Το Όνομα του Θεού Άλλαξε τη Ζωή Μου!

ΑΦΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΝΤΙ ΓΙΑΣΙ ΤΖΟΣΙ

ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ να κρυφτούμε, οι αδελφές μου και εγώ ήμασταν κάτω από το κρεβάτι γελώντας και σπρώχνοντας η μία την άλλη όταν οι Μορμόνοι χτύπησαν την πόρτα μας. a Όταν απάντησα τελικά, τους είπα με αγένεια ότι εμείς ήμασταν παραδοσιακοί Ναβάχο και δεν θέλαμε να μας μιλήσουν για καμία θρησκεία λευκών.

Οι γονείς μας είχαν πάει στην αγορά να πάρουν διάφορα αναγκαία πράγματα. Θα επέστρεφαν το σούρουπο. Όταν γύρισαν, έμαθαν ότι είχα μιλήσει με αγένεια στους Μορμόνους. Με συμβούλεψαν λέγοντάς μου ότι δεν έπρεπε ποτέ ξανά να δείξω έλλειψη σεβασμού σε κανέναν. Μας δίδασκαν να συμπεριφερόμαστε στους άλλους με σεβασμό και καλοσύνη. Θυμάμαι ότι κάποια μέρα ήρθε απροειδοποίητα ένας επισκέπτης. Οι γονείς μου είχαν μαγειρέψει έξω. Ενεργώντας φιλόξενα κάλεσαν τον επισκέπτη να φάει εκείνος πρώτα, και κατόπιν φάγαμε εμείς.

Η Ζωή στον Καταυλισμό

Ζούσαμε στο Χάουελ Μέσα της Αριζόνας, περίπου δεκαπέντε χιλιόμετρα βορειοδυτικά του καταυλισμού των Ινδιάνων Χόπι, μακριά από συνωστισμένες πόλεις και κωμοπόλεις. Αυτή η περιοχή βρίσκεται στις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες, με το εντυπωσιακό τοπίο της ερήμου και των ασυνήθιστων βράχων από κόκκινο ψαμμίτη που βλέπει κανείς εδώ και εκεί. Υπάρχουν πολλά υψώματα​—ψηλά οροπέδια με απότομες πλαγιές. Από αυτά μπορούσαμε να βλέπουμε τα πρόβατά μας, που έβοσκαν σε απόσταση οχτώ χιλιομέτρων περίπου. Πόσο μου άρεσε η γαλήνη αυτής της περιοχής, του τόπου όπου γεννήθηκα!

Όταν πήγαινα στο γυμνάσιο, ανέπτυξα στενές σχέσεις με τα ξαδέλφια μου, τα οποία υποστήριζαν το Κίνημα των Ινδιάνων (AIM). b Ένιωθα πολύ περήφανη που ήμουν Ιθαγενής Αμερικανίδα και έλεγα στους λευκούς τις απόψεις μου σχετικά με τις δεκαετίες της καταδυνάστευσης, για την οποία, όπως πίστευα, ευθυνόταν το Γραφείο για τις Υποθέσεις των Ινδιάνων (BIA). Ανόμοια με τα ξαδέλφια μου, εγώ δεν εκδήλωνα το μίσος μου ανοιχτά. Το κρατούσα κρυφό μέσα στην καρδιά μου. Αυτό με έκανε να αναπτύξω μίσος για οποιονδήποτε είχε Αγία Γραφή.

Σκεφτόμουν ότι εξαιτίας της Γραφής οι λευκοί είχαν τη δύναμη να μας αφαιρούν τη γη και τα δικαιώματά μας καθώς και την ελευθερία να διεξάγουμε τις ιερές μας τελετές! Έφτασα στο σημείο να πλαστογραφήσω την υπογραφή του πατέρα μου για να εξαιρεθώ από τις Προτεσταντικές και τις Καθολικές θρησκευτικές τελετές όταν ζούσα σε οικοτροφείο και μας ανάγκαζαν να πηγαίνουμε στην εκκλησία. Εκείνα τα σχολεία είχαν σκοπό να μας κάνουν να αφομοιωθούμε και να ξεχάσουμε την ινδιάνικη κληρονομιά μας. Δεν μας επέτρεπαν ούτε καν να μιλάμε τη γλώσσα μας!

