1, 2. Δείξτε γιατί είναι σημαντική η ενθάρρυνση.

«ΣΧΕΔΟΝ ποτέ δεν ακούω κάτι ενθαρρυντικό από τους γονείς μου, αλλά οι επικρίσεις τους δεν έχουν τέλος. Τα λόγια τους με πληγώνουν αφάνταστα!» λέει η 18χρονη Κριστίνα. ^[1] «Μου λένε ότι φέρομαι ανώριμα, ότι ποτέ μου δεν θα βάλω μυαλό και ότι είμαι χοντρή. Κάθε τόσο με πιάνουν τα κλάματα, και δεν έχω καμιά διάθεση να τους μιλήσω. Νιώθω άχρηστη». Πόσο ανυπόφορη μπορεί να γίνει η ζωή χωρίς ενθάρρυνση!

² Από την άλλη μεριά, η ενθάρρυνση αποτελεί δύναμη για το καλό. «Χρόνια ολόκληρα πάλευα με αισθήματα αναξιότητας», λέει ο Ρουμπέν. «Αλλά κάποια φορά που είχα βγει στο έργο με έναν πρεσβύτερο, εκείνος κατάλαβε ότι δεν ήμουν και στα καλύτερά μου. Με άκουσε με συμπόνια καθώς του άνοιγα την καρδιά μου. Στη συνέχεια, μου θύμισε τα καλά πράγματα που έκανα. Μου θύμισε και τα λόγια του Ιησού​—ότι ο καθένας μας αξίζει περισσότερο από πολλά σπουργίτια. Φέρνω συχνά στον νου μου αυτό το εδάφιο, και κάθε φορά αγγίζει την καρδιά μου. Τα λόγια εκείνου του πρεσβυτέρου με επηρέασαν τρομερά».—Ματθ. 10:31.

3. (α) Τι είπε ο απόστολος Παύλος για την ενθάρρυνση; (β) Τι θα εξετάσουμε σε αυτό το άρθρο;

³ Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η έμφαση που δίνει η Αγία Γραφή στην ανάγκη για τακτική ενθάρρυνση. Ο απόστολος Παύλος  έγραψε στους Εβραίους Χριστιανούς: «Προσέχετε, αδελφοί, μήπως αναπτυχθεί ποτέ σε κανέναν από εσάς πονηρή καρδιά απιστίας με το να αποτραβηχτεί από τον ζωντανό Θεό· αλλά να προτρέπετε [«να ενθαρρύνετε», Μετάφραση Νέου Κόσμου (στην αγγλική)] ο ένας τον άλλον κάθε ημέρα, . . . για να μη σκληρυνθεί κανείς από εσάς από την απατηλή δύναμη της αμαρτίας». (Εβρ. 3:12, 13) Καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι η συμβουλή να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον αν θυμηθούμε μια περίπτωση στην οποία κάποια ενθαρρυντικά λόγια αναπτέρωσαν το ηθικό μας. Ας εξετάσουμε λοιπόν τις ακόλουθες ερωτήσεις: Γιατί έχει η ενθάρρυνση ζωτική σημασία; Τι μαθαίνουμε από τον τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά, ο Ιησούς και ο Παύλος ενθάρρυναν τους άλλους; Και πώς μπορούμε να δίνουμε αποτελεσματική ενθάρρυνση;

4. Ποιοι χρειάζονται ενθάρρυνση, αλλά γιατί αυτή σπανίζει στις μέρες μας;

⁴ Όλοι μας χρειαζόμαστε ενθάρρυνση. Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα όταν προχωράμε προς την ενηλικίωση. «Τα παιδιά . . . χρειάζονται την ενθάρρυνση όπως τα φυτά χρειάζονται το νερό», εξηγεί ο εκπαιδευτικός Τίμοθι Έβανς. «Με την ενθάρρυνση, ένα παιδί νιώθει ότι έχει αξία και ότι το εκτιμούν». Ωστόσο, ζούμε σε κρίσιμους καιρούς. Οι άνθρωποι είναι ιδιοτελείς, η στοργή είναι λιγοστή και η ενθάρρυνση σπανίζει. (2 Τιμ. 3:1-5) Μερικοί γονείς δεν επαινούν τα παιδιά τους επειδή οι δικοί τους γονείς δεν τους έδωσαν ποτέ την παραμικρή ενθάρρυνση. Πολλοί υπάλληλοι δεν ακούν ποτέ τους έναν επαινετικό λόγο, και παραπονιούνται για χρόνια έλλειψη ενθάρρυνσης στον χώρο εργασίας τους.

