Οι Ρώσοι Θεωρούν Πολύτιμη την Ελευθερία Λατρείας

ΑΦΟΤΟΥ ΔΙΑΛΥΘΗΚΕ Η ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΟ 1991, ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΑ. ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗ ΘΕΩΡΟΥΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΚΑΙ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ.

ΠΟΛΛΟΙ κάτοικοι της πρώην Σοβιετικής Ένωσης θεωρούν εξαιρετικά σημαντικό το ότι μπορούν να συναθροίζονται ελεύθερα για να λατρεύουν τον Θεό​—κάτι που στερήθηκαν επί πολλές δεκαετίες.

Μετά την Μπολσεβικική Επανάσταση το 1917, έγινε επικίνδυνο το να διαβάζει κάποιος την Αγία Γραφή στη Ρωσία, και λίγοι άνθρωποι διακινδύνευαν την ελευθερία τους για να το κάνουν αυτό. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούσαν εξαίρεση. Μάλιστα, το περιοδικό Νιούζγουικ (Newsweek) με ημερομηνία 16 Απριλίου 1956​—σχεδόν πριν από 44 χρόνια—​ανέφερε τα λόγια ενός νεαρού από την Ανατολική Γερμανία: «Κανένας δεν διαβάζει την Αγία Γραφή εκτός από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά». Ωστόσο, οι Μάρτυρες φυλακίζονταν και στέλνονταν σε στρατόπεδα εργασίας επειδή διεξήγαν συναθροίσεις για μελέτη της Αγίας Γραφής και κήρυτταν το άγγελμά της. Αλλά όπου και αν πήγαιναν, παρέμεναν προσκολλημένοι στη Γραφική τους ελπίδα, όπως δείχνει το συνοδευτικό πλαίσιο.

Όταν άρχισε να διαλύεται η Σοβιετική Ένωση το 1991, οι Μάρτυρες διεξήγαγαν εκεί εφτά συνελεύσεις περιφερείας στις οποίες παρουσιάστηκε ένα πρόγραμμα Γραφικής εκπαίδευσης. Συνολικά, παρευρέθηκαν 74.252 άτομα. Το 1993, μόλις δύο χρόνια αργότερα, 112.326 άτομα συγκεντρώθηκαν σε οχτώ τέτοιες συνελεύσεις, σε 4 από τις 15 δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. a Πολλά από αυτά τα χιλιάδες άτομα είχαν δαπανήσει χρόνια ολόκληρα σε σοβιετικές φυλακές και στρατόπεδα εργασίας. Αυτοί οι πιστοί Χριστιανοί ένιωθαν απέραντη ευγνωμοσύνη για την ελευθερία με την οποία μπορούσαν τώρα να λατρεύουν τον Θεό ανεμπόδιστα.

Από το 1993, οι κάτοικοι των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών θεωρούν πολύτιμο το προνόμιο που έχουν να διεξάγουν ελεύθερα Χριστιανικές συνάξεις στην πατρίδα τους κάθε χρόνο. Πέρυσι, λόγου χάρη, συνολικά 282.333 Μάρτυρες του Ιεχωβά και φίλοι τους είχαν τη χαρά να αποδώσουν  όλοι μαζί λατρεία καθώς συναθροίστηκαν σε 80 και πλέον Συνελεύσεις Περιφερείας «Ο Προφητικός Λόγος του Θεού» οι οποίες διεξάχθηκαν στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Μάλιστα βαφτίστηκαν συνολικά 13.452 άτομα.

Όσο παράξενο και αν ακούγεται, πέρυσι διεξάχθηκαν ρωσόφωνες συνελεύσεις περιφερείας και σε άλλες χώρες του κόσμου. Συνολικά παρευρέθηκαν 6.336 άτομα σε τέσσερις τέτοιες συνάξεις που έγιναν έξω από την πρώην Σοβιετική Ένωση! Πού έγιναν αυτές οι συνάξεις; Και γιατί ενδιαφέρονται έντονα για την Αγία Γραφή τόσο πολλά ρωσόφωνα άτομα; Ας εξετάσουμε πρώτα με συντομία το δεύτερο ερώτημα.