Σεβόμασταν βαθιά τη φύση και το περιβάλλον μας. Κάθε πρωί αντικρίζαμε την ανατολή, λέγαμε τις προσευχές μας και αποδίδαμε ευχαριστίες σκορπίζοντας  την ιερή γύρη του αραβόσιτου. c Αυτή ήταν η επίσημη εκπαίδευση που έλαβα στη λατρεία των Ναβάχο, και τη δέχτηκα ολόψυχα και υπερήφανα. Η αντίληψη του Χριστιανικού κόσμου περί μετάβασης στον ουρανό δεν με έλκυε, και δεν πίστευα στα πύρινα βάσανα της κόλασης. Η καρδιά μου λαχταρούσε τη ζωή στη γη.

Στη διάρκεια των σχολικών διακοπών, απολάμβανα την ενωμένη οικογένειά μου. Περνούσα τις μέρες μου καθαρίζοντας την παραδοσιακή καλύβα των Ναβάχο όπου μέναμε​—το χόγκαν—​υφαίνοντας και φροντίζοντας τα πρόβατα. Εμείς οι Ναβάχο ασχολούμαστε εδώ και αιώνες με την ποίμανση προβάτων. Κάθε φορά που καθάριζα το χόγκαν μας (βλέπε φωτογραφία κάτω), παρατηρούσα ένα μικρό κόκκινο βιβλίο που περιείχε το Γραφικό βιβλίο των Ψαλμών και αρκετά βιβλία της «Καινής Διαθήκης». Το κλωτσούσα εδώ και εκεί, χωρίς ποτέ να ενδιαφερθώ για το περιεχόμενο και τη σημασία του. Ποτέ όμως δεν το πέταξα.

Γάμος​—Αυταπάτη και Απογοήτευση

Όταν τελείωσα το γυμνάσιο, σκεφτόμουν να πάω σε μια επαγγελματική σχολή στην Αλμπουκέρκη, στο Νέο Μεξικό. Προτού, όμως, φύγω, γνώρισα το μελλοντικό μου σύζυγο. Επέστρεψα στον καταυλισμό των Ναβάχο, τον οποίο αποκαλούμε Ρεζ, για να παντρευτώ. Οι γονείς μου ήταν πολλά χρόνια παντρεμένοι. Ήθελα να ακολουθήσω τα χνάρια τους, και έτσι παντρεύτηκα και εγώ. Μου άρεσε το νοικοκυριό και απολάμβανα την οικογενειακή μας ζωή, ιδιαίτερα όταν γεννήθηκε ο γιος μας, ο Λάιονελ. Ζούσα πολύ ευτυχισμένη με το σύζυγό μου—μέχρι που κάποια μέρα έμαθα τα συγκλονιστικά νέα!

Ο σύζυγός μου είχε άλλη γυναίκα! Η απιστία του κατέστρεψε το γάμο μας. Έγινα ράκος και άρχισα να τον μισώ πολύ. Ήθελα εκδίκηση! Αλλά στη διάρκεια του δικαστικού αγώνα για το διαζύγιο, την επιμέλεια του γιου μας και τη διατροφή, το μόνο που ένιωθα ήταν λύπη, αισθήματα αχρηστίας και απελπισία. Πολλές φορές έτρεχα χιλιόμετρα ολόκληρα για να απαλύνω τη θλίψη μου. Έβαζα εύκολα τα κλάματα και έχασα την όρεξή μου. Ένιωθα τελείως μόνη.

Λίγο καιρό αργότερα, συνδέθηκα με έναν άντρα που είχε παρόμοια γαμήλια προβλήματα. Ήμασταν και οι δύο πληγωμένοι. Εκείνος μου έδειχνε συμπόνια και μου παρείχε τη συναισθηματική υποστήριξη που χρειαζόμουν. Του μιλούσα για τις βαθύτερες σκέψεις και τα αισθήματά μου για τη ζωή. Με άκουγε, και αυτό μου έδειχνε ότι νοιαζόταν για εμένα. Σχεδιάζαμε να παντρευτούμε.

Τότε διαπίστωσα ότι και αυτός επίσης ήταν άπιστος! Όσο δύσκολο και οδυνηρό και αν ήταν, τον έβγαλα από τη ζωή μου. Ένιωθα ότι με είχαν απορρίψει και ήμουν πολύ καταθλιμμένη. Με κυρίευσε πικρός θυμός, μανία για εκδίκηση και τάσεις αυτοκτονίας. Προσπάθησα δύο φορές να βάλω τέρμα στη ζωή μου. Ήθελα μόνο να πεθάνω.

