ΔΕΝ είναι ο ξένος με την καμπαρντίνα, ο μοναχικός τύπος που παραμονεύει στους θάμνους, εκείνος που απειλεί περισσότερο τα παιδιά. Είναι ένα μέλος της οικογένειας. Στη συντριπτική πλειονότητά της, η σεξουαλική κακοποίηση λαβαίνει χώρα στο σπίτι. Πώς μπορεί λοιπόν το σπίτι να θωρακιστεί περισσότερο εναντίον της κακοποίησης;

Στο βιβλίο του Η Σφαγή των Αθώων (Slaughter of the Innocents), ο ιστορικός Δρ Σάντερ Τζ. Μπράινερ εξετάζει τις αποδείξεις περί κακοποίησης παιδιών σε πέντε αρχαίες κοινωνίες—την Αίγυπτο, την Κίνα, την Ελλάδα, τη Ρώμη και τον Ισραήλ. Συμπεραίνει ότι, ενώ όντως υπήρχε κακοποίηση στον Ισραήλ, ήταν σχετικά σπάνια σε σύγκριση με τους άλλους τέσσερις πολιτισμούς. Γιατί; Ανόμοια με τους γείτονές τους, οι άνθρωποι στον Ισραήλ διδάσκονταν να σέβονται τις γυναίκες και τα παιδιά—μια διαφωτισμένη άποψη την οποία όφειλαν στις Άγιες Γραφές. Όταν οι Ισραηλίτες εφάρμοζαν το θεϊκό νόμο στην οικογενειακή ζωή, απέτρεπαν την κακοποίηση παιδιών. Οι σημερινές οικογένειες χρειάζονται αυτούς τους καθαρούς, πρακτικούς κανόνες περισσότερο παρά ποτέ.

Επηρεάζει την οικογένειά σας ο νόμος της Αγίας Γραφής; Για παράδειγμα, το εδάφιο Λευιτικόν 18:6 αναφέρει: ‘Ουδείς άνθρωπος θέλει πλησιάσει εις ουδένα συγγενή αυτού κατά σάρκα, δια να αποκαλύψη την ασχημοσύνην αυτού. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά’. Παρόμοια, η Χριστιανική εκκλησία σήμερα επιβάλλει αυστηρούς νόμους ενάντια σε κάθε είδους σεξουαλική κακοποίηση. Όποιος κακοποιεί σεξουαλικά κάποιο παιδί κινδυνεύει να αποκοπεί, να αποβληθεί από την εκκλησία. *—1 Κορινθίους 6:9, 10.

Όλες οι οικογένειες θα πρέπει να γνωρίζουν και να ανασκοπούν μαζί αυτούς τους νόμους. Τα εδάφια Δευτερονόμιον 6:6, 7 προτρέπουν: «Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει [πρέπει να ενσταλάξεις, ΜΝΚ] αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος». Το να ενσταλάζετε αυτούς τους νόμους σημαίνει περισσότερα από το να κάνετε περιστασιακά μια διάλεξη στα παιδιά σας. Περιλαμβάνει τακτική συζήτηση με συμμετοχή και από τις δυο πλευρές. Από καιρό σε καιρό, τόσο η μητέρα όσο και ο πατέρας θα πρέπει να τονίζουν το πόσο σημαντική θεωρούν την προσκόλλησή τους στους νόμους του Θεού που  αφορούν την αιμομειξία και γιατί η ύπαρξη αυτών των νόμων φανερώνει αγάπη.

Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε ιστορίες, όπως αυτή της Θάμαρ και του Αμνών, των παιδιών του Δαβίδ, για να δείξετε στα παιδιά ότι σε σεξουαλικά ζητήματα υπάρχουν όρια τα οποία κανένας—ούτε ακόμη και οι στενοί συγγενείς—δεν πρέπει ποτέ να περνάει.—Γένεσις 9:20-29· 2 Σαμουήλ 13:10-16.

