1, 2. (α) Πώς μπορεί να επηρεαστεί ένας Χριστιανός από απροσδόκητες αλλαγές στη ζωή του; (Βλέπε εικόνα στην αρχή του άρθρου.) (β) Σύμφωνα με τον 131ο Ψαλμό, ποια στάση μπορεί να μας βοηθήσει να διατηρήσουμε την εσωτερική μας ειρήνη;

ΟΤΑΝ ο Λόιντ και η Αλεξάνδρα έμαθαν ότι είχαν λάβει νέο διορισμό στον αγρό, αρχικά λυπήθηκαν πολύ. Στο κάτω κάτω, είχαν υπηρετήσει στο Μπέθελ πάνω από 25 χρόνια. Ο Λόιντ λέει: «Ένιωθα ότι το Μπέθελ και η εργασία μου εκεί είχαν γίνει η ταυτότητά μου. Διανοητικά καταλάβαινα τους λόγους για την αλλαγή, αλλά στις εβδομάδες και στους μήνες που ακολούθησαν ένιωθα πολλές φορές αισθήματα απόρριψης. Είχα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα. Τη μια στιγμή ένιωθα αισιόδοξος, την άλλη αποκαρδιωμένος».

² Όταν η ζωή μας παίρνει απροσδόκητη τροπή, οι αλλαγές που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε ίσως μας προξενούν φόβο και συναισθηματική πίεση. (Παρ. 12:25) Μπορεί μάλιστα να δυσκολευόμαστε να τις αποδεχτούμε. Υπό τέτοιες συνθήκες, πώς μπορούμε να “ηρεμήσουμε και να ησυχάσουμε” την ψυχή μας; (Διαβάστε Ψαλμός 131:1-3) Ας δούμε πώς ορισμένα Βιβλικά πρόσωπα και κάποιοι σύγχρονοι υπηρέτες του Ιεχωβά κατάφεραν να διατηρήσουν  την εσωτερική τους ειρήνη παρά τις μεταβαλλόμενες περιστάσεις.

3. Σε ποια κατάσταση βρέθηκε ο Ιωσήφ;

³ Ο Ιωσήφ ήταν γύρω στα 17 όταν οι ίδιοι του οι αδελφοί τον πούλησαν ως δούλο ωθούμενοι από ζήλια. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Ιωσήφ ήταν το παιδί στο οποίο ο πατέρας του, ο Ιακώβ, έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία. (Γέν. 37:2-4, 23-28) Επί 13 περίπου χρόνια, αναγκάστηκε να υπομείνει δουλεία και φυλάκιση στην Αίγυπτο, μακριά από τον πολυαγαπημένο του πατέρα. Τι τον βοήθησε να μην ενδώσει στην απόγνωση και στην πικρία;

4. (α) Ενόσω ο Ιωσήφ ήταν στη φυλακή, σε τι προσήλωνε τον νου του; (β) Πώς απάντησε ο Ιεχωβά στις προσευχές του Ιωσήφ;

⁴ Ενόσω ο Ιωσήφ ήταν στη φυλακή, πιθανότατα προσήλωνε τον νου του σε αποδείξεις της ευλογίας του Ιεχωβά. (Γέν. 39:21· Ψαλμ. 105:17-19) Τα προφητικά όνειρα που είχε δει όταν ήταν μικρότερος μπορεί επίσης να του έδιναν τη βεβαιότητα ότι είχε την εύνοια του Ιεχωβά. (Γέν. 37:5-11) Πιθανώς είχε μιλήσει επανειλημμένα στον Ιεχωβά για το μαρτύριο που περνούσε. (Ψαλμ. 145:18) Ο Ιεχωβά απάντησε στις εγκάρδιες προσευχές του δίνοντάς του την εσωτερική πεποίθηση ότι θα ήταν «μαζί του» σε όλες του τις δοκιμασίες.​—Πράξ. 7:9, 10. *

5. Πώς μπορεί να επιδράσει «η ειρήνη του Θεού» στην επιθυμία μας να επιδιώκουμε πνευματικούς στόχους;

