Ο Ζωτικός Ρόλος των Νοσοκόμων

«Η νοσοκόμα είναι ένα άτομο που στηρίζει, ενθαρρύνει και προστατεύει​—ένα άτομο που είναι έτοιμο να φροντίσει τους αρρώστους, τους τραυματισμένους και τους ηλικιωμένους».​—Η Νοσηλευτική στο Σημερινό Κόσμο—Προκλήσεις, Προβλήματα και Τάσεις (Nursing in Today’s World—Challenges, Issues, and Trends).

Η ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ, αν και ουσιώδης, δεν είναι αρκετή για να γίνει μια νοσοκόμα καλή στη δουλειά της. Οι καλές νοσοκόμες χρειάζονται επίσης εκτεταμένη εκπαίδευση και αρκετή πείρα. Μια βασική προϋπόθεση είναι οι σπουδές και η πρακτική εξάσκηση, συνολικής διάρκειας από ένα έως τέσσερα χρόνια ή και περισσότερο. Αλλά ποιες ιδιότητες κάνουν μια νοσοκόμα καλή; Ακολουθούν μερικές απαντήσεις από έμπειρους νοσοκόμους και νοσοκόμες, από τους οποίους πήρε συνέντευξη το Ξύπνα!

«Ο γιατρός θεραπεύει, αλλά η νοσοκόμα φροντίζει τον ασθενή. Αυτό συχνά απαιτεί την ενίσχυση ασθενών που υποφέρουν τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά όταν, για παράδειγμα, μαθαίνουν ότι πάσχουν από κάποια χρόνια ασθένεια ή ότι είναι ετοιμοθάνατοι. Πρέπει να είσαι σαν μητέρα για τον άρρωστο».​—Κάρμεν Γκιλμάρτιν, Ισπανία.

«Είναι απαραίτητο να μπορείς να νιώθεις τον πόνο και την οδύνη που νιώθει ο ασθενής και να έχεις την επιθυμία να βοηθήσεις. Χρειάζεται καλοσύνη και υπομονή. Πρέπει πάντοτε να θέλεις να μαθαίνεις περισσότερα για τη νοσηλευτική και την ιατρική».​—Τάντασι Χάτανο, Ιαπωνία.

«Τα τελευταία χρόνια οι νοσοκόμες χρειάζονται όλο και περισσότερες επαγγελματικές γνώσεις. Συνεπώς, είναι απαραίτητη η επιθυμία για μελέτη και η ικανότητα να καταλαβαίνεις αυτά που μελετάς. Επίσης, οι νοσοκόμες πρέπει να παίρνουν γρήγορες αποφάσεις και να ενεργούν άμεσα όταν το απαιτούν οι περιστάσεις».​—Κέικο Κάβανε, Ιαπωνία.

«Για να είσαι νοσοκόμα, πρέπει να είσαι στοργική. Πρέπει να δείχνεις ανεκτικότητα και κατανόηση».​—Αρασέλι Γκαρσία Παντίγια, Μεξικό.

«Μια καλή νοσοκόμα πρέπει να είναι φιλομαθής, παρατηρητική και άψογη επαγγελματίας. Αν δεν είναι αυτοθυσιαστική​—αν έχει τάση προς την ιδιοτέλεια ή δυσανασχετεί με τις συμβουλές άλλων, ανώτερων στην ιατρική ιεραρχία—​αυτή η νοσοκόμα θα γίνει ακατάλληλη για τους ασθενείς και για τους συναδέλφους της».​—Ροσάνζελα Σάντος, Βραζιλία.

 «Κάποιες ιδιότητες είναι απαραίτητες: ευελιξία, ανεκτικότητα και υπομονή. Πρέπει επίσης να έχεις ανοιχτό μυαλό και την ικανότητα να τα πηγαίνεις καλά με τους συναδέλφους σου και με την ιατρική ιεραρχία. Πρέπει να αφομοιώνεις γρήγορα τις νέες τεχνικές προκειμένου να παραμένεις αποτελεσματικός».​—Μαρκ Κέλερ, Γαλλία.