Αναγνωρίζουν την Πνευματική τους Ανάγκη

Η Ρωσία έχει πλούσια θρησκευτική ιστορία. Οι περίτεχνοι καθεδρικοί ναοί της οικοδομήθηκαν πριν από αιώνες και συγκαταλέγονται στους πλέον φημισμένους του Χριστιανικού κόσμου. Ωστόσο, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, έχει κρατήσει τους ανθρώπους σε άγνοια όσον αφορά την Αγία Γραφή.

«Η Αγία Γραφή», εξηγεί το πρόσφατο βιβλίο Η Ρωσική Τραγωδία—Το Βάρος της Ιστορίας (The Russian Tragedy​—The Burden of History), «ποτέ δεν αποτέλεσε βασικό μέρος της ρωσικής Ορθοδοξίας». Σύμφωνα με τον Ρώσο θεολόγο Σεργκέι Ιβανένκο, το αποτέλεσμα είναι ότι «η έλλειψη Γραφικής γνώσης που χαρακτηρίζει τους Ορθοδόξους έκανε πολλούς ενορίτες των Ορθόδοξων εκκλησιών περισσότερο ευάλωτους στις δεισιδαιμονίες, στον αποκρυφισμό και στη μαγεία σε σχέση με τους μη Ορθοδόξους».

Ο διάσημος Ρώσος συγγραφέας Τολστόι έκανε ένα παρόμοιο σχόλιο. Έγραψε: «Έχω πειστεί ότι το δόγμα της [Ρωσικής Ορθόδοξης] εκκλησίας ήταν στη θεωρία μια πανούργα και επιζήμια απάτη, και στην πράξη μια συλλογή από τις χειρότερες δεισιδαιμονίες και μαγικές συνήθειες, πράγμα που αποκρύπτει εντελώς το πλήρες νόημα της Χριστιανικής διδασκαλίας».

Αυτή η κατάσταση αποτέλεσε γόνιμο έδαφος για την άνοδο του σοβιετικού κομμουνισμού με την αθεϊστική του προπαγάνδα και το πασίγνωστο ρητό του: «Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Ωστόσο, και ο ίδιος ο κομμουνισμός έγινε σύντομα ένα είδος θρησκείας, που συχνά ονομαζόταν Κόκκινη Θρησκεία. Αλλά η Κόκκινη Θρησκεία δεν κράτησε πολύ. Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση το 1991, εκατομμύρια άνθρωποι βρέθηκαν σε σύγχυση και αναρωτιούνταν πού να στραφούν. Με την ενθάρρυνση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, πολλές χιλιάδες Ρώσοι αναζήτησαν απαντήσεις στην Αγία Γραφή.

Χάρη στο θαυμάσιο εκπαιδευτικό τους σύστημα, οι Ρώσοι συγκαταλέγονται στους πιο μορφωμένους λαούς του κόσμου. Γι’ αυτό, πολλοί Ρώσοι, όχι μόνο άρχισαν να διαβάζουν την Αγία Γραφή, αλλά αγάπησαν και τις διδασκαλίες της. Ταυτόχρονα, κυρίως στη δεκαετία του 1990, εκατοντάδες χιλιάδες άτομα μετανάστευσαν από την πρώην Σοβιετική Ένωση σε άλλες χώρες, όπως στη Γερμανία, στην Ελλάδα και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

