Προκειμένου να εκπληρώσουν την αποστολή τους, οι Σπουδαστές της Γραφής θα χρειαζόταν να είναι άφοβοι. Έπρεπε να διακηρύξουν «καλά νέα στους πράους» αλλά και «την ημέρα της εκδίκησης» στους πονηρούς.

Ο αδελφός Τζ. Χ. Χόσκιν, που ζούσε στον Καναδά, έδινε άφοβα μαρτυρία παρά την εναντίωση. Την άνοιξη του 1921, συνάντησε έναν Μεθοδιστή ιερέα. Ο αδελφός Χόσκιν ξεκίνησε τη συζήτηση λέγοντας: «Πρέπει να συζητήσουμε φιλικά για τις Γραφές, και ακόμα και αν διαφέρουμε σε κάποια πράγματα, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε και να χωρίσουμε ως φίλοι». Αλλά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Ο αδελφός Χόσκιν αφηγήθηκε: «Είχαμε συζητήσει μόνο λίγα λεπτά όταν [ο ιερέας] βρόντηξε την πόρτα τόσο δυνατά που νόμιζα ότι το μεγάλο τζάμι της θα έπεφτε στο πάτωμα».

«Γιατί δεν πάτε να μιλήσετε στους άγριους;» φώναξε ο ιερέας. Ο αδελφός Χόσκιν συγκρατήθηκε, αλλά καθώς έφευγε, σκέφτηκε: “Ένιωσα ότι εκείνη τη στιγμή όντως με άγριο μιλούσα!”

Όταν ο ιερέας έκανε το κήρυγμά του την επόμενη ημέρα, η επίθεση συνεχίστηκε. «Προειδοποίησε το ποίμνιό του για εμένα, λέγοντάς τους ότι ήμουν ο χειρότερος απατεώνας που είχε περάσει ποτέ από την πόλη και ότι μου άξιζε να με σκοτώσουν», ανέφερε ο αδελφός Χόσκιν. Εντελώς απτόητος, συνέχισε να κηρύττει και είχε μεγάλη επιτυχία. Όπως είπε ο ίδιος: «Ποτέ δεν είχα περάσει καλύτερα στο έργο. Μερικοί μάλιστα μου έλεγαν: “Ξέρω ότι είσαι άνθρωπος του Θεού!” και ρωτούσαν αν μπορούσαν να με βοηθήσουν για να μη μου λείψει τίποτα».

Προκειμένου να βοηθούν τους ενδιαφερομένους να προοδεύουν, οι Σπουδαστές της Γραφής δημοσίευαν προγράμματα για μελέτη της Αγίας Γραφής στο περιοδικό Ο Χρυσούς Αιών. * Το πρόγραμμα «Μελέτη της Αγίας Γραφής για Παιδιά» αποτελούνταν από ερωτήσεις που μπορούσαν να συζητούν οι γονείς με τα παιδιά τους. Οι γονείς έπρεπε να «θέτουν αυτές τις ερωτήσεις στα παιδιά τους και να τα βοηθούν να εντοπίζουν την απάντηση στην Αγία Γραφή». Μερικές ερωτήσεις, όπως «Πόσα βιβλία έχει η Γραφή;», δίδασκαν βασικές αλήθειες. Άλλες, όπως «Πρέπει κάθε αληθινός Χριστιανός να αναμένει κάποια μορφή διωγμού;», προετοίμαζαν τα νεαρά άτομα για να είναι άφοβοι κήρυκες.

 Το πρόγραμμα «Προχωρημένη Μελέτη του Σχεδίου των Αιώνων» παρείχε στους ώριμους Σπουδαστές της Γραφής βαθυστόχαστα ερωτήματα βασισμένα στον πρώτο τόμο των Γραφικών Μελετών. Χιλιάδες αναγνώστες ωφελήθηκαν από αυτά τα προγράμματα. Ωστόσο, Ο Χρυσούς Αιών, στο τεύχος 21 Δεκεμβρίου 1921, ανακοίνωσε ότι και τα δύο αυτά προγράμματα θα σταματούσαν. Ποιος ήταν ο λόγος για αυτή την ξαφνική αλλαγή;

Εκείνοι που ασκούσαν την ηγεσία αντιλήφθηκαν ότι οι καινούριοι σπουδαστές χρειαζόταν να μαθαίνουν τις βασικές αλήθειες με συστηματικό τρόπο. Γι’ αυτόν τον σκοπό, τον Νοέμβριο του 1921 τέθηκε σε κυκλοφορία το βιβλίο Η Κιθάρα του Θεού. Τα ενδιαφερόμενα άτομα που έπαιρναν το βιβλίο γράφονταν επίσης και στη Σειρά Μαθημάτων Βιβλικής Μελέτης της Κιθάρας. Αυτή η σειρά μαθημάτων άνευ διδασκάλου βοηθούσε τους αναγνώστες να διακρίνουν «το σχέδιο του Θεού να ευλογήσει την ανθρωπότητα με αιώνια ζωή». Πώς γίνονταν τα μαθήματα;

Όταν κάποιο άτομο έπαιρνε ένα αντίτυπο του βιβλίου, λάβαινε μια μικρή κάρτα που έλεγε ποιες σελίδες έπρεπε να διαβάσει. Την επόμενη εβδομάδα, λάβαινε μια κάρτα με ερωτήσεις που αφορούσαν εκείνη την ύλη. Στο τέλος, η κάρτα έλεγε τι έπρεπε να διαβάσει για την επόμενη εβδομάδα.

Κάθε εβδομάδα επί 12 εβδομάδες, ο σπουδαστής λάβαινε ταχυδρομικά μια καινούρια κάρτα από την τοπική τάξη, ή αλλιώς εκκλησία. Συχνά τις κάρτες τις έστελναν άτομα από την εκκλησία που ήταν ηλικιωμένα ή που οι περιστάσεις τους τούς περιόριζαν. Για παράδειγμα, η Άννα Κ. Γκάρντνερ, από το Μίλβεϊλ της Πενσυλβανίας στις ΗΠΑ, αφηγήθηκε: «Όταν τέθηκε σε κυκλοφορία Η Κιθάρα του Θεού, η ανάπηρη αδελφή μου, η Θέιλ, είχε πλέον περισσότερο έργο να κάνει, καθώς έστελνε τις εβδομαδιαίες κάρτες με τις ερωτήσεις». Όταν ολοκληρωνόταν η σειρά των μαθημάτων, ο σπουδαστής δεχόταν μια προσωπική επίσκεψη ώστε να λάβει περισσότερη Βιβλική εκπαίδευση.

Στο τέλος εκείνου του έτους, ο αδελφός Ι. Φ. Ρόδερφορντ έστειλε μια επιστολή σε όλες τις τάξεις. Μεταξύ άλλων, επισήμανε: «Η μαρτυρία που δόθηκε αυτό το έτος για τη Βασιλεία υπήρξε πιο ευρεία και πιο αποτελεσματική από οποιοδήποτε άλλο έτος στη διάρκεια της περιόδου του θερισμού». Κοιτάζοντας μπροστά, πρόσθεσε: «Απομένει πολύ έργο να γίνει. Παρακινήστε και άλλους να συμμετάσχουν σε αυτή την ευλογητή υπηρεσία». Είναι προφανές ότι οι Σπουδαστές της Γραφής ακολούθησαν τη συμβουλή του. Το 1922 επρόκειτο να διαφημίσουν άφοβα τη Βασιλεία με έναν ξεχωριστό τρόπο.