5. Τι περιλαμβάνει η ενθάρρυνση;

⁵ Η ενθάρρυνση συχνά περιλαμβάνει το να επαινέσουμε κάποιον για κάτι που έκανε καλά. Επίσης, δίνουμε ενθάρρυνση διαβεβαιώνοντας τους άλλους για τις καλές τους ιδιότητες ή μιλώντας «παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές». (1 Θεσ. 5:14) Η λέξη παράκλησις του πρωτότυπου κειμένου που συνήθως αποδίδεται «ενθάρρυνση» σημαίνει κατά γράμμα «το να καλώ κάποιον δίπλα μου». Καθώς υπηρετούμε στο πλευρό των αδελφών μας, πιθανότατα έχουμε ευκαιρίες να πούμε κάτι ενθαρρυντικό. (Διαβάστε Εκκλησιαστής 4:9, 10) Όταν παρουσιάζεται κάποια κατάλληλη ευκαιρία, την εκμεταλλευόμαστε ώστε να πούμε στους άλλους γιατί τους αγαπούμε και τους εκτιμούμε; Προτού απαντήσουμε, είναι καλό να σκεφτούμε την εξής παροιμία: «Λόγος που λέγεται στην κατάλληλη στιγμή πόσο καλός είναι!»—Παρ. 15:23.

6. Γιατί θέλει να μας αποθαρρύνει ο Διάβολος; Δώστε παράδειγμα.

⁶ Ο Σατανάς ο Διάβολος θέλει να μας αποθαρρύνει διότι γνωρίζει ότι η αποθάρρυνση μπορεί να μας κάνει αδύναμους τόσο πνευματικά όσο και από άλλες απόψεις. Το εδάφιο Παροιμίες 24:10 λέει: «Αποθαρρύνθηκες την ημέρα της στενοχώριας; Η δύναμή σου θα είναι λιγοστή». Ο Σατανάς συνδύασε συμφορές και κατηγορίες σε μια απόπειρα να αποθαρρύνει τον δίκαιο Ιώβ, αλλά η απάνθρωπη πλεκτάνη του απέτυχε. (Ιώβ 2:3· 22:3· 27:5) Εμείς μπορούμε να μαχόμαστε ενάντια στα έργα του Διαβόλου ενθαρρύνοντας τα μέλη της οικογένειάς μας και της εκκλησίας μας. Αυτό θα συμβάλει ώστε να κάνουμε το σπίτι μας και την Αίθουσα Βασιλείας μέρη όπου νιώθουμε ευτυχισμένοι και ασφαλείς.

7, 8. (α) Ποια Βιβλικά παραδείγματα δείχνουν ότι ο Ιεχωβά θεωρεί σημαντική την παροχή ενθάρρυνσης; (β) Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς ώστε να ακολουθούν το παράδειγμα του Ιεχωβά; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

⁷ Ιεχωβά. Ο ψαλμωδός έψαλε: «Ο Ιεχωβά είναι κοντά σε εκείνους που έχουν συντετριμμένη καρδιά· και σώζει εκείνους που έχουν καταθλιμμένο πνεύμα». (Ψαλμ. 34:18) Όταν ο Ιερεμίας φοβήθηκε και αποθαρρύνθηκε, ο Ιεχωβά ενίσχυσε την πεποίθηση του πιστού προφήτη. (Ιερ. 1:6-10) Και  φανταστείτε πόσο θα ενθαρρύνθηκε ο ηλικιωμένος προφήτης Δανιήλ όταν ο Θεός έστειλε έναν άγγελο να τον ενισχύσει. Αυτός ο άγγελος αποκάλεσε τον Δανιήλ “πολύ επιθυμητό”, ή αλλιώς εξαιρετικά πολύτιμο! (Δαν. 10:8, 11, 18, 19) Θα μπορούσατε και εσείς να ενθαρρύνετε ευαγγελιζομένους, σκαπανείς και ηλικιωμένους αδελφούς και αδελφές που η δύναμή τους σβήνει;

