Τα Άλογα Ήταν η Ζωή Μου

Οι μικροσκοπικές οπλές βγήκαν πρώτα, και ακολούθησε ένα κεφάλι που στηριζόταν στα δυο μπροστινά πόδια. Δυσκολεύτηκα λίγο με τους ώμους, αλλά το υπόλοιπο βγήκε πολύ γρήγορα. Όταν κόπηκε ο ομφάλιος λώρος, η φοράδα στάθηκε στα πόδια της χλιμιντρίζοντας από χαρά και ανυπομονώντας να δει το πουλάρι της.

ΑΥΤΗ ήταν μόνο μία από τις πολλές φορές που χρειάστηκε να αφήσω το κρεβάτι μου στη διάρκεια της νύχτας για να βοηθήσω μια ετοιμόγεννη «μητέρα». Αυτό το δεχόμουν χωρίς γογγυσμό. Βλέπετε, η εκτροφή καθαρόαιμων αλόγων ήταν το πάθος μου.

Η αγάπη μου για τα άλογα ξεκίνησε στα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής μου. Άρχισα να ιππεύω όταν ήμουν έξι χρονών. Γεννήθηκα στο Ρονκ, στα βόρεια της Γαλλίας, και ανατράφηκα από Καθολικούς γονείς οι οποίοι με έστειλαν σε ένα Καθολικό οικοτροφείο για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή μου. Δεν υπήρχαν σχολές εκτροφής αλόγων, έτσι αποφάσισα να αφήσω το σχολείο και να μπω στον κόσμο των αλόγων. Άρχισα με έναν εκπαιδευτή στο Σαντιγί, μια πόλη βόρεια του Παρισιού η οποία φημίζεται για τα καθαρόαιμα άλογά της. Εκεί, έμαθα για τα καλά τον απαιτητικό, αυστηρό χώρο των ιπποδρομιών. Γιατί απαιτητικό; Τα άλογα ιπποδρομιών μπορούν να παραβληθούν με τους αθλητές υψηλών επιδόσεων—χρειάζονται συνεχή προσοχή.

Εκγύμναση Αλόγων για Ιπποδρομίες

Η περίοδος της εκγύμνασης και της προετοιμασίας που απαιτεί ιδιαίτερο χειρισμό συνήθως αρχίζει το φθινόπωρο όταν τα άλογα είναι 18 μηνών. Πρέπει να συνηθίσουν το νέο τους περιβάλλον, να καταλάβουν ότι εγκαταλείπουν τα προηγούμενα ανέμελα παιχνίδια τους και να πάρουν στα σοβαρά τη δουλειά. Αρχικά, ο εκπαιδευτής πρέπει να φορέσει στο άλογο χαλινάρι, δουλειά καθόλου εύκολη.

Μόνο για να περάσεις την ίγγλα στο άλογο μερικές φορές μπορεί να μετατρέψεις το χώρο σε ροντέο! Το πουλάρι πρέπει να εκπαιδευτεί να δέχεται τη σέλα, και τελικά έρχεται ο καιρός που το άλογο θα ιππευτεί για πρώτη φορά. Ο πρώτος ιππέας συνήθως επιλέγεται ανάμεσα από αυτούς που εκπαιδεύονται για να γίνουν αναβάτες. Πολλοί από αυτούς έτσι παίρνουν την πρώτη γεύση του χώματος! Η εκγύμναση αλόγων απαιτεί πολλές ικανότητες και υπομονή, σε συνδυασμό με ευαίσθητη προσέγγιση. Πράγματι, αν το ζώο τραυματιστεί, θα μπορούσε να τεθεί σε κίνδυνο όλη η σταδιοδρομία του στις ιπποδρομίες.

Νωρίς κάθε πρωί, βγάζαμε έξω τα άλογα για να τους διδάξουμε τους διάφορους βηματισμούς—δηλαδή τη βάδιση, τον τροχασμό και το μικρό καλπασμό—τα οποία είναι όλα αναπόσπαστα μέρη της εκγύμνασης. Όταν εκγυμνάζεται, το άλογο πρέπει διαδοχικά να μεταβαίνει από τον ένα βηματισμό στον άλλον σύμφωνα με τις οδηγίες. Ωστόσο, πότε‐πότε επιτρέπεται ένας σύντομος καλπασμός, οπότε χαλαρώνουν τα χαλινάρια των αλόγων για μια μικρή απόσταση.

