να καλοδέχεστε . . . ο ένας τον άλλον, όπως και ο Χριστός καλοδέχτηκε εσάς». (Ρωμ. 15:7) Ο Παύλος έκανε ειδική μνεία για τους αδελφούς που αποδείχτηκαν «ενισχυτική βοήθεια» για αυτόν. Πόσο περισσότερο χρειάζονται ενίσχυση οι αδελφοί και οι αδελφές σήμερα, καθώς αντιμετωπίζουμε τη σφοδρή επίθεση του Σατανά ενάντια στον λαό του Θεού!​—Κολ. 4:11, υποσ.· Αποκ. 12:12, 17.

Γραφικά παραδείγματα δείχνουν ότι ένας χαιρετισμός μπορεί να επιτελέσει ακόμα περισσότερα από το να κάνει κάποιον να νιώσει ευπρόσδεκτος.

Όταν ήρθε ο καιρός να μεταφερθεί η ζωή του Γιου του Θεού στη μήτρα της Μαρίας, ο Ιεχωβά έστειλε έναν άγγελο να της μιλήσει. Ο άγγελος άρχισε ως εξής: «Χαίρε, εξαιρετικά ευνοημένη, ο Ιεχωβά είναι μαζί σου». Η Μαρία «αναστατώθηκε πολύ», καθώς δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί της μιλούσε ένας άγγελος. Βλέποντάς το αυτό, ο άγγελος είπε: «Μη φοβάσαι, Μαρία, γιατί βρήκες εύνοια από τον Θεό». Της εξήγησε ότι ο Θεός την είχε επιλέξει για να γεννήσει τον Μεσσία. Τότε η Μαρία ηρέμησε, και είπε υπάκουα: «Ορίστε η δούλη του Ιεχωβά! Ας γίνει σε εμένα σύμφωνα με τα λόγια σου».​—Λουκ. 1:26-38.

Ήταν προνόμιο για τον άγγελο να μεταφέρει ένα μήνυμα από τον Ιεχωβά. Ωστόσο, δεν το θεώρησε υποτιμητικό να απευθύνει τον λόγο σε ένα ατελές ανθρώπινο πλάσμα. Ξεκίνησε με έναν χαιρετισμό. Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτό το παράδειγμα; Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να χαιρετούμε τους άλλους και να τους ενθαρρύνουμε. Με λίγα μόνο λόγια, μπορούμε να βοηθάμε τους άλλους και να τους βεβαιώνουμε ότι ανήκουν πραγματικά στον λαό του Ιεχωβά.

Ο Παύλος γνώρισε πολλά άτομα στις εκκλησίες της Μικράς Ασίας και της Ευρώπης. Οι επιστολές του περιέχουν πολλούς συγκεκριμένους χαιρετισμούς. Το βλέπουμε αυτό στο 16ο κεφάλαιο της επιστολής προς τους Ρωμαίους. Ο Παύλος έστειλε χαιρετισμούς σε πολλούς  συγχριστιανούς του. Ανέφερε ονομαστικά τη Φοίβη, «την αδελφή μας», και πρότρεψε τους αδελφούς να “την καλοδεχτούν σε σχέση με τον Κύριο με τρόπο αντάξιο των αγίων και να τη βοηθήσουν σε ό,τι χρειαστεί”. Ο Παύλος έστειλε χαιρετισμούς στην Πρίσκα και στον Ακύλα και πρόσθεσε: «Τους οποίους ευχαριστώ όχι μόνο εγώ αλλά και όλες οι εκκλησίες των εθνών». Επίσης, έστειλε χαιρετισμούς και σε άτομα για τα οποία δεν ξέρουμε ουσιαστικά τίποτα σήμερα​—«τον αγαπητό μου Επαίνετο» καθώς και «την Τρύφαινα και την Τρυφώσα, οι οποίες εργάζονται σκληρά σε σχέση με τον Κύριο». Πράγματι, ο Παύλος χαιρετούσε πρόθυμα τους αδελφούς και τις αδελφές του.​—Ρωμ. 16:1-16.