⁵ Παρά τις όποιες αντίξοες συνθήκες, και εμείς σήμερα μπορούμε να γευτούμε από πρώτο χέρι την καταπραϋντική επίδραση της “ειρήνης του Θεού” η οποία περιφρουρεί τις διανοητικές μας δυνάμεις. (Διαβάστε Φιλιππησίους 4:6, 7) Αν λοιπόν στρεφόμαστε στον Ιεχωβά όταν νιώθουμε ότι μας κυριεύει η ανησυχία, η ειρήνη του Θεού θα μας βοηθάει να επιδιώκουμε πνευματικούς στόχους με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και να μην το βάζουμε κάτω. Ας εξετάσουμε μερικά σύγχρονα παραδείγματα που το δείχνουν παραστατικά αυτό.

6, 7. Όταν είμαστε συγκεκριμένοι στις προσευχές μας, πώς μας βοηθάει αυτό να ανακτήσουμε την εσωτερική μας ειρήνη; Δώστε παράδειγμα.

⁶ Όταν ο Ράιαν και η Τζουλιέτ πληροφορήθηκαν ότι δεν θα συνέχιζαν να υπηρετούν ως προσωρινοί ειδικοί σκαπανείς, αποκαρδιώθηκαν. Ο Ράιαν λέει: «Φέραμε αμέσως το ζήτημα στον Ιεχωβά με προσευχή. Ξέραμε ότι μας είχε δοθεί μια ξεχωριστή ευκαιρία να δείξουμε ότι τον εμπιστευόμαστε. Πολλοί στην εκκλησία μας ήταν καινούριοι στην αλήθεια, γι’ αυτό προσευχηθήκαμε να μας βοηθήσει ο Ιεχωβά να θέσουμε άριστο παράδειγμα πίστης».

⁷ Πώς απάντησε ο Ιεχωβά στην προσευχή τους; Ο Ράιαν θυμάται: «Αμέσως μετά την προσευχή, τα αρνητικά αισθήματα και οι ανησυχίες μας εξαφανίστηκαν. Η ειρήνη του Θεού περιφρουρούσε την καρδιά μας και τις διανοητικές μας δυνάμεις. Συνειδητοποιήσαμε ότι, αν διατηρούσαμε τη σωστή στάση, θα παραμέναμε χρήσιμοι στον Ιεχωβά».

8-10. (α) Πώς μας βοηθάει το πνεύμα του Θεού να τα βγάζουμε πέρα με την ανησυχία; (β) Με ποιους τρόπους μπορεί να ανταποκριθεί ο Ιεχωβά στις προσπάθειες που καταβάλλουμε για να διατηρήσουμε πνευματική στάση;

⁸ Εκτός από το να μας ηρεμήσει, το πνεύμα του Θεού μπορεί να στρέψει την προσοχή μας σε βασικά εδάφια που θα μας βοηθήσουν να διατηρήσουμε τις πνευματικές μας προτεραιότητες. (Διαβάστε Ιωάννης 14:26, 27) Πάρτε για παράδειγμα ένα αντρόγυνο, τον Φίλιπ και τη Μαίρη, οι οποίοι είχαν υπηρετήσει στο Μπέθελ σχεδόν 25 χρόνια. Μέσα σε τέσσερις μήνες, έχασαν τις μητέρες τους και ένα ακόμα συγγενικό πρόσωπο, ενώ άρχισαν και να φροντίζουν τον πατέρα της Μαίρης, ο οποίος έχει άνοια.

 ⁹ Ο Φίλιπ θυμάται: «Θεωρούσα ότι αντεπεξερχόμουν ως έναν βαθμό, αλλά κάτι έλειπε. Σε ένα άρθρο μελέτης της Σκοπιάς, το βλέμμα μου στάθηκε στο εδάφιο Κολοσσαείς 1:11. Υπέμενα, ναι, αλλά όχι με την πληρέστερη έννοια. Χρειαζόταν να “υπομένω πλήρως με μακροθυμία και χαρά”. Αυτό το εδάφιο μου θύμισε ότι η χαρά μου στη ζωή δεν εξαρτάται από τις περιστάσεις μου, αλλά από την επίδραση του πνεύματος του Θεού στη ζωή μου».

