1-3. (α) Σύμφωνα με τα εδάφια Ψαλμός 5:4-6, πώς νιώθει ο Ιεχωβά για την πονηρία; (β) Γιατί μπορούμε να πούμε ότι η κακοποίηση παιδιών είναι αντίθετη με «τον νόμο του Χριστού»;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ΘΕΟΣ μισεί κάθε μορφή πονηρίας. (Διαβάστε Ψαλμός 5:4-6) Μισεί τρομερά τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών​—μια ιδιαίτερα αποκρουστική πονηρή πράξη! Μιμούμενοι τον Ιεχωβά, εμείς ως Μάρτυρές του αποστρεφόμαστε την κακοποίηση παιδιών και δεν την ανεχόμαστε μέσα στη Χριστιανική εκκλησία.​—Ρωμ. 12:9· Εβρ. 12:15, 16.

² Κάθε πράξη κακοποίησης παιδιού είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με «τον νόμο του Χριστού»! (Γαλ. 6:2) Γιατί το λέμε αυτό; Όπως μάθαμε στο προηγούμενο άρθρο, ο νόμος του Χριστού, δηλαδή όλα όσα δίδαξε ο Ιησούς με τα λόγια και το παράδειγμά του, έχει ως θεμέλιο την αγάπη και προωθεί τη δικαιοσύνη. Υπακούοντας σε αυτόν τον νόμο, οι αληθινοί Χριστιανοί φέρονται στα παιδιά με τρόπο που τα κάνει να αισθάνονται ότι είναι ασφαλή και ότι τα αγαπούν ειλικρινά. Αλλά η παιδική κακοποίηση είναι μια ιδιοτελής, άδικη πράξη που κάνει το παιδί να νιώθει ότι δεν είναι ασφαλές και ότι δεν το αγαπούν.

³ Δυστυχώς, η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών αποτελεί παγκόσμια μάστιγα, η οποία έχει επηρεάσει και τους αληθινούς Χριστιανούς. Γιατί; Διότι υπάρχουν πολλοί «πονηροί άνθρωποι και απατεώνες», και μερικοί ίσως προσπαθήσουν να εισχωρήσουν στην εκκλησία. (2 Τιμ. 3:13) Επιπρόσθετα, κάποιοι που ισχυρίζονται ότι είναι μέρος της εκκλησίας έχουν ενδώσει σε διεστραμμένες σαρκικές επιθυμίες και έχουν κακοποιήσει παιδιά. Ας δούμε γιατί η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών είναι τόσο βαριά αμαρτία. Έπειτα θα εξετάσουμε πώς χειρίζονται οι πρεσβύτεροι περιπτώσεις σοβαρής αδικοπραγίας, όπως η παιδική  κακοποίηση, και πώς μπορούν οι γονείς να προστατέψουν τα παιδιά τους. *

4, 5. Γιατί αποτελεί η παιδική κακοποίηση αμαρτία εναντίον του θύματος;

⁴ Η κακοποίηση παιδιών έχει μακροχρόνιες συνέπειες. Επηρεάζει τα θύματα αλλά και όσους νοιάζονται για αυτά, όπως τα μέλη της οικογένειάς τους και τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές τους. Η κακοποίηση παιδιών είναι βαριά αμαρτία.

⁵ Αμαρτία εναντίον του θύματος. * Είναι αμαρτία να προξενούμε άδικα πόνο στους άλλους και να τους κάνουμε να υποφέρουν. Όπως θα δούμε στο επόμενο άρθρο, ο δράστης της κακοποίησης κάνει ακριβώς αυτό​—πληγώνει το παιδί με ολέθριους τρόπους. Προδίδει την εμπιστοσύνη του παιδιού και του στερεί το αίσθημα ασφάλειας. Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από μια τέτοια πονηρή πράξη, και τα θύματα χρειάζονται παρηγοριά και βοήθεια.​—1 Θεσ. 5:14.

6, 7. Γιατί αποτελεί η παιδική κακοποίηση αμαρτία εναντίον της εκκλησίας και εναντίον των κοσμικών αρχών;

⁶ Αμαρτία εναντίον της εκκλησίας. Όταν κάποιος που είναι μέρος της εκκλησίας γίνεται ένοχος κακοποίησης παιδιού, φέρνει μομφή στην εκκλησία. (Ματθ. 5:16· 1 Πέτρ. 2:12) Πόσο άδικο είναι αυτό για τους εκατομμύρια πιστούς Χριστιανούς που “αγωνίζονται σκληρά για την πίστη”! (Ιούδα 3) Δεν ανεχόμαστε ανάμεσά μας άτομα που κάνουν πονηρές πράξεις αμετανόητα και φέρνουν μομφή στο καλό όνομα της εκκλησίας.

