1, 2. (α) Πώς διαφέρει η πολύτιμη ελπίδα των αληθινών Χριστιανών από την ελπίδα των ανθρώπων στον κόσμο του Σατανά; (β) Ποια σημαντικά ερωτήματα θα εξετάσουμε τώρα;

ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΗ ελπίδα έχουν οι αληθινοί Χριστιανοί! Όλοι μας, είτε ανήκουμε στους χρισμένους είτε στα «άλλα πρόβατα», ελπίζουμε να δούμε την εκπλήρωση του αρχικού σκοπού του Θεού και τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά. (Ιωάν. 10:16· Ματθ. 6:9, 10) Αυτές είναι οι πιο ευγενείς προσδοκίες που μπορεί να τρέφει κάποιος άνθρωπος. Περιμένουμε με λαχτάρα την υποσχεμένη ανταμοιβή της αιώνιας ζωής, είτε ως μέρος των “νέων ουρανών” του Θεού είτε ως μέρος της “νέας γης” του. (2 Πέτρ. 3:13) Στο μεταξύ, ελπίζουμε για τη συνεχή αύξηση της πνευματικής ευημερίας του λαού του Θεού.

² Όσοι είναι μέρος του κόσμου του Σατανά έχουν και αυτοί κάποιο είδος ελπίδας, αλλά ίσως αμφιβάλλουν για το αν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Λόγου χάρη, εκατομμύρια παίκτες τυχερών παιχνιδιών μπορεί να ελπίζουν ότι θα κερδίσουν το λαχείο, αλλά δεν μπορούν να νιώθουν καθόλου βέβαιοι για αυτό. Η πραγματική πίστη, από την άλλη, είναι «η βεβαιωμένη προσδοκία» της Χριστιανικής μας ελπίδας. (Εβρ. 11:1) Ίσως αναρωτιέστε όμως: Πώς μπορεί η προσδοκία μας να γίνει πιο βέβαιη; Και πώς ωφελούμαστε όταν έχουμε ισχυρή πίστη στα όσα ελπίζουμε;

3. Σε ποιο γεγονός βασίζεται η αληθινή Χριστιανική πίστη;

³ Η πίστη δεν είναι μια ιδιότητα με την οποία γεννιούνται  οι αμαρτωλοί άνθρωποι, ούτε είναι κάτι που αναπτύσσεται φυσιολογικά. Η Χριστιανική πίστη είναι το αποτέλεσμα της επενέργειας του αγίου πνεύματος του Θεού σε μια δεκτική καρδιά. (Γαλ. 5:22) Η Αγία Γραφή δεν λέει ότι ο Ιεχωβά έχει ή χρειάζεται πίστη. Επειδή ο Ιεχωβά είναι παντοδύναμος και πάνσοφος, τίποτα δεν μπορεί να τον εμποδίσει να εκπληρώσει τον σκοπό του. Ο ουράνιος Πατέρας μας είναι τόσο βέβαιος για την εκπλήρωση των υποσχεμένων ευλογιών του ώστε για εκείνον αποτελούν ήδη πραγματικότητα. Συνεπώς, λέει: «Έχουν πραγματοποιηθεί!» (Διαβάστε Αποκάλυψη 21:3-6) Η Χριστιανική πίστη πηγάζει από το γεγονός ότι ο Ιεχωβά είναι «ο πιστός Θεός», ο οποίος κάνει πάντα αυτό που υπόσχεται.—Δευτ. 7:9.

4. Ποια ελπίδα έτρεφαν οι πιστοί άντρες και γυναίκες της προχριστιανικής εποχής;

⁴ Το 11ο κεφάλαιο της επιστολής προς τους Εβραίους απαριθμεί τα ονόματα 16 αντρών και γυναικών πίστης. Ο θεόπνευστος συγγραφέας αναφέρθηκε σε αυτούς και σε πολλούς άλλους σχετικά με τους οποίους «δόθηκε μαρτυρία . . . διαμέσου της πίστης τους». (Εβρ. 11:39) Όλοι αυτοί είχαν τη «βεβαιωμένη προσδοκία» ότι ο Θεός θα ήγειρε το υποσχεμένο «σπέρμα» ώστε να συντρίψει τον στασιασμό του Σατανά και να εκπληρώσει τον αρχικό σκοπό του Ιεχωβά. (Γέν. 3:15) Αυτά τα πιστά άτομα πέθαναν προτού το υποσχεμένο «σπέρμα», ο Ιησούς Χριστός, ανοίξει την οδό για την ουράνια ζωή. (Γαλ. 3:16) Εντούτοις, χάρη στις ακλόνητες υποσχέσεις του Ιεχωβά, θα αναστηθούν σε τέλεια ανθρώπινη ζωή σε έναν επίγειο παράδεισο.—Ψαλμ. 37:11· Ησ. 26:19· Ωσηέ 13:14.

