1. Περιγράψτε τα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

ΤΟ 607 Π.Κ.Χ., ένας τεράστιος στρατός υπό τις διαταγές του Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα Β΄ εισέβαλε στην πόλη της Ιερουσαλήμ. Σχολιάζοντας το αιματοκύλισμα που ακολούθησε, η Αγία Γραφή αναφέρει: «[Ο Ναβουχοδονόσορ] σκότωσε τους νέους τους με σπαθί μέσα στον οίκο του αγιαστηρίου τους και δεν ένιωσε συμπόνια για νέο ή για παρθένα, για γέρο ή για ανήμπορο υπερήλικο. . . . Έκαψε τον οίκο του αληθινού Θεού και γκρέμισε το τείχος της Ιερουσαλήμ· και όλα τα πυργόσπιτά της τα έκαψαν με φωτιά, καθώς και όλα τα επιθυμητά της αντικείμενα, για να προκληθεί καταστροφή».—2 Χρον. 36:17, 19.

2. Ποια προειδοποίηση για την επικείμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ έδωσε ο Ιεχωβά, και τι θα συνέβαινε στους Ιουδαίους;

² Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ δεν θα έπρεπε να είχε παραξενέψει τους κατοίκους της. Επί χρόνια, οι προφήτες του Θεού προειδοποιούσαν τους Ιουδαίους ότι, αν συνέχιζαν να αψηφούν τον Νόμο του Θεού, θα παραδίδονταν στα χέρια των Βαβυλωνίων. Πολλοί Ιουδαίοι θα πέθαιναν από την κόψη του σπαθιού, ενώ όσοι θα γλίτωναν τον θάνατο θα έπρεπε πιθανότατα να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους εξόριστοι στη Βαβυλώνα. (Ιερ. 15:2) Πώς ήταν η ζωή για τους εξορίστους εκεί; Βρίσκουμε κάποιο παράλληλο της βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας στη Χριστιανική εποχή; Και αν ναι, πότε;

3. Πώς διέφερε η εξορία στη Βαβυλώνα από τη δουλεία που είχαν υποστεί οι Ισραηλίτες στην Αίγυπτο;

³ Όσα είχαν προείπει οι προφήτες εκπληρώθηκαν. Μέσω του Ιερεμία, ο Ιεχωβά συμβούλεψε τους μελλοντικούς εξορίστους να αποδεχτούν τη νέα τους κατάσταση και να την αξιοποιήσουν πλήρως. Συγκεκριμένα, είπε: «Χτίστε σπίτια [στη Βαβυλώνα] και κατοικήστε, και φυτέψτε κήπους και φάτε τους καρπούς τους. Επίσης, να επιζητείτε την ειρήνη της πόλης στην οποία σας έκανα να πάτε εξορία, και να προσεύχεστε για χάρη της στον Ιεχωβά, γιατί στην ειρήνη της θα υπάρχει ειρήνη και για εσάς». (Ιερ. 29:5, 7) Όσοι υποτάχθηκαν στο θέλημα του Θεού ζούσαν μια σχετικά φυσιολογική ζωή στη Βαβυλώνα. Οι αιχμαλωτιστές τους τούς επέτρεπαν να διαχειρίζονται σε κάποιον βαθμό τις δικές τους υποθέσεις. Οι εξόριστοι είχαν ακόμα και την ελευθερία να μετακινούνται μέσα στη χώρα. Η Βαβυλώνα ήταν εμπορικό και οικονομικό κέντρο του αρχαίου κόσμου, και κάποια έγγραφα που ήρθαν στο φως μαρτυρούν ότι πολλοί Ιουδαίοι μυήθηκαν στην τέχνη της αγοραπωλησίας εκεί, ενώ άλλοι έγιναν επιδέξιοι τεχνίτες. Μερικοί μάλιστα πλούτισαν. Η εξορία στη Βαβυλώνα δεν θύμιζε καθόλου τη δουλεία στην Αίγυπτο που είχαν υποστεί οι Ισραηλίτες αιώνες νωρίτερα.—Διαβάστε Έξοδος 2:23-25.