«Πρέπει να αγαπάς τους ανθρώπους και να θέλεις πραγματικά να βοηθάς τους άλλους. Πρέπει να μπορείς να αντιμετωπίζεις το άγχος επειδή νοσηλευτική σημαίνει όλα ή τίποτα. Πρέπει να είσαι προσαρμοστική προκειμένου να κάνεις την ίδια δουλειά όταν μερικές φορές έχεις λιγότερους συνεργάτες​—χωρίς να συμβιβάζεις την ποιότητα».​—Κλόντια Ρέικερ-Μπέκερ, Ολλανδία.

Η Νοσοκόμα ως Άτομο που Παρέχει Φροντίδα

Το βιβλίο Η Νοσηλευτική στο Σημερινό Κόσμο αναφέρει ότι «η νοσηλευτική ασχολείται με τη φροντίδα του ατόμου σε μια ποικιλία καταστάσεων που σχετίζονται με την υγεία. Έτσι, θεωρούμε ότι η ιατρική ασχολείται με τη θεραπεία του ασθενούς και η νοσηλευτική με τη φροντίδα αυτού του ασθενούς».

Επομένως, η νοσοκόμα είναι άτομο που παρέχει φροντίδα. Προφανώς, λοιπόν, πρέπει να δείχνει ενδιαφέρον. Πριν από λίγο καιρό 1.200 πτυχιούχες νοσηλεύτριες ρωτήθηκαν: «Ποιο είναι το σπουδαιότερο πράγμα για εσένα στην εργασία της νοσοκόμας;» Το 98 τοις εκατό απάντησαν ότι το σπουδαιότερο ήταν το να παρέχουν ποιοτική φροντίδα.

Μερικές φορές οι νοσοκόμες υποτιμούν την αξία που έχουν για  τους ασθενείς. Η Κάρμεν Γκιλμάρτιν, τα λόγια της οποίας αναφέρθηκαν παραπάνω, έχοντας 12 χρόνια πείρας ως νοσοκόμα είπε στο Ξύπνα!: «Μια φορά εξομολογήθηκα σε κάποια φίλη μου ότι ένιωθα ανεπαρκής όταν φρόντιζα άτομα που ήταν πολύ άρρωστα. Έβλεπα τον εαυτό μου σαν ένα απλό “τραυμαπλάστ”. Αλλά τότε η φίλη μου απάντησε: “Ένα ευλογημένο «τραυμαπλάστ», επειδή μια συμπονετική νοσοκόμα όπως εσύ είναι ό,τι χρειάζεται περισσότερο ένας άρρωστος”».

Περιττό να πούμε ότι η παροχή τέτοιας φροντίδας δημιουργεί μεγάλη ένταση στη νοσοκόμα που εργάζεται επί δέκα ή περισσότερες ώρες κάθε ημέρα! Τι υποκίνησε αυτά τα άτομα που παρέχουν φροντίδα με αυτοθυσιαστικό τρόπο να γίνουν νοσοκόμες;

Γιατί Έγιναν Νοσοκόμες;

Το Ξύπνα! μίλησε με νοσοκόμες από όλο τον κόσμο και τους έθεσε το ερώτημα: «Τι σε υποκίνησε να γίνεις νοσοκόμα;» Ακολουθούν μερικές από τις απαντήσεις τους.

Η Τέρι Γουέδερσον έχει πείρα 47 ετών στη νοσηλευτική. Τώρα εργάζεται ως ειδικευμένη νοσοκόμα στο Ουρολογικό Τμήμα ενός νοσοκομείου στο Μάντσεστερ της Αγγλίας. «Ανατράφηκα ως Καθολική και φοίτησα εσωτερική σε Καθολικό σχολείο», λέει η ίδια. «Από τότε που ήμουν μικρή, αποφάσισα ότι θα γινόμουν καλόγρια ή νοσοκόμα. Είχα την επιθυμία να υπηρετώ τους άλλους. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό ήταν η “κλήση” μου. Όπως βλέπετε, η νοσηλευτική κέρδισε».