5, 6. Σε τι εστίαζαν την ελπίδα τους ο Αβραάμ και η οικογένειά του, και πώς διατήρησαν ισχυρή πίστη; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.)

⁵ Το εδάφιο Εβραίους 11:13 λέει για κάποιους που έζησαν στην προχριστιανική εποχή: «Έχοντας πίστη πέθαναν όλοι αυτοί, αν και δεν έλαβαν την εκπλήρωση των υποσχέσεων, αλλά τις είδαν από μακριά και τις καλοδέχτηκαν». Ένας από αυτούς ήταν ο Αβραάμ. Διατηρούσε άραγε ξεκάθαρη στη διάνοιά του την ευτυχισμένη ελπίδα της ζωής υπό το υποσχεμένο «σπέρμα»; Ο Ιησούς έδωσε σαφή απάντηση σε αυτή την ερώτηση όταν είπε στους εναντίους του: «Ο Αβραάμ ο πατέρας σας ευφράνθηκε με την προοπτική να δει την ημέρα μου, και την είδε και χάρηκε». (Ιωάν. 8:56) Το ίδιο ίσχυε για τη Σάρρα, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και πολλούς άλλους που εστίαζαν την ελπίδα τους στη μελλοντική Βασιλεία, «της οποίας οικοδόμος και κατασκευαστής είναι ο Θεός».—Εβρ. 11:8-11.

⁶ Πώς διατήρησαν ο Αβραάμ και η οικογένειά του την πίστη τους ισχυρή; Πιθανότατα έμαθαν για τον Θεό ακούγοντας πιστά άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, λαβαίνοντας θεϊκές αποκαλύψεις ή διαβάζοντας αξιόπιστα αρχαία κείμενα. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν ξέχασαν τα όσα είχαν μάθει αλλά θεωρούσαν πολύτιμες τις υποσχέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού και έκαναν στοχασμούς γύρω από αυτές. Επειδή η ελπίδα τους ήταν τόσο βέβαιη, εκείνοι οι άντρες και οι γυναίκες ήταν έτοιμοι να υπομείνουν οποιαδήποτε κακουχία προκειμένου να παραμείνουν όσιοι στον Θεό.

7. Ποιες προμήθειες έχει κάνει με καλοσύνη ο Ιεχωβά για εμάς ώστε να αναπτύξουμε ισχυρή πίστη, και τι πρέπει να κάνουμε εμείς με αυτές;

⁷ Για να διατηρούμε την πίστη μας ισχυρή, ο Ιεχωβά μάς έχει προσφέρει με καλοσύνη ολόκληρο τον Λόγο του, την Αγία Γραφή. Προκειμένου να είμαστε “ευτυχισμένοι” και να “έχουμε επιτυχία”, πρέπει να διαβάζουμε τακτικά τον Λόγο του Θεού, αν είναι δυνατόν καθημερινά. (Ψαλμ. 1:1-3· διαβάστε Πράξεις 17:11) Κατόπιν, όπως οι λάτρεις του Ιεχωβά κατά την προχριστιανική εποχή, χρειάζεται να συνεχίσουμε να στοχαζόμαστε τις υποσχέσεις του Θεού και να είμαστε υπάκουοι στις απαιτήσεις του. Ο Ιεχωβά μάς έχει ευλογήσει επίσης με άφθονη πνευματική τροφή που μας παρέχεται μέσω “του πιστού και φρόνιμου δούλου”. (Ματθ. 24:45) Έτσι λοιπόν, θεωρώντας πολύτιμα τα όσα μαθαίνουμε από τις πνευματικές προμήθειες που έχει κάνει διαθέσιμες ο Ιεχωβά, θα είμαστε σαν τα  αρχαία παραδείγματα πίστης που είχαν «βεβαιωμένη προσδοκία» για την ελπίδα της Βασιλείας.