Αρχίζω να Σκέφτομαι τον Αληθινό Θεό

Έχυσα πολλά δάκρυα προσευχόμενη σε έναν Θεό που δεν γνώριζα. Πίστευα, ωστόσο, ότι  υπήρχε ένα Υπέρτατο Ον που είχε δημιουργήσει το φοβερό σύμπαν. Με γοήτευαν τα όμορφα ηλιοβασιλέματα και συλλογιζόμουν πόσο υπέροχο ήταν που Κάποιος μας επέτρεπε να απολαμβάνουμε αυτά τα θαυμαστά έργα. Ανέπτυξα μέσα μου αγάπη για εκείνο το πρόσωπο που δεν γνώριζα. Άρχισα να του λέω: «Θεέ, αν υπάρχεις πραγματικά, βοήθησέ με, κατεύθυνέ με και κάνε με ξανά ευτυχισμένη».

Στο μεταξύ, η οικογένειά μου, και ιδίως ο πατέρας μου, ανησυχούσε. Οι γονείς μου προσέλαβαν μάγους-γιατρούς για να με θεραπεύσουν. Ο πατέρας μου έλεγε ότι ένας καλός μάγος-γιατρός ποτέ δεν θα ζητούσε συγκεκριμένη αμοιβή και ότι θα έκανε πράξη αυτά που κήρυττε. Για να ευχαριστήσω τους γονείς μου, συμμετείχα αρκετές φορές στις θρησκευτικές τελετές Ευλογημένη Οδός των Ναβάχο.

Έμενα μέρες ολόκληρες κλεισμένη στο χόγκαν, έχοντας μόνο ένα ραδιόφωνο πλάι στο κρεβάτι μου. Άκουσα με αποστροφή τις κατακρίσεις κάποιου κληρικού, επειδή βαθιά μέσα μου δεν δεχόμουν τον Ιησού. Ένιωθα τόση δυσαρέσκεια! Απέρριψα τη θρησκεία των λευκών, ακόμη και τη δική μου θρησκεία! Αποφάσισα να βρω τον Θεό με το δικό μου τρόπο.

Ενώ ήμουν κλεισμένη στο χόγκαν, παρατήρησα πάλι εκείνο το μικρό κόκκινο βιβλίο. Κατάλαβα ότι ήταν μέρος της Γραφής. Διαβάζοντας τους Ψαλμούς, έμαθα για τα παθήματα του Βασιλιά Δαβίδ και την κατάθλιψη που ένιωθε, και αυτό με παρηγόρησε. (Ψαλμός 38:1-22· 51:1-19) Ωστόσο, εξαιτίας της υπερηφάνειάς μου, έδιωχνα αμέσως από το μυαλό μου αυτά που διάβαζα. Δεν ήθελα να δεχτώ τη θρησκεία των λευκών.

Παρ’ όλο που ένιωθα κατάθλιψη, κατάφερνα να φροντίζω καλά το γιο μου. Αυτός έγινε η πηγή από όπου έπαιρνα ενθάρρυνση. Άρχισα να βλέπω στην τηλεόραση θρησκευτικά προγράμματα με προσευχές. Σήκωσα το ακουστικό και κάλεσα απεγνωσμένη έναν αριθμό χωρίς χρέωση για να βρω βοήθεια. Έκλεισα αμέσως το τηλέφωνο μόλις άκουσα ότι έπρεπε να καταβάλω το ποσό των 50 δολαρίων (περ. 18.000 δρχ.) ή των 100 δολαρίων (περ. 37.000 δρχ.)!

Οι δίκες για το διαζύγιο με κατέθλιβαν, ιδιαίτερα όταν έβλεπα το σύζυγό μου να ψεύδεται στο δικαστή της φυλής. Πέρασε πολύς καιρός για να βγει το διαζύγιο εξαιτίας της αντιδικίας για την επιμέλεια του γιου μας. Αλλά κέρδισα. Ο πατέρας μου, χωρίς να λέει λέξη, με υποστήριξε στοργικά στη διάρκεια των ακροαματικών διαδικασιών. Έβλεπε ότι ήμουν βαθιά πληγωμένη.