Η Τσίβα Ματσουνάγκα από τη Σαϊτάμα της Ιαπωνίας διευθύνει μια δική της κλινική εδώ και οχτώ χρόνια. Η ίδια δηλώνει: «Ακολούθησα τη σκέψη του πατέρα μου ότι “το καλύτερο είναι να μάθεις μια τέχνη χάρη στην οποία θα μπορείς να εργάζεσαι όλη σου τη ζωή”. Έτσι διάλεξα το δρόμο της νοσηλευτικής».

Η Ετσούκο Κότανι από το Τόκιο της Ιαπωνίας, προϊσταμένη νοσοκόμα με πείρα 38 ετών στη νοσηλευτική, είπε: «Όταν πήγαινα ακόμη σχολείο, ο πατέρας μου κατέρρευσε και έχασε πολύ αίμα. Καθώς φρόντιζα τον πατέρα μου στο νοσοκομείο, αποφάσισα ότι θα γινόμουν νοσοκόμα για να μπορώ να βοηθάω άρρωστους ανθρώπους στο μέλλον».

Άλλες νοσοκόμες υποκινήθηκαν από κάποια προσωπική εμπειρία που είχαν όταν ήταν άρρωστες. Η Ενέιντα Βιέιρα, νοσοκόμα στο Μεξικό, λέει: «Όταν ήμουν έξι χρονών, έμεινα στο νοσοκομείο δύο εβδομάδες με βρογχίτιδα, και τότε ήταν που αποφάσισα ότι θα γινόμουν νοσοκόμα».

Σαφώς, το επάγγελμα της νοσοκόμας απαιτεί μεγάλη αυτοθυσία. Ας δούμε από κοντά τις προκλήσεις και τις ανταμοιβές αυτού του ευγενούς επαγγέλματος.

Οι Χαρές που Απολαμβάνουν

Ποιες είναι οι χαρές της νοσηλευτικής; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα εξαρτάται από τον τομέα της νοσηλευτικής στον οποίο εργάζεται το κάθε άτομο. Οι μαίες, για παράδειγμα, νιώθουν ότι ανταμείβονται με κάθε επιτυχημένη γέννα. «Είναι θαυμάσιο να βοηθάς να γεννηθεί ένα υγιές παιδί, την ανάπτυξη του οποίου έχεις παρακολουθήσει από κοντά», λέει μια μαία από την Ολλανδία. Η Γιολάντα Γκέλεν Φαν Χόουφτ, επίσης από την Ολλανδία, λέει: «Ο τοκετός είναι ένα από τα πιο όμορφα πράγματα  που μπορεί να ζήσει τόσο ένα ζευγάρι όσο και ένας εργαζόμενος στο χώρο της υγείας. Πρόκειται για ένα θαύμα!»

Ο Ρασίντ Άσαμ από το Ντρε της Γαλλίας είναι γύρω στα 40 και έχει κρατικό πτυχίο νοσηλευτή αναισθησιολογίας. Γιατί του αρέσει η νοσηλευτική; Όπως εξηγεί ο ίδιος, λόγω της «ικανοποίησης που αντλείς από το γεγονός ότι έχεις συμβάλει στην επιτυχία μιας επέμβασης και ότι έχεις ένα συναρπαστικό επάγγελμα που συνεχώς εξελίσσεται». Ο Ισαάκ Μπανγκίλι, επίσης από τη Γαλλία, ανέφερε: «Συγκινούμαι με τις εκφράσεις ευχαριστίας που λαβαίνουμε από τους ασθενείς και τις οικογένειές τους, ιδιαίτερα όταν σε έκτακτα περιστατικά καταφέρνουμε να συνεφέρουμε έναν ασθενή για τον οποίο θεωρούσαμε ότι δεν υπήρχε ελπίδα».

 Η Τέρι Γουέδερσον, η οποία αναφέρθηκε παραπάνω, έλαβε μια τέτοια έκφραση ευχαριστίας. Κάποια χήρα τής έγραψε: «Δεν μπορώ να μην αδράξω την ευκαιρία να πω άλλη μια φορά πόση παρηγοριά λάβαμε από την ήρεμη, καθησυχαστική σου παρουσία όταν ήταν άρρωστος ο Τσαρλς. Η θέρμη σου ήταν μια λαμπερή αχτίδα που έγινε βράχος δύναμης για εμάς».