8. Πώς μπορεί να ενισχύσει την πίστη μας η προσευχή;

⁸ Η προσευχή ήταν κάτι άλλο που έπαιξε ζωτικό ρόλο προκειμένου να διατηρήσουν την πίστη τους ισχυρή οι μάρτυρες της προχριστιανικής εποχής. Η πίστη τους ενισχυόταν καθώς γεύονταν τις απαντήσεις του Θεού στις προσευχές τους. (Νεεμ. 1:4, 11· Ψαλμ. 34:4, 15, 17· Δαν. 9:19-21) Και εμείς επίσης μπορούμε να εμπιστευόμαστε τις ανησυχίες μας στον Ιεχωβά, γνωρίζοντας ότι εκείνος θα μας ακούσει και θα μας ενισχύσει ώστε να υπομείνουμε με χαρά. Όταν παίρνουμε δε απάντηση στις προσευχές μας, η πίστη μας γίνεται πιο ισχυρή. (Διαβάστε 1 Ιωάννη 5:14, 15) Εφόσον η πίστη είναι πτυχή του καρπού του πνεύματος, χρειάζεται να “εξακολουθήσουμε να ζητάμε” το πνεύμα του Θεού, όπως μας παρότρυνε ο Ιησούς να κάνουμε.—Λουκ. 11:9, 13.

9. Εκτός από τον εαυτό μας, για ποιους άλλους πρέπει να προσευχόμαστε;

⁹ Οι προσευχές μας, όμως, δεν πρέπει να περιορίζονται μόνο στο να ζητάμε από τον Θεό προσωπική βοήθεια. Τα “θαυμαστά έργα” για τα οποία έχουμε την ευκαιρία να ευχαριστούμε και να αινούμε τον Ιεχωβά καθημερινά είναι “περισσότερα από όσα μπορούμε να διηγηθούμε”! (Ψαλμ. 40:5) Επιπρόσθετα, οι προσευχές μας πρέπει να φανερώνουν ότι “θυμόμαστε εκείνους που βρίσκονται σε δεσμά φυλάκισης σαν να είμαστε δέσμιοι μαζί τους”. Και πρέπει να προσευχόμαστε για την παγκόσμια αδελφότητά μας, ιδιαίτερα για «εκείνους που αναλαμβάνουν την ηγεσία μεταξύ [μας]». Η καρδιά μας συγκινείται όταν βλέπουμε πώς απαντάει ο Ιεχωβά στις ενωμένες προσευχές μας!—Εβρ. 13:3, 7.

10. Ποια παραδείγματα υπηρετών του Θεού έχουμε οι οποίοι αρνήθηκαν να συμβιβάσουν την ακεραιότητά τους, και τι τους έδωσε τη δύναμη να το κάνουν αυτό;

¹⁰ Στο 11ο κεφάλαιο της επιστολής προς τους Εβραίους, ο απόστολος Παύλος περιγράφει τις δοκιμασίες που υπέμειναν πολλοί υπηρέτες του Θεού οι οποίοι δεν κατονομάζονται. Για παράδειγμα, αναφέρει γυναίκες πίστης που έχασαν τους γιους τους αλλά αργότερα τους έλαβαν μέσω ανάστασης. Έπειτα αναφέρει άλλους που «δεν δέχονταν απελευθέρωση με κάποιο λύτρο, για να φτάσουν σε καλύτερη ανάσταση». (Εβρ. 11:35) Αν και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ποιους είχε υπόψη του ο Παύλος, μερικοί, όπως ο Ναβουθέ και ο Ζαχαρίας, λιθοβολήθηκαν επειδή υπάκουσαν στον Θεό και έκαναν το θέλημά του. (1 Βασ. 21:3, 15· 2 Χρον. 24:20, 21) Ο Δανιήλ και οι σύντροφοί του είχαν ασφαλώς την ευκαιρία να “δεχτούν απελευθέρωση” συμβιβάζοντας την ακεραιότητά τους. Αντί για αυτό όμως, η πίστη τους στη δύναμη του Θεού τούς ικάνωσε, σαν να λέγαμε, να “φράξουν στόματα λιονταριών” και να “σταματήσουν τη δύναμη της φωτιάς”.—Εβρ. 11:33, 34· Δαν. 3:16-18, 20, 28· 6:13, 16, 21-23.