⁸ Ο Θεός δεν θεωρούσε ότι, εφόσον ο ίδιος και ο αγαπημένος του Γιος είχαν εργαστεί μαζί επί αναρίθμητους αιώνες, δεν υπήρχε ανάγκη να επαινέσει και να ενθαρρύνει τον Ιησού όταν ήταν στη γη. Αντιθέτως, σε δύο περιπτώσεις ο Ιησούς άκουσε τον Πατέρα του να μιλάει από τον ουρανό και να λέει: «Αυτός είναι ο Γιος μου ο αγαπητός, τον οποίο έχω επιδοκιμάσει». (Ματθ. 3:17· 17:5) Ο Θεός επαίνεσε με αυτόν τον τρόπο τον Ιησού και τον διαβεβαίωσε ότι τα πήγαινε καλά. Ο Ιησούς πρέπει να ενθαρρύνθηκε τις δύο φορές που άκουσε αυτά τα λόγια​—στην αρχή της διακονίας του και τον τελευταίο χρόνο της επίγειας ζωής του. Επίσης, ο Ιεχωβά έστειλε έναν άγγελο για να ενισχύσει τον Ιησού στις ώρες οδύνης που πέρασε τη νύχτα πριν από τον θάνατό του. (Λουκ. 22:43) Αν είμαστε γονείς, ας ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιεχωβά ενθαρρύνοντας τακτικά τα παιδιά μας και επαινώντας τα όταν τα πηγαίνουν καλά. Πρέπει δε να τους παρέχουμε ιδιαίτερη υποστήριξη αν αντιμετωπίζουν δοκιμασίες της ακεραιότητάς τους τη μια μέρα μετά την άλλη στο σχολείο.

9. Τι μαθαίνουμε από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόταν ο Ιησούς στους αποστόλους του;

⁹ Ιησούς. Τη νύχτα κατά την οποία ο Ιησούς θέσπισε την Ανάμνηση, ένα αρνητικό χαρακτηριστικό που εντόπισε στους αποστόλους του ήταν η υπερηφάνεια. Ο Ιησούς τούς έπλυνε ταπεινά τα πόδια, αλλά εκείνοι εξακολουθούσαν να λογομαχούν για το ποιος ήταν ο μεγαλύτερος. Ο δε Πέτρος ένιωθε υπερβολική αυτοπεποίθηση. (Λουκ. 22:24, 33, 34) Ωστόσο, ο Ιησούς επαίνεσε τους πιστούς του αποστόλους για το ότι είχαν παραμείνει προσκολλημένοι σε εκείνον κατά τις δοκιμασίες του. Πρόβλεψε ότι θα έκαναν έργα μεγαλύτερα από τα δικά του, και τους διαβεβαίωσε ότι ο Θεός ένιωθε στοργή για εκείνους. (Λουκ. 22:28· Ιωάν. 14:12· 16:27) Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε: “Δεν πρέπει και εγώ να μιμούμαι τον Ιησού επαινώντας τα παιδιά μου καθώς και άλλους για αυτά που κάνουν καλά αντί να εστιάζω στις αστοχίες τους;”

10, 11. Πώς έδειξε ο απόστολος Παύλος ότι διέκρινε την ανάγκη να ενθαρρύνει τους άλλους;