Ο σεβασμός για αυτές τις αρχές μπορεί να φανεί ακόμη και σε πρακτικές διευθετήσεις που έχουν σχέση με τη διαβίωση. Σε μια χώρα της Ανατολής, οι έρευνες έχουν δείξει ότι η αιμομειξία εμφανίζεται σε μεγάλο βαθμό σε οικογένειες στις οποίες τα παιδιά κοιμούνται με τους γονείς ακόμη και όταν αυτό δεν είναι αναγκαίο για οικονομικούς λόγους. Παρόμοια, είναι γενικά άσοφο να βάζετε αδέλφια διαφορετικού φύλου να μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι ή το ίδιο δωμάτιο καθώς μεγαλώνουν, αν είναι δυνατόν να αποφευχτεί αυτό. Ακόμη και όταν οι στενόχωρες συνθήκες διαβίωσης αποτελούν πραγματικότητα, οι γονείς θα πρέπει να ασκούν καλή κρίση όταν αποφασίζουν πού θα πρέπει να κοιμάται κάθε μέλος της οικογένειας.

Ο Γραφικός νόμος απαγορεύει τη μέθη, υποδηλώνοντας ότι μπορεί να οδηγήσει σε διαστροφές. (Παροιμίαι 23:29-33) Σύμφωνα με μια μελέτη, κάπου 60 ως 70 τοις εκατό των θυμάτων αιμομειξίας ανέφεραν ότι ο γονέας που τα κακοποίησε έπινε όταν άρχισε η κακοποίηση.

Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι η κακοποίηση είναι πιο κοινή σε οικογένειες με τυραννικούς συζύγους. Η ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι οι γυναίκες υπάρχουν απλώς για να ικανοποιούν τις ανάγκες των αντρών είναι εσφαλμένη από Γραφική άποψη. Μερικοί άντρες χρησιμοποιούν αυτή τη μη Χριστιανική αντίληψη για να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι στρέφονται σε μια κόρη για οτιδήποτε δεν μπορούν να λάβουν από τη σύζυγό τους. Αυτού του είδους η καταπίεση μπορεί να κάνει τις γυναίκες που ζουν κάτω από αυτές τις συνθήκες να χάσουν τη συναισθηματική τους ισορροπία. Πολλές χάνουν ακόμη και τη φυσική παρόρμηση να προστατέψουν τα ίδια τους τα παιδιά. (Παράβαλε Εκκλησιαστής 7:7). Από την άλλη μεριά, μια μελέτη έδειξε ότι, όταν εργασιομανείς πατέρες έλειπαν πολύ από το σπίτι, μερικές φορές προέκυψε η σεξουαλική κακοποίηση του γιου από τη μητέρα.

Τι θα πούμε για την οικογένειά σας; Παίρνετε εσείς, ο σύζυγος, το ρόλο της κεφαλής στα σοβαρά ή τον αφήνετε στη σύζυγό σας; (1 Κορινθίους 11:3) Φέρεστε στη σύζυγό σας με αγάπη, τιμή και σεβασμό; (Εφεσίους 5:25· 1 Πέτρου 3:7) Υπολογίζονται οι απόψεις της; (Γένεσις 21:12· Παροιμίαι 31:26, 28) Και τι θα πούμε για τα παιδιά σας; Τα θεωρείτε πολύτιμα; (Ψαλμός 127:3) Ή μήπως τα θεωρείτε απλώς φορτία, τα οποία είναι εύκολο να εκμεταλλευτείτε; (Παράβαλε 2 Κορινθίους 12:14). Εξαλείψτε από το σπιτικό σας τις διαστρεβλωμένες, αντιγραφικές απόψεις σχετικά με τους ρόλους των μελών της οικογένειας, και έτσι θα το κάνετε να θωρακιστεί περισσότερο εναντίον της κακοποίησης.

Μια νεαρή, την οποία θα ονομάσουμε Σάντι, λέει: «Όλη η οικογένειά μου ήταν ιδανική για κακοποίηση. Ήταν απομονωμένη και το κάθε μέλος της ήταν απομονωμένο από τα άλλα». Απομόνωση, ψυχρότητα και μυστικοπάθεια—αυτές οι επιβλαβείς, αντιγραφικές τάσεις είναι σήμα κατατεθέν του σπιτικού στο οποίο λαβαίνει χώρα κακοποίηση. (Παράβαλε 2 Σαμουήλ 12:12· Παροιμίαι 18:1· Φιλιππησίους 4:5). Δημιουργήστε μια σπιτική ατμόσφαιρα που είναι συναισθηματικά ασφαλής για τα παιδιά. Το σπίτι θα πρέπει να είναι ένας τόπος όπου τα παιδιά αισθάνονται ότι εποικοδομούνται, όπου αισθάνονται ελεύθερα να ανοίξουν την καρδιά τους και να μιλήσουν ελεύθερα.