11. Ποιες δοκιμασίες υπέμειναν μερικοί προφήτες λόγω της πίστης τους;

¹¹ Λόγω της πίστης τους, προφήτες όπως ο Μιχαΐας και ο Ιερεμίας «έλαβαν τη δοκιμασία τους με εμπαιγμούς . . . και φυλακές». Άλλοι, όπως ο Ηλίας, «περιπλανήθηκαν σε ερήμους και βουνά και σπηλιές και φωλιές της γης». Όλοι τους υπέμειναν επειδή είχαν “βεβαιωμένη προσδοκία πραγμάτων για τα οποία έλπιζαν”.—Εβρ. 11:1, 36-38· 1 Βασ. 18:13· 22:24-27· Ιερ. 20:1, 2· 28:10, 11· 32:2.

12. Ποιος έθεσε το εξοχότερο παράδειγμα υπομονής κάτω από δοκιμασίες, και τι τον βοήθησε να το κάνει αυτό;

¹² Αφού αναφέρθηκε σε διάφορους άντρες και γυναίκες πίστης, ο Παύλος εστίασε την προσοχή στο εξοχότερο από όλα τα παραδείγματα​—τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. «Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του», δηλώνει το εδάφιο Εβραίους 12:2, «αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού». Ασφαλώς, εμείς πρέπει να “αναλογιζόμαστε” το παράδειγμα πίστης που  έθεσε ο Ιησούς μπροστά στις πιο σφοδρές δοκιμασίες. (Διαβάστε Εβραίους 12:3) Σαν τον Ιησού, οι πρώτοι Χριστιανοί μάρτυρες, όπως ο μαθητής Αντίπας, αρνήθηκαν να συμβιβάσουν την ακεραιότητά τους. (Αποκ. 2:13) Θα είχαν την ανταμοιβή της ανάστασης σε ουράνια ζωή​—κάτι που υπερέχει της “καλύτερης ανάστασης” στην οποία απέβλεπαν οι αρχαίοι άνθρωποι πίστης. (Εβρ. 11:35) Κάποια στιγμή μετά τη γέννηση της Βασιλείας το 1914, όλοι αυτοί οι πιστοί χρισμένοι, που κοιμούνταν τον ύπνο του θανάτου, εγέρθηκαν σε πνευματική ζωή στον ουρανό για να συμμετάσχουν με τον Ιησού στη διακυβέρνησή του επί της ανθρωπότητας.—Αποκ. 20:4.

13, 14. Ποιες δοκιμασίες αντιμετώπισε ο Ρούντολφ Γκράιχεν, και τι τον βοήθησε να υπομείνει;

¹³ Εκατομμύρια σύγχρονοι λάτρεις του Θεού ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού με το να διατηρούν την ελπίδα τους ξεκάθαρη στη διάνοιά τους και να μην επιτρέπουν στις δοκιμασίες να αποδυναμώνουν την πίστη τους. Σκεφτείτε το παράδειγμα του Ρούντολφ Γκράιχεν, ο οποίος γεννήθηκε στη Γερμανία το 1925. Ο Ρούντολφ θυμόταν κάποιους πίνακες ζωγραφικής με Βιβλικά θέματα που κρέμονταν στους τοίχους του σπιτιού του. «Ένας από τους πίνακες», έγραψε, «έδειχνε το λύκο με το αρνί, το κατσικάκι με τη  λεοπάρδαλη, και το μοσχάρι με το λιοντάρι—όλα μαζί ειρηνικά, και ένα αγοράκι να τα οδηγεί. . . . Αυτοί οι πίνακες έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένοι στο μυαλό μου». (Ησ. 11:6-9) Παρά τα πολλά χρόνια βάναυσου διωγμού, πρώτα από τη ναζιστική Γκεστάπο και αργότερα από την κομμουνιστική Στάζι της Ανατολικής Γερμανίας, ο Ρούντολφ διατήρησε την ισχυρή του πίστη στον επίγειο παράδεισο.