Αντιμετώπιση των Προκλήσεων

Ωστόσο, οι χαρές της νοσηλευτικής συνοδεύονται και από πολλές προκλήσεις. Δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη! Είτε δίνει φάρμακα είτε παίρνει αίμα είτε τοποθετεί κάποια ενδοφλέβια συσκευή είτε απλώς μετακινεί έναν ασθενή, η νοσοκόμα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτική. Δεν της επιτρέπεται να κάνει λάθος και αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε χώρες που είναι διαδεδομένη η προσφυγή του ασθενούς στα δικαστήρια. Μερικές φορές, όμως, η νοσοκόμα βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε πως η νοσοκόμα πιστεύει ότι ο γιατρός έχει συστήσει λανθασμένη φαρμακευτική αγωγή για έναν ασθενή ή ότι έχει δώσει εντολές που δεν εξυπηρετούν τα καλύτερα συμφέροντα του ασθενούς. Τι μπορεί να κάνει η νοσοκόμα; Να αμφισβητήσει το γιατρό; Κάτι τέτοιο απαιτεί θάρρος, διακριτικότητα και διπλωματία​—και εμπερικλείει κινδύνους. Δυστυχώς, μερικοί γιατροί δεν βλέπουν με καλό μάτι τις υποδείξεις από άλλους τους οποίους θεωρούν υφισταμένους τους.

Τι έχουν πει σχετικά με αυτό μερικές νοσοκόμες; Η Μπάρμπαρα Ρίνεκε από το Ουισκόνσιν των ΗΠΑ, πτυχιούχος νοσηλεύτρια επί 34 χρόνια, είπε στο Ξύπνα!: «Η νοσοκόμα πρέπει να έχει θάρρος. Πρώτα από όλα, αυτή είναι νομικά υπεύθυνη για τα φάρμακα που χορηγεί ή για τις θεραπείες που εφαρμόζει καθώς και για όποια ζημιά μπορεί να προκύψει από αυτά. Πρέπει να μπορεί να αρνείται να εκτελέσει κάποια ιατρική εντολή που θεωρεί ότι υπερβαίνει τα όρια των αρμοδιοτήτων της ή ότι είναι λανθασμένη. Σήμερα η  νοσηλευτική δεν είναι όπως ήταν στις ημέρες της Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ ή ακόμα και πριν από 50 χρόνια. Τώρα η νοσοκόμα πρέπει να διακρίνει πότε θα πει όχι στο γιατρό και πότε θα επιμείνει να δει ο γιατρός τον ασθενή, ακόμα και αν αυτό πρέπει να γίνει μέσα στη νύχτα. Και αν κάνεις λάθος, πρέπει να είσαι αρκετά “αναίσθητη” για να αντιμετωπίσεις τυχόν ειρωνικά σχόλια από μέρους του γιατρού».

Ένα ακόμα πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι νοσοκόμες είναι η βία στο χώρο της εργασίας. Μια έκθεση από τη Νότια Αφρική λέει ότι το νοσηλευτικό προσωπικό «θεωρείται πως διατρέχει τον υψηλότερο κίνδυνο κακομεταχείρισης και βίας στο χώρο της εργασίας. Στην πραγματικότητα, είναι πιο πιθανό να πέσουν οι νοσοκόμες θύματα επίθεσης στην εργασία τους από ό,τι οι δεσμοφύλακες ή οι αστυνομικοί, και το 72% των νοσοκόμων δεν νιώθουν απρόσβλητες από ενδεχόμενη επίθεση». Οι εκθέσεις αποκαλύπτουν μια παρόμοια κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου το 97 τοις εκατό των ερωτηθέντων νοσοκόμων σε μια πρόσφατη έρευνα γνώριζαν κάποια νοσοκόμα η οποία είχε δεχτεί σωματική επίθεση στη διάρκεια του περασμένου έτους. Τι προκαλεί αυτή τη βία; Συχνά, το πρόβλημα το δημιουργούν ασθενείς που είναι υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών ή έχουν πιει οινοπνευματώδη ποτά ή βρίσκονται υπό πίεση ή έχουν καταβληθεί από τη θλίψη.