Επίσης, τα παιδιά έχουν μεγάλη ανάγκη για φυσικές εκφράσεις αγάπης—να τα αγκαλιάζετε, να τα χαϊδεύετε, να τους κρατάτε το χέρι, να παίζετε ανέμελα μαζί τους. Μην αντιδράτε υπερβολικά όσον αφορά τους κινδύνους της σεξουαλικής κακοποίησης με το να τους στερείτε αυτές τις εκδηλώσεις αγάπης. Διδάξτε τα παιδιά μέσω απεριόριστης, ένθερμης στοργής και επαίνου ότι τα θεωρείτε πολύτιμα. Η Σάντι θυμάται: «Η άποψη της μαμάς μου ήταν ότι το να δώσει σε κάποιον οποιονδήποτε έπαινο για οτιδήποτε ήταν εσφαλμένο. Θα σε έκανε να το πάρεις επάνω σου». Η Σάντι υπέφερε σιωπηλά τουλάχιστον δέκα χρόνια σεξουαλικής κακοποίησης. Τα παιδιά που δεν νιώθουν την ασφάλεια που δίνει η γνώση ότι είναι αγαπητά, αξιόλογα άτομα μπορεί να είναι πιο ευάλωτα στον έπαινο ενός κακοποιού, στη «στοργή» του ή στις απειλές του ότι θα την αποσύρει.

Ένας παιδόφιλος που κακοποίησε σεξουαλικά εκατοντάδες αγόρια σε μια περίοδο 40 ετών παραδέχτηκε ότι τα αγόρια που είχαν συναισθηματική ανάγκη για κάποιο φίλο σαν και αυτόν γίνονταν τα «καλύτερα» θύματα. Μη δημιουργήσετε μια τέτοια ανάγκη στο παιδί σας.

Κάτω από σφοδρές δοκιμασίες, ο Ιώβ είπε: «Η ψυχή μου εβαρύνθη την ζωήν μου· θέλω παραδοθή [θα δώσω διέξοδο, ΜΝΚ] εις το παράπονόν μου· θέλω λαλήσει εν τη πικρία της ψυχής μου». (Ιώβ 10:1) Παρόμοια, πολλοί γονείς διαπίστωσαν ότι μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους με το να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Το Υπόμνημα του Χάρβαρντ για την Ψυχική Υγεία (The Harvard Mental Health Letter) παρατήρησε πρόσφατα: «Φαίνεται ότι οι ισχυροί κοινωνικοί μηχανισμοί που δεν επιτρέπουν στους άντρες να εκφράζουν τον πόνο τους διαιωνίζουν τον κύκλο της κακοποίησης». Όπως φαίνεται, οι άντρες οι οποίοι ποτέ δεν καταφέρνουν να εκφράσουν τον πόνο που νιώθουν επειδή είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά είναι πιθανότερο να κακοποιήσουν και οι ίδιοι. Το Βιβλίο του Ασφαλούς Παιδιού (The Safe Child Book) αναφέρει ότι οι περισσότεροι από εκείνους που κακοποιούν παιδιά είχαν και οι ίδιοι κακοποιηθεί σεξουαλικά όταν ήταν παιδιά, αλλά ποτέ δεν έλαβαν βοήθεια για να το ξεπεράσουν. Αυτοί εκφράζουν τον πόνο και το θυμό τους κακοποιώντας άλλα παιδιά. *—Βλέπε επίσης Ιώβ 7:11· 32:20.

Ο κίνδυνος που διατρέχουν τα παιδιά μπορεί επίσης να είναι μεγαλύτερος όταν οι μητέρες δεν έχουν μάθει πώς να αντιμετωπίζουν κάποια κακοποίηση που συνέβη στο παρελθόν. Για παράδειγμα, οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι γυναίκες που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά όταν ήταν κορίτσια συχνά παντρεύονται άντρες οι οποίοι κακοποιούν παιδιά. Περαιτέρω, αν μια γυναίκα δεν έχει μάθει πώς να αντιμετωπίζει κάποια κακοποίηση που συνέβη στο παρελθόν, μπορεί λογικά να το βρίσκει δύσκολο να συζητήσει για την κακοποίηση με τα παιδιά της. Αν συμβεί κακοποίηση, μπορεί να είναι λιγότερο ικανή να τη διακρίνει και να αναλάβει θετική δράση. Τότε τα παιδιά πληρώνουν ένα τρομερό τίμημα εξαιτίας της αδράνειας της μητέρας.