¹⁴ Μια άλλη σφοδρή δοκιμασία που αντιμετώπισε ο Ρούντολφ ήταν η απώλεια της αγαπημένης του μητέρας, που πέθανε από τύφο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ράβενσμπρικ. Επίσης, ο πατέρας του εξασθένησε στην πίστη σε τέτοιον βαθμό ώστε υπέγραψε μια δήλωση σύμφωνα με την οποία έπαυε να είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Όταν ο Ρούντολφ απελευθερώθηκε από τη φυλακή, απόλαυσε το προνόμιο να υπηρετήσει ως επίσκοπος περιοχής και κατόπιν προσκλήθηκε στη Σχολή Γαλαάδ. Διορίστηκε ιεραπόστολος στη Χιλή, όπου υπηρέτησε και πάλι ως επίσκοπος περιοχής. Αλλά οι δοκιμασίες του δεν είχαν τελειώσει. Έναν χρόνο μετά τον γάμο του με την Πάτσι, που ήταν και αυτή ιεραπόστολος, πέθανε η κορούλα τους. Αργότερα, πέθανε και η αγαπημένη του σύζυγος, μόλις στα 43 της χρόνια. Ο Ρούντολφ υπέμεινε όλες αυτές τις δοκιμασίες και, παρότι ηλικιωμένος και φιλάσθενος, υπηρετούσε ως τακτικός σκαπανέας και πρεσβύτερος όταν εμφανίστηκε η βιογραφία του στη Σκοπιά 1 Αυγούστου 1997, σελίδες 20-25. ^[1]

15. Ποια σύγχρονα παραδείγματα Μαρτύρων του Ιεχωβά έχουμε οι οποίοι υπομένουν με χαρά τον διωγμό;

¹⁵ Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εξακολουθούν να χαίρονται με την ελπίδα τους παρά τον έντονο και συνεχιζόμενο διωγμό. Λόγου χάρη, πολλοί αδελφοί και αδελφές μας είναι φυλακισμένοι στην Ερυθραία, στη Σιγκαπούρη και στη Νότια Κορέα, ως επί το πλείστον επειδή ενεργούν σε αρμονία με τα λόγια του Ιησού να μην παίρνουν σπαθί. (Ματθ. 26:52) Ανάμεσα σε αυτούς τους εκατοντάδες φυλακισμένους είναι ο Ισάκ, ο Νέγκεντε και ο Παύλος, οι οποίοι βρίσκονται σε σωφρονιστικό στρατόπεδο της Ερυθραίας πάνω από 20 χρόνια! Έχοντας στερηθεί την ελευθερία να στηρίξουν τους ηλικιωμένους γονείς τους και να παντρευτούν, αυτοί οι αδελφοί έχουν παραμείνει όσιοι παρά τη σφοδρή κακομεταχείριση. Η θετική όψη στα πρόσωπά τους, όπως φαίνεται στον ιστότοπό μας jw.org, δείχνει ότι έχουν διατηρήσει την πίστη τους ισχυρή. Ακόμα και οι δεσμοφύλακές τους πλέον τους σέβονται.

16. Πώς μπορεί να σας προστατέψει η ισχυρή πίστη;

¹⁶ Οι περισσότεροι υπηρέτες του Ιεχωβά δεν έχει χρειαστεί να υπομείνουν σφοδρό διωγμό. Οι δοκιμασίες της πίστης τους υπήρξαν διαφορετικές. Πολλοί χρειάστηκε να υπομείνουν φτώχεια ή υπέφεραν κατά τη διάρκεια εμφύλιων πολέμων ή φυσικών καταστροφών. Άλλοι μοιάζουν με τον Μωυσή και τους πατριάρχες επειδή έχουν απαρνηθεί μια ζωή με υλικές ανέσεις ή δόξα. Αγωνίζονται σκληρά ώστε να αντιστέκονται στον πειρασμό να ακολουθήσουν έναν υλιστικό, εγωκεντρικό τρόπο ζωής. Τι τους δίνει τη δύναμη να το κάνουν αυτό; Η αγάπη τους για τον Ιεχωβά και η ισχυρή τους πίστη στην υπόσχεση ότι εκείνος θα διορθώσει όλες τις αδικίες και θα ανταμείψει τους πιστούς υπηρέτες του με αιώνια ζωή σε έναν νέο κόσμο δικαιοσύνης.—Διαβάστε Ψαλμός 37:5, 7, 9, 29.

17. Τι είστε αποφασισμένοι να κάνετε, και τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

¹⁷ Σε αυτό το άρθρο, είδαμε πώς ο στοχασμός γύρω από τις υποσχέσεις του Θεού και η τακτική προσευχή θα διατηρούν την πίστη μας ισχυρή. Αυτό, με τη σειρά του, θα μας ικανώνει να υπομένουμε τις δοκιμασίες της πίστης καθώς εστιάζουμε στη Χριστιανική μας ελπίδα με «βεβαιωμένη προσδοκία». Αλλά η Βιβλική περιγραφή της πίστης περιλαμβάνει περισσότερα, όπως θα δείξει το επόμενο άρθρο.