⁷ Αμαρτία εναντίον των κοσμικών αρχών. Οι Χριστιανοί οφείλουν να “υποτάσσονται στις ανώτερες εξουσίες”. (Ρωμ. 13:1) Αποδεικνύουμε την υποταγή μας δείχνοντας τον δέοντα σεβασμό για τους νόμους της χώρας. Αν κάποιος στην εκκλησία παραβιάσει έναν νόμο του ποινικού δικαίου, λόγου χάρη διαπράττοντας κακοποίηση παιδιού, αμαρτάνει εναντίον των κοσμικών αρχών. (Παράβαλε Πράξεις 25:8) Αν και οι πρεσβύτεροι δεν είναι εξουσιοδοτημένοι να επιβάλλουν τον νόμο της χώρας, δεν προστατεύουν κανέναν δράστη κακοποίησης παιδιού από τις νομικές συνέπειες της αμαρτίας του. (Ρωμ. 13:4) Ο αμαρτωλός θερίζει ό,τι έσπειρε.​—Γαλ. 6:7.

8. Πώς βλέπει ο Ιεχωβά τις αμαρτίες που διαπράττονται εναντίον ανθρώπων;

⁸ Πάνω από όλα, αμαρτία εναντίον του Θεού. (Ψαλμ. 51:4) Όταν ένας άνθρωπος αμαρτάνει εναντίον άλλου ανθρώπου, αμαρτάνει και εναντίον του Ιεχωβά. Προσέξτε ένα παράδειγμα από τον Νόμο που έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ. Ο Νόμος έλεγε ότι όποιος έκλεβε από τον πλησίον του ή διέπραττε απάτη σε βάρος του συμπεριφερόταν «άπιστα προς τον Ιεχωβά». (Λευιτ. 6:2-4) Ασφαλώς λοιπόν όταν ένα άτομο που είναι μέρος της εκκλησίας κακοποιεί κάποιο παιδί, κλέβοντας από αυτό το παιδί το αίσθημα ασφάλειάς του, συμπεριφέρεται άπιστα προς τον Θεό. Ο δράστης φέρνει μεγάλη μομφή στο όνομα του Ιεχωβά. Επομένως, η κακοποίηση πρέπει να καταδικάζεται ως αυτό που πραγματικά είναι​—χονδροειδής αμαρτία εναντίον του Θεού.

9. Ποιες βασισμένες στη Γραφή πληροφορίες έχει παράσχει η οργάνωση του Ιεχωβά στο διάβα των ετών, και γιατί;

⁹ Στο διάβα των ετών, η οργάνωση του Ιεχωβά έχει παράσχει με βάση τη Γραφή πληθώρα πληροφοριών γύρω από την κακοποίηση παιδιών. Για παράδειγμα, άρθρα στη Σκοπιά και  στο Ξύπνα! έχουν αναλύσει πώς μπορούν όσοι έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση να αντιμετωπίσουν τα συναισθηματικά τραύματα, πώς μπορούν να τους βοηθήσουν και να τους ενθαρρύνουν οι άλλοι, καθώς και πώς μπορούν οι γονείς να προστατέψουν τα παιδιά τους. Οι πρεσβύτεροι έχουν λάβει λεπτομερή εκπαίδευση με βάση τη Γραφή για το πώς να χειρίζονται την αμαρτία της κακοποίησης παιδιών. Η οργάνωση συνεχίζει να εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο χειρίζονται οι εκκλησίες την αμαρτία της κακοποίησης παιδιών. Γιατί; Για να διασφαλιστεί ότι ο τρόπος με τον οποίο χειριζόμαστε το ζήτημα είναι σε αρμονία με τον νόμο του Χριστού.

