Ένα Δέντρο που θα σας Αιχμαλωτίσει την Προσοχή

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΟΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟ

ΗΤΑΝ μέσα Δεκεμβρίου, και οι εποχιακές βροχές δεν είχαν αρχίσει ακόμη στις παράκτιες πεδιάδες του Ισημερινού. Το χώμα που κάλυπτε τους κυματοειδείς λόφους έδινε στη βλάστηση θαμπή όψη. Στον ουρανό, ένα παχύ στρώμα από γκρίζα σύννεφα έκανε τη μέρα να φαίνεται κάπως μουντή καθώς μια ομάδα ταξιδιωτών προχωρούσαν σε έναν δρόμο που κατευθυνόταν δυτικά, προς τον Ειρηνικό Ωκεανό. Ξαφνικά, όλα τα μάτια καρφώθηκαν σε ένα δέντρο στην άκρη του δρόμου. Το αυτοκίνητο σταμάτησε επί τόπου. Τι δέντρο είχαν δει;

Ένα ολάνθιστο γκουαγιακάν! Τη στιγμιαία σιωπή διαδέχθηκαν εκφράσεις θαυμασμού: «Τι όμορφο! Έχετε ξαναδεί τόσο ζωηρά χρώματα; Έχω δει πολλά ανθισμένα δέντρα με ροζ, μοβ, κόκκινα ή πορτοκαλί λουλούδια, αλλά αυτό εδώ είναι πιο λαμπερόχρωμο από όλα τα άλλα!»

Αφού θαύμασαν τη χρυσαφένια ομορφιά του, ξεκίνησαν. Ούτε που φαντάστηκαν πως αυτό το δέντρο ήταν μόνο η αρχή. Λίγο πιο πέρα συνάντησαν ένα άλλο ολάνθιστο γκουαγιακάν και κατόπιν ένα άλλο. Φαινόταν λες και οι λόφοι λούζονταν σε μια εκθαμβωτική λιακάδα! Ήταν η εποχή που το δέντρο αυτό ανθίζει​—τότε που τα γκρίζα δάση μετατρέπονται σε μια πανδαισία χρωμάτων.

Εντούτοις, η ομορφιά αυτού του ανθοφόρου δέντρου δεν συναντάται μόνο σε μία χώρα. Στην πραγματικότητα, αυτό το δέντρο ευδοκιμεί σε πολλά μέρη της Νότιας και της Κεντρικής Αμερικής. Ονομάζεται επίσης αραγουανάι, γκουαγιακάν αμαρίλο, χρυσή τρομπέτα και τρομπετόδεντρο λόγω των χρυσαφένιων λουλουδιών του που έχουν σχήμα τρομπέτας. Η επιστημονική του ονομασία είναι Tabebuia chrysantha.

Επίσης, το ξύλο του γκουαγιακάν έχει λεπτές ίνες και χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια για την κατασκευή επίπλων υψηλής ποιότητας. Ως αποτέλεσμα, αυτό το δέντρο είναι σπάνιο, πράγμα που έχει υποχρεώσει μερικές χώρες να θεσπίσουν νόμους για την προστασία του. Αυτό συμβαίνει για να διασφαλιστεί ότι τόσο οι ντόπιοι όσο και οι επισκέπτες θα μπορούν να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τη μοναδική ομορφιά που έχει όταν είναι ανθισμένο, έστω και αν αυτή διαρκεί μόλις λίγες μέρες και μόνο μία φορά το χρόνο.

Χωρίς αμφιβολία, το γκουαγιακάν αποτελεί έναν ζωντανό φόρο τιμής προς τον μεγαλύτερο από όλους τους καλλιτέχνες​—τον Μεγαλειώδη Δημιουργό μας, τον αρχιτέκτονα της υπέροχης γης στην οποία κατοικούμε.