«Η Πιο Όμορφη Κάτοικος του Δάσους»

ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ

«Η Πιο Όμορφη Κάτοικος του Δάσους»

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ

ΜΙΑ μέρα του Ιουνίου είδα για πρώτη φορά «την πιο όμορφη κάτοικο του δάσους», όπως την αποκαλούν μερικοί εδώ. Πρόκειται για τη νεφελώδη κουκουβάγια.

Αυτή η γοητευτική γιγάντια κουκουβάγια κατοικεί σε ορισμένες περιοχές της Φινλανδίας και της βόρειας Σουηδίας, καθώς και ακόμη πιο ανατολικά στη Σιβηρία, στην Αλάσκα και στον Καναδά. Προτιμάει να παραμένει κρυμμένη και είναι δύσκολο να τη βρεις αν δεν ξέρεις πού είναι η φωλιά της. Αλλά όταν βρεις τη φωλιά, θα διαπιστώσεις ότι η κουκουβάγια δεν φοβάται καθόλου.

Παρατηρώντας την τήν Ώρα του Κυνηγιού

Είχα τη δυνατότητα να παρατηρήσω την όμορφη αρσενική νεφελώδη κουκουβάγια καθώς έψαχνε για τροφή. Ήταν έτοιμη να ορμήσει από ένα κλαδί προσπαθώντας να αρπάξει ένα ποντίκι. Έπιασε τη λεία της; Βεβαίως! Μπορούσα να τη δω καθαρά να κρατάει στα νύχια της ένα μικρό τρωκτικό καθώς πετούσε προς τα πάνω κουνώντας αργά και επιβλητικά τα μεγάλα της φτερά που εκτείνονταν περίπου 140 εκατοστά από τη μία άκρη τους ως την άλλη.

Η νεφελώδης κουκουβάγια δεν αναπαράγεται σε τακτά διαστήματα κάθε χρόνο όπως κάνουν πολλές άλλες κουκουβάγιες. Αυτή η γιγάντια κουκουβάγια τρέφεται μόνο με μικρά τρωκτικά, και γι’ αυτό μερικές χρονιές, όταν υπάρχει έλλειψη τρωκτικών, η αναπαραγωγή σταματάει εντελώς. Κάποιες άλλες χρονιές, όταν η τροφή είναι άφθονη, κάθε φωλιά μπορεί να έχει τέσσερις ή και περισσότερους νεοσσούς.

Επιλογή Συντρόφου

Η άνοιξη είναι η εποχή του ζευγαρώματος για τις κουκουβάγιες, και η θηλυκή επιλέγει προσεκτικά το σύντροφό της, αν και η ομορφιά του υποψηφίου δεν είναι το πρωταρχικό της μέλημα, όπως μπορεί να συμβαίνει με πολλές γυναίκες στον κόσμο των ανθρώπων. Σύμφωνα με μελέτες κάποιων παρατηρητών πουλιών, η αρσενική κουκουβάγια πρέπει να αποδείξει ότι έχει ικανότητα στο κυνήγι. Προτού γίνουν οποιαδήποτε σχέδια για δημιουργία οικογένειας, η αρσενική πρέπει να προμηθεύσει τροφή για τη θηλυκή.

Αν υπάρχουν πολλά ποντίκια και η αρσενική παίζει καλά το ρόλο του «κουβαλητή», τότε φέρνει αρκετό φαγητό για να μπορέσει η θηλυκή κουκουβάγια να αυξήσει το βάρος της. Αυτή η αύξηση του βάρους λειτουργεί σαν ένα είδος μηνύματος για το σώμα της, που φανερώνει πόσα αβγά πρόκειται να γεννήσει.

Τώρα η αρσενική είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για το κυνήγι, κάτι που απαιτεί πολλή ενέργεια. Μάλιστα παρακινείται από το ικετευτικό κάλεσμα της θηλυκής, αφού εκείνη συγκεντρώνει όλη την ενέργειά της στην παραγωγή αβγών και στη φροντίδα αυτών των πολύτιμων αποκτημάτων.

