ΠΟΛΛΑ λέγονται σχετικά με την έλλειψη κληρικών στο Χριστιανικό κόσμο σήμερα, αλλά, όσον αφορά τους θρησκευτικούς τίτλους που χρησιμοποιούν, δεν παρατηρείται καμιά έλλειψη. Μερικοί τίτλοι είναι απλοί· άλλοι είναι επιδεικτικοί. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα:

• Κληρικός: «Σεβασμιότατος».
• Αγγλικανός επίσκοπος: «Δίκαιος Σεβασμιότατος, ο Κύριος Επίσκοπος».
• Ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος (στην Ιταλία): «Η Αυτού Εξοχότης, ο Διαπρεπέστατος και Σεβασμιότατος Μονσινιόρος».
• Καρδινάλιος: «Η Αυτού Πανιερότης».
• Ο πάπας: «Παναγιότατος Πατέρας».

Οι τίτλοι «σεβασμιότατος» και «επίσκοπος» χρησιμοποιούνται επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε δεν ηχούν δυσάρεστα στα περισσότερα μέλη των εκκλησιών. Αλλά δίνει η Αγία Γραφή την εξουσία να χρησιμοποιούνται τέτοιοι τίτλοι;

Στη Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου, ο όρος «σεβασμιότατος» (άξιος σεβασμού) εμφανίζεται μόνο μια φορά στο εδάφιο Ψαλμός 111:9, όπου αναφέρεται: «Άγιο και αξιοσέβαστο είναι το όνομά του». Τίνος το όνομα; Το επόμενο εδάφιο λέει: «Ο φόβος του ΚΥΡΙΟΥ είναι η αρχή της σοφίας». (Ψαλμός 111:10) Σύμφωνα με μια Καθολική μετάφραση, αυτά τα δυο εδάφια αναφέρουν: «Άγιο και φοβερό το όνομά του. Η ρίζα της σοφίας είναι ο φόβος του Γιαχβέ [Ιεχωβά]». (Η Νέα Βίβλος της Ιερουσαλήμ [The New Jerusalem Bible]) Συνεπώς, σύμφωνα με το Λόγο του Θεού, ο θεοσεβής φόβος, δηλαδή η ευλάβεια, ανήκει αποκλειστικά στον Ιεχωβά, τον Παντοδύναμο. Είναι σωστό, λοιπόν, να την αποδίδουμε σε ανθρώπους;

«Εάν τις ορέγηται επισκοπήν, καλόν έργον επιθυμεί», έγραψε ο Παύλος στον Τιμόθεο. (1 Τιμόθεον 3:1) Όμως, σύμφωνα με τη Νέα Βίβλο της Ιερουσαλήμ, το εδάφιο αυτό λέει: «Το να θέλει κάποιος να είναι πρεσβύτερος που προΐσταται σημαίνει να επιθυμεί ένα ευγενές έργο». Οι πρώτοι Χριστιανοί που είχαν θέσεις ευθύνης αποκαλούνταν «πρεσβύτεροι» και «επίσκοποι». Χρησιμοποιούνταν αυτοί οι όροι ως τίτλοι; Όχι. Ποτέ δεν αποκάλεσαν αυτούς τους άντρες «Επίσκοπο Πέτρο» ή «Πρεσβύτερο Ιάκωβο». Για αυτόν το λόγο οι ώριμοι Χριστιανοί άντρες, ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι υπηρετούν την εκκλησία ως πρεσβύτεροι ποτέ δεν χρησιμοποιούν τον όρο «πρεσβύτερος» ως τίτλο. Οι όροι «πρεσβύτερος» και «επίσκοπος» εφαρμόζονται σε αυτούς που έχουν θέση εξουσίας και ευθύνης. Οι όροι αυτοί περιγράφουν επίσης τα προσόντα των διορισμένων αντρών και το έργο που αυτοί επιτελούν.

Τι μπορεί να λεχτεί για τον τίτλο «καρδινάλιος»; Υπάρχει στην Αγία Γραφή; Όχι. Δεν υπάρχει σε καμιά μετάφραση. Στην πραγματικότητα, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία παραδέχεται ότι αυτός ο τίτλος δεν είναι  Γραφικός. Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia) εξηγεί: «Η λέξη αυτή προέρχεται από τη λατινική λέξη κάρντο που σημαίνει ‘μεντεσές’, και σύμφωνα με τα λόγια του Πάπα Ευγένιου Δ΄, ‘όπως η πόρτα ενός σπιτιού στρέφεται στο μεντεσέ της, έτσι και η Αγία Έδρα, δηλαδή η πόρτα ολόκληρης της Εκκλησίας, εξαρτάται και στηρίζεται από το θεσμό των καρδιναλίων’». Αυτή η εγκυκλοπαίδεια, επίσης, μας πληροφορεί ότι «οι καρδινάλιοι απολαμβάνουν το προνόμιο να προσφωνούνται απευθείας με τον τίτλο ‘Πανιερότατος’». Επιπλέον, η θέση τους τούς επιτρέπει να φοράνε κόκκινη τήβεννο και κόκκινο σκούφο. Είχαν αυτά τα ‘προνόμια’ οι απόστολοι; Η Αγία Γραφή απαντάει όχι.

