Ωκεανοί Προβλημάτων

ΚΑΤΑ μέσο ετήσιο όρο, οι άνθρωποι αποβάλλουν περίπου 130 εκατομμύρια λίτρα πετρελαίου στους ωκεανούς του κόσμου. Αυτός ο αριθμός, που είναι συγκλονιστικός, δεν περιλαμβάνει καν τις σποραδικές γιγάντιες διαρροές, όπως την καταστροφή του Έξον Βαλντέζ, που συνέβη το 1989 έξω από τις ακτές της Αλάσκας των Η.Π.Α., ή την καταστροφή στον Περσικό Κόλπο το περασμένο έτος, όταν περίπου 160 εκατομμύρια λίτρα πετρελαίου χύνονταν κάθε μέρα στη θάλασσα!

Αλλά ο άνθρωπος, εκτός από το πετρέλαιο, πετάει πολύ περισσότερα πράγματα στους ωκεανούς. Στη Βόρεια Θάλασσα, στα ανοιχτά των ακτών της Γερμανίας, τα βιομηχανικά χημικά απόβλητα φτάνουν σε επίπεδα τα οποία περιγράφονται από τους ειδικούς ως τοξικά. Σε απόσταση μέχρι και 200 χιλιομέτρων από την ακτή, ένα θανατηφόρο συστατικό της μπογιάς που χρησιμοποιείται για την προστασία του σκελετού των πλοίων μολύνει αυτό το οποίο οι ωκεανογράφοι αποκαλούν μικρόστρωμα. Αυτό το κρίσιμο επιφανειακό στρώμα του ωκεανού είναι «φυτώριο» για αβγά ψαριών σε τεράστιες ποσότητες και αποτελεί επίσης κατοικία των μικροσκοπικών οργανισμών οι οποίοι είναι η κύρια πηγή τροφής για πολλά πλάσματα του ωκεανού.

Στα νότια της Ευρώπης, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το μικρόστρωμα της Μεσογείου είναι επίσης βεβαρημένο από χημικούς ρυπαντές, πετρέλαιο και λύματα αποχετεύσεων. Τα θαλάσσια θηλαστικά, όπως οι φάλαινες, πλήττονται ιδιαίτερα από το μολυσμένο μικρόστρωμα, εφόσον πρέπει να αναδύονται τακτικά για να αναπνέουν. Έτσι, περίπου 6.000 θαλάσσια θηλαστικά πεθαίνουν κάθε χρόνο στη Μεσόγειο, κατά κύριο λόγο εξαιτίας της μόλυνσης. Κάποια περίοδο, η θάλασσα ξέβρασε εκατοντάδες δελφίνια στις ακτές της Μεσογείου—μέχρι 50 κάθε εβδομάδα στις γαλλικές ακτές και μόνο. Ένας ιός είχε προσβάλει αυτά τα στιλπνά και γεμάτα χάρη πλάσματα. Η μόλυνση μπορεί κάλλιστα να συντελεί στην ασθένεια εξασθενίζοντας το αμυντικό σύστημα των δελφινιών. Ο ωκεανογράφος Ζαν‐Μισέλ Κουστό έγραψε τα εξής δυσοίωνα λόγια: «Αν τα δελφίνια πεθαίνουν από τη μόλυνση, το ίδιο μπορεί να συμβεί και σε εμάς».

Αυτή η πρόβλεψη ίσως ακούγεται τρομακτική. Αλλά είναι γεγονός ότι η μόλυνση ήδη θέτει το ανθρώπινο γένος σε αμέτρητους κινδύνους. Για παράδειγμα, τα σωστικά συνεργεία έξω από την ακτή του Νιουφάουντλαντ ανακάλυψαν πως η μόλυνση εμπόδιζε τις προσπάθειές τους να βρουν επιζώντες από κάποιο αεροπορικό δυστύχημα. Αυτή τη φορά έφταιγαν τα πεταμένα πλαστικά αντικείμενα. Ήταν τόσο διασκορπισμένα στον ωκεανό που οι ομάδες διάσωσης δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν αν έβλεπαν συντρίμμια του αεροπλάνου ή σκουπίδια. Ποτέ δεν βρέθηκαν επιζώντες.

Λυπηρή ιστορία, δεν είναι έτσι; Αλλά για σκεφτείτε: Αν η κρίση της μόλυνσης καταθλίβει τους ανθρώπους, πώς πρέπει να επιδρά σε Εκείνον που δημιούργησε «τας θαλάσσας και πάντα τα εν αυταίς»; (Νεεμίας 9:6) Είναι βέβαιο ότι πλησιάζει γοργά ο καιρός που αυτός ‘θα καταστρέψει εκείνους που καταστρέφουν τη γη’.—Αποκάλυψις 11:18, ΚΔΤΚ.

[Ευχαριστία για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 31]

Mike Baytoff/Black Star