ΣΤΑ πρόσφατα χρόνια έχει ξεσπάσει παγκόσμια κατακραυγή για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών. Αλλά η δημοσιότητα που έδωσαν τα μέσα ενημέρωσης, με πάμπολλες διασημότητες οι οποίες αποκάλυπταν δημόσια τις προσωπικές τους εμπειρίες κακοποίησης στην παιδική ηλικία, οδήγησε σε μερικούς δημοφιλείς μύθους. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι όλος αυτός ο λόγος που γίνεται περί επιθέσεων σε παιδιά είναι απλώς η τελευταία μόδα. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα το νέο σχετικά με αυτού του είδους τις σεξουαλικές επιθέσεις. Είναι σχεδόν τόσο παλιές όσο και η ίδια η ανθρώπινη ιστορία.

Πριν από 4.000 χρόνια περίπου, οι πόλεις Σόδομα και Γόμορρα ήταν διαβόητες για τη διαφθορά τους. Η παιδοφιλία ήταν προφανώς μια από τις πολλές διαστροφές εκείνης της περιοχής. Το εδάφιο Γένεσις 19:4, ΜΝΚ, περιγράφει ένα σεξομανή όχλο Σοδομιτών, ‘από αγόρι μέχρι και γέροντα’, που ήθελαν να βιάσουν τους δυο άντρες φιλοξενούμενους του Λωτ. Σκεφτείτε: Γιατί να έχουν παθιαστεί μικρά αγόρια με την ιδέα να βιάσουν άντρες; Ασφαλώς είχαν ήδη συμμετάσχει σε ομοφυλοφιλικές διαστροφές.

Αιώνες αργότερα, το έθνος Ισραήλ μετακινήθηκε στην περιοχή της Χαναάν. Αυτή η γη ήταν τόσο διαποτισμένη από την αιμομειξία, τη σοδομία, την κτηνοβασία, την πορνεία, ακόμη και την τελετουργική θυσία μικρών παιδιών σε δαιμονικούς θεούς, ώστε όλες αυτές οι φαύλες πράξεις έπρεπε να απαγορευτούν ρητά στο Μωσαϊκό Νόμο. (Λευιτικόν 18:6, 21-23· 19:29· Ιερεμίας 32:35) Παρά τις θεϊκές προειδοποιήσεις, οι στασιαστικοί Ισραηλίτες, περιλαμβανομένων και μερικών κυβερνητών τους, υιοθέτησαν αυτές τις απεχθείς συνήθειες.—Ψαλμός 106:35-38.

Ωστόσο, η αρχαία Ελλάδα και η αρχαία Ρώμη ήταν πολύ χειρότερες από τον Ισραήλ σε αυτόν τον τομέα. Η βρεφοκτονία ήταν κοινή και στις δυο περιπτώσεις, και στην Ελλάδα αποτελούσε ευρέως αποδεκτή συνήθεια το να έχουν μεγάλοι σε ηλικία άντρες σεξουαλικές σχέσεις με νεαρά αγόρια. Πορνεία αγοριών ανθούσαν σε κάθε αρχαία ελληνική πόλη. Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η παιδική πορνεία ήταν τόσο διαδεδομένη ώστε θεσπίστηκαν ειδικοί φόροι και γιορτές συγκεκριμένα για αυτό το επάγγελμα. Στις αρένες, κορίτσια βιάζονταν και εξαναγκάζονταν να συμμετάσχουν σε πράξεις κτηνοβασίας. Παρόμοιες ωμότητες ήταν διαδεδομένες σε πολλά άλλα αρχαία έθνη.

Τι θα λεχτεί για τους σύγχρονους καιρούς; Μήπως η ανθρωπότητα είναι τόσο πολιτισμένη ώστε να μην ανθούν τέτοιες απαίσιες σεξουαλικές πράξεις σήμερα; Οι σπουδαστές της Αγίας Γραφής δεν μπορούν να δεχτούν αυτή την άποψη. Γνωρίζουν καλά ότι ο απόστολος Παύλος χαρακτήρισε την εποχή μας ‘κρίσιμους καιρούς, δύσκολους στην αντιμετώπισή τους’. Περιέγραψε λεπτομερώς την ανεξέλεγκτη φιλαυτία, την αγάπη των απολαύσεων και  την κατάρρευση της φυσικής οικογενειακής αγάπης που μαστίζουν τη σύγχρονη κοινωνία, και πρόσθεσε: «Πονηροί άνθρωποι και απατεώνες θα προχωρούν από το κακό στο χειρότερο». (2 Τιμόθεο 3:1-5, 13· Αποκάλυψη 12:7-12) Έχει επιδεινωθεί η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, την οποία τόσο συχνά διαπράττουν «πονηροί άνθρωποι και απατεώνες»;