¹⁰ Ο απόστολος Παύλος. Στις επιστολές του, ο Παύλος μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για τους συγχριστιανούς του. Είχε ταξιδέψει με κάποιους από αυτούς επί χρόνια και αναμφίβολα ήξερε τα ελαττώματά τους, εντούτοις εκφραζόταν θετικά για αυτούς. Για παράδειγμα, περιέγραψε τον Τιμόθεο ως “αγαπητό και πιστό παιδί του όσον αφορά τον Κύριο”, ως κάποιον ο οποίος θα ενδιαφερόταν γνήσια για αυτά που αφορούσαν τους άλλους Χριστιανούς. (1 Κορ. 4:17· Φιλιπ. 2:19, 20) Επίσης, επαίνεσε τον Τίτο στην εκκλησία της Κορίνθου, λέγοντας: «Αυτός είναι συμμέτοχος με εμένα και συνεργάτης για τα δικά σας συμφέροντα». (2 Κορ. 8:23) Πόσο πολύ πρέπει να ενθαρρύνθηκαν ο Τιμόθεος και ο Τίτος όταν έμαθαν την άποψη του Παύλου για εκείνους!

¹¹ Ο Παύλος και ο Βαρνάβας διακινδύνευσαν τη ζωή τους πηγαίνοντας ξανά σε μέρη όπου είχαν υποστεί βίαιες επιθέσεις. Λόγου χάρη, παρότι είχαν αντιμετωπίσει φανατική εναντίωση στα Λύστρα, επέστρεψαν εκεί για να ενθαρρύνουν τους καινούριους μαθητές να παραμείνουν στην πίστη. (Πράξ. 14:19-22) Στην Έφεσο, ο Παύλος βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν οργισμένο όχλο. Τα εδάφια Πράξεις 20:1, 2 λένε: «Όταν κόπασε ο σάλος, ο Παύλος έστειλε να καλέσει τους μαθητές και, αφού τους ενθάρρυνε και τους αποχαιρέτησε, ξεκίνησε να ταξιδέψει στη Μακεδονία. Αφού πέρασε από εκείνα τα μέρη και ενθάρρυνε αυτούς που βρίσκονταν εκεί με πολλά λόγια, ήρθε στην Ελλάδα». Ασφαλώς, η παροχή ενθάρρυνσης ήταν κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για τον Παύλο.

12. Τι ρόλο παίζουν οι συναθροίσεις μας στο να δίνουμε και να παίρνουμε ενθάρρυνση;

¹² Ένας λόγος για τον οποίο ο ουράνιος Πατέρας μας διευθέτησε με καλοσύνη να έχουμε τακτικές συναθροίσεις είναι ότι εκεί μπορούμε να δώσουμε και να πάρουμε ενθάρρυνση. (Διαβάστε Εβραίους 10:24, 25) Όπως και οι πρώτοι ακόλουθοι του Ιησού, εμείς συναθροιζόμαστε για να μάθουμε και να ενθαρρυνθούμε. (1 Κορ. 14:31) Η Κριστίνα, που αναφέρθηκε στην αρχή του άρθρου, λέει: «Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στις συναθροίσεις είναι η αγάπη και η ενθάρρυνση που παίρνω εκεί. Μερικές φορές η διάθεσή μου είναι χάλια όταν φτάνω στην Αίθουσα Βασιλείας. Αλλά τότε με πλησιάζουν οι αδελφές, με αγκαλιάζουν και μου λένε ότι είμαι στις ομορφιές μου. Μου λένε ότι με αγαπούν και ότι χαίρονται με την πνευματική μου πρόοδο. Αυτή η ενθάρρυνση μου δίνει φτερά!» Πόσο αναζωογονητικό είναι όταν όλοι κάνουμε το μέρος μας στην «ανταλλαγή ενθάρρυνσης»!—Ρωμ. 1:11, 12.