4. Εκτός από τους στασιαστικούς Ισραηλίτες, ποιοι άλλοι επηρεάστηκαν από την αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, και πώς περιορίστηκε η δυνατότητά τους να λατρεύουν τον Θεό αποδεκτά;

⁴ Αν και οι υλικές ανάγκες των εξόριστων Ιουδαίων καλύπτονταν, τι συνέβαινε με τις πνευματικές τους ανάγκες; Ο ναός του Ιεχωβά με το θυσιαστήριό του είχε καταστραφεί, και το ιερατείο δεν λειτουργούσε πλέον με οργανωμένο τρόπο. Μεταξύ των εξορίστων υπήρχαν και πιστοί υπηρέτες του Θεού οι οποίοι, παρότι δεν είχαν κάνει τίποτα αξιόποινο, ήταν αναγκασμένοι να υποφέρουν μαζί με το υπόλοιπο έθνος. Παρ’ όλα αυτά, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τηρούν τον Νόμο του Θεού. Για παράδειγμα, στη Βαβυλώνα, ο Δανιήλ και τρεις από τους συντρόφους του​—ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδενεγώ—​απείχαν από φαγητά που ήταν απαγορευμένα για τους Ιουδαίους. Και ξέρουμε ότι ο Δανιήλ διατηρούσε τακτική επικοινωνία με τον Θεό μέσω προσευχής. (Δαν. 1:8· 6:10) Ωστόσο, υπό μια ειδωλολατρική κυβέρνηση, ήταν αδύνατον για έναν θεοφοβούμενο Ιουδαίο να κάνει όλα όσα απαιτούσε ο Νόμος.

5. Ποια ελπίδα έδωσε ο Ιεχωβά στον λαό του, και τι το αξιοσημείωτο είχε αυτή η υπόσχεση;

⁵ Θα μπορούσαν ποτέ ξανά οι Ισραηλίτες να λατρεύουν τον Θεό με πλήρως αποδεκτό τρόπο; Κάτι τέτοιο φάνταζε εξαιρετικά απίθανο τότε. Οι Βαβυλώνιοι ποτέ δεν ελευθέρωναν τους αιχμαλώτους τους. Αλλά υπήρχε ένας παράγοντας που δεν είχαν υπολογίσει: ο Ιεχωβά Θεός. Εκείνος είχε υποσχεθεί ότι ο λαός του θα απελευθερωνόταν, και έτσι έγινε. Ο λόγος της υπόσχεσης του Θεού δεν αποτυγχάνει ποτέ.—Ησ. 55:11.

6, 7. Γιατί είναι κατάλληλο να διασαφηνίσουμε την κατανόησή μας για τη σύγχρονη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία;

⁶ Έχουν υποστεί ποτέ οι Χριστιανοί κάτι αντίστοιχο με τη βαβυλωνιακή αιχμαλωσία; Επί πολλά χρόνια, αυτό το περιοδικό εξέφραζε την άποψη ότι οι σύγχρονοι υπηρέτες του Θεού περιήλθαν σε Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία το 1918 και ότι ελευθερώθηκαν από τη Βαβυλώνα το 1919. Εντούτοις, για λόγους που θα αναλύσουμε σε αυτό και στο επόμενο άρθρο, κρίθηκε απαραίτητο να γίνει μια επανεξέταση του θέματος.

⁷ Σκεφτείτε το εξής: Η Βαβυλώνα η Μεγάλη είναι η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας. Προκειμένου, λοιπόν, να υπόκειται ο λαός του Θεού στη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία το 1918, θα έπρεπε να είχαν γίνει με κάποιον τρόπο υπόδουλοι της ψεύτικης θρησκείας εκείνον τον καιρό. Τα γεγονότα όμως δείχνουν ότι, στις δεκαετίες που προηγήθηκαν του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου,  οι χρισμένοι υπηρέτες του Θεού στην πραγματικότητα απελευθερώνονταν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, δεν υποδουλώνονταν σε αυτήν. Αν και είναι αλήθεια ότι οι χρισμένοι υπέστησαν διωγμό κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, η θλίψη που βίωσαν προκλήθηκε κυρίως από τις κοσμικές αρχές, όχι από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Στην πραγματικότητα λοιπόν, δεν φαίνεται να περιήλθε ο λαός του Ιεχωβά σε αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη το 1918.