Συνεπώς, η κακοποίηση μπορεί να περάσει από τη μια γενιά στην επόμενη. Φυσικά, πολλά άτομα που επιλέγουν να μη συζητήσουν το οδυνηρό παρελθόν τους φαίνονται σε θέση να τα καταφέρνουν αρκετά καλά στη ζωή, και αυτό είναι αξιέπαινο. Αλλά για πολλούς, ο πόνος είναι βαθύτερος και είναι ανάγκη να καταβάλλουν συντονισμένες προσπάθειες—περιλαμβανομένης, αν χρειάζεται, και της βοήθειας από κάποιον έμπειρο ειδικό—για να θεραπεύσουν τέτοιες βαθιές πληγές της παιδικής  ηλικίας. Ο στόχος τους είναι να μη βυθιστούν στην αυτολύπηση. Θέλουν να σταματήσουν αυτόν τον αρρωστημένο, επιβλαβή κύκλο της κακοποίησης παιδιών που επηρεάζει την οικογένειά τους.—Βλέπε Ξύπνα! 8 Οκτωβρίου 1991, σελίδες 3 ως 11.

Αν εφαρμοστούν κατάλληλα, οι πληροφορίες που αναφέρθηκαν παραπάνω μπορούν να κάνουν πολλά για να μειώσουν τις πιθανότητες να συμβεί κακοποίηση παιδιών στο σπίτι σας. Να θυμάστε, όμως, ότι εκείνοι που κακοποιούν παιδιά δρουν με μυστικότητα, εκμεταλλεύονται την εμπιστοσύνη και χρησιμοποιούν μεθόδους ενηλίκων σε αθώα παιδιά. Αναπόφευκτα, λοιπόν, φαίνεται ότι μερικοί από αυτούς δεν τιμωρούνται για τα αηδιαστικά τους εγκλήματα.

Ωστόσο, να είστε βέβαιοι ότι ο Θεός βλέπει τι κάνουν. (Ιώβ 34:22) Αν δεν μετανοήσουν και αν δεν αλλάξουν, αυτός δεν θα ξεχάσει τις φαύλες πράξεις τους. Απεναντίας, θα τις ξεσκεπάσει στον κατάλληλο καιρό του. (Παράβαλε Ματθαίος 10:26). Αυτός θα αποδώσει δικαιοσύνη. Ο Ιεχωβά Θεός υπόσχεται ότι θα έρθει ένας καιρός που όλοι αυτοί οι δόλιοι άνθρωποι θα ‘ξεριζωθούν από τη γη’, και μόνο στους πράους και στους ήπιους ανθρώπους που αγαπούν τον Θεό και το συνάνθρωπό τους θα επιτραπεί να παραμείνουν σε αυτήν. (Παροιμίαι 2:22· Ψαλμός 37:10, 11, 29· 2 Πέτρου 2:9-12) Έχουμε αυτή τη θαυμαστή ελπίδα ενός νέου κόσμου χάρη στη λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. (1 Τιμόθεο 2:6) Τότε, και μόνο τότε, θα τερματιστεί για πάντα η κακοποίηση.

Στο μεταξύ, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προστατέψουμε τα παιδιά μας. Είναι τόσο πολύτιμα! Οι περισσότεροι γονείς πρόθυμα θα ριψοκινδύνευαν τη δική τους ασφάλεια για να προστατέψουν τα παιδάκια τους. (Παράβαλε Ιωάννης 15:13). Αν δεν προστατέψουμε τα παιδιά μας, οι συνέπειες μπορεί να είναι τρομερές. Αν τα προστατέψουμε τους δίνουμε ένα θαυμάσιο δώρο—μια αθώα και απαλλαγμένη από στενοχώριες παιδική ηλικία. Μπορούν να αισθάνονται όπως ακριβώς και ο ψαλμωδός, ο οποίος έγραψε: ‘Θέλω λέγει προς τον Ιεχωβά, Συ είσαι καταφυγή μου και φρούριόν μου· Θεός μου· επ’ αυτόν θέλω ελπίζει [θα εμπιστεύομαι, ΜΝΚ]’.—Ψαλμός 91:2.