Η Πρώτη μου Επαφή με τους Μάρτυρες

Αποφάσισα να αντιμετωπίζω ξεχωριστά την κάθε μέρα στη ζωή. Κάποια φορά, είδα μια οικογένεια Ναβάχο να μιλάει στους γείτονές μου. Δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό, και τους παρακολούθησα κρυφά. Οι επισκέπτες ενασχολούνταν με κάποιο είδος έργου από πόρτα σε πόρτα. Ήρθαν και στο σπίτι μου επίσης. Η Σάντρα, που ήταν Ναβάχο, συστήθηκε ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Το όνομα Ιεχωβά τράβηξε την προσοχή μου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Είπα: «Ποιος είναι ο Ιεχωβά; Θα πρέπει να είστε καινούρια θρησκεία. Γιατί δεν διδάχτηκα το όνομα του Θεού στην εκκλησία;»

Εκείνη άνοιξε ευγενικά τη Γραφή της στο εδάφιο Ψαλμός 83:18, το οποίο λέει: «Για να γνωρίσουν οι άνθρωποι ότι εσύ, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά, είσαι ο μόνος Ύψιστος όλης της γης». Εξήγησε ότι ο Θεός έχει προσωπικό όνομα και ότι ο Γιος του, ο Ιησούς Χριστός, ήταν μάρτυρας υπέρ του Ιεχωβά. Προθυμοποιήθηκε να με διδάξει για τον Ιεχωβά και τον Ιησού και μου άφησε το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. d Ενθουσιασμένη, είπα: «Ναι. Θα ήθελα να δοκιμάσω αυτή την καινούρια θρησκεία!»

Διάβασα το βιβλίο μέσα σε μια νύχτα. Το περιεχόμενό του ήταν κάτι το καινούριο και διαφορετικό. Εξηγούσε πως η ζωή έχει σκοπό, και αυτό ήταν ό,τι χρειαζόμουν για να ξαναβρώ το ενδιαφέρον μου για τη ζωή. Άρχισα να μελετώ τη Γραφή και χαιρόμουν καθώς έβλεπα ότι πολλές ερωτήσεις μου λάβαιναν απάντηση από τη Γραφή. Πίστεψα όλα όσα μάθαινα. Μου φαίνονταν λογικά, και θα έπρεπε να είναι η αλήθεια!

Άρχισα να διδάσκω τη Γραφική αλήθεια στον Λάιονελ όταν ήταν έξι χρονών. Προσευχόμασταν μαζί. Ενθαρρύναμε ο ένας τον άλλον με τη σκέψη ότι ο Ιεχωβά ενδιαφερόταν και ότι έπρεπε να τον εμπιστευόμαστε. Μερικές φορές δεν είχα δύναμη να συνεχίσω. Όταν, όμως, ο Λάιονελ με αγκάλιαζε με τα μικρά του χέρια και μου έλεγε καθησυχαστικά και γεμάτος σιγουριά: «Μην κλαις, μαμά, ο  Ιεχωβά θα μας φροντίσει», όλα μου φαίνονταν διαφορετικά. Πόσο με παρηγορούσε αυτό και μου έδινε τη θέληση να συνεχίσω να μελετώ τη Γραφή! Προσευχόμουν ακατάπαυστα για καθοδήγηση.

Η Επίδραση των Χριστιανικών Συναθροίσεων

Η εκτίμησή μας για τον Ιεχωβά μάς υποκινούσε να ταξιδεύουμε συνολικά 240 χιλιόμετρα κάθε φορά για να παρακολουθούμε τις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Τιούμπα Σίτι. Το καλοκαίρι πηγαίναμε δύο φορές την εβδομάδα και τους χειμωνιάτικους μήνες, εξαιτίας της κακοκαιρίας, πηγαίναμε κάθε Κυριακή και περνούσαμε εκεί όλη τη μέρα. Κάποια φορά που χάλασε το αυτοκίνητό μας, κάναμε οτοστόπ για να φτάσουμε στην Αίθουσα Βασιλείας. Οι πολύωρες διαδρομές ήταν κουραστικές, αλλά ένα σχόλιο που έκανε ο Λάιονελ, ότι δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε συνάθροιση εκτός και αν πεθαίνουμε, εντύπωσε μέσα μου πόσο σπουδαίο είναι να μη θεωρώ δεδομένη την πνευματική διδασκαλία που παρέχει ο Ιεχωβά.