Επίσης οι νοσοκόμες συχνά αντιμετωπίζουν ολοκληρωτική εξάντληση εξαιτίας του άγχους. Μια αιτία για αυτό είναι η έλλειψη προσωπικού. Όταν μια ευσυνείδητη νοσοκόμα δεν μπορεί να φροντίσει επαρκώς έναν ασθενή εξαιτίας της πολλής της εργασίας, σύντομα αρχίζει να συσσωρεύεται μέσα της άγχος. Η προσπάθειά της να αντεπεξέλθει στην κατάσταση με το να μην κάνει διαλείμματα καθώς και με υπερωρίες φαίνεται ότι καταλήγει απλώς σε μεγαλύτερη αναστάτωση.

Σε όλο τον κόσμο πολλά νοσοκομεία δεν διαθέτουν αρκετό προσωπικό. «Έχουμε έλλειψη νοσοκόμων στα νοσοκομεία μας», λέει ένα άρθρο στην εφημερίδα της Μαδρίτης Μούντο Σανιτάριο (Mundo Sanitario). «Οποιοσδήποτε έχει χρειαστεί ιατρική περίθαλψη αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα των νοσοκόμων». Πού αποδίδεται αυτή η έλλειψη; Στην ανάγκη εξοικονόμησης χρημάτων! Το ίδιο άρθρο ανέφερε ότι τα νοσοκομεία της Μαδρίτης παρουσίαζαν έλλειψη 13.000 ατόμων σε θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού!

Μια άλλη αιτία άγχους είναι ότι συχνά οι βάρδιες είναι πολύ μεγάλες και οι μισθοί πολύ χαμηλοί. Η εφημερίδα Δε Σκότσμαν (The Scotsman) ανέφερε: «Περισσότερες από μία στις πέντε νοσοκόμες  στη Βρετανία και το ένα τέταρτο των βοηθών νοσοκόμων έχουν και δεύτερη εργασία για να τα βγάζουν πέρα, σύμφωνα με το συνδικάτο δημοσίων υπαλλήλων Γιούνισον». Τρεις στις τέσσερις νοσοκόμες θεωρούν ότι δεν αμείβονται επαρκώς. Ως αποτέλεσμα, πολλές έχουν σκεφτεί να εγκαταλείψουν αυτό το επάγγελμα.

Υπάρχουν αρκετοί άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στο άγχος των νοσοκόμων. Ένα συμπέρασμα από τα σχόλια νοσοκόμων τα οποία συγκέντρωσε το Ξύπνα! από όλο τον κόσμο είναι ότι ο θάνατος ασθενών μπορεί να επιδράσει καταθλιπτικά επάνω τους. Η Μάγκντα Σουάν, αιγυπτιακής καταγωγής, εργάζεται στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Όταν ρωτήθηκε τι ήταν αυτό που έκανε σκληρή τη δουλειά της, απάντησε: «Το γεγονός ότι σε μια περίοδο δέκα χρόνων είδα να πεθαίνουν τουλάχιστον 30 ασθενείς που έπασχαν από θανατηφόρες ασθένειες και τους οποίους είχα φροντίσει επισταμένα. Αυτό σε εξουθενώνει». Δεν προξενεί έκπληξη ένα άλλο σχόλιο: «Αν κάποιος αφιερώνει τον εαυτό του στη φροντίδα ασθενών που πεθαίνουν, αυτό μπορεί να τον εξαντλήσει συναισθηματικά και σωματικά».

Το Μέλλον των Νοσοκόμων

Η ανάπτυξη και η επίδραση της τεχνολογίας αυξάνουν τις πιέσεις στο χώρο της νοσηλευτικής. Είναι πρόκληση η συμφιλίωση της τεχνολογίας με την ανθρωπιά, δηλαδή με τον ανθρώπινο τρόπο συμπεριφοράς προς τους ασθενείς. Καμία μηχανή δεν θα μπορέσει ποτέ να αντικαταστήσει τη στοργή και τη συμπόνια μιας νοσοκόμας.