10-12. (α) Όταν οι πρεσβύτεροι χειρίζονται οποιοδήποτε ζήτημα περιλαμβάνει σοβαρή αδικοπραγία, τι έχουν κατά νου, και ποια πράγματα τους απασχολούν; (β) Σύμφωνα με τα εδάφια Ιακώβου 5:14, 15, τι προσπαθούν να κάνουν οι πρεσβύτεροι;

¹⁰ Όταν οι πρεσβύτεροι χειρίζονται οποιοδήποτε ζήτημα περιλαμβάνει σοβαρή αδικοπραγία, έχουν κατά νου ότι ο νόμος του Χριστού απαιτεί να συμπεριφέρονται στο ποίμνιο με αγάπη και να κάνουν ό,τι είναι ορθό και δίκαιο στα μάτια του Θεού. Ως αποτέλεσμα, τους απασχολούν αρκετά πράγματα όταν έρχεται στην προσοχή τους κάποια αναφορά σοβαρής αδικοπραγίας. Τους απασχολεί πρωτίστως η διατήρηση της αγιότητας του ονόματος του Θεού. (Λευιτ. 22:31, 32· Ματθ. 6:9) Επίσης, τους απασχολεί ιδιαίτερα η πνευματική ευημερία των αδελφών τους στην εκκλησία και θέλουν να βοηθήσουν οποιαδήποτε άτομα έχουν πέσει θύματα αδικοπραγίας.

¹¹ Επιπρόσθετα, αν ο ένοχος είναι μέρος της εκκλησίας, κάτι άλλο που απασχολεί τους πρεσβυτέρους είναι να προσπαθήσουν να τον βοηθήσουν να ανανήψει αν αυτό είναι δυνατόν. (Διαβάστε Ιακώβου 5:14, 15) Ο Χριστιανός που ενδίδει σε μια εσφαλμένη επιθυμία και διαπράττει σοβαρή αμαρτία είναι πνευματικά άρρωστος. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει πλέον υγιή σχέση με τον Ιεχωβά. * Κατά μία έννοια, οι πρεσβύτεροι είναι πνευματικοί γιατροί. Προσπαθούν να κάνουν «καλά τον άρρωστο», εν προκειμένω τον ένοχο. Οι βασισμένες στη Γραφή συμβουλές τους μπορούν να τον βοηθήσουν να αποκαταστήσει τη σχέση του με τον Θεό, αλλά αυτό είναι εφικτό μόνο αν έχει μετανοήσει ειλικρινά.​—Πράξ. 3:19· 2 Κορ. 2:5-10.

¹² Είναι λοιπόν σαφές ότι οι πρεσβύτεροι έχουν βαριά ευθύνη. Νοιάζονται βαθιά για το ποίμνιο που τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός. (1 Πέτρ. 5:1-3) Θέλουν να νιώθουν οι αδελφοί και οι αδελφές τους ασφαλείς μέσα στην εκκλησία. Γι’ αυτόν τον λόγο, ενεργούν αμέσως όταν έρχεται στην προσοχή τους κάποια αναφορά σοβαρής αδικοπραγίας, περιλαμβανομένης της κακοποίησης παιδιού. Προσέξτε τις ερωτήσεις που εμφανίζονται στην αρχή των  παραγράφων 13,  15 και  17.

13, 14. Συμμορφώνονται οι πρεσβύτεροι με τους κοσμικούς νόμους που απαιτούν να αναφέρεται στις αρχές κάθε ισχυρισμός περί κακοποίησης παιδιού; Εξηγήστε.

 ¹³ Συμμορφώνονται οι πρεσβύτεροι με τους κοσμικούς νόμους που απαιτούν να αναφέρεται στις κοσμικές αρχές κάθε ισχυρισμός περί κακοποίησης παιδιού; Ναι. Σε μέρη όπου υπάρχουν τέτοιοι νόμοι, οι πρεσβύτεροι προσπαθούν να συμμορφώνονται με τους κοσμικούς νόμους που απαιτούν να αναφέρεται κάθε ισχυρισμός περί κακοποίησης. (Ρωμ. 13:1) Αυτοί οι νόμοι δεν συγκρούονται με τον νόμο του Θεού. (Πράξ. 5:28, 29) Όταν λοιπόν οι πρεσβύτεροι πληροφορούνται ότι ένα παιδί ίσως να έχει κακοποιηθεί, ζητούν αμέσως κατεύθυνση για το πώς θα συμμορφωθούν με τους νόμους που απαιτούν να αναφερθεί αυτό στις αρχές.

 ¹⁴ Οι πρεσβύτεροι διαβεβαιώνουν τα θύματα και τους γονείς τους, καθώς και άλλα άτομα που γνωρίζουν την υπόθεση, ότι έχουν το ελεύθερο να καταγγείλουν στις αρχές την κακοποίηση που ισχυρίζονται ότι συνέβη. Τι θα πούμε όμως αν η καταγγελία αφορά κάποιον που είναι μέρος της εκκλησίας και το ζήτημα γίνεται κατόπιν γνωστό στην τοπική κοινωνία; Μήπως πρέπει ο Χριστιανός που έκανε την καταγγελία να νιώθει ότι έφερε μομφή στο όνομα του Θεού; Όχι. Ο δράστης είναι αυτός που φέρνει μομφή στο όνομα του Θεού.