8. Εξηγήστε πώς επήλθε η διαφθορά στη γνήσια Χριστιανοσύνη. (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

⁸ Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ., χιλιάδες Ιουδαίοι και προσήλυτοι χρίστηκαν με άγιο πνεύμα. Αυτοί οι καινούριοι Χριστιανοί έγιναν «εκλεγμένο γένος, βασιλικό ιερατείο, άγιο έθνος, λαός για ειδική ιδιοκτησία». (Διαβάστε 1 Πέτρου 2:9, 10) Οι απόστολοι επέβλεπαν με επιμέλεια τις εκκλησίες του λαού του Θεού όσο ζούσαν. Ωστόσο, ιδίως μετά τον θάνατο των αποστόλων, σηκώθηκαν άντρες που έλεγαν «διεστραμμένα πράγματα για να παρασύρουν τους μαθητές πίσω τους». (Πράξ. 20:30· 2 Θεσ. 2:6-8) Πολλοί από εκείνους τους άντρες είχαν υπεύθυνες θέσεις στις εκκλησίες, υπηρετώντας ως επίσκοποι και υιοθετώντας αργότερα διάφορους θρησκευτικούς τίτλους. Είχε αρχίσει να διαμορφώνεται μια τάξη κληρικών, μολονότι ο Ιησούς είχε πει στους ακολούθους του: «Όλοι εσείς είστε αδελφοί». (Ματθ. 23:8) Εξέχοντες άντρες που είχαν γοητευτεί από τις φιλοσοφίες του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα εισήγαν ψεύτικες θρησκευτικές αντιλήψεις, αντικαθιστώντας σταδιακά τις αγνές διδασκαλίες του Λόγου του Θεού.

9. Περιγράψτε πώς η αποστατική Χριστιανοσύνη έλαβε την υποστήριξη του Ρωμαϊκού Κράτους και ποιο ήταν το αποτέλεσμα.

⁹ Το 313 Κ.Χ., αυτή η αποστατική μορφή Χριστιανοσύνης έλαβε νομική αναγνώριση από τον ειδωλολάτρη Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο. Έκτοτε, Εκκλησία και Κράτος άρχισαν να πορεύονται χέρι χέρι. Για παράδειγμα, μετά τη Σύνοδο της Νίκαιας, ο Κωνσταντίνος, ο οποίος ήταν παρών στη σύνοδο, διέταξε να εξοριστεί κάποιος ιερέας με αντίθετες απόψεις ονόματι Άρειος επειδή αρνούνταν να αναγνωρίσει τον Ιησού ως τον Θεό. Αργότερα, υπό τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α΄ (379-395 Κ.Χ.), η Καθολική Εκκλησία, όπως έγινε τελικά γνωστή η μολυσμένη μορφή της Χριστιανοσύνης, αποτέλεσε την επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι ιστορικοί αναφέρουν ότι η ειδωλολατρική Ρώμη «εκχριστιανίστηκε» τον τέταρτο αιώνα. Η αλήθεια είναι ότι εκείνον τον καιρό οι αποστάτες Χριστιανοί είχαν ήδη ενωθεί με τις ειδωλολατρικές θρησκευτικές οργανώσεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως μέλη της Βαβυλώνας της Μεγάλης. Εντούτοις, ένας μικρός αριθμός όμοιων με σιτάρι χρισμένων Χριστιανών έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν για να λατρεύουν τον Θεό, αλλά οι φωνές τους καταπνίγονταν. (Διαβάστε Ματθαίος 13:24, 25, 37-39) Βρίσκονταν όντως υπό Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία!

10. Με ποια βάση μπορούσαν οι ειλικρινείς άνθρωποι να αμφισβητούν εκκλησιαστικές διδασκαλίες τους πρώτους λίγους αιώνες της Κοινής μας Χρονολογίας;

¹⁰ Ωστόσο, τους πρώτους λίγους αιώνες της Κοινής μας Χρονολογίας, πολλοί άνθρωποι μπορούσαν να διαβάζουν τη Γραφή είτε στην ελληνική είτε στη λατινική. Ήταν συνεπώς σε θέση να συγκρίνουν τις διδασκαλίες του Λόγου του Θεού με τα δόγματα της εκκλησίας. Με βάση όσα διάβαζαν στη Γραφή, μερικοί από αυτούς απέρριπταν τις αντιγραφικές δοξασίες της εκκλησίας, αλλά ήταν επικίνδυνο—ακόμα και μοιραίο—να εκφράζουν τέτοιες απόψεις ανοιχτά.