 Αποδίδουν Λατρεία Ελεύθερα στη Γερμανία

Το 18ο και το 19ο αιώνα πολλοί Γερμανοί μετανάστευσαν στη Ρωσία. Η διασημότερη από αυτούς ήταν η 15χρονη Σοφία, η οποία το 1762 διαδέχθηκε το σύζυγό της στη διακυβέρνηση της Ρωσίας. Στη διάρκεια της μακράς της διακυβέρνησης, η Σοφία, που αργότερα ονομάστηκε Μεγάλη Αικατερίνη, προσκάλεσε Γερμανούς γεωργούς να ζήσουν στη Ρωσία. Κατόπιν, όταν η Γερμανία επιτέθηκε στη Σοβιετική Ένωση στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα περισσότερα από αυτά τα γερμανικής καταγωγής άτομα μεταφέρθηκαν στη Σιβηρία και σε σοβιετικές δημοκρατίες όπως το Καζακστάν, το Κιργιζιστάν και το Ουζμπεκιστάν. Πρόσφατα πολλοί ρωσόφωνοι Γερμανοί, καθώς και άλλοι από την πρώην Σοβιετική Ένωση, μετανάστευσαν στη Γερμανία για να βρουν καλύτερες οικονομικές συνθήκες.

Το Δεκέμβριο του 1992, σχηματίστηκε στο Βερολίνο η πρώτη ρωσόφωνη εκκλησία στη Γερμανία. Ως το περασμένο έτος, είχαν σχηματιστεί στη Γερμανία τρεις ρωσόφωνες περιοχές αποτελούμενες από 52 εκκλησίες και 43 μικρότερους ομίλους. Στη ρωσόφωνη Συνέλευση Περιφερείας «Ο Προφητικός Λόγος του Θεού», που έγινε στην Κολωνία από τις 30 Ιουλίου ως την 1η Αυγούστου, σημειώθηκε ένας ανώτατος αριθμός 4.920 παρόντων και βαφτίστηκαν 164 άτομα συμβολίζοντας την αφιέρωσή τους στον Ιεχωβά. Νωρίτερα, την 1η Απριλίου, στις ρωσόφωνες εκκλησίες της Γερμανίας παρευρέθηκαν 6.175 άτομα στον εορτασμό της Ανάμνησης του θανάτου του Ιησού.

Ρώσοι στις Ηνωμένες Πολιτείες

Πολλά ρωσόφωνα άτομα από την πρώην Σοβιετική Ένωση έχουν μεταναστεύσει και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η εφημερίδα Δε Νιου Γιορκ Τάιμς (The New York Times) ανέφερε: «Μεταξύ των ετών 1991 και 1996, οι Ρώσοι αποτελούσαν την ταχύτερα αυξανόμενη ομάδα μεταναστών στο Μπρούκλιν. Στη διάρκεια της ίδιας περιόδου, η Υπηρεσία Μετανάστευσης και Πολιτογράφησης δέχτηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες 339.000 και πλέον μετανάστες από την πρώην Σοβιετική Ένωση».

Αργότερα, τον Ιανουάριο του 1999, η ίδια εφημερίδα είπε ότι στη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας περίπου 400.000 Εβραίοι από την πρώην Σοβιετική Ένωση είχαν μεταναστεύσει στην Πόλη της Νέας Υόρκης και στα περίχωρά της. Επιπλέον, τα πρόσφατα χρόνια, οι Ρώσοι εγκαταστάθηκαν κατά χιλιάδες και σε άλλα μέρη των Ηνωμένων Πολιτειών. Παραδείγματος χάρη, στη βόρεια Καλιφόρνια συνέρρευσαν περίπου 35.000 καινούριοι Ρώσοι μετανάστες, καθιστώντας την το τρίτο σε μέγεθος κέντρο μεταναστών από την πρώην Σοβιετική Ένωση μετά τη Νέα Υόρκη και το Λος Άντζελες. Αυτά τα ρωσόφωνα άτομα ανταποκρίθηκαν, επίσης, ευνοϊκά όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να μελετήσουν την  Αγία Γραφή, και εκατοντάδες έγιναν λάτρεις του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά.