Προς το τέλος του πρωινού, επιστρέφαμε στους στάβλους για μια επιμελή περιποίηση των αλόγων. Απομακρυνόταν κάθε ίχνος ιδρώτα και επίσης καθαρίζονταν προσεκτικά οι οπλές τους.

Αν ένα άλογο σημειώνει καλή πρόοδο, μπορεί από το τέλος του χειμώνα να αρχίσει να  συμμετέχει σε ιπποδρομίες για άλογα δυο ετών. Η σταδιοδρομία ενός καθαρόαιμου αλόγου γενικά τερματίζεται στο τέλος του τρίτου ή, το αργότερο, του τέταρτου έτους του. Τα άλογα τροχασμού, όμως, συνεχίζουν να συμμετέχουν σε ιπποδρομίες ως και τα οχτώ τους χρόνια.

Τα Όνειρά μου Γίνονται Πραγματικότητα

Επειδή με ενδιέφερε ιδιαίτερα η εκτροφή αλόγων, άρχισα να εκπαιδεύομαι σε ένα ιπποτροφείο στη Νορμανδία, στη βορειοδυτική Γαλλία—μια θαυμάσια περιοχή για εκτροφή αλόγων ιπποδρομιών χάρη στο κλίμα και στους πλούσιους βοσκοτόπους της. Δεκαοχτώ μήνες αργότερα έγινα βοηθός διευθυντή στο ιπποτροφείο του Μπουά‐Ρουσέλ, το μεγαλύτερο τότε στην Ευρώπη, με 300 άλογα υπό την επίβλεψή μου σε μια έκταση εκατοντάδων στρεμμάτων.

Στο ιπποτροφείο του Μπουά‐Ρουσέλ συνάντησα τη γυναίκα η οποία επρόκειτο να γίνει σύζυγός μου· εργαζόταν εκεί ως γραμματέας. Δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο πολύ θα επηρέαζε αυτό τη ζωή μου. Βλέπετε, αυτή γνωριζόταν με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και άρχισε να μου μιλάει για αυτούς. Τότε δεν ενδιαφερόμουν.

Όταν ο διευθυντής έμαθε ότι σχεδιάζαμε να παντρευτούμε σε λίγους μήνες, ρώτησε αν θα αναλαμβάναμε την εποπτεία σε ένα άλλο ιπποτροφείο στο οποίο ήταν συνιδιοκτήτης. Έτσι τα ομορφότερα όνειρά μου έγιναν πραγματικότητα. Διευθυντής ενός σπουδαίου ιπποτροφείου στα 24 μου! Υπάρχουν ελάχιστοι διευθυντές ιπποτροφείων στη Γαλλία· αυτές οι θέσεις συνήθως είναι φυλαγμένες για μέλη του κλειστού κύκλου των ιπποδρομιών. Το ιπποτροφείο Λα Λουβιέρ το οποίο ήταν μικρότερο από το Μπουά‐Ρουσέλ βρισκόταν επίσης στη Νορμανδία και για εμένα ήταν ένας παράδεισος 1.000 στρεμμάτων, με εκατό περίπου άλογα, δηλαδή επιβήτορες, φοράδες και πουλάρια.

Επειδή ο προηγούμενος διευθυντής θα έφευγε έπειτα από έξι εβδομάδες, ο ιδιοκτήτης μάς πρόσφερε στο μεταξύ ένα ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επισκεφτήκαμε μεγάλα αμερικανικά ιπποτροφεία για να μελετήσουμε τις μεθόδους τους εκτροφής και ήρθαμε σε επαφή με αρκετές φάρμες όπου αργότερα θα στέλναμε τις φοράδες μας για να ζευγαρώσουν με τους επιβήτορές τους.