15, 16. (α) Σύμφωνα με το εδάφιο 1 Τιμόθεο 5:19, γιατί απαιτούνται τουλάχιστον δύο μάρτυρες προτού οι πρεσβύτεροι προβούν σε δικαστική ενέργεια; (β) Τι κάνουν οι πρεσβύτεροι όταν μαθαίνουν ότι κάποιος στην εκκλησία κατηγορείται για κακοποίηση παιδιού;

 ¹⁵ Εντός της εκκλησίας, γιατί απαιτούνται τουλάχιστον δύο μάρτυρες προτού οι πρεσβύτεροι προβούν σε δικαστική ενέργεια; Αυτό απαιτούν οι υψηλοί κανόνες δικαιοσύνης της Γραφής. Όταν δεν υπάρχει ομολογία της αδικοπραγίας, απαιτούνται δύο μάρτυρες για να τεκμηριωθεί η κατηγορία και να εξουσιοδοτηθούν οι πρεσβύτεροι να προβούν σε δικαστική ενέργεια. (Δευτ. 19:15· Ματθ. 18:16· διαβάστε 1 Τιμόθεο 5:19) Μήπως αυτό σημαίνει ότι απαιτούνται οπωσδήποτε δύο μάρτυρες για να μπορεί να αναφερθεί στις αρχές ένας ισχυρισμός περί κακοποίησης; Όχι. Αυτή η απαίτηση δεν εφαρμόζεται στο αν οι πρεσβύτεροι ή άλλοι θα αναφέρουν στις αρχές τον ισχυρισμό ότι έχει διαπραχθεί ένα έγκλημα.

¹⁶ Όταν οι πρεσβύτεροι μαθαίνουν ότι κάποιος στην εκκλησία κατηγορείται για κακοποίηση παιδιού, προσπαθούν να συμμορφωθούν με τους κοσμικούς νόμους σχετικά με την αναφορά του ζητήματος στις αρχές και κατόπιν διεξάγουν έρευνα με βάση τη Γραφή. Αν το άτομο αρνείται την κατηγορία, οι πρεσβύτεροι εξετάζουν τις καταθέσεις των μαρτύρων. Αν η κατηγορία τεκμηριωθεί από τουλάχιστον δύο άτομα​—δηλαδή από το άτομο που διατυπώνει την κατηγορία και από κάποιο άλλο άτομο που μπορεί να πιστοποιήσει αυτό το περιστατικό ή άλλα περιστατικά κακοποίησης παιδιού από τον κατηγορούμενο—​τότε σχηματίζεται δικαστική επιτροπή. * Αν δεν υπάρχει δεύτερος μάρτυρας, αυτό δεν σημαίνει ότι το άτομο που διατυπώνει την κατηγορία δεν λέει την αλήθεια. Ακόμα και αν η κατηγορία περί αδικοπραγίας δεν μπορεί να τεκμηριωθεί από δύο μάρτυρες, οι πρεσβύτεροι αναγνωρίζουν ότι μπορεί να έχει διαπραχθεί σοβαρή αμαρτία η οποία πλήγωσε βαθύτατα άλλους. Οι πρεσβύτεροι παρέχουν διαρκώς υποστήριξη σε όσα άτομα ίσως έχουν υποστεί βλάβη. Επιπρόσθετα, παραμένουν άγρυπνοι όσον αφορά τον φερόμενο ως δράστη για να προστατέψουν την εκκλησία από πιθανό κίνδυνο.​—Πράξ. 20:28.

17, 18. Εξηγήστε τον ρόλο της δικαστικής επιτροπής.

 ¹⁷ Ποιος είναι ο ρόλος της δικαστικής επιτροπής; Ο όρος «δικαστική» δεν σημαίνει ότι οι πρεσβύτεροι δικάζουν τον δράστη κρίνοντας αν πρέπει να τιμωρηθεί από τις αρχές για την παραβίαση του νόμου. Οι πρεσβύτεροι δεν παρεμβαίνουν στην επιβολή του νόμου. Αφήνουν τα ποινικά ζητήματα στις κοσμικές εξουσίες. (Ρωμ. 13:2-4· Τίτο 3:1) Αυτό που κρίνουν, ή αλλιώς διαπιστώνουν, οι πρεσβύτεροι είναι το αν ένα άτομο μπορεί να παραμείνει μέλος της εκκλησίας.