Εντοπισμός της Φωλιάς

Μέσα από τα κιάλια μου παρακολουθούσα την όμορφη αρσενική καθώς περνούσε τακτικά πάνω από το κεφάλι μου μεταφέροντας τη λεία της. Τελικά, μπόρεσα να εντοπίσω τη φωλιά. Οι νεφελώδεις κουκουβάγιες δεν χτίζουν δικές τους φωλιές αλλά συνήθως καταλαμβάνουν φωλιές από κλαδιά οι οποίες ανήκουν σε άλλα αρπακτικά πουλιά του δάσους. Αν δεν βρει φωλιά, η κουκουβάγια μπορεί να χρησιμοποιήσει έναν ξερό κορμό δέντρου.

Μέσα στη φωλιά, βρήκα δυο μικρά χνουδωτά πουλάκια να κοιτούν τα πάντα γύρω τους με απορημένα, ορθάνοιχτα μάτια. Με μια χορωδία από παρακλητικές φωνές, κοιτούσαν πεινασμένα τη μητέρα τους η οποία στεκόταν εκεί κοντά παρατηρώντας. Αυτόν τον καιρό, το να πλησιάσει κάποιος πολύ κοντά στους νεοσσούς θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο. Αν η θηλυκή νιώσει ότι απειλούνται οι νεοσσοί της, θα πλησιάσει αθόρυβα τον εισβολέα και θα του επιτεθεί με τα σουβλερά της νύχια. Πρέπει, λοιπόν, να είναι κανείς προσεκτικός και να παρατηρεί τις κουκουβάγιες από ασφαλή απόσταση.

Τάισμα και Εκπαίδευση

Αφού έφτασε στη φωλιά, η αρσενική μετέφερε τη λεία από τα νύχια της στο ράμφος της και πρόσφερε το ποντίκι σε έναν νεοσσό. Την ώρα που το ένα από τα πουλάκια τρώει, το άλλο ξεφωνίζει μέχρι να έρθει η σειρά του για να πάρει και αυτό μια μπουκιά.

Όταν ένας νεοσσός φάει το λαχταριστό του γεύμα, παρουσιάζει μια σχεδόν αστεία αλλαγή συμπεριφοράς. Ενώ μέχρι τότε ήταν γεμάτος ζωντάνια και ζωηράδα, ξαφνικά αλλάζει και αρχίζει να συμπεριφέρεται σαν μεθυσμένος! Αφιερώνει όλες τις δυνάμεις του για τη χώνεψη του φαγητού και σύντομα καταρρέει για να γίνει ένας ζαρωμένος σωρός από απαλά, χνουδωτά πούπουλα. Αλλά το αδελφάκι του δίπλα έχει αρχίσει σιγά σιγά να ζωηρεύει και να συνέρχεται από τη «μέθη» του τελευταίου του γεύματος.

Η κατάσταση παραμένει η ίδια έως τα μέσα Ιουνίου. Τότε οι νεοσσοί είναι τεσσάρων εβδομάδων και μπορούν να φτερουγίσουν έξω από τη φωλιά τους παρακινούμενοι από τη μητέρα τους που τους καλεί. Στην αρχή σκαρφαλώνουν στα δέντρα με μεγάλη επιδεξιότητα. Εκεί δεν απειλούνται τόσο πολύ από τα αρπακτικά ζώα όσο θα απειλούνταν στο έδαφος.

Αργότερα, τα πουλάκια κινούνται από κλαδί σε κλαδί χρησιμοποιώντας τα φτερά τους, και έτσι εξασκούνται στο πέταγμα. Έπειτα από λίγο μαθαίνουν να πετούν και να κυνηγούν μόνα τους. Επίσης αλλάζει η εμφάνισή τους, για να μπορούν να θεωρούνται και αυτά “όμορφοι κάτοικοι του δάσους”.

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 18]

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 19]

ΞΥΠΝΑ!