Την 1η Απριλίου 1994 σχηματίστηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης η πρώτη ρωσόφωνη εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στις Ηνωμένες Πολιτείες στους πρόσφατους καιρούς. Τελικά, δημιουργήθηκαν ρωσόφωνες εκκλησίες στην Πενσυλβανία, στην Καλιφόρνια και στην Ουάσινγκτον. Σχηματίστηκαν δε όμιλοι μελέτης σε πολλά άλλα μέρη της χώρας.

Η Πρώτη στις Ηνωμένες Πολιτείες

Πέρυσι, στις 20 ως 22 Αυγούστου, 670 άτομα από όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά​—ένας νέος ανώτατος αριθμός—​ενθουσιάστηκαν από το προνόμιο που είχαν να παρακολουθήσουν την πρώτη ρωσόφωνη συνέλευση περιφερείας η οποία έγινε στην Πόλη της Νέας Υόρκης. Όλες οι ομιλίες εκφωνήθηκαν στη ρωσική γλώσσα, ενώ τα μέλη της Ρωσικής Εκκλησίας του Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας παρουσίασαν ένα αρχαίο δράμα, βασισμένο στη Βιβλική αφήγηση για τον Ιακώβ και τον Ησαύ. Αυτό το δράμα ήταν στ’ αλήθεια ένα από τα πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά της συνέλευσης.

Ένα άλλο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της συνέλευσης ήταν το βάφτισμα 14 ατόμων, τα οποία μπορείτε να δείτε στη συνοδευτική φωτογραφία. Αρκετά από αυτά ταξίδεψαν περίπου 4.000 χιλιόμετρα από το Πόρτλαντ του Όρεγκον, καθώς και από το Λος Άντζελες και το Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας, για να βαφτιστούν στη συνέλευση στην Πόλη της Νέας Υόρκης. Προηγουμένως, αυτά τα 14 άτομα ζούσαν στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες του Αζερμπαϊτζάν, της Αρμενίας, της Λευκορωσίας, της Μολδαβίας, της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Οι εμπειρίες τους αποκαλύπτουν πόσο πολύτιμη θεωρούν τη γνώση για τον Θεό και την ελευθερία που έχουν να τον λατρεύουν.

Η Σβετλάνα (μπροστινή σειρά, τρίτη από αριστερά) μεγάλωσε στη Μόσχα. Στα 17 της παντρεύτηκε ένα διάσημο τραγουδιστή πολλά χρόνια μεγαλύτερό της, και το 1989 πήγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες μαζί με το γιο τους που ήταν μωρό. Ο σύζυγός της ταξίδευε πολύ, και πέντε χρόνια αργότερα χώρισαν.

Όταν η Σβετλάνα συναντήθηκε με μια συνάδελφό της που ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά, οι φίλες της την προειδοποίησαν να μην μπλέξει με «μια αίρεση που θα έλεγχε τη ζωή [της] και θα [της] έπαιρνε όλα τα χρήματα», όπως νόμιζαν. Αλλά εκείνη ήθελε να μάθει τι διδάσκει η Αγία Γραφή, και τώρα εξηγεί πώς ένιωσε όταν της έδειξαν το όνομα του Θεού στην Αγία Γραφή: «Εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ διότι οι Μάρτυρες ήταν οι μόνοι που το γνωστοποιούσαν».

Όταν ήταν νεαρός, ο Αντρέι (πίσω σειρά, τρίτος από αριστερά) έφυγε από το σπίτι του στη Σιβηρία και πήγε στην πόλη που σήμερα ονομάζεται Αγία Πετρούπολη για να προπονείται εντατικά, εφόσον ήταν αθλητής. Λίγο καιρό αργότερα,  η Σοβιετική Ένωση διαλύθηκε, και το 1993 ο Αντρέι, σε ηλικία 22 χρονών, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ίδιος εξηγεί: «Άρχισα να σκέφτομαι τον Θεό και να πηγαίνω στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Μια φορά, στη γιορτή του ρωσικού πάσχα, έμεινα στην εκκλησία όλη τη νύχτα προσπαθώντας να πλησιάσω τον Θεό».

