1, 2. (α) Πώς αντιδρούν μερικοί Χριστιανοί γονείς όταν το παιδί τους ζητάει να βαφτιστεί; (β) Γιατί τίθεται στους υποψηφίους για βάφτισμα η ερώτηση αν έχουν αφιερωθεί στον Ιεχωβά; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

ΕΝΩ οι Χριστιανοί γονείς της παρακολουθούσαν, ένα κοριτσάκι που θα ονομάσουμε Μαρία σηκώθηκε όρθιο μαζί με τους άλλους υποψηφίους για βάφτισμα. Με δυνατή, καθαρή φωνή, απάντησε στις δύο ερωτήσεις που έθεσε ο ομιλητής. Λίγη ώρα αργότερα, βαφτίστηκε.

² Οι γονείς της Μαρίας ήταν περήφανοι για την απόφασή της να αφιερωθεί ανεπιφύλακτα στον Ιεχωβά και να βαφτιστεί. Και πάλι όμως, η μητέρα της νωρίτερα είχε κάποιες επιφυλάξεις. Αναρωτιόταν: “Μήπως η Μαρία είναι πολύ μικρή για να βαφτιστεί; Καταλαβαίνει όντως πόσο σοβαρό είναι αυτό που θα κάνει; Μήπως θα ήταν καλύτερα να περιμένει λίγο ακόμα;” Αυτά τα ερωτήματα περνούν από το μυαλό πολλών στοργικών γονέων όταν το παιδί τους εκφράζει την επιθυμία να βαφτιστεί. (Εκκλ. 5:5) Άλλωστε, η αφιέρωση και το βάφτισμα είναι τα πιο σημαντικά βήματα στη ζωή ενός Χριστιανού.​—Βλέπε το πλαίσιο « Έχετε Αφιερωθεί στον Ιεχωβά;»

3, 4. (α) Με ποιο παράδειγμα έδειξε ο απόστολος Πέτρος τη σπουδαιότητα του βαφτίσματος; (β) Γιατί μπορεί το βάφτισμα να παρομοιαστεί με την κατασκευή της κιβωτού στις ημέρες του Νώε;

 ³ Αναλύοντας το θέμα του βαφτίσματος, ο απόστολος Πέτρος αναφέρθηκε στην κατασκευή της κιβωτού από τον Νώε και πρόσθεσε: «Το βάφτισμα, που αντιστοιχεί σε αυτό το γεγονός, σώζει και εσάς τώρα». (Διαβάστε 1 Πέτρου 3:20, 21) Η κιβωτός παρείχε αδιάσειστη ορατή απόδειξη ότι ο Νώε ήταν αφοσιωμένος στην επιτέλεση του θελήματος του Θεού. Ο Νώε ολοκλήρωσε πιστά το έργο που του ανέθεσε ο Ιεχωβά. Χάρη σε ορατές πράξεις πίστης, ο ίδιος και η οικογένειά του σώθηκαν από τον Κατακλυσμό. Τι μας δείχνει το παράδειγμα που ανέφερε ο Πέτρος;

⁴ Όπως η κιβωτός ισοδυναμούσε με απόδειξη της πίστης του Νώε, έτσι και το βάφτισμα ενώπιον παρατηρητών αποτελεί μια ορατή απόδειξη. Τι αποδεικνύει; Ότι ένας Χριστιανός μαθητής έχει αφιερωθεί στον Ιεχωβά με βάση την πίστη στον αναστημένο Χριστό. Σαν τον Νώε, οι αφιερωμένοι μαθητές συνεχίζουν υπάκουα το έργο που τους έχει αναθέσει ο Θεός. Όπως ο Νώε σώθηκε από τον Κατακλυσμό, έτσι και τα όσια βαφτισμένα άτομα θα σωθούν όταν ο παρών πονηρός κόσμος τερματιστεί. (Μάρκ. 13:10· Αποκ. 7:9, 10) Επομένως, η αφιέρωση και το βάφτισμα έχουν μεγάλη σημασία. Κάποιος που καθυστερεί άσκοπα το βάφτισμά του θέτει σε κίνδυνο τις προοπτικές του για αιώνια ζωή.