11. Πώς περιήλθε η Γραφή υπό τον έλεγχο του κλήρου;

¹¹ Με τον καιρό, οι μάζες έπαψαν να χρησιμοποιούν τις γλώσσες της Γραφής, η δε εκκλησία εναντιωνόταν στις προσπάθειες να  μεταφραστεί ο Λόγος του Θεού στις καθομιλούμενες γλώσσες. Ως αποτέλεσμα, μόνο ο κλήρος και μερικοί μορφωμένοι μπορούσαν να διαβάζουν μόνοι τους τη Γραφή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλοι οι κληρικοί ήταν σε θέση να διαβάζουν και να γράφουν καλά. Οποιαδήποτε άποψη διαφωνούσε με τις διδασκαλίες της εκκλησίας επέσυρε αυστηρή τιμωρία. Οι πιστοί χρισμένοι υπηρέτες του Θεού ήταν αναγκασμένοι να συναθροίζονται σε μικρές ομάδες—αν μπορούσαν να συναθροίζονται καν. Όπως συνέβαινε και κατά την πρώτη βαβυλωνιακή εξορία, το χρισμένο «βασιλικό ιερατείο» δεν μπορούσε να λειτουργήσει με οργανωμένο τρόπο. Η Βαβυλώνα η Μεγάλη έσφιγγε τους ανθρώπους στη λαβή της σαν μέγκενη!

12, 13. Ποιοι δύο παράγοντες συνέβαλαν στο να χαλαρώσει κάπως η λαβή της Βαβυλώνας της Μεγάλης στους ανθρώπους; Εξηγήστε.

¹² Θα ήταν ποτέ οι αληθινοί Χριστιανοί ελεύθεροι να λατρεύουν τον Θεό φανερά και με αποδεκτό τρόπο; Ναι! Αχτίδες πνευματικού φωτός άρχισαν να διαπερνούν το σκοτάδι, χάρη σε δύο σημαντικούς παράγοντες. Ο πρώτος ήταν η εφεύρεση ενός πιεστηρίου στα μέσα του 15ου αιώνα το οποίο χρησιμοποιούσε κινητά στοιχεία. Πριν από τον ερχομό της τυπογραφίας στον Δυτικό κόσμο, η Γραφή έπρεπε να αντιγράφεται σχολαστικά με το χέρι. Τα αντίγραφά της ήταν σπάνια και κόστιζαν πολύ. Λέγεται ότι κάποιος επιδέξιος αντιγραφέας χρειαζόταν δέκα μήνες για να ετοιμάσει ένα και μόνο αντίγραφο της Γραφής! Επιπλέον, τα υλικά πάνω στα οποία έγραφαν οι αντιγραφείς (περγαμηνές vellum ή άλλου είδους) ήταν ακριβά. Στον αντίποδα, χρησιμοποιώντας ένα πιεστήριο και χαρτί—μια πιο πρακτική επιλογή—κάποιος επιδέξιος τυπογράφος μπορούσε να παράγει 1.300 σελίδες την ημέρα!

¹³ Ο δεύτερος αξιοσημείωτος παράγοντας ήταν η απόφαση λίγων θαρραλέων αντρών στη χαραυγή του 16ου αιώνα να μεταφράσουν  τον Λόγο του Θεού στις γλώσσες που μιλούσε ο κοινός λαός. Πολλοί μεταφραστές ανέλαβαν αυτό το έργο διακινδυνεύοντας τη ζωή τους. Η εκκλησία πανικοβλήθηκε. Μια Γραφή στα χέρια ενός θεοφοβούμενου άντρα ή γυναίκας μπορούσε να αποδειχτεί επικίνδυνο όπλο​—ή τουλάχιστον αυτό φοβούνταν οι εκκλησιαστικοί ηγέτες! Και πράγματι, καθώς η Γραφή γινόταν διαθέσιμη, οι άνθρωποι τη διάβαζαν. Και καθώς τη διάβαζαν, έκαναν ερωτήσεις: “Πού λέει ο Λόγος του Θεού για το καθαρτήριο; για τις επί πληρωμή νεκρώσιμες λειτουργίες; για τους πάπες και τους καρδινάλιους;” Όλο αυτό ήταν εξοργιστικό για την εκκλησία. Πώς τολμούσαν τα πλήθη να αμφισβητούν τους ηγέτες της! Η εκκλησία πέρασε στην αντεπίθεση. Άντρες και γυναίκες καταδικάζονταν ως αιρετικοί επειδή απέρριπταν τις διδασκαλίες της εκκλησίας, μερικές εκ των οποίων βασίζονταν στις ειδωλολατρικές φιλοσοφίες του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα​—ανθρώπων που έζησαν προτού γεννηθεί ο Ιησούς Χριστός. Η εκκλησία εξέδιδε τη θανατική καταδίκη, και το Κράτος την εκτελούσε. Ο στόχος ήταν να αποτρέψουν τους ανθρώπους από το να διαβάζουν τη Γραφή και να αμφισβητούν την εκκλησία. Ως επί το πλείστον, το σχέδιο πέτυχε. Αλλά υπήρξαν και λίγες γενναίες ψυχές που αρνήθηκαν να τρομοκρατηθούν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Τώρα πια είχαν πάρει μια γεύση από τον Λόγο του Θεού—και ήθελαν και άλλο! Σιγά σιγά στηνόταν το σκηνικό για μια μελλοντική απελευθέρωση από την ψεύτικη θρησκεία.