Στις συναθροίσεις τα δάκρυα έτρεχαν εύκολα από τα μάτια μου όταν ψέλναμε ύμνους της Βασιλείας που μιλούσαν για την προοπτική τού να ζεις αιώνια χωρίς τις δυστυχίες της ζωής. Αντλούσα παρηγοριά και ενθάρρυνση από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εκείνοι μας φέρονταν φιλόξενα προσκαλώντας μας στο σπίτι τους για φαγητό και αναψυκτικά, και συμμετείχαμε μαζί τους στην οικογενειακή Γραφική τους μελέτη. Μας έδειχναν ενδιαφέρον και μας άκουγαν. Ιδιαίτερα οι πρεσβύτεροι έπαιξαν σπουδαίο ρόλο, δείχνοντάς μας συμπόνια και ενισχύοντας την πεποίθησή μας ότι ο Ιεχωβά Θεός ενδιαφερόταν. Ήμουν ευτυχισμένη που είχα αληθινούς φίλους. Ήταν αναζωογονητικοί και μερικές φορές έκλαιγαν μαζί μου όταν ένιωθα ότι δεν άντεχα άλλο πια.​—Ματθαίος 11:28-30.

Δυο Μεγάλες Αποφάσεις

Όταν άρχισα να νιώθω ικανοποιημένη με τις προμήθειες του Ιεχωβά, επέστρεψε ο φίλος μου για να επανορθώσει. Τον αγαπούσα ακόμη και δεν μπορούσα να αγνοήσω τις παρακλήσεις του. Κάναμε σχέδια να παντρευτούμε. Πίστευα ότι η αλήθεια θα τον άλλαζε. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου! Δεν ήμουν ευτυχισμένη. Η συνείδησή μου με ενοχλούσε τρομερά. Προς απογοήτευσή μου, δεν ήθελε την αλήθεια.

Εκμυστηρεύτηκα το πρόβλημα σε έναν πρεσβύτερο. Εκείνος μου μίλησε από τις Γραφές και προσευχήθηκε μαζί μου για την απόφαση που θα έπαιρνα. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο Ιεχωβά ποτέ δεν θα με πλήγωνε ούτε θα με έκανε να πονέσω αλλά ότι οι ατελείς άνθρωποι θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό, άσχετα με το πόσο πολύ τους αγαπάμε. Έμαθα ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ασφάλεια στους γάμους που γίνονται μόνο σύμφωνα με τα έθιμα της φυλής, χωρίς νομική καταχώριση. Πήρα την απόφασή μου. Ήταν πολύ δύσκολο και οδυνηρό να τερματίσω αυτή τη σχέση. Αν και θα αντιμετώπιζα οικονομικές δυσκολίες, χρειαζόταν να εμπιστευτώ στον Ιεχωβά με όλη μου την καρδιά.

Αγαπούσα τον Ιεχωβά και πήρα την απόφαση να τον υπηρετώ. Στις 19 Μαΐου 1984 συμβόλισα την αφιέρωση της ζωής μου στον Ιεχωβά Θεό με το βάφτισμα. Ο γιος μου, ο Λάιονελ, είναι και αυτός βαφτισμένος Μάρτυρας του Ιεχωβά. Αντιμετωπίσαμε πολύ διωγμό από την οικογένειά μου και από τον πρώην σύζυγό μου, αλλά αφήναμε συνεχώς τα ζητήματα στα χέρια του Ιεχωβά. Δεν απογοητευτήκαμε. Η οικογένειά μου ηρέμησε και δέχτηκε το νέο τρόπο ζωής μας έπειτα από 11 ολόκληρα χρόνια.

Τους αγαπώ πάρα πολύ, και το μόνο που επιθυμώ είναι να δώσουν στον Ιεχωβά μια ευκαιρία να ενεργήσει, ώστε να βρουν και αυτοί την ευτυχία. Ο πατέρας μου, που είχε χάσει την ελπίδα του πιστεύοντας ότι η κατάθλιψη θα με οδηγούσε στην αυτοκτονία, με υπερασπίστηκε θαρραλέα. Ένιωθε ικανοποίηση βλέποντάς με ξανά ευτυχισμένη. Διαπίστωσα ότι η προσευχή στον Ιεχωβά, η παρακολούθηση των συναθροίσεων των Μαρτύρων  του Ιεχωβά και η εφαρμογή του Λόγου του Θεού παίζουν ουσιώδη ρόλο στη διαδικασία της θεραπείας.