Η Ζωή σε ένα Ιπποτροφείο

Η ζωή σε ένα ιπποτροφείο σε απορροφά αλλά σίγουρα δεν σε εξαντλεί. Πράγματι, μας πρόσφερε μεγάλη ικανοποίηση, επειδή βρισκόμασταν σε συνεχή επαφή με τη φύση και είχαμε όμορφα, υγιή ζώα να φροντίζουμε. Το πρωί ξυπνούσαμε με τον απαλό ήχο που έκαναν τα άλογα καθώς έτρωγαν φρέσκο γρασίδι. Τι μουσική ήταν αυτή για τα αφτιά μας!

Η εργασία στο αγρόκτημα χωρίζεται στις περιόδους ζευγαρώματος και γέννησης, στον απογαλακτισμό των πουλαριών και στην πώληση των νεαρών καθαρόαιμων. Οι επιβήτορες επιλέγονται προσεκτικά με βάση τις άριστες επιδόσεις στις ιπποδρομίες, την καταγωγή τους και τη γενεαλογία τους. Κάθε άνοιξη ζευγαρώνουν περίπου 40 φοράδες, και για να αποκτήσει κάποιος ένα πουλάρι από έναν καθαρόαιμο επιβήτορα με ξεχωριστό υπόμνημα πρέπει να πληρώσει σχεδόν εκατό χιλιάδες δολάρια (περ. 20 εκατ. δρχ.). Ενόψει αυτών των επενδύσεων, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί δείχνεται τόση φροντίδα στη διάρκεια των περιόδων κύησης και γέννησης.

Δυστυχώς, συμβαίνουν ατυχήματα, και μερικές φορές το μικρό πουλάρι μένει εκ γενετής ορφανό. Σε αυτή την περίπτωση αντιμετωπίζουμε τη δύσκολη αποστολή να πείσουμε μια φοράδα αναπαραγωγής να το υιοθετήσει. Οι εργάτες του στάβλου συγκρατούν τη φοράδα, κάνοντας βάρδιες μέρα‐νύχτα επί 48 περίπου ώρες, όταν φέρνουν κοντά το μικρό πουλάρι για να τραφεί. Πρέπει να κρατούν τη φοράδα για να μην κλωτσήσει, επειδή θα μπορούσε εύκολα να σκοτώσει το ορφανό. Πρέπει να σπρώχνουν ένα από τα μπροστινά πόδια της φοράδας προς την κοιλιά της και να την περιορίζουν με ένα χειλοσφιγκτήρα στο πάνω χείλος της.

Στο τέλος η φοράδα αρχίζει να κουράζεται, και η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη όταν τελικά δέχεται το πουλάρι. Συχνά, η νέα μητέρα γίνεται τόσο προστατευτική που είναι δύσκολο ακόμη και να πλησιάσει κανείς το πουλάρι. Η γέννηση πρέπει να δηλωθεί χωρίς καθυστέρηση στο Εθνικό Ληξιαρχείο της Γαλλίας, όπου καταχωρείται στο αρχείο της συγκεκριμένης ράτσας.

Άλογα και Πουλάρια

Λίγες μέρες μετά τη γέννηση, οι φοράδες, τις οποίες ακολουθούν τα πουλάρια τους, οδηγούνται στα βοσκοτόπια. Όπως πολλά νεαρά ζώα, τα  πουλάρια ξαφνικά ξετρελαίνονται, χοροπηδούν χαρούμενα γύρω από τη μητέρα τους και κλωτσούν προς κάθε κατεύθυνση. Τι απόλαυση είναι να τα παρακολουθεί κανείς να πηδούν, να σηκώνονται στα πίσω πόδια τους και να κυλιούνται στο γρασίδι! Λατρεύουν το νερό και με ενθουσιασμό τσαλαβουτούν, χτυπώντας συνεχώς το νερό με τα πόδια τους όσο είναι μέσα σε αυτό.