Εκείνη την περίοδο η Σβετλάνα συνάντησε τον Αντρέι και του μίλησε για τα πράγματα που μάθαινε από τη Γραφική της μελέτη. Εκείνος συμφώνησε να τη συνοδεύσει σε μια συνάθροιση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, και μετά δέχτηκε μια Γραφική μελέτη. Τον Ιανουάριο του 1999 παντρεύτηκαν. Όταν βαφτίστηκαν στη συνέλευση έλαμπαν από χαρά.

Ο Πάβελ (πίσω σειρά, τέταρτος από αριστερά) γεννήθηκε κοντά στο Καραγκαντά του Καζακστάν, αλλά αργότερα μετακόμισε στο Νάλτσικ της Ρωσίας. Αυτή η μεγάλη πόλη βρίσκεται κοντά στην Τσετσενία και στο Νταγκεστάν, όπου έχουν γίνει πάρα πολλές μάχες. Ο Πάβελ πρωτοσυνάντησε εκεί τους Μάρτυρες τον Αύγουστο του 1996, αλλά μετανάστευσε στο Σαν Φρανσίσκο τον επόμενο μήνα. Είχε μπλεχτεί με τα ναρκωτικά και είχε αποκτήσει μια κόρη η οποία έμεινε στη Ρωσία με τη μητέρα της.

Αμέσως μόλις έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Πάβελ ήρθε σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και δέχτηκε μια Γραφική μελέτη. Διόρθωσε τη ζωή του και έγραψε στη μητέρα της κόρης του για τις νέες του πεποιθήσεις. Εκείνη μελετάει τώρα με τους Μάρτυρες και σχεδιάζει να πάει στις Ηνωμένες Πολιτείες για να μπορέσουν να παντρευτούν με τον Πάβελ και να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά και οι δυο στην Καλιφόρνια μαζί με την κόρη τους.

Ο Τζορτζ (πίσω σειρά, δεύτερος από αριστερά) γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μόσχα. Πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1996, και την επόμενη χρονιά παντρεύτηκε τη Φλόρα, η οποία καταγόταν από το Αζερμπαϊτζάν. Ο Τζορτζ ανήκε στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά, αφού διάβασε ένα τεύχος της Σκοπιάς, άρχισε να αναρωτιέται σχετικά με το δόγμα της Τριάδας. Όταν έγραψε στην Εταιρία Σκοπιά, έλαβε το ειδικό βιβλιάριο Πρέπει να Πιστεύετε στην Τριάδα; Το 1998, τόσο αυτός όσο και η Φλόρα άρχισαν να μελετάνε την Αγία Γραφή. Τώρα σχεδιάζει και η Φλόρα να βαφτιστεί.

Ένα άλλο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της συνέλευσης ήταν τα χαιρετίσματα που ήρθαν από τη Μόσχα, όπου 15.108 άτομα είχαν συναθροιστεί  για τη συνέλευσή τους τις ίδιες ημερομηνίες. Πόσο συγκινήθηκαν οι εκπρόσωποι στη συνέλευση της Νέας Υόρκης όταν τους ανακοινώθηκε ότι στη Μόσχα είχαν βαφτιστεί 600 άτομα! Αυτή η συγκίνηση ήταν ιδιαίτερα έντονη διότι την εβδομάδα της συνέλευσης είχαν αρχίσει να παρουσιάζονται διάφορα δυσμενή ρεπορτάζ στις εφημερίδες και στην τηλεόραση, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και σε άλλες χώρες.