¹⁰ Επειδή ο Φίλιπ και η Μαίρη κατέβαλλαν προσπάθειες για να διατηρήσουν πνευματική στάση απέναντι στην κατάστασή τους, ο Ιεχωβά ανταποκρίθηκε ευλογώντας τους με πολλούς τρόπους. Λίγο αφότου έφυγαν από το Μπέθελ, και οι δυο τους άρχισαν Γραφικές μελέτες με άτομα που σημείωναν πρόοδο και που ήθελαν να μελετούν περισσότερες από μία φορές την εβδομάδα. Αναλογιζόμενη εκείνη την περίοδο, η Μαίρη λέει: «Αυτοί οι σπουδαστές ήταν η χαρά μας αλλά και ο τρόπος του Ιεχωβά να μας πει ότι όλα θα πήγαιναν καλά».

11, 12. (α) Πώς έδωσε ο Ιωσήφ στον Ιεχωβά κάτι να ευλογήσει; (β) Πώς ανταμείφθηκε ο Ιωσήφ για την υπομονή του;

¹¹ Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ξαφνικές αλλαγές, ίσως είναι εύκολο να αφήσουμε τις ανησυχίες για το μέλλον να παραλύσουν τη ζωή μας. Αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί στον Ιωσήφ. Εκείνος όμως προφανώς αποφάσισε να αξιοποιήσει όσο το δυνατόν καλύτερα την κατάστασή του, δίνοντας έτσι στον Ιεχωβά κάτι να ευλογήσει. Αν και ήταν στη φυλακή, εργαζόταν σκληρά για να φέρνει σε πέρας οτιδήποτε του ανέθετε ο ανώτατος αξιωματικός της φυλακής, όπως έκανε και όταν εργαζόταν για τον Πετεφρή.​—Γέν. 39:21-23.

¹² Κάποια μέρα, ανατέθηκε στον Ιωσήφ η φροντίδα δύο αντρών που είχαν υπηρετήσει σε εξέχουσες θέσεις στην αυλή του Φαραώ. Χάρη στην καλοσυνάτη συμπεριφορά του Ιωσήφ, και οι δύο ένιωσαν άνετα και του άνοιξαν την καρδιά τους, μιλώντας του για τα αινιγματικά όνειρα που είχαν δει την προηγούμενη νύχτα. (Γέν. 40:5-8) Αν και ο Ιωσήφ δεν μπορούσε να το φανταστεί, εκείνη η συζήτηση θα οδηγούσε σε αίσια έκβαση για τον ίδιο. Παρότι χρειάστηκε να υπομείνει άλλα δύο χρόνια στη φυλακή, τελικά αφέθηκε ελεύθερος και, την ίδια ημέρα, διορίστηκε άρχοντας, δεύτερος μόνο μετά τον Φαραώ.​—Γέν. 41:1, 14-16, 39-41.

13. Ανεξάρτητα από τις περιστάσεις μας, πώς μπορούμε να δώσουμε στον Ιεχωβά κάτι να ευλογήσει;

¹³ Όπως ο Ιωσήφ, έτσι και εμείς ίσως βρεθούμε σε μια κατάσταση την οποία μπορούμε να ελέγξουμε ελάχιστα ή καθόλου. Αν όμως παραμείνουμε μακρόθυμοι και προσπαθούμε σκληρά να αξιοποιήσουμε τις περιστάσεις μας όσο το δυνατόν καλύτερα, θα δώσουμε στον Ιεχωβά κάτι να ευλογήσει. (Ψαλμ. 37:5) Είναι αλήθεια ότι κάποτε μπορεί να βρεθούμε «σε αμηχανία», αλλά ποτέ, όπως το έθεσε ο απόστολος Παύλος, δεν θα απομείνουμε «χωρίς ελπίδα». (2 Κορ. 4:8· υποσ.) Αυτά τα λόγια του Παύλου θα επαληθευτούν στην περίπτωσή μας, ιδίως αν μένουμε προσηλωμένοι στη διακονία μας.