Οι επιθέσεις σε βάρος παιδιών συχνά καλύπτονται από ένα μανδύα μυστικότητας, σε τέτοιο βαθμό ώστε έχουν ονομαστεί το έγκλημα που ίσως καταγγέλλεται λιγότερο. Ακόμη και έτσι, ο αριθμός αυτών των εγκλημάτων έχει προφανώς εκτοξευτεί στα ύψη τις πρόσφατες δεκαετίες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, διεξάχτηκε μια έρευνα για αυτό το ζήτημα από την εφημερίδα Λος Άντζελες Τάιμς (Los Angeles Times). Διαπιστώθηκε ότι το 27 τοις εκατό των γυναικών και το 16 τοις εκατό των αντρών είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά όταν ήταν παιδιά. Όσο συγκλονιστικές και αν είναι αυτές οι στατιστικές, άλλοι προσεκτικοί υπολογισμοί για τις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δώσει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά.

Στη Μαλαισία, οι καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών τετραπλασιάστηκαν μέσα στη δεκαετία που πέρασε. Στην Ταϋλάνδη, περίπου το 75 τοις εκατό των αντρών που πήραν μέρος σε κάποια έρευνα παραδέχτηκαν ότι είχαν σχέσεις με παιδιά που ασκούσαν πορνεία. Στη Γερμανία, οι αξιωματούχοι υπολογίζουν ότι σχεδόν 300.000 παιδιά κακοποιούνται σεξουαλικά κάθε χρόνο. Σύμφωνα με την εφημερίδα Κέιπ Τάιμς (Cape Times) της Νότιας Αφρικής, ο αριθμός των καταγγελιών για τέτοιες επιθέσεις σημείωσε εκρηκτική αύξηση 175 τοις εκατό σε μια πρόσφατη περίοδο τριών ετών. Στην Ολλανδία και στον Καναδά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι περίπου το ένα τρίτο όλων των γυναικών είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά όταν ήταν παιδιά. Στη Φινλανδία, το 18 τοις εκατό των κοριτσιών της Γ΄ Γυμνασίου (ηλικίας 15 ή 16 χρονών) και το 7 τοις εκατό των αγοριών ανέφεραν ότι είχαν σεξουαλική επαφή με κάποιο άτομο τουλάχιστον πέντε χρόνια μεγαλύτερό τους.

Σε διάφορες χώρες έχουν έρθει στην επιφάνεια ανησυχητικές καταγγελίες σχετικά με θρησκευτικές αιρέσεις που κακοποιούν παιδιά με σαδιστικές σεξουαλικές πράξεις και βασανιστήρια. Συνήθως, εκείνοι που καταγγέλλουν ότι έπεσαν θύματα τέτοιων εγκλημάτων αντιμετωπίζονται με δυσπιστία και όχι με κατανόηση.

Έτσι η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών δεν είναι ούτε καινούρια ούτε ασυνήθιστη· είναι ένα μακροχρόνιο πρόβλημα που σήμερα έχει πάρει επιδημικές διαστάσεις. Η επίδρασή του μπορεί να είναι καταστρεπτική. Πολλά θύματα υποφέρουν από βαθιά αισθήματα αναξιότητας και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Οι ειδικοί σε αυτόν τον τομέα έχουν συντάξει έναν κατάλογο με μερικά κοινά επακόλουθα της αιμομειξίας στα κορίτσια, ο οποίος περιλαμβάνει τη φυγή από το σπίτι, τη χρήση ναρκωτικών και την κατάχρηση αλκοόλ, την κατάθλιψη, την απόπειρα αυτοκτονίας, τη νεανική εγκληματικότητα, την αχαλίνωτη σεξουαλική συμπεριφορά, τις διαταραχές του ύπνου και τα προβλήματα στη μάθηση. Τα μακροχρόνια επακόλουθα μπορεί να περιλαμβάνουν χαμηλή απόδοση στην εκπλήρωση του ρόλου του γονέα, ψυχρότητα, δυσπιστία προς τους άντρες, γάμο με κάποιον παιδόφιλο, λεσβιασμό, πορνεία, ακόμα και την ίδια τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών.

Αυτά τα επακόλουθα δεν είναι αναπόφευκτα για το θύμα· ούτε μπορεί κανείς ορθά να δικαιολογήσει την εσφαλμένη διαγωγή αποδίδοντάς την αποκλειστικά και μόνο στη σεξουαλική επίθεση που δέχτηκε στο παρελθόν. Η κακοποίηση δεν προκαθορίζει ότι τα θύματά της θα γίνουν ανήθικα άτομα ή εγκληματίες· ούτε εξαφανίζει κάθε προσωπική τους ευθύνη για τις επιλογές που κάνουν αργότερα στη ζωή. Αλλά αυτού του είδους η κατάληξη που είναι συνήθης ανάμεσα στα θύματα αποτελεί υπαρκτό κίνδυνο. Κάνει ακόμη πιο επείγον το ερώτημα: Πώς μπορούμε να προστατέψουμε τα παιδιά από τη σεξουαλική κακοποίηση;