Τι Συνέβαινε στη Μόσχα

Στις 21 Ιουλίου 1999, οι Μάρτυρες υπέγραψαν ένα συμφωνητικό για να χρησιμοποιήσουν το Ολυμπιακό Στάδιο, που βρίσκεται κοντά στο κέντρο της Μόσχας και ακριβώς δίπλα σε ένα μεγάλο ναό της Ρωσικής Ορθόδοξης εκκλησίας. Αλλά μια εβδομάδα προτού αρχίσει η συνέλευση, φάνηκε ξεκάθαρα ότι θα υπήρχε εναντίωση. Την Τετάρτη 18 Αυγούστου, δεν είχε δοθεί ακόμη η άδεια να χρησιμοποιηθεί το στάδιο, αν και είχε ήδη πληρωθεί το ενοίκιο. Τονίστηκε στους αξιωματούχους ότι, όπως δείχνει το πλαίσιο στη σελίδα 28, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μια νομικά καταχωρισμένη θρησκευτική οργάνωση στη Ρωσία.

Εφόσον περίπου 15.000 εκπρόσωποι επρόκειτο να παρακολουθήσουν τη συνέλευση την Παρασκευή το πρωί, οι Μάρτυρες που είχαν την ευθύνη της διοργάνωσης ανησυχούσαν. Μερικοί εκπρόσωποι θα έρχονταν στη Μόσχα από πόλεις και χωριά που απείχαν πολλά χιλιόμετρα. Τελικά, αφού προηγήθηκε πολύωρη συζήτηση, περίπου στις 8:00 μ.μ., την Πέμπτη 19 Αυγούστου, η διεύθυνση του σταδίου με χαρά ανακοίνωσε ότι η συνέλευση μπορούσε να γίνει. Η δημοτική αρχή είχε ειδοποιήσει ότι δεν είχε αντίρρηση για τη συνέλευση.

Το επόμενο πρωί χιλιάδες άτομα συνέρρευσαν στο στάδιο. Οι εθελοντές Μάρτυρες είχαν εργαστεί όλη τη νύχτα για να προετοιμάσουν την άφιξή τους. Το πρώτο εκείνο πρωινό ήταν παρόντες και εκπρόσωποι του τύπου, οι οποίοι είχαν ενημερωθεί εκ των προτέρων για την εναντίωση σε σχέση με τη συνέλευση. «Συγχαρητήρια!» είπε ένας από αυτούς. «Χαιρόμαστε που μαθαίνουμε ότι η συνέλευσή σας θα γίνει».

Υπόδειγμα Εύτακτης Διαγωγής

Η διεύθυνση του σταδίου έκρινε ότι θα ήταν σοφό να πάρει κάποια μέτρα ασφαλείας. Γι’ αυτό, τοποθέτησε σε όλες τις εισόδους άτομα με συσκευές ανίχνευσης μετάλλων σαν και αυτές που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο των επιβατών  στα αεροδρόμια. Τοποθετήθηκαν, επίσης, αστυνομικοί σε όλους τους εσωτερικούς χώρους του σταδίου. Η συνέλευση διεξάχθηκε εύτακτα παρότι υπήρξε μια σοβαρή απειλή.

Το Σάββατο το απόγευμα, κάποιος τηλεφώνησε και είπε ότι είχε τοποθετηθεί βόμβα στο στάδιο. Αυτό το απειλητικό τηλεφώνημα έγινε λίγο πριν ολοκληρωθεί η προτελευταία ομιλία. Γι’ αυτό, έπειτα από αίτημα της διεύθυνσης του σταδίου, έγινε μια σύντομη ανακοίνωση που έλεγε ότι έπρεπε να εκκενωθεί το στάδιο αμέσως. Οι υπεύθυνοι του σταδίου και οι αστυνομικοί έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν ότι όλοι ανταποκρίθηκαν με εύτακτο τρόπο. Ποτέ δεν είχαν ξαναδεί κάτι τέτοιο! Ρώτησαν τους αδελφούς αν είχαν κάνει εκ των προτέρων δοκιμαστική εκκένωση.