14-16. Πώς έμεινε προσηλωμένος στη διακονία του ο Φίλιππος ο ευαγγελιστής παρά τις μεταβαλλόμενες περιστάσεις του;

¹⁴ Ο Φίλιππος ο ευαγγελιστής αποτελεί θαυμάσιο παράδειγμα ανθρώπου που έμεινε προσηλωμένος στη διακονία του παρά τις μεταβαλλόμενες περιστάσεις. Στην Ιερουσαλήμ, ξέσπασε ένα κύμα διωγμού μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Στεφάνου. * Εκείνο το διάστημα, ο Φίλιππος απολάμβανε ένα νέο προνόμιο υπηρεσίας. (Πράξ. 6:1-6) Αλλά όταν οι ακόλουθοι του Χριστού διασκορπίστηκαν, ο Φίλιππος δεν μπορούσε να παρακολουθεί άπραγος. Πήγε να κηρύξει στη Σαμάρεια, μια πόλη στην οποία δεν είχαν ακόμα κηρυχτεί σχεδόν καθόλου τα καλά νέα.​—Ματθ. 10:5· Πράξ. 8:1, 5.

¹⁵ Ο Φίλιππος ήταν πρόθυμος να πάει οπουδήποτε τον κατηύθυνε το πνεύμα του Θεού, γι’ αυτό ο Ιεχωβά τον χρησιμοποίησε για να ανοίξει καινούριους τομείς. Η αμεροληψία του ήταν πιθανότατα μια ευχάριστη αλλαγή για τους Σαμαρείτες, οι οποίοι είχαν συνηθίσει να τους φέρονται περιφρονητικά οι Ιουδαίοι. Δεν είναι να απορούμε που τα πλήθη τον άκουγαν «σύσσωμα»!​—Πράξ. 8:6-8.

¹⁶ Έπειτα το πνεύμα του Θεού κατηύθυνε τον Φίλιππο στην Άζωτο και στην Καισάρεια, δύο πόλεις με μεγάλο πληθυσμό Εθνικών. (Πράξ. 8:39, 40) Περίπου 20 χρόνια από τότε που ο Φίλιππος κήρυξε για πρώτη φορά στη Σαμάρεια, οι περιστάσεις του είχαν προφανώς αλλάξει και πάλι. Οικογενειάρχης πλέον, είχε εγκατασταθεί στον τομέα όπου κήρυττε. Παρά τις μεταβαλλόμενες περιστάσεις του, ο Φίλιππος παρέμεινε προσηλωμένος στη διακονία του και, ως αποτέλεσμα, τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του ευλογήθηκαν πλούσια από τον Ιεχωβά.​—Πράξ. 21:8, 9.

17, 18. Πώς μπορεί η προσήλωση στη διακονία να μας βοηθήσει να διατηρούμε την ισορροπία μας σε καιρούς αλλαγών;

¹⁷ Πολλοί ολοχρόνιοι υπηρέτες μπορούν να πιστοποιήσουν ότι η προσήλωση στη διακονία τούς βοήθησε να διατηρήσουν την ισορροπία τους παρά τις μεταβαλλόμενες περιστάσεις. Όταν ο Όσμπορν και η Πολάιτ, ένα αντρόγυνο από τη Νότια Αφρική, έφυγαν από το Μπέθελ, νόμιζαν ότι θα έβρισκαν γρήγορα εργασία μερικής απασχόλησης και μέρος για να μείνουν. Ο Όσμπορν λέει: «Δυστυχώς, δεν βρήκαμε δουλειά τόσο γρήγορα όσο ελπίζαμε». Η Πολάιτ θυμάται: «Τρεις μήνες δεν μπορούσαμε να βρούμε δουλειά, και δεν είχαμε τίποτα στην άκρη. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα».