13. Γιατί χρειάζονται ενθάρρυνση οι έμπειροι υπηρέτες του Θεού;

¹³ Ακόμα και έμπειροι υπηρέτες του Θεού χρειάζονται ενθάρρυνση. Σκεφτείτε τον Ιησού του Ναυή. Είχε υπηρετήσει πιστά τον Θεό πολλά χρόνια. Ωστόσο, ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή να τον ενθαρρύνει, λέγοντας: «Διόρισε τον Ιησού και ενθάρρυνέ τον και ενίσχυσέ τον, επειδή εκείνος θα περάσει μπροστά από αυτόν το λαό και εκείνος θα τους κάνει να κληρονομήσουν τη γη που θα δεις». (Δευτ. 3:27, 28) Ο Ιησούς του Ναυή επρόκειτο να αναλάβει την τεράστια ευθύνη να ηγηθεί των Ισραηλιτών στην κατάκτηση της Υποσχεμένης Γης. Είχε να αντιμετωπίσει αποτυχίες καθώς και τουλάχιστον μία στρατιωτική ήττα. (Ιησ. Ναυή 7:1-9) Διόλου παράξενο που χρειαζόταν ενθάρρυνση και ενίσχυση! Ας ενθαρρύνουμε, λοιπόν, και εμείς προσωπικά τους πρεσβυτέρους, περιλαμβανομένων και των επισκόπων περιοχής, που εργάζονται σκληρά για να φροντίζουν το ποίμνιο του Θεού. (Διαβάστε 1 Θεσσαλονικείς 5:12, 13) «Μερικές φορές, οι αδελφοί μάς δίνουν ένα ευχαριστήριο γράμμα με λόγια εκτίμησης για την επίσκεψή μας», ανέφερε κάποιος επίσκοπος περιοχής. «Φυλάμε αυτά τα γράμματα και τα διαβάζουμε όποτε νιώθουμε πεσμένοι. Είναι πραγματική πηγή ενθάρρυνσης».

14. Τι δείχνει ότι ο έπαινος και η ενθάρρυνση είναι αποτελεσματικά μέσα όταν δίνουμε συμβουλές;

¹⁴ Οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι και οι γονείς διαπιστώνουν ότι ο έπαινος και η ενθάρρυνση είναι αποτελεσματικά μέσα για να τονίσουν Γραφικές συμβουλές. Όταν ο Παύλος επαίνεσε τους Κορινθίους για το ότι εφάρμοζαν τις συμβουλές του, εκείνοι πρέπει να ενθαρρύνθηκαν ώστε να συνεχίσουν να κάνουν το σωστό. (2 Κορ. 7:8-11) Ο Αντρέας, πατέρας δύο παιδιών, λέει: «Η ενθάρρυνση βοηθάει τα παιδιά να ωριμάσουν τόσο πνευματικά όσο και συναισθηματικά. Τους εντυπώνεις τις συμβουλές δίνοντάς τους ενθάρρυνση. Τα παιδιά μας  ξέρουν ποιο είναι το σωστό, αλλά με τη διαρκή μας ενθάρρυνση τους γίνεται τρόπος ζωής το να κάνουν το σωστό».

15. Ποιο είναι ένα βήμα που μπορούμε να κάνουμε για να ενθαρρύνουμε τους άλλους;

¹⁵ Να δείχνετε εκτίμηση για τις εξαιρετικές προσπάθειες και τις θετικές ιδιότητες των συλλάτρεών σας. (2 Χρον. 16:9· Ιώβ 1:8) Ο Ιεχωβά και ο Ιησούς εκτιμούν πάρα πολύ ό,τι κάνουμε όλοι εμείς για να υποστηρίζουμε τα συμφέροντα της Βασιλείας, έστω και αν οι προσπάθειές μας και οι συνεισφορές μας είναι περιορισμένες εξαιτίας των περιστάσεών μας. (Διαβάστε Λουκάς 21:1-4· 2 Κορινθίους 8:12) Για παράδειγμα, μερικοί από τους αγαπητούς μας ηλικιωμένους καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να παρευρίσκονται και να συμμετέχουν στις συναθροίσεις αλλά και στη διακονία τακτικά. Δεν θα πρέπει λοιπόν να τους επαινούμε και να τους ενθαρρύνουμε;

16. Γιατί δεν πρέπει ποτέ να διστάζουμε να ενθαρρύνουμε τους άλλους;