Δεν βρέθηκε καμιά βόμβα, και την επομένη το πρόγραμμα παρατάθηκε για να συμπεριλάβει και το μέρος του Σαββάτου που δεν είχε παρουσιαστεί. Η διεύθυνση του σταδίου έμεινε ευχαριστημένη από τη συνέλευση.

Στην Ελλάδα και Αλλού

Το τελευταίο σαββατοκύριακο του Αυγούστου και το πρώτο του Σεπτεμβρίου, έγιναν ρωσόφωνες συνελεύσεις περιφερείας και στην Ελλάδα​—πρώτα στην Αθήνα και κατόπιν στη Θεσσαλονίκη. Συνολικά παρευρέθηκαν 746 άτομα και βαφτίστηκαν 34. Υπάρχουν 8 ρωσόφωνες εκκλησίες στην Ελλάδα και 17 μικρότεροι όμιλοι που αποτελούνται από μετανάστες οι οποίοι ήρθαν από τις νότιες δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Αυτοί διεξάγουν τις συναθροίσεις τους στη ρωσική και σε άλλες γλώσσες που μιλούν οι μετανάστες.

Ένα από τα άτομα που βαφτίστηκαν στην Αθήνα ήταν ο Βίκτορ. Αυτός ήταν αθεϊστής, αλλά τον Αύγουστο του 1998 παρακολούθησε τη διεθνή συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Αθήνα, όπου βαφτίστηκε η σύζυγός του. Είπε ότι εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την αγάπη που εκδήλωσαν οι εκπρόσωποι της συνέλευσης ώστε υποκινήθηκε να μελετήσει την Αγία Γραφή.

Κάποιος άντρας ονόματι Ίγκορ πήρε ένα αντίτυπο του βιβλίου Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη και, αφού το διάβασε, πέταξε τις εικόνες που είχε στο σπίτι του. Μάλιστα άρχισε να συστήνεται ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Αφού έγραψε στο γραφείο τμήματος στην Αθήνα και τον επισκέφτηκαν οι Μάρτυρες το Νοέμβριο του 1998, παρακολούθησε αμέσως την πρώτη του συνάθροιση και από τότε δεν έχει χάσει καμία. Τώρα, μετά το βάφτισμά του, ο Ίγκορ έχει στόχο να γίνει ολοχρόνιος διάκονος των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Ρωσόφωνα άτομα έχουν μεταναστεύσει σε αρκετές άλλες χώρες του κόσμου, τις οποίες δεν αναφέραμε. Πολλά από αυτά τα άτομα επίσης χαίρονται που έχουν την ελευθερία να μελετούν την Αγία Γραφή και να συναθροίζονται ανεμπόδιστα για να λατρεύουν τον Θεό. Θεωρούν αυτό το προνόμιο εξαιρετικά πολύτιμο!

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο στη σελίδα 22]

Ρώσοι που Αγαπούν την Αγία Γραφή

Ο καθηγητής Σεργκέι Ιβανένκο, διακεκριμένος Ρώσος θεολόγος, περιέγραψε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ως ανθρώπους αληθινά αφοσιωμένους στη μελέτη της Γραφής. Στο βιβλίο που εξέδωσε πρόσφατα στη ρωσική γλώσσα, Ένας Λαός που Δεν Αποχωρίζεται Ποτέ την Αγία Γραφή Του (O lyudyakh, nikogda nye rasstayushchikhsya s bibliey), έγραψε τα εξής για την ιστορία των πρώτων Μαρτύρων στη Σοβιετική Ένωση: «Ακόμη και όταν κατέληγαν στη φυλακή επειδή έμεναν πιστοί στις πεποιθήσεις τους, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έβρισκαν τρόπους να χρησιμοποιούν τη Γραφή». Για να το δείξει αυτό, αφηγήθηκε την ακόλουθη εμπειρία.

