Ένας Θαυμαστός Αυτοκράτορας

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ από όλους τους πιγκουίνους, ο αυτοκρατορικός πιγκουίνος, ξεπερνάει σε ύψος το ένα μέτρο και ζυγίζει μέχρι και 40 κιλά. Όταν οι άλλοι πιγκουίνοι κατευθύνονται βόρεια για να αποφύγουν το σκληρό, σκοτεινό χειμώνα της Ανταρκτικής, οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι κατευθύνονται νότια​—προς την Ανταρκτική! Γιατί; Για αναπαραγωγή, όσο εκπληκτικό και αν φαίνεται αυτό.

Όταν το θηλυκό γεννάει το αβγό του, το αρσενικό σηκώνει γρήγορα το αβγό από τον πάγο και το τοποθετεί πάνω στα πόδια του. Μετά το σκεπάζει καλά με τον επωαστικό θύλακά του​—μια πτυχή δέρματος στο κάτω μέρος της κοιλιάς του. Στη συνέχεια το θηλυκό φεύγει προς την ανοιχτή θάλασσα σε αναζήτηση τροφής. Για 65 ημέρες, και κάτω από τις χειρότερες καιρικές συνθήκες, το αρσενικό επωάζει το αβγό ενώ συντηρείται από το λίπος του σώματός του. Για να διατηρήσουν τη θερμότητα του σώματός τους όταν σφυροκοπούνται από τις χιονοθύελλες που μπορεί να φτάσουν τα 200 χιλιόμετρα την ώρα, αυτά τα πανέξυπνα πουλιά στριμώχνονται μαζί σε μεγάλες ομάδες, και το καθένα στέκεται εναλλάξ στο εξωτερικό μέρος με την πλάτη γυρισμένη προς τον άνεμο.

Με εκπληκτικό συγχρονισμό, το αβγό εκκολάπτεται ακριβώς όταν επιστρέφει το θηλυκό. Πώς, όμως, βρίσκει το σύντροφό της ανάμεσα σε χιλιάδες πανομοιότυπους πιγκουίνους; Μέσω ενός τραγουδιού. Στη διάρκεια της αρχικής τους ερωτοτροπίας, οι δυο πιγκουίνοι τραγουδούσαν ο ένας στον άλλον και απομνημόνευαν ο ένας την ερμηνεία του άλλου. Όταν τα θηλυκά επιστρέφουν, αρσενικά και θηλυκά τραγουδούν με όλη τους τη δύναμη. Αν και οι άνθρωποι θα σάστιζαν εντελώς από την κακοφωνία, οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι βρίσκουν γρήγορα το ταίρι τους. Στη συνέχεια, αφού παραδώσει διστακτικά το νεοσσό, το εξαντλημένο από την πείνα αρσενικό αρχίζει να περπατάει αδέξια και να γλιστράει με την κοιλιά του πάνω στον πάγο διασχίζοντας μια απόσταση περίπου 73 χιλιομέτρων για να φτάσει στην ανοιχτή θάλασσα και να βρει τροφή.

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 31]

Ευγενής παραχώρηση από John R. Peiniger