5. Τι θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο;

⁵ Εφόσον το βάφτισμα είναι τόσο σοβαρό ζήτημα, αξίζει να στρέψουμε την προσοχή μας σε τρία ερωτήματα. Τι λέει η Γραφή για το βάφτισμα; Ποια βήματα πρέπει να κάνει ένα άτομο προτού βαφτιστεί; Γιατί πρέπει ένας Χριστιανός δάσκαλος να έχει ξεκάθαρα στον νου του τη σπουδαιότητα του βαφτίσματος όταν διδάσκει το παιδί του ή κάποιον άλλον σπουδαστή;

6, 7. (α) Εξηγήστε τη σημασία του βαφτίσματος του Ιωάννη. (β) Ποιο ξεχωριστό βάφτισμα έκανε ο Ιωάννης;

⁶ Η Γραφή μνημονεύει για πρώτη φορά το βάφτισμα σε σχέση με τον Ιωάννη τον Βαφτιστή. (Ματθ. 3:1-6) Όσοι υποβάλλονταν στο βάφτισμα του Ιωάννη το έκαναν αυτό ως απόδειξη της μετάνοιάς τους για αμαρτίες κατά του Μωσαϊκού Νόμου. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι το πιο σημαντικό βάφτισμα που έκανε ο Ιωάννης δεν είχε καμιά σχέση με τη μετάνοια. Ο Ιωάννης είχε το μοναδικό προνόμιο να βαφτίσει τον Ιησού, τον τέλειο ανθρώπινο Γιο του Θεού. (Ματθ. 3:13-17) Ο Ιησούς ήταν αναμάρτητος, άρα δεν χρειαζόταν να μετανοήσει. (1 Πέτρ. 2:22) Το βάφτισμά του συμβόλιζε το ότι παρουσίαζε τον εαυτό του για να κάνει το θέλημα του Θεού.​—Εβρ. 10:7.

⁷ Στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του Ιησού, βάφτιζαν και οι μαθητές του επίσης. (Ιωάν. 3:22· 4:1, 2) Όπως το βάφτισμα του Ιωάννη, έτσι και αυτό το βάφτισμα συμβόλιζε τη μετάνοια για αμαρτίες κατά του Μωσαϊκού Νόμου. Ωστόσο, μετά τον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού, το βάφτισμα θα αποκτούσε μια πολύ διαφορετική σημασία για τους ακολούθους του.

8. (α) Ποια εντολή έδωσε ο Ιησούς στους ακολούθους του μετά την ανάστασή του; (β) Εξηγήστε τη σημασία του Χριστιανικού βαφτίσματος.

⁸ Το 33 Κ.Χ., ο αναστημένος Ιησούς εμφανίστηκε σε ένα πλήθος 500 και πλέον αντρών, γυναικών, πιθανώς δε και παιδιών. Ίσως εκείνη να ήταν η περίπτωση κατά την οποία είπε: «Πηγαίνετε, λοιπόν, και κάντε μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν όλα όσα σας έχω παραγγείλει». (Ματθ. 28:19, 20· 1 Κορ. 15:6) Από ό,τι φαίνεται, εκατοντάδες ακόλουθοί του ήταν παρόντες όταν ο Ιησούς έδωσε την εντολή να κάνουν μαθητές. Με αυτόν τον τρόπο έδειξε ότι το βάφτισμα θα αποτελούσε απαίτηση για όσους δέχονται τον ζυγό του Χριστιανού μαθητή. (Ματθ. 11:29, 30) Οποιοσδήποτε επιθυμούσε να υπηρετεί τον Θεό με αποδεκτό τρόπο έπρεπε να αναγνωρίσει και να δεχτεί τον ρόλο του Ιησού στην επεξεργασία του σκοπού του Ιεχωβά. Αφού το έκανε αυτό, μπορούσε να βαφτιστεί. Αυτό ήταν το μόνο βάφτισμα στο νερό που είχε την επιδοκιμασία του Θεού. Η Γραφική αφήγηση αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι τον πρώτο αιώνα οι νέοι μαθητές του Χριστού κατανοούσαν τη σημασία του βαφτίσματος και δεν το καθυστερούσαν χωρίς λόγο.​—Πράξ. 2:41· 9:18· 16:14, 15, 32, 33.