«Οι φυλακισμένοι απαγορευόταν να έχουν Αγία Γραφή. Γίνονταν έρευνες, και οι Γραφές που βρίσκονταν κατάσχονταν. Σε ένα από τα βόρεια στρατόπεδα, κάποιος ηλεκτρολόγος Μάρτυρας του Ιεχωβά φύλαγε τα βιβλία της Αγίας Γραφής μέσα σε μια μονάδα μετασχηματιστών υψηλής τάσης. Έδενε με σπάγκο κάθε τμήμα της Γραφής σε ένα συγκεκριμένο καλώδιο, και μόνο αυτός ήξερε ποιο σπάγκο να τραβήξει για να το πάρει​—λόγου χάρη, το Ευαγγέλιο του Ματθαίου—​χωρίς να σκοτωθεί από ηλεκτροπληξία. Φυσικά καμιά έρευνα, όσο επίμονα και αν έψαχναν οι φρουροί, δεν έφερε αποτέλεσμα, και έτσι αυτή η μοναδική Αγία Γραφή δεν ανακαλύφτηκε».

[Πλαίσιο στη σελίδα 28]

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Καταχωρίζονται εκ Νέου στη Ρωσία

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διακηρύττουν δραστήρια τη Βασιλεία του Θεού στη Ρωσία επί έναν αιώνα και πλέον. Εξαιτίας κυβερνητικών περιορισμών, όμως, οι Μάρτυρες αρχικά δεν εξασφάλισαν νομική αναγνώριση παρά μόνο στις 27 Μαρτίου 1991. Τότε καταχωρίστηκαν με το όνομα Διοικητικό Κέντρο των Θρησκευτικών Οργανώσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ε.Σ.Σ.Δ.

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1997, τέθηκε σε ισχύ ένας νόμος με τίτλο «Περί Ελευθερίας Συνείδησης και Θρησκευτικών Σωματείων». Αυτός ο νέος νόμος έλαβε εκτεταμένη δημοσιότητα σε όλο τον κόσμο. Γιατί; Επειδή πολλοί είδαν την ψήφιση αυτού του νόμου ως μια προσπάθεια περιορισμού των δραστηριοτήτων των μειονοτικών θρησκειών στη Ρωσία.

Έτσι, παρά την καταχώριση που εξασφάλισαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το 1991 ύστερα από πολλή προσπάθεια, ο νέος ρωσικός νόμος περί Ελευθερίας Συνείδησης απαιτούσε από αυτούς, καθώς και από άλλες θρησκευτικές οργανώσεις, να καταχωριστούν εκ νέου. Αυτό ήγειρε αρκετά ερωτηματικά. Μήπως αυτό έδειχνε ότι οι ρωσικές αρχές επέστρεφαν σε μια πολιτική καταπίεσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά; Ή θα τηρούσαν την ανεξιθρησκεία και την ελευθερία λατρείας που εγγυάται το Σύνταγμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας;

Η απάντηση δόθηκε τελικά. Πόσο ευτυχείς ένιωσαν οι Μάρτυρες για το ότι εξασφάλισαν εκ νέου τη νομική τους αναγνώριση, όταν το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Ρωσίας εξέδωσε πιστοποιητικό καταχώρισης για το «Διοικητικό Κέντρο των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Ρωσία», στις 29 Απριλίου 1999!

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Η πρώτη ρωσόφωνη συνέλευση περιφερείας στις Ηνωμένες Πολιτείες

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Το Γραφικό δράμα που παρουσίασε στη Νέα Υόρκη η Ρωσική Εκκλησία του Λος Άντζελες

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Αυτά τα 14  άτομα που βαφτίστηκαν στη Νέα Υόρκη κατάγονται από έξι δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης

[Εικόνα στη σελίδα 26, 27]

Πάνω από 15.000 άτομα συγκεντρώθηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο της Μόσχας