¹⁶ Να εκμεταλλεύεστε κάθε ευκαιρία για να δίνετε ενθάρρυνση. Αν παρατηρήσουμε κάτι που αξίζει έπαινο, γιατί να μην το επαινέσουμε; Δείτε τι συνέβη όταν ο Παύλος και ο Βαρνάβας βρίσκονταν στην Αντιόχεια της Πισιδίας. Οι αρχισυνάγωγοι τους είπαν: «Άντρες αδελφοί, αν υπάρχει κάποιος λόγος ενθάρρυνσης τον οποίο έχετε για το λαό, πείτε τον». Ο Παύλος ανταποκρίθηκε εκφωνώντας μια θαυμάσια ομιλία. (Πράξ. 13:13-16, 42-44) Αν μπορούμε να πούμε δυο ενθαρρυντικά λόγια, γιατί να μην το κάνουμε; Πιθανότατα θα διαπιστώσουμε ότι, αν αποκτήσουμε τη συνήθεια να είμαστε ενθαρρυντικοί, οι άλλοι θα μας ανταποδίδουν την ενθάρρυνση.—Λουκ. 6:38.

17. Τι προσδίδει βαθιά σημασία στα επαινετικά μας λόγια;

¹⁷ Να είστε ειλικρινείς και συγκεκριμένοι. Τα γενικά λόγια ενθάρρυνσης και επαίνου είναι μεν ωφέλιμα, αλλά το άγγελμα του Ιησού προς τους Χριστιανούς στα Θυάτειρα δείχνει ότι είναι καλύτερο να είμαστε συγκεκριμένοι. (Διαβάστε Αποκάλυψη 2:18, 19) Αν είμαστε γονείς, για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να πούμε στα παιδιά μας τι εκτιμούμε σε σχέση με την πνευματική πρόοδο που σημειώνουν. Θα μπορούσαμε να πούμε σε μια μεμονωμένη μητέρα τι μας εντυπωσιάζει στον τρόπο με τον οποίο ανατρέφει τα παιδιά της παρά τη δύσκολη κατάστασή της. Πόσο πολύ μπορεί να ωφελήσει τέτοιος έπαινος και ενθάρρυνση!

18, 19. Πώς μπορούμε να εποικοδομούμε εκείνους που χρειάζονται ενθάρρυνση;

¹⁸ Ο Ιεχωβά δεν θα πει σε εμάς προσωπικά να ενθαρρύνουμε με τα λόγια μας κάποιο συγκεκριμένο άτομο όπως είπε στον Μωυσή να ενθαρρύνει και να ενισχύσει τον Ιησού του Ναυή. Ωστόσο, ο Θεός ευαρεστείται όταν μιλάμε ενθαρρυντικά στους ομοπίστους μας και σε άλλους. (Παρ. 19:17· Εβρ. 12:12) Λόγου χάρη, θα μπορούσαμε να πούμε σε έναν δημόσιο ομιλητή ότι η ομιλία του μας έδωσε κάποια συμβουλή που είχαμε ανάγκη ή ότι μας βοήθησε να καταλάβουμε κάποιο συγκεκριμένο εδάφιο. «Παρότι μιλήσαμε για λίγα μόνο λεπτά», έγραψε μια αδελφή σε έναν επισκέπτη ομιλητή, «διέκρινες το βάρος που είχα στην καρδιά μου. Με παρηγόρησες και με εμψύχωσες. Θέλω να ξέρεις ότι ένιωσα πως τα καλοσυνάτα λόγια σου, τόσο από το βήμα όσο και από κοντά, ήταν δώρο από τον Ιεχωβά».

¹⁹ Πιθανότατα θα βρίσκουμε πολλούς τρόπους να εποικοδομούμε τους άλλους πνευματικά αν είμαστε αποφασισμένοι να εφαρμόζουμε τη συμβουλή του Παύλου: «Να παρηγορείτε ο ένας τον άλλον και να εποικοδομείτε ο ένας τον άλλον, όπως και κάνετε». (1 Θεσ. 5:11) Όλοι μας θα ευαρεστούμε ασφαλώς τον Ιεχωβά αν ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον κάθε μέρα.