¹⁸ Τι τους βοήθησε να αντεπεξέλθουν σε αυτή την πιεστική κατάσταση; Ο Όσμπορν  το συνοψίζει ως εξής: «Συνεργαζόμασταν με την εκκλησία στη διακονία και αυτό μας βοήθησε πολύ να κρατήσουμε τον νου μας προσηλωμένο και θετικό. Αποφασίσαμε να αφοσιωθούμε στο έργο κηρύγματος αντί να καθόμαστε και να ανησυχούμε. Αυτό μας έφερε μεγάλη χαρά. Ψάχναμε παντού για δουλειά, και τελικά βρήκαμε».

19-21. (α) Τι θα μας βοηθάει να διατηρούμε την εσωτερική μας ειρήνη; (β) Ποια προσωπικά οφέλη αποκομίζουμε όταν προσαρμοζόμαστε σε καινούριες περιστάσεις;

¹⁹ Όπως δείχνουν αυτά τα παραδείγματα, αν αξιοποιούμε τις περιστάσεις μας όσο το δυνατόν καλύτερα και περιμένουμε με πεποίθηση τον Ιεχωβά, θα διατηρούμε την εσωτερική μας ειρήνη. (Διαβάστε Μιχαίας 7:7) Ίσως μάλιστα διαπιστώσουμε ότι αποκομίσαμε πολλά πνευματικά οφέλη επειδή προσαρμοστήκαμε στις καινούριες μας περιστάσεις. Μιλώντας από προσωπική πείρα, η Πολάιτ λέει: «Η αλλαγή διορισμού με δίδαξε τι σημαίνει πραγματικά να στηρίζομαι στον Ιεχωβά ακόμα και όταν η κατάσταση φαίνεται αδιέξοδη. Η σχέση μου με τον Ιεχωβά έχει γίνει βαθύτερη».

²⁰ Η Μαίρη εξακολουθεί να φροντίζει τον ηλικιωμένο πατέρα της ενώ παράλληλα κάνει και σκαπανικό. Η ίδια παραδέχεται: «Έχω μάθει πως, όταν με πιάνει ανησυχία, χρειάζεται να σταματήσω αυτό που κάνω, να προσευχηθώ και να χαλαρώσω. Το να αφήνω τα πράγματα στα χέρια του Ιεχωβά είναι πιθανώς το μεγαλύτερο μάθημα που έχω πάρει, και είναι κάτι που θα αποδειχτεί ιδιαίτερα χρήσιμο στο μέλλον».

²¹ Ο Λόιντ και η Αλεξάνδρα παραδέχονται ότι η αλλαγή στις περιστάσεις τους δοκίμασε την πίστη τους με τρόπους που δεν περίμεναν. Εντούτοις, λένε: «Οι δοκιμασίες της πίστης αποκαλύπτουν αν η πίστη μας είναι γνήσια και αρκετά ισχυρή ώστε να μας στηρίξει και να μας παρηγορήσει σε καιρούς δυσκολιών. Έτσι γινόμαστε καλύτεροι».

22. Αν προσπαθούμε να αξιοποιούμε τις τωρινές μας περιστάσεις όσο το δυνατόν καλύτερα, ποια βεβαιότητα μπορούμε να έχουμε;

²² Αν η ζωή σας πάρει απροσδόκητη τροπή​—λόγω αλλαγής στους θεοκρατικούς σας διορισμούς, προβλημάτων υγείας ή νέων οικογενειακών ευθυνών—​να είστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται για εσάς και θα σας βοηθήσει την κατάλληλη στιγμή. (Εβρ. 4:16· 1 Πέτρ. 5:6, 7) Στο μεταξύ, προσπαθήστε να αξιοποιήσετε όσο το δυνατόν καλύτερα την κατάστασή σας. Πλησιάστε τον ουράνιο Πατέρα σας μέσω προσευχής και μάθετε να αφήνεστε στα στοργικά του χέρια. Με αυτόν τον τρόπο, θα διατηρείτε και εσείς την εσωτερική σας ειρήνη παρά τις μεταβαλλόμενες περιστάσεις.