ΓΙΑ να σταματήσετε την κακοποίηση, πρέπει να την αναγνωρίσετε όταν τη δείτε. Στα πολυάριθμα βιβλία που έχουν γραφτεί σχετικά με αυτό το ζήτημα, οι ειδικοί έχουν παραθέσει δεκάδες ενδεικτικά σημάδια κακοποίησης τα οποία οι γονείς μπορούν να είναι άγρυπνοι να διακρίνουν. Σε αυτά περιλαμβάνονται: παράπονα για πόνο κατά την ούρηση ή την αφόδευση, μολύνσεις των γεννητικών οργάνων, γδαρσίματα ή τραύματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, ξαφνική έναρξη νυχτερινής ενούρησης, απώλεια της όρεξης ή άλλα προβλήματα με το φαγητό, πρόωρη σεξουαλική συμπεριφορά, ξαφνικός φόβος για τόπους όπως το σχολείο ή κάποια μέρη του σπιτιού, περίοδοι πανικού, υπερβολικός φόβος για το γδύσιμο, φόβος μήπως μείνει το παιδί μόνο με κάποιο γνωστό πρόσωπο και αυτοακρωτηριασμός.

Ωστόσο, να προσέχετε να μη βγάζετε βιαστικά συμπεράσματα. Τα περισσότερα από αυτά καθαυτά τα συμπτώματα δεν σημαίνουν κατ’ ανάγκη ότι ένα παιδί έχει στην πραγματικότητα κακοποιηθεί σεξουαλικά. Το καθένα από τα συμπτώματα θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα. Αλλά, αν παρατηρήσετε ανησυχητικά συμπτώματα, θίξτε διακριτικά το θέμα, κάνοντας ίσως κάποια δήλωση όπως: «Αν σε αγγίξει ποτέ κάποιος με τρόπο που σε κάνει να νιώθεις άβολα, θέλω να ξέρεις ότι μπορείς πάντα να μου το πεις, και εγώ θα κάνω ό,τι μπορώ για να σε προστατέψω. Μήπως σου έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο;»—Παροιμίαι 20:5.

Αν το παιδί σας σάς εκμυστηρευτεί ότι υπήρξε σεξουαλική κακοποίηση, χωρίς αμφιβολία θα νιώσετε συντριβή. Αλλά να θυμάστε: Η αντίδρασή σας θα παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάρρωση του παιδιού. Το παιδί σας σήκωνε ένα αβάσταχτο βάρος και χρειάζεται εσάς, μαζί με όλη τη δύναμη που έχετε ως ενήλικος, για να πάρετε το βάρος από τους ώμους του/της. Επαινέστε το παιδί που ήταν τόσο θαρραλέο ώστε να σας πει τι συνέβη. Διαβεβαιώστε επανειλημμένα το παιδί ότι θα κάνετε το καλύτερο που μπορείτε για να το προστατέψετε· ότι αυτός που φταίει για την κακοποίηση ήταν εκείνος που το κακοποίησε, όχι το παιδί· ότι το παιδί δεν είναι «κακό»· ότι αγαπάτε το παιδί.

Μερικοί νομικοί σύμβουλοι προτείνουν να καταγγέλλεται η κακοποίηση στις αρχές όσο το δυνατόν συντομότερα. Σε μερικές χώρες το νομικό σύστημα μπορεί να το απαιτεί αυτό. Αλλά σε άλλους τόπους το νομικό σύστημα μπορεί να παρέχει ελάχιστες ελπίδες για επιτυχημένη δίωξη αυτού του εγκλήματος.

Τι θα συμβεί, όμως, αν εκείνος που κακοποιεί είναι ο αγαπημένος σύντροφος κάποιου; Είναι λυπηρό το γεγονός ότι πολλές γυναίκες δεν αναλαμβάνουν αποφασιστική δράση. Φυσικά, δεν είναι καθόλου εύκολο να αντιμετωπιστεί η άσχημη πραγματικότητα ενός συντρόφου που κακοποιεί κάποιο παιδί. Οι συναισθηματικοί δεσμοί, ακόμη και η οικονομική εξάρτηση, μπορεί να είναι υπερβολικά ισχυροί. Η αδικημένη σύζυγος μπορεί επίσης να συνειδητοποιεί ότι αν αυτή αναλάβει δράση ο σύζυγός της θα μπορούσε να χάσει την οικογένεια, την εργασία και την υπόληψή του. * Η πικρή αλήθεια, όμως, είναι ότι αυτός μπορεί απλώς να θερίζει ό,τι έσπειρε. (Γαλάτες 6:7) Τα αθώα παιδιά, από την άλλη μεριά, είναι πιθανό ότι θα χάσουν πολύ περισσότερα αν δεν τα πιστέψετε και δεν τα προστατέψετε. Όλο το μέλλον τους κινδυνεύει. Αυτά δεν έχουν τις διεξόδους που έχουν οι ενήλικοι. Τα τραύματα μπορεί να τα σημαδέψουν και να τα διαμορφώσουν δυσμενώς για όλη τους τη ζωή. Αυτά είναι που χρειάζονται και αξίζουν τρυφερή μεταχείριση.—Παράβαλε Γένεσις 33:13, 14.

Συνεπώς, οι γονείς πρέπει να καταβάλλουν κάθε λογική προσπάθεια για να προστατέψουν τα παιδιά τους! Πολλοί υπεύθυνοι γονείς αποφασίζουν να ζητήσουν βοήθεια από κάποιον ειδικό για το παιδί που υπέστη κακοποίηση. Όπως θα κάνατε και με κάποιον άλλο γιατρό, βεβαιωθείτε ότι και αυτός ο ειδικός θα σεβαστεί τις θρησκευτικές σας απόψεις. * Βοηθήστε το παιδί σας να ανοικοδομήσει την καταστραμμένη του/της αυτοεκτίμηση με το να του εκδηλώνετε σταθερά την αγάπη σας ως γονέων.