9, 10. Τι μπορούμε να μάθουμε για το βάφτισμα από τον Αιθίοπα προσήλυτο και από τον απόστολο Παύλο;

⁹ Διαβάστε Πράξεις 8:35, 36. Σκεφτείτε το παράδειγμα του Αιθίοπα προσηλύτου ο οποίος επέστρεφε στην πατρίδα του αφού είχε πάει στην Ιερουσαλήμ για να προσφέρει λατρεία. Με την καθοδήγηση ενός αγγέλου του Ιεχωβά, ο Φίλιππος πλησίασε τον Αιθίοπα και «του διακήρυξε τα καλά νέα σχετικά με τον Ιησού». Πώς αντέδρασε εκείνος; Η επόμενη κίνησή του απέδειξε ολοφάνερα την εγκάρδια εκτίμησή του για τις αλήθειες που είχε μάθει. Επιθυμούσε να εναρμονιστεί με τη διευθέτηση του Ιεχωβά, γι’ αυτό βαφτίστηκε χωρίς καθυστέρηση.

¹⁰ Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι κάποιος Ιουδαίος που δίωκε τους Χριστιανούς. Αυτός είχε γεννηθεί σε ένα έθνος αφιερωμένο στον Θεό. Εντούτοις, οι Ιουδαίοι είχαν χάσει την ειδική σχέση που είχαν με τον Ιεχωβά. Εκείνος ο άνθρωπος ήταν ζηλωτής για τις παραδόσεις του Ιουδαϊσμού, αλλά κατόπιν έμαθε κάτι καλύτερο. Έλαβε προσωπική μαρτυρία  από τον αναστημένο και δοξασμένο Ιησού Χριστό. Πώς αντέδρασε; Δέχτηκε πρόθυμα βοήθεια από τον Χριστιανό μαθητή Ανανία. Η Γραφή μάς λέει ότι αυτός ο άνθρωπος «στη συνέχεια σηκώθηκε και βαφτίστηκε». (Πράξ. 9:17, 18· Γαλ. 1:14) Θα καταλάβατε βέβαια ότι μιλάμε για τον απόστολο Παύλο, όπως έγινε αργότερα γνωστός εκείνος ο Ιουδαίος. Αλλά αξίζει να σκεφτούμε το εξής: Άπαξ και κατανόησε την αλήθεια για τον ρόλο του Ιησού στην επεξεργασία του σκοπού του Θεού, ο Παύλος ανέλαβε δράση. Βαφτίστηκε χωρίς καθυστέρηση.​—Διαβάστε Πράξεις 22:12-16.

11. (α) Τι υποκινεί τους σπουδαστές της Γραφής σήμερα να βαφτιστούν; (β) Πώς νιώθουμε όταν βλέπουμε άτομα που πρόσφατα αφιερώθηκαν να βαφτίζονται;