Ένα περιοδικό δηλώνει: «Η νοσηλευτική είναι αιώνιο επάγγελμα. . . . Όσο υπάρχει η ανθρωπότητα, πάντοτε θα υπάρχει ανάγκη για φροντίδα, συμπόνια και κατανόηση». Η νοσηλευτική καλύπτει αυτή την ανάγκη. Αλλά υπάρχει μια ακόμη μεγαλύτερη αιτία για αισιοδοξία στο θέμα της υγείας. Η Αγία Γραφή δείχνει ότι θα έρθει ένας καιρός στον οποίο κανένας δεν θα λέει «είμαι άρρωστος». (Ησαΐας 33:24) Στο νέο κόσμο που έχει υποσχεθεί ο Θεός δεν θα χρειάζονται γιατροί, νοσοκόμες και νοσοκομεία.​—Ησαΐας 65:17· 2 Πέτρου 3:13.

Η Αγία Γραφή υπόσχεται επίσης ότι «ο Θεός . . . θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει». (Αποκάλυψη 21:3, 4) Στο μεταξύ, όμως, πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για όλη την περιποίηση που μας προσφέρουν και για όλες τις θυσίες που κάνουν εκατομμύρια νοσοκόμες σε όλο τον κόσμο, χωρίς τις οποίες είναι σίγουρο ότι η παραμονή μας στο νοσοκομείο θα ήταν λιγότερο ευχάριστη αν όχι αδύνατη! Είναι, λοιπόν, εύλογο το ερώτημα: «Νοσοκόμες​—τι θα κάναμε χωρίς αυτές;»

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 6]

Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ​—Πρωτοπόρος της Σύγχρονης Νοσηλευτικής

Η Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ γεννήθηκε το 1820 στην Ιταλία από εύπορους Βρετανούς γονείς και ανατράφηκε με όλες τις ανέσεις. Η νεαρή Φλόρενς απέρριψε κάποιες προτάσεις γάμου και παρακολούθησε μαθήματα γύρω από την υγεία και τη φροντίδα των φτωχών. Παρά τις αντιδράσεις των γονέων της, η Φλόρενς φοίτησε σε μια σχολή νοσοκόμων στο Κάιζερβερτ της Γερμανίας. Αργότερα, σπούδασε στο Παρίσι, και στα 33 της έγινε διευθύντρια ενός νοσοκομείου γυναικών στο Λονδίνο.

Αλλά η μεγαλύτερη πρόκληση για αυτήν ήρθε όταν προσφέρθηκε εθελοντικά να φροντίζει τραυματισμένους στρατιώτες στην Κριμαία. Εκεί, η Φλόρενς και η ομάδα της, η οποία αποτελούνταν από 38 νοσοκόμες, έπρεπε να καθαρίσουν ένα νοσοκομείο που ήταν γεμάτο ποντίκια. Το έργο τους ήταν δύσκολο, επειδή στην αρχή δεν υπήρχε ούτε σαπούνι ούτε νιπτήρες ούτε πετσέτες, και επίσης δεν υπήρχαν αρκετά ράντσα, στρώματα ή επίδεσμοι. Η Φλόρενς και η ομάδα της αντιμετώπισαν επιτυχώς την πρόκληση, και όταν τελείωσε ο πόλεμος είχαν επιφέρει παγκόσμιες μεταρρυθμίσεις στη νοσηλευτική και στη διοίκηση νοσοκομείων. Το 1860 ίδρυσε τη Σχολή Νοσοκόμων Νάιτινγκεϊλ στο Νοσοκομείο Σεντ Τόμας στο Λονδίνο​—την πρώτη μη θρησκευτική σχολή νοσηλευτικής. Επί πολλά χρόνια έως το θάνατό της το 1910, ήταν κατάκοιτη. Ωστόσο, συνέχισε να γράφει βιβλία και φυλλάδια σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τα πρότυπα της ιατρικής περίθαλψης.