¹⁸ Όταν οι πρεσβύτεροι υπηρετούν σε δικαστική επιτροπή, ο ρόλος τους είναι πνευματικός, δηλαδή θρησκευτικός. Καθοδηγούμενοι από τις Γραφές, κρίνουν αν ο δράστης έχει μετανοήσει ή όχι. Αν είναι αμετανόητος, αποβάλλεται, και γίνεται σχετική ανακοίνωση στην εκκλησία. (1 Κορ. 5:11-13) Αν έχει μετανοήσει, θα του επιτραπεί να παραμείνει στην εκκλησία. Ωστόσο, οι πρεσβύτεροι θα τον ενημερώσουν ότι ίσως να μην έχει ποτέ τα προσόντα για να λάβει οποιαδήποτε εκκλησιαστικά προνόμια ή για να υπηρετήσει σε οποιαδήποτε  θέση ευθύνης στην εκκλησία. Από ενδιαφέρον για το καλό των παιδιών, οι πρεσβύτεροι ίσως προειδοποιήσουν κατ’ ιδίαν τους γονείς ανηλίκων στην εκκλησία να προσέχουν τις επαφές των παιδιών τους με το συγκεκριμένο άτομο. Όταν οι πρεσβύτεροι παίρνουν τέτοια μέτρα, προσέχουν να μην αποκαλύπτουν την ταυτότητα των θυμάτων αυτής της αμαρτίας.

19-22. Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να προστατέψουν τα παιδιά τους; (Βλέπε εικόνα εξωφύλλου.)

¹⁹ Ποιοι έχουν την ευθύνη να προστατεύουν τα παιδιά από οτιδήποτε μπορεί να τα βλάψει; Οι γονείς. * Τα παιδιά σας είναι ιερή παρακαταθήκη, «κληρονομιά από τον Ιεχωβά». (Ψαλμ. 127:3) Είναι ευθύνη σας να προφυλάξετε αυτή την παρακαταθήκη. Τι μπορείτε να κάνετε για να προστατέψετε τα παιδιά σας από κακοποίηση;

²⁰ Πρώτον, ενημερωθείτε εσείς οι ίδιοι για το ζήτημα της κακοποίησης. Μάθετε τι είδους άτομα κακοποιούν παιδιά και ποιες τακτικές χρησιμοποιούν για να τα εξαπατούν. Να είστε άγρυπνοι για να διακρίνετε πιθανούς κινδύνους. (Παρ. 22:3· 24:3) Να θυμάστε ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, ο δράστης είναι κάποιος που το παιδί ήδη γνωρίζει και εμπιστεύεται.

²¹ Δεύτερον, να έχετε πάντα καλή επικοινωνία με τα παιδιά σας. (Δευτ. 6:6, 7) Αυτό περιλαμβάνει το να είστε καλοί ακροατές. (Ιακ. 1:19) Να θυμάστε ότι σε αρκετές περιπτώσεις τα παιδιά διστάζουν να πουν ότι έχουν κακοποιηθεί. Ίσως φοβούνται ότι δεν θα τα πιστέψουν. Ή ίσως ο δράστης τα έχει απειλήσει για να μη μιλήσουν. Αν υποπτευθείτε ότι κάτι δεν πάει καλά, βοηθήστε τα να εκφραστούν κάνοντάς τους ερωτήσεις με καλοσυνάτο τρόπο και ακούστε υπομονετικά τις απαντήσεις τους.

²² Τρίτον, διδάξτε τα παιδιά σας. Να τους δίνετε πληροφορίες για το σεξ ανάλογα με την ηλικία τους. Μάθετέ τους τι να πουν και τι να κάνουν αν κάποιος προσπαθήσει να τα αγγίξει με ακατάλληλο τρόπο. Χρησιμοποιήστε τις πληροφορίες που έχει παράσχει η οργάνωση του Θεού σχετικά με το πώς να προστατέψετε τα παιδιά σας.​—Βλέπε το πλαίσιο « Ενημερωθείτε και Διδάξτε τα Παιδιά Σας».

23. Πώς θεωρούμε τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, και σε ποιο ερώτημα θα απαντήσει το επόμενο άρθρο;

²³ Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, θεωρούμε τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών χονδροειδή αμαρτία και πονηρή πράξη. Υπακούοντας στον νόμο του Χριστού, οι εκκλησίες μας δεν προστατεύουν τους δράστες κακοποίησης από τις συνέπειες των αμαρτιών τους. Στο μεταξύ, τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τα θύματα κακοποίησης; Το επόμενο άρθρο θα απαντήσει σε αυτό το ερώτημα.