¹¹ Το ίδιο ισχύει και για τους σπουδαστές της Γραφής σήμερα, είτε είναι νέοι είτε μεγαλύτεροι. Όσοι έχουν πίστη και γνήσια εκτίμηση για τη Γραφική αλήθεια ανυπομονούν να κάνουν προσωπική αφιέρωση και να βαφτιστούν. Η ομιλία που εκφωνείται ειδικά για αυτά τα άτομα αποτελεί εξέχον χαρακτηριστικό κάθε συνέλευσης. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χαίρονται όταν ένας σπουδαστής της Γραφής δέχεται την αλήθεια και προοδεύει μέχρι το βάφτισμα. Οι Χριστιανοί γονείς νιώθουν απίστευτη χαρά όταν βλέπουν τα παιδιά τους ανάμεσα στους νέους μαθητές που βαφτίζονται. Το υπηρεσιακό έτος 2017, πάνω από 284.000 άτομα που είχαν «τη σωστή διάθεση» συμβόλισαν την αφιέρωσή τους στον Ιεχωβά με το βάφτισμα. (Πράξ. 13:48) Είναι προφανές ότι εκείνοι οι νέοι μαθητές κατανοούσαν πως το βάφτισμα αποτελεί απαίτηση για τους Χριστιανούς. Ποια βήματα τους οδήγησαν ως το βάφτισμα;

12. Ποια βήματα πρέπει να κάνει ένας σπουδαστής της Γραφής προτού βαφτιστεί;

¹² Προτού μπορέσει ένας σπουδαστής να βαφτιστεί, πρέπει να καλλιεργήσει πίστη βασισμένη σε ακριβή γνώση για τον Θεό, τον σκοπό του και τη διευθέτησή του για σωτηρία. (1 Τιμ. 2:3-6) Αυτή η πίστη ωθεί τον σπουδαστή να απορρίψει τη διαγωγή που δυσαρεστεί τον Ιεχωβά και να εναρμονίσει τη ζωή του με τους δίκαιους κανόνες Του. (Πράξ. 3:19) Είναι ευνόητο ότι ένα άτομο δεν μπορεί να κάνει έγκυρη αφιέρωση στον Θεό ενώ εμπλέκεται σε οποιαδήποτε διαγωγή θα τον απέκλειε από τη Βασιλεία. (1 Κορ. 6:9, 10) Ωστόσο, δεν αρκεί να τηρεί τους εξυψωμένους ηθικούς κανόνες του Ιεχωβά. Αυτός που επιδιώκει δικαιοσύνη πρέπει επίσης να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις και να έχει ουσιαστική συμμετοχή στο ζωοσωτήριο έργο κηρύγματος και μαθήτευσης. Ο Ιησούς είπε ότι οι αληθινοί μαθητές του θα έκαναν αυτό το έργο. (Πράξ. 1:8) Μόνο έπειτα από αυτά τα βήματα μπορεί ένας νέος μαθητής να κάνει έγκυρη αφιέρωση στον Ιεχωβά με κατ’ ιδίαν προσευχή και κατόπιν να βαφτιστεί ενώπιον παρατηρητών.

13. Όταν διδάσκουμε άλλους, γιατί πρέπει να θυμόμαστε ότι το βάφτισμα αποτελεί Χριστιανική απαίτηση;

¹³ Καθώς βοηθάμε τα παιδιά μας και άλλους σπουδαστές να κάνουν τα αναγκαία βήματα, πρέπει να θυμόμαστε ότι για να γίνει κάποιος γνήσιος μαθητής χρειάζεται και να βαφτιστεί. Αν το έχουμε αυτό ξεκάθαρα στον νου μας, θα επικοινωνούμε πιο αποτελεσματικά με τους σπουδαστές μας. Δεν θα διστάζουμε να συζητάμε σε κατάλληλες στιγμές για τη σπουδαιότητα της αφιέρωσης και του βαφτίσματος. Ναι, θέλουμε να προοδεύσουν τα παιδιά μας και οι άλλοι σπουδαστές ως το βάφτισμα!

14. Γιατί δεν πιέζουμε κανέναν να βαφτιστεί;

¹⁴ Εννοείται πως κανείς δεν πρέπει να νιώθει ότι ο γονέας του, το άτομο που του κάνει μελέτη ή οποιοσδήποτε μέσα στην  εκκλησία τον πιέζει να βαφτιστεί. Δεν είναι αυτός ο τρόπος του Ιεχωβά. (1 Ιωάν. 4:8) Απεναντίας, καθώς διδάσκουμε ένα άτομο, πρέπει να τονίζουμε τη σπουδαιότητα της προσωπικής σχέσης με τον Θεό. Αυτό που θα υποκινήσει τον σπουδαστή να βαφτιστεί είναι η εγκάρδια εκτίμησή του για την αλήθεια και η επιθυμία του να επωμιστεί τον ζυγό του Χριστιανού μαθητή.​—2 Κορ. 5:14, 15.