Μερικοί δεν συμφωνούν με την αλτρουιστική εικόνα της Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ, υποστηρίζοντας ότι άλλοι άξιζαν τουλάχιστον την ίδια τιμή για τη συνεισφορά τους στη νοσηλευτική. Επιπρόσθετα, υπάρχει έντονη αντιλογία γύρω από το πρόσωπό της. Σύμφωνα με το βιβλίο Ιστορία της Νοσηλευτικής (A History of Nursing), μερικοί ισχυρίζονται ότι ήταν «κυκλοθυμική, αυταρχική, ισχυρογνώμων, ευέξαπτη και καταπιεστική», ενώ άλλοι συναρπάζονταν από την «ευφυΐα και τη γοητεία της, από την εκπληκτική ζωντάνια της και από τις ίδιες τις αντιθέσεις της προσωπικότητάς της». Όποιος και αν ήταν ο πραγματικός της χαρακτήρας, ένα είναι σίγουρο: Οι τεχνικές της στη νοσηλευτική και στη διοίκηση νοσοκομείων διαδόθηκαν σε πολλές χώρες. Θεωρείται πρωτοπόρος στο επάγγελμα της νοσηλευτικής όπως το γνωρίζουμε εμείς σήμερα.

[Εικόνα]

Το Νοσοκομείο Σεντ Τόμας μετά την ίδρυση της Σχολής Νοσοκόμων Νάιτινγκεϊλ

[Ευχαριστίες]

Ευγενής παραχώρηση από National Library of Medicine

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 8]

Οι Ειδικότητες μιας Νοσοκόμας

Νοσοκόμα: «Άτομο επιστημονικά καταρτισμένο στη νοσηλεία ασθενών, το οποίο πληρεί ορισμένα δεδομένα κριτήρια ως προς την εκπαίδευση και τις κλινικές ικανότητες».

Πτυχιούχος νοσηλεύτρια: «Διπλωματούχος νοσοκόμα με νόμιμη άδεια άσκησης επαγγέλματος, κατόπιν εξετάσεων, από ένα κρατικό συμβούλιο ή από εξεταστές νοσοκόμων».

Ειδικευμένη νοσοκόμα: «Πτυχιούχος νοσηλεύτρια με υψηλό βαθμό γνώσεων και ικανοτήτων σε ένα εξειδικευμένο πεδίο της νοσηλευτικής».

Βρεφοκόμος-μαία: «Άτομο εκπαιδευμένο στις αρχές της νοσηλευτικής και της μαιευτικής».

Πρακτική νοσοκόμα: «Άτομο που έχει αποκτήσει πείρα στη νοσηλευτική αλλά δεν είναι απόφοιτος νοσηλευτικής σχολής».

Πτυχιούχος πρακτική νοσοκόμα: «Πτυχιούχος σχολής πρακτικών νοσοκόμων . . . η οποία έχει λάβει νόμιμη άδεια άσκησης του επαγγέλματος της πρακτικής ή της κατ’ επάγγελμα νοσοκόμας».

[Ευχαριστίες]

Από το αμερικανικό Εικονογραφημένο Ιατρικό Λεξικό του Ντόρλαντ (Dorland’s Illustrated Medical Dictionary)

UN/J. Isaac

[Πλαίσιο/​Εικόνες στη σελίδα 9]

“Η Ραχοκοκαλιά της Ιατρικής Περίθαλψης”

Στο Διεθνές Συμβούλιο των Νοσοκόμων για το Συνέδριο της Εκατονταετίας, που έγινε τον Ιούνιο του 1999, η Δρ Γκρο Χάρλεμ Μπρούντλαντ, γενική διευθύντρια της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, δήλωσε:

«Οι νοσοκόμες, οι οποίες διαδραματίζουν βασικό ρόλο στον τομέα της υγείας, μπορούν από τη μοναδική θέση που κατέχουν να συμβάλλουν αποφασιστικά στην υγεία του πλανήτη. . . . Εφόσον οι νοσοκόμες και οι μαίες ήδη αποτελούν σχεδόν το 80% του ειδικευμένου υγειονομικού εργατικού δυναμικού στα περισσότερα εθνικά συστήματα υγείας, αντιπροσωπεύουν μια ενδεχομένως ισχυρή δύναμη για την πραγματοποίηση των απαραίτητων αλλαγών προκειμένου να υπάρξει Υγεία για Όλους στον 21ο αιώνα. Πράγματι, η συνεισφορά τους στις υπηρεσίες υγείας καλύπτει όλο το φάσμα της ιατρικής περίθαλψης . . . Είναι ξεκάθαρο ότι οι νοσοκόμες αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των περισσότερων ομάδων ιατρικής περίθαλψης».