Φανταστείτε πόσο χάρηκαν όταν διαπίστωσαν ότι ο Παύλος τούς θυμόταν με εκτίμηση. Πόσο θα βάθυνε η αγάπη που είχαν για τον Παύλο αλλά και ο ένας για τον άλλον! Αυτοί οι στοργικοί χαιρετισμοί ασφαλώς ενθάρρυναν και τους άλλους Χριστιανούς, βοηθώντας τους να παραμείνουν σταθεροί στην πίστη. Ναι, οι χαιρετισμοί που εκφράζουν γνήσιο προσωπικό ενδιαφέρον και έπαινο ισχυροποιούν τις φιλίες και ενώνουν τους όσιους υπηρέτες του Θεού.

Όταν ο Παύλος αποβιβάστηκε στο λιμάνι των Ποτιόλων και κατευθύνθηκε προς τη Ρώμη, κάποιοι Χριστιανοί από εκεί ήρθαν προς τα νότια για να τον συναντήσουν. Με το που τους είδε από μακριά, ο Παύλος «ευχαρίστησε τον Θεό και πήρε θάρρος». (Πράξ. 28:13-15) Μερικές φορές, ίσως μπορούμε να χαιρετήσουμε τον άλλον μόνο χαμογελώντας ή κουνώντας το χέρι. Αλλά ακόμα και αυτό μπορεί να φτιάξει τη διάθεση ενός ατόμου που ίσως είναι θλιμμένο ή στενοχωρημένο.

Ο μαθητής Ιάκωβος χρειαζόταν να δώσει αυστηρή συμβουλή. Κάποιοι Χριστιανοί διέπρατταν πνευματική μοιχεία θέλοντας να είναι φίλοι του κόσμου. (Ιακ. 4:4) Αλλά προσέξτε πώς ξεκίνησε την επιστολή του:

«Ο Ιάκωβος, δούλος του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού, προς τις 12 φυλές που είναι διασκορπισμένες: Χαίρετε!» (Ιακ. 1:1) Οι αναγνώστες του αναμφίβολα δέχτηκαν ευκολότερα τη συμβουλή του όταν είδαν από τον χαιρετισμό του ότι είχαν την ίδια υπόσταση με εκείνον ενώπιον του Θεού. Ναι, ένας ταπεινός χαιρετισμός μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για να συζητηθούν ακόμα και σοβαρά ζητήματα.

Για να ωφελήσει πραγματικά ένας χαιρετισμός, όσο σύντομος και αν είναι, πρέπει να αντανακλά ειλικρίνεια και γνήσια αγάπη. Αυτό ισχύει ακόμα και αν φαίνεται πως περνάει απαρατήρητος. (Ματθ. 22:39) Κάποτε, μια αδελφή στην Ιρλανδία έφτασε στην Αίθουσα Βασιλείας την ώρα που άρχιζε η συνάθροιση. Καθώς έμπαινε βιαστικά μέσα, ένας αδελφός γύρισε προς το μέρος της, της χαμογέλασε και είπε: «Γεια σου. Χαίρομαι πολύ που σε βλέπω». Η αδελφή απλώς πήγε και κάθισε.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, πλησίασε τον αδελφό και του είπε ότι για κάποιο διάστημα αντιμετώπιζε μια στενόχωρη κατάσταση στο σπίτι. Όπως ανέφερε: «Εκείνο το βράδυ ένιωθα τόσο χάλια ώστε παραλίγο να μην έρθω. Δεν θυμάμαι πολλά από τη συνάθροιση, εκτός από το ότι με χαιρέτησες. Με έκανες να νιώσω πραγματικά ευπρόσδεκτη. Σε ευχαριστώ».

Ο αδελφός δεν είχε ιδέα για τη δυναμική επίδραση του σύντομου χαιρετισμού του. Ο ίδιος λέει: «Όταν μου είπε τι σήμαιναν για εκείνη αυτά τα δυο λόγια, χάρηκα πολύ που γύρισα και τη χαιρέτησα. Ένιωσα και εγώ όμορφα».

Ο Σολομών έγραψε: «Ρίξε το ψωμί σου στα νερά, γιατί έπειτα από πολλές ημέρες θα το ξαναβρείς». (Εκκλ. 11:1) Αν αναγνωρίζουμε την αξία των χαιρετισμών μας, ειδικά για τους συγχριστιανούς μας, εμπλουτίζουμε όχι μόνο τη ζωή των άλλων αλλά και τη δική μας. Ποτέ ας μην υποτιμούμε λοιπόν τη δύναμη ενός χαιρετισμού.