15, 16. (α) Υπάρχει καθορισμένη ηλικία βαφτίσματος; Εξηγήστε. (β) Γιατί πρέπει ένας σπουδαστής της Γραφής να βαφτιστεί ως Μάρτυρας του Ιεχωβά έστω και αν στο παρελθόν είχε βαφτιστεί ως μέλος άλλου θρησκεύματος;

¹⁵ Δεν υπάρχει καθορισμένη ηλικία βαφτίσματος. Κάθε σπουδαστής αναπτύσσεται και ωριμάζει με διαφορετικό ρυθμό. Πολλοί βαφτίζονται σε νεαρή ηλικία και κατόπιν παραμένουν πιστοί στον Ιεχωβά. Άλλοι γνωρίζουν την αλήθεια και αντιλαμβάνονται τη σπουδαιότητα του βαφτίσματος σε προχωρημένη ηλικία​—μερικοί έχοντας μάλιστα περάσει τα 100!

¹⁶ Μια ηλικιωμένη σπουδάστρια της Γραφής ρώτησε την αδελφή με την οποία έκανε μελέτη αν ήταν όντως απαραίτητο να βαφτιστεί ξανά, εφόσον είχε βαφτιστεί σε διάφορα θρησκεύματα στο παρελθόν. Οι δυο τους εξέτασαν μαζί σχετικά εδάφια από τη Γραφή. Η σπουδάστρια αντιλήφθηκε ποια είναι η Γραφική απαίτηση και λίγο αργότερα βαφτίστηκε. Παρότι κόντευε τα 80, δεν θεωρούσε ότι ήταν περιττό να βαφτιστεί. Το έγκυρο βάφτισμα λοιπόν βασίζεται σε ακριβή γνώση του θελήματος του Ιεχωβά. Επομένως, οι νέοι μαθητές πρέπει να βαφτίζονται έστω και αν στο παρελθόν είχαν βαφτιστεί ως μέλη άλλου θρησκεύματος.​—Διαβάστε Πράξεις 19:3-5.

17. Ποιες σκέψεις αρμόζει να κάνει κάποιος την ημέρα του βαφτίσματός του;

¹⁷ Η ημέρα του βαφτίσματος είναι καιρός αληθινής χαράς. Είναι όμως και καιρός βαθιάς περισυλλογής. Για να ζει κάποιος σύμφωνα με την αφιέρωσή του, χρειάζεται σκληρή προσπάθεια. Να γιατί ο Ιησούς παρομοίασε την ιδιότητα του Χριστιανού μαθητή με ζυγό. Οι μαθητές του Ιησού πρέπει «να μη ζουν πια για τον εαυτό τους αλλά για αυτόν που πέθανε για εκείνους και αναστήθηκε».​—2 Κορ. 5:15· Ματθ. 16:24.

18. Ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο;

¹⁸ Αυτά είχε στον νου της η μητέρα της Μαρίας όταν έκανε τις ερωτήσεις που αναφέραμε στην αρχή. Αν είστε γονέας, ίσως έχετε αναρωτηθεί: “Είναι το παιδί μου όντως έτοιμο να βαφτιστεί; Έχει επαρκή γνώση για να κάνει έγκυρη αφιέρωση; Μήπως πρέπει πρώτα να σπουδάσει και να αρχίσει μια σταδιοδρομία; Τι γίνεται αν βαφτιστεί και αργότερα διαπράξει σοβαρή αμαρτία;” Στο επόμενο άρθρο, θα εξετάσουμε αυτά τα ζητήματα και θα δούμε πώς μπορούν οι Χριστιανοί γονείς να διατηρούν ισορροπημένη άποψη για το βάφτισμα.