Ο πρόεδρος του Μεξικού, Ερνέστο Σεδίγιο Πονσέ ντε Λεόν, απηύθυνε ιδιαίτερο έπαινο προς τις νοσοκόμες του Μεξικού σε μια ομιλία του όπου είπε: «Κάθε ημέρα όλες σας . . . προσφέρετε ό,τι καλύτερο διαθέτετε από πλευράς γνώσεων, συμπαράστασης και υπηρεσιών, για να περιφρουρείτε και να αποκαθιστάτε την υγεία των Μεξικανών. Κάθε ημέρα παρέχετε σε αυτούς που τη χρειάζονται όχι μόνο την επαγγελματική σας βοήθεια αλλά και την παρηγοριά που πηγάζει από την ευγενική, αφοσιωμένη και βαθύτατα ανθρωπιστική στάση σας. . . . Αποτελείτε το μεγαλύτερο κομμάτι των ιδρυμάτων υγείας της χώρας μας . . . Σε κάθε ζωή που σώζεται, σε κάθε παιδί που εμβολιάζεται, σε κάθε τοκετό, σε κάθε συζήτηση περί υγείας, σε κάθε θεραπεία, σε κάθε ασθενή ο οποίος δέχεται φροντίδα και πλήρη υποστήριξη, το νοσηλευτικό προσωπικό μας δίνει το “παρών” με την εργασία που επιτελεί».

[Ευχαριστίες]

Φωτογραφία UN/DPI από Greg Kinch

Φωτογραφία UN/DPI από Evan Schneider

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 11]

Ένας Ευγνώμων Γιατρός

Ο Δρ Σάντιπ Τζόουχορ του Πρεσβυτεριανού Νοσοκομείου της Νέας Υόρκης αναγνώρισε πόσο υποχρεωμένος αισθάνεται απέναντι στις ικανές νοσοκόμες. Κάποια νοσοκόμα τον έπεισε με διακριτικότητα ότι ένας ετοιμοθάνατος ασθενής χρειαζόταν μεγαλύτερη ποσότητα μορφίνης. Αυτός ο γιατρός έγραψε: «Οι ικανές νοσοκόμες διδάσκουν επίσης τους γιατρούς. Οι νοσοκόμες σε εξειδικευμένα τμήματα όπως η μονάδα εντατικής θεραπείας συγκαταλέγονται στους καλύτερα καταρτισμένους επαγγελματίες του νοσοκομείου. Όταν ήμουν εκπαιδευόμενος γιατρός, μου έμαθαν πώς να κάνω καθετηριασμό και να προσαρμόζω αναπνευστικές συσκευές. Μου είπαν ποια φάρμακα να αποφεύγω».

Και συνέχισε: «Οι νοσοκόμες παρέχουν σημαντική ψυχολογική και συναισθηματική υποστήριξη στους ασθενείς, επειδή αυτές δαπανούν τον περισσότερο χρόνο μαζί τους. . . . Σπάνια ανταποκρίνομαι πιο άμεσα από ό,τι στις περιπτώσεις που μια νοσοκόμα την οποία εμπιστεύομαι μου λέει ότι πρέπει να δω έναν ασθενή αμέσως».

[Εικόνα στη σελίδα 7]

«Είχα την επιθυμία να υπηρετώ τους άλλους».​—Τέρι Γουέδερσον, Αγγλία.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

«Καθώς φρόντιζα τον πατέρα μου στο νοσοκομείο, αποφάσισα ότι θα γινόμουν νοσοκόμα».​—Ετσούκο Κότανι, Ιαπωνία.

[Εικόνα στη σελίδα 7]

“Ο τοκετός είναι ένα από τα πιο όμορφα πράγματα που μπορεί να ζήσει μια μαία”.​—Γιολάντα Γκέλεν Φαν Χόουφτ, Ολλανδία.

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Οι μαίες αντλούν χαρά και ικανοποίηση όταν βοηθούν σε κάποιον τοκετό