Στα άλογα δεν αρέσει να μένουν μόνα και εύκολα βαριούνται. Όμως, οι επιβήτορες και τα εκπαιδευόμενα πουλάρια πρέπει να είναι απομονωμένα. Αν ένα άλογο δεν αντέχει τη μοναξιά, πρέπει να βρεθεί ένα ζώο για συντροφιά. Αναγκαστήκαμε να βρούμε ένα πρόβατο για έναν από τους επιβήτορές μας. Τα πήγαιναν πολύ καλά. Μάλιστα, το πρόβατο αρνιόταν να εγκαταλείψει το άλογο μέρα‐νύχτα. Ένα άλογο πρωταθλητής ιπποδρομιών, με το όνομα Αλέ Φρανς, είχε σύντροφο ένα πρόβατο που το συνόδευε ακόμη και στις ιπποδρομίες—όχι όμως και στον αγωνιστικό χώρο!

Ο Αύγουστος φέρνει την περίοδο του απογαλακτισμού, λυπηρή περίοδο για τις μητέρες και τα πουλάρια. Πρέπει να χωριστούν και να μη βλέπονται, ούτε να ακούει το ένα το άλλο. Τα πουλάρια δείχνουν τη θλίψη τους χλιμιντρίζοντας συνεχώς επί αρκετές μέρες, μετά τις οποίες το ξεπερνούν. Την 1η Ιανουαρίου του έτους μετά τη γέννησή τους, λέγονται πουλάρια ενός έτους. Στην ετήσια δημοπρασία της Ντοβίλ, η τιμή για ένα πουλάρι ενός έτους μπορεί άνετα να ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο δολάρια (περ. 200 εκατ. δρχ.).

Μερικά άλογα που γεννήθηκαν και εκτράφηκαν στο ιπποτροφείο μας είχαν επιτυχημένη σταδιοδρομία. Ένα από αυτά ήταν το Χάι Έξελον, το  οποίο κέρδισε τον αγώνα Πρι ντ’ Αμερίκ το 1979, ως παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία τροχασμού. Επίσης εκθρέψαμε άλλα καθαρόαιμα που νίκησαν σε αρκετές σημαντικές ιπποδρομίες με παράδοση.

Έρχομαι σε Επαφή με την Αλήθεια

Αρκετοί μήνες πέρασαν στο νέο μας αγρόκτημα χωρίς να μας επισκεφτούν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Έτσι η σύζυγός μου πρότεινε να γράψω σε μια γειτονική εκκλησία για να ζητήσω να έρθει κάποιος. Λίγες μέρες αργότερα, ένα ζευγάρι βρισκόταν στην πόρτα μας. Προσωπικά, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι η Αγία Γραφή περιέγραφε με ακρίβεια τις μέρες μας. Όταν η σύζυγός μου μού είπε πως η Βασιλεία του Θεού είχε ιδρυθεί το 1914, νόμισα ότι αυτή ήταν απλώς η ερμηνεία των Μαρτύρων. Ποτέ δεν είχα δει αυτή την ημερομηνία στην Αγία Γραφή.

Είχαμε μια εκτενή συζήτηση με το αντρόγυνο, οι οποίοι ήταν ολοχρόνιοι ευαγγελιστές, και οι εξηγήσεις τους—ιδιαίτερα στο βιβλίο του Δανιήλ—ήγειραν το ενδιαφέρον μου, οπότε συμφώνησα να κάνω Γραφική μελέτη. Ωστόσο, η μελέτη δεν ήταν εύκολο να μπει στο πρόγραμμά μου, επειδή ήμουν πλήρως απορροφημένος από τη δουλειά μου.

Το αντρόγυνο ταξίδευε 25 χιλιόμετρα για να μας επισκεφτεί και συχνά γύριζαν στο σπίτι τους χωρίς να έχουν διεξάγει τη Γραφική μας μελέτη επειδή εγώ ήμουν υποχρεωμένος να μείνω με κάποιο άρρωστο άλογο ή να φροντίσω μια φοράδα που γεννούσε. Αλλά καθώς αύξανε η εκτίμησή μου για την ανάγκη να δώσω την πρώτη θέση στα συμφέροντα της Βασιλείας και στη δικαιοσύνη του Θεού, έκανα βήματα ώστε να ‘εξαγοράζω τον εύκαιρο χρόνο’ για μελέτη.—Εφεσίους 5:16, ΜΝΚ· Ματθαίος 6:33.