14. (α) Ποιες συνθήκες συνέβαλαν σε μεγαλύτερη κατανόηση της Γραφικής αλήθειας στα τέλη του 19ου αιώνα; (β) Περιγράψτε την αναζήτηση του αδελφού Ρώσσελ για την αλήθεια.

¹⁴ Πολλοί που διψούσαν για τη Γραφική αλήθεια κατέφυγαν σε χώρες όπου η επιρροή της εκκλησίας δεν ήταν τόσο διάχυτη. Ήθελαν να διαβάζουν, να μελετούν και να συζητούν χωρίς να τους υπαγορεύει κάποιος τι να σκέφτονται. Σε μια τέτοια χώρα, τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Κάρολος Τέηζ Ρώσσελ και λίγοι σύντροφοί του άρχισαν να μελετούν συστηματικά τη Γραφή στα τέλη του 19ου αιώνα. Αρχικά, στόχος του αδελφού Ρώσσελ ήταν να εξακριβώσει ποια από τις επικρατούσες θρησκείες δίδασκε την αλήθεια. Είχε συγκρίνει προσεκτικά τις διδασκαλίες πολλών θρησκειών, ακόμα και μη Χριστιανικών, με τα όσα λέει η Γραφή. Σύντομα αντιλήφθηκε ότι ούτε μία από εκείνες τις θρησκείες δεν προσκολλούνταν πλήρως στον Λόγο του Θεού. Κάποτε, συναντήθηκε με μερικούς ντόπιους κληρικούς ελπίζοντας ότι θα δέχονταν τις αλήθειες που ο ίδιος και οι σύντροφοί του είχαν ανακαλύψει στη Γραφή και ότι θα τις δίδασκαν στις εκκλησίες τους. Αλλά οι κληρικοί δεν ενδιαφέρθηκαν. Οι Σπουδαστές της Γραφής έπρεπε να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα: Δεν μπορούσε να υπάρξει καμιά σύμπραξη με εκείνους που ήταν αποφασισμένοι να παραμείνουν προσκολλημένοι στην ψεύτικη θρησκεία.—Διαβάστε 2 Κορινθίους 6:14.

15. (α) Πότε περιήλθαν οι Χριστιανοί υπό τον ζυγό της Βαβυλώνας της Μεγάλης; (β) Ποια ερωτήματα μένουν να απαντηθούν στο επόμενο άρθρο;

¹⁵ Μέχρι στιγμής, έχουμε δει ότι οι αληθινοί Χριστιανοί περιήλθαν σε Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία λίγο μετά τον θάνατο των τελευταίων αποστόλων. Εντούτοις, εγείρονται κάποια ερωτήματα: Ποιες επιπρόσθετες αποδείξεις υπάρχουν για το ότι, στις δεκαετίες που προηγήθηκαν του 1914, οι χρισμένοι στην πραγματικότητα απελευθερώνονταν από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη και δεν υποδουλώνονταν πλέον σε αυτήν; Αληθεύει ότι ο Ιεχωβά δυσαρεστήθηκε με τους υπηρέτες του επειδή είχαν επιβραδύνει τον ρυθμό τους στο έργο κηρύγματος κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου; Και μήπως μερικοί αδελφοί μας εκείνη την περίοδο συμβίβασαν τη Χριστιανική τους ουδετερότητα επισύροντας έτσι τη δυσαρέσκεια του Ιεχωβά; Τελικά, αν οι Χριστιανοί έγιναν υπόδουλοι της ψεύτικης θρησκείας από τον δεύτερο αιώνα Κ.Χ. και έπειτα, πότε απελευθερώθηκαν; Εξαιρετικά ερωτήματα. Θα απαντηθούν όμως στο επόμενο άρθρο.