Ελπίδα για το Μέλλον

Αποβλέπω σε έναν καιρό κατά τον οποίο θα εξαλειφθεί εντελώς κάθε ίχνος παθημάτων, ατέλειας, ψεύδους και μίσους. Φαντάζομαι τη γη μας, τη γη των Ναβάχο, καλυμμένη από ατέλειωτη βλάστηση, με τις ροδακινιές και τις βερικοκιές που υπήρχαν εδώ παλιά. Οραματίζομαι τη χαρά που θα νιώθουν οι διαφορετικές φυλές καθώς θα βοηθούν να μετατραπεί η άνυδρη γη τους σε όμορφο παράδεισο με τη βοήθεια των ποταμών και της βροχής. Βλέπω εμάς να μοιραζόμαστε τη γη με τους γείτονές μας, τους Χόπι, και με άλλες φυλές, αντί να ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλον όπως έχει συμβεί στην πρόσφατη ιστορία. Παρατηρώ πώς ο Λόγος του Θεού ενώνει τώρα όλες τις φυλές και τις φυλετικές ομάδες. Στο μέλλον, θα δω οικογένειες και φίλους να σμίγουν μέσω της ανάστασης με τους προσφιλείς τους που έχουν πεθάνει. Θα είναι καιρός μεγάλης χαράς με την προοπτική της αιώνιας ζωής. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα υπήρχε κάποιος που δεν θα ήθελε να μάθει για αυτή τη θαυμάσια προσδοκία.

Θεοκρατική Επέκταση στη Γη των Ναβάχο

Νιώθω συγκίνηση καθώς βλέπω να υπάρχει μια Αίθουσα Βασιλείας στο Τιούμπα Σίτι και παρατηρώ την αύξηση των τεσσάρων εκκλησιών στους καταυλισμούς των Ναβάχο και των Χόπι e—την Τσινλί, την Κεϊέντα, το Τιούμπα Σίτι και το Κιμς Κάνιον. Όταν γράφτηκα στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας το 1983, μόνο να φανταστώ μπορούσα ότι μια μέρα θα διεξαγόταν στη γλώσσα ναβάχο. Τώρα δεν το φαντάζομαι πια. Από το 1998, η σχολή διεξάγεται στη γλώσσα ναβάχο.

Το να μιλώ στους άλλους για το προσωπικό όνομα του Θεού μού έχει φέρει ατέλειωτες ευλογίες. Το ότι μπορώ να διαβάζω και να μεταδίδω στην τοπική μας γλώσσα τα ενισχυτικά για την πίστη λόγια που περιέχονται στα ειδικά βιβλιάρια Απολαύστε Ζωή στη Γη για Πάντα!, Τι Απαιτεί ο Θεός από Εμάς; και, το πιο πρόσφατο, Μπορείτε να Είστε Φίλοι του Θεού!​—όλα μεταφρασμένα στη γλώσσα ναβάχο—​μου δημιουργεί ένα απερίγραπτο συναίσθημα. Είμαι ευγνώμων στην τάξη του πιστού και φρόνιμου δούλου για το γεγονός ότι πρωτοστατεί σε αυτό το έργο Βιβλικής εκπαίδευσης ώστε να μπορούν να ωφελούνται όλα τα έθνη και οι φυλές και οι γλώσσες, περιλαμβανομένων και των Ναβάχο, ή αλλιώς Ντινέι.​—Ματθαίος 24:45-47.

Εργάζομαι με πλήρες ωράριο για να συντηρούμαι αλλά απολαμβάνω τακτικά την υπηρεσία βοηθητικού σκαπανέα. Εκτιμώ την αγαμία μου και επιθυμώ να υπηρετώ τον Ιεχωβά χωρίς περισπασμούς. Βρίσκω ικανοποίηση και ευτυχία λέγοντας στο λαό μου και σε άλλους, ιδιαίτερα σε όσους νιώθουν απελπισμένοι, ότι «ο Ιεχωβά είναι κοντά σε εκείνους που έχουν συντετριμμένη καρδιά· και σώζει εκείνους που έχουν καταθλιμμένο πνεύμα».​—Ψαλμός 34:18.

Δεν πιστεύω πια ότι η Αγία Γραφή είναι το βιβλίο των λευκών. Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται σε όλους όσους επιθυμούν να μάθουν για αυτό και να το εφαρμόζουν. Όταν σας επισκεφτούν Μάρτυρες του Ιεχωβά, αφήστε τους να σας δείξουν πώς μπορείτε να είστε πραγματικά ευτυχισμένοι. Σας φέρνουν καλά νέα για το όνομα του Θεού, Ιεχωβά, το όνομα που άλλαξε τη ζωή μου! «Ναι, το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά».

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Το χαρακτηριστικό χόγκαν των Ναβάχο

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Με το γιο μου, τον Λάιονελ

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Με Ρώσους αδελφούς στη διεθνή συνέλευση της Μόσχας το 1993

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Με την πνευματική μου οικογένεια στην Εκκλησία Κεϊέντα, στην Αριζόνα