Θα πρέπει να αποκαλούνται κύριοι τα μέλη του κλήρου; Οι Αγγλικανοί επίσκοποι προσφωνούνται με τον τίτλο «κύριος». Ορισμένοι ανώτεροι βαθμούχοι του καθολικού κλήρου συχνά προσφωνούνται με τον τίτλο «μονσινιόρος», που σημαίνει «Κύριέ μου». Σε μερικές χώρες οι διάκονοι της Ολλανδικής Μεταρρυθμισμένης Εκκλησίας προσφωνούνται με τον τίτλο ντούμινι, που προέρχεται από τη λατινική λέξη ντόμινους, η οποία σημαίνει «κύριος». Αλλά ο Ιησούς έδωσε την εξής οδηγία στους μαθητές του: «Εξεύρετε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτά . . . Ούτως όμως δεν θέλει είσθαι εν υμίν». (Ματθαίος 20:25, 26) Επίσης, ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου». (1 Πέτρου 5:3) Στην περίπτωση που ο Ιησούς ταπεινά έπλυνε τα πόδια των μαθητών του, τους είπε: «Σεις με φωνάζετε, Ο Διδάσκαλος και ο Κύριος, και καλώς λέγετε, διότι είμαι». (Ιωάννης 13:13) Είναι σωστό να χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για τον εαυτό τους ένα θρησκευτικό τίτλο που ανήκει στον Θεό και στον Γιο του;

Είναι σωστός ο θρησκευτικός τίτλος «πάτερ»; Χρησιμοποιείται ευρύτατα από τους Ρωμαιοκαθολικούς και τους Αγγλικανούς. Επίσης ευρέως διαδεδομένο είναι το «πάντρε», που σημαίνει «πάτερ». Αλλά ο Ιησούς δίδαξε τους μαθητές του: «Και πατέρα σας μη ονομάσητε επί της γης· διότι είς είναι ο Πατήρ σας, ο εν τοις ουρανοίς». (Ματθαίος 23:9) Η Καινή Διαθήκη των Τεσσάρων Καθηγητών παρόμοια αναφέρει: ‘Και κανένα μη ονομάσετε πατέρα σας εις την γην’. Γιατί οι κληρικοί και οι ακόλουθοί τους παρακούν αυτή την εντολή του Κυρίου Ιησού Χριστού;

Ο πάπας της Ρώμης συχνά προσφωνείται ως «Άγιος Πατέρας». Αλλά το προσωπικό του στην Ιταλία τον προσφωνεί με τον τίτλο Σαντίσιμο Πάντρε, που σημαίνει «Πανάγιος Πατέρας». Ο τίτλος ‘Άγιος Πατέρας’ εμφανίζεται μόνο μια φορά στην Αγία Γραφή. (Ιωάννης 17:11) Αυτός είναι ο αποκλειστικός τίτλος του Υπέρτατου Όντος. Είναι κατάλληλο να προσφωνούνται με αυτόν τον τίτλο επίγεια και ατελή πλάσματα;

Παρακαλούμε διαβάστε και σημειώστε τα συμφραζόμενα στα εδάφια Ματθαίος 23:1‐12. Ο Ιησούς αρχίζει να μιλάει για τους Φαρισαίους, οι οποίοι αποτελούσαν εξέχουσα αίρεση του Ιουδαϊσμού. Αυτοί ήταν σχολαστικοί στην τήρηση κάθε λεπτομέρειας του Μωσαϊκού Νόμου. Τους άρεσε να ντύνονται και να ενεργούν με τέτοιον τρόπο που να ελκύουν την προσοχή στον εαυτό τους. Η θρησκεία τους ήταν θρησκεία επίδειξης—ο τρόπος που ντύνονταν, οι πρωτοκαθεδρίες τους στα γεύματα και στις συναγωγές, καθώς και οι τιμητικοί τους τίτλοι. Απαιτούσαν μάλιστα μεγαλύτερο σεβασμό από αυτόν που αποδιδόταν στους γονείς. Ήθελαν να τους αποκαλούν με τον τίτλο «πάτερ». Ωστόσο, ο Ιησούς δείχνει ότι όλοι οι ακόλουθοί του είναι ίσοι, ως παιδιά του Θεού. Κάθε τίτλος που υποδεικνύει το αντίθετο είναι υπεροπτικός σφετερισμός αυτού που ανήκει στον Θεό. Έτσι, ο Ιησούς απαγορεύει τη χρήση της λέξης «πάτερ» ως τίτλο τιμής με θρησκευτική έννοια. Ο Ιησούς επιμένει οι ακόλουθοί του να έχουν μόνο έναν Πατέρα στην πίστη, τον Ιεχωβά.

Δεν είναι φανερό ότι πολλοί κληρικοί στέκονται σε ‘άγιο έδαφος’ που προορίζεται για τον Θεό και τον Γιο του, και ότι η ευλάβεια σε μεγάλο βαθμό αφαιρείται από αυτούς και αποδίδεται σε ατελείς ανθρώπους; Οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα αποφεύγουν να χρησιμοποιούν κολακευτικούς θρησκευτικούς τίτλους και δεν συνηθίζουν να δείχνουν ευλάβεια σε κληρικούς. Οι διάκονοι των Μαρτύρων του Ιεχωβά προσφωνούνται μόνο με τη λέξη «αδελφέ». (2 Πέτρου 3:15) Αυτό βρίσκεται σε αρμονία με τα λόγια του Ιησού: ‘Πάντες σεις αδελφοί είσθε’.—Ματθαίος 23:8.