Αντιμέτωπος με μια Εκλογή

Σύντομα αρχίσαμε να παρακολουθούμε συναθροίσεις, και έξι μήνες αργότερα παρακολούθησα τη Συνέλευση Περιφερείας του 1975 «Θεία Εξουσία» στο Ανεσί της νοτιοανατολικής Γαλλίας. Στη διάρκεια αυτής της συνέλευσης, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η εργασία μου δεν βρισκόταν σε αρμονία με την Αγία Γραφή. Κατάλαβα την αρχή την οποία εκφράζει το εδάφιο Ησαΐας 65:11, ΜΝΚ, που δείχνει καθαρά ότι ‘εκείνοι που . . . στρώνουν τραπέζι για το θεό της Καλής Τύχης’ δεν μπορούν να έχουν την επιδοκιμασία του Θεού. Εφόσον εκτρέφαμε μόνο άλογα ιπποδρομιών, συμβάλλαμε έμμεσα στη βιομηχανία των τυχερών παιχνιδιών. Η συνείδησή μας δεν μας επέτρεπε να βαφτιστούμε.

Είχε έρθει ο καιρός για μια κρίσιμη απόφαση. Θα συνέχιζα με την αγαπημένη μου σταδιοδρομία ή θα αφιέρωνα τη ζωή μου στον Ιεχωβά Θεό; Επειδή το θέλημα του Θεού είχε γίνει το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή μου, συζήτησα το ζήτημα με τους δυο ιδιοκτήτες και υπέβαλα την παραίτησή μου. Έπρεπε να παραμείνω έναν ακόμη χρόνο ώσπου να βρεθεί αντικαταστάτης, αλλά στην επόμενη συνέλευση περιοχής, η οποία διεξάχτηκε το Σεπτέμβριο του 1976 στο Γκαργκονβίλ (περιοχή του Παρισιού), η σύζυγός μου και εγώ βαφτιστήκαμε.

Στον κύκλο των εκτροφέων αλόγων, πολλοί έμαθαν για την απόφασή μου. Ιδιαίτερα θυμάμαι ένα χειρουργό που επισκέφτηκε το αγρόκτημα. Είπε ότι, από ηθική σκοπιά, κατανοούσε πλήρως γιατί είχα κάνει αυτή την εκλογή. Κοιτάζοντας γύρω, εντυπωσιάστηκε από την πολυτέλεια του ιπποτροφείου—τα πολύχρωμα παρτέρια, τα επενδυμένα με ξύλο διαμερίσματα των αλόγων και τα χιλιόμετρα καθαρού λευκού φράχτη. Ομολόγησε ότι, αντίθετα, αυτός δεν είχε καταφέρει να συγκεντρώσει το ποσό που χρειαζόταν για τη συντήρηση και τη διακόσμηση του νοσοκομείου του.

Ποτέ δεν μετάνιωσα για την απόφασή μου. Η σύζυγός μου και εγώ φύγαμε από τη Γαλλία στις αρχές του 1992 για να υπηρετήσουμε σε ένα γαλλόφωνο τομέα όπου η ανάγκη για διαγγελείς της Βασιλείας ήταν μεγαλύτερη. Εκεί, έχω το προνόμιο να υπηρετώ ως πρεσβύτερος στην εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Συμμεριζόμαστε την άποψη του αποστόλου Παύλου όπως εκφράζεται στο εδάφιο Φιλιππησίους 3:8: «Μάλιστα . . . νομίζω τα πάντα ότι είναι ζημία δια το έξοχον της γνώσεως του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου, δια τον οποίον εζημιώθην τα πάντα, και λογίζομαι ότι είναι σκύβαλα δια να κερδήσω τον Χριστόν».

Η σύζυγός μου και εγώ ακόμη αγαπούμε τη φύση και τα ζώα, ιδιαίτερα τα άλογα. Αποβλέπουμε με ανυπομονησία στη μέρα που η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα δεν θα βασίζεται πια στο ιδιοτελές όφελος.—Όπως το αφηγήθηκε ο Στεφάν Ζεζουπρέ.