Εθελοντές επί το Έργον

ΚΑΘΕ Παρασκευή απόγευμα η Σίρλεϊ, μια μεσήλικη δασκάλα στη Βραζιλία, μετατρέπει το σαλόνι της σε σχολική τάξη. Κατά τις δύο, έρχεται η Αμέλια, μια από τις μαθήτριες. Δεν χάνει κανένα μάθημα και ήδη μπορεί να διαβάζει καλύτερα από πολλές νεαρές που πηγαίνουν στο γυμνάσιο. Η Αμέλια είναι 82 χρονών.

Η Αμέλια ακολουθεί τα βήματα των 60 και πλέον ηλικιωμένων οι οποίοι έχουν αποφοιτήσει από τα δωρεάν μαθήματα ανάγνωσης και γραφής που διεξάγει η Σίρλεϊ στην πόλη της. Πρόσφατα, το εθελοντικό έργο της Σίρλεϊ παρουσιάστηκε στη βραζιλιάνικη εφημερίδα Ζορνάλ ντο Σουντοέστε (Jornal do Sudoeste). Αφού σχολίασε «την τεράστια συμβολή [της Σίρλεϊ] στη ζωή της κοινότητας», το άρθρο της εφημερίδας έλεγε ότι η μέθοδος που χρησιμοποιεί για να διδάσκει τους ηλικιωμένους είναι τόσο αποτελεσματική ώστε, «έπειτα από μόλις 120 ώρες μαθήματος, οι ηλικιωμένοι γράφουν επιστολές, διαβάζουν εφημερίδα και καταφέρνουν να κάνουν λογαριασμούς και άλλες καθημερινές εργασίες». Το εγχειρίδιο που χρησιμοποιεί η Σίρλεϊ, προσθέτει το άρθρο, είναι το βιβλιάριο Μάθετε να Διαβάζετε και να Γράφετε (Learn to Read and Write), που ετοιμάστηκε από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. *

Πρώτα Ένιωθαν Ντροπή, Τώρα Ζουν με Αξιοπρέπεια

Μια άλλη μαθήτρια της Σίρλεϊ, η 68χρονη Ντόνα Λουζία, αναφέρει ότι πριν μάθει να διαβάζει και να γράφει, ντρεπόταν να μιλάει στους άλλους. Ακόμη και τα ψώνια ήταν δύσκολα για αυτήν. «Τώρα γράφω γράμματα στους συγγενείς μου που βρίσκονται σε άλλες πόλεις, και διαχειρίζομαι τα χρήματά μου. Κανένας δεν μου δίνει πια λιγότερα ρέστα», λέει χαμογελώντας. Η Μαρία, μια άλλη 68χρονη, θυμάται ότι ένιωθε ντροπή όταν υπέγραφε με το αποτύπωμα του αντίχειρά  της για να πάρει την επιταγή της σύνταξής της. «Ένιωθα σαν να ήμουν ανάπηρη», λέει. Αλλά χάρη στα μαθήματα ανάγνωσης και γραφής, η Μαρία τώρα χαίρεται που μπορεί να βάζει τη δική της υπογραφή.

Τα καλά λόγια που ακούγονται από μαθητές και αποφοίτους έχουν κάνει το δωρεάν πρόγραμμα της Σίρλεϊ τόσο δημοφιλές ώστε το σαλόνι της γεμίζει ασφυκτικά. Σε λίγο καιρό η τάξη θα μετακομίσει σε έναν μεγαλύτερο χώρο.

Ένα Πρόγραμμα που Βραβεύτηκε

Η Σίρλεϊ είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Αναμφίβολα γνωρίζετε το Γραφικό εκπαιδευτικό έργο που επιτελούν ως εθελοντική υπηρεσία οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ωστόσο, δεν έχει επιτυχία μόνο η Σίρλεϊ. Μαθήματα ανάγνωσης και γραφής  που διεξάγονται σε εκατοντάδες Αίθουσες Βασιλείας σε όλη τη Βραζιλία έχουν ήδη βοηθήσει περισσότερους από 22.000 ανθρώπους σε αυτή τη χώρα να μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν.

Παρόμοια προγράμματα των Μαρτύρων του Ιεχωβά έχουν γνωρίσει επιτυχία και σε άλλα μέρη του κόσμου. Στην αφρικανική χώρα του Μπουρούντι, για παράδειγμα, η Εθνική Υπηρεσία για την Εξάλειψη του Αναλφαβητισμού στους Ενηλίκους (τμήμα του Υπουργείου Παιδείας) ήταν τόσο ικανοποιημένη με τα αποτελέσματα του προγράμματος των Μαρτύρων για την εκμάθηση ανάγνωσης και γραφής, ώστε επιβράβευσε τέσσερις από τους δασκάλους του προγράμματος για «τη σκληρή εργασία που κατέβαλαν προκειμένου να διδάξουν άλλους ανάγνωση». Οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης έχουν εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα από το γεγονός ότι το 75 τοις εκατό εκείνων που έμαθαν να διαβάζουν και να γράφουν ήταν ενήλικες γυναίκες​—μια ομάδα που συνήθως διστάζει να συμμετέχει σε τέτοια προγράμματα.

Στη Μοζαμβίκη, 4.000 μαθητές είναι εγγεγραμμένοι στα μαθήματα ανάγνωσης και γραφής των Μαρτύρων, και περισσότεροι από 5.000 μαθητές έχουν μάθει να διαβάζουν και να γράφουν τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ένας πρώην μαθητής έγραψε: «Θα ήθελα να εκφράσω την ειλικρινή μου εκτίμηση. Χάρη σε αυτό το σχολείο, μπορώ να διαβάζω και να γράφω».

“Πρακτική και Όχι Τυπική” Παροχή Βοήθειας

Το έργο παροχής βοήθειας είναι άλλη μια μορφή εθελοντικής υπηρεσίας που προσφέρουν  οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Πριν από λίγο καιρό, μια αποθήκη κοντά στο Παρίσι μετατράπηκε σε κυψέλη που έσφυζε από δραστηριότητα. Περίπου 400 εθελοντές πέρασαν το σαββατοκύριακό τους ετοιμάζοντας πακέτα με τρόφιμα, ρουχισμό και φάρμακα. Στο τέλος του σαββατοκύριακου, ήταν έτοιμα για αποστολή εννέα μεγάλα εμπορευματοκιβώτια γεμάτα με προμήθειες που κόστιζαν περίπου 1 εκατομμύριο δολάρια (περ. 375 εκατ. δρχ.). Λίγο καιρό αργότερα, το φορτίο έφτασε στη σπαρασσόμενη από τον πόλεμο Κεντρική Αφρική, όπου ντόπιοι Μάρτυρες εθελοντές διένειμαν γρήγορα τις προμήθειες. Οι περισσότερες από αυτές ήταν επίσης δωρεές Μαρτύρων.

Μια εφημερίδα στο Κονγκό (στην Κινσάσα) επαίνεσε το ανθρωπιστικό έργο των Μαρτύρων του Ιεχωβά χαρακτηρίζοντάς το «πρακτικό και όχι τυπικό». Παρόμοια, αξιωματούχοι της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) έχουν εκφράσει την υποστήριξή τους. Κάποια αξιωματούχος της UNHCR στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό ήταν τόσο ικανοποιημένη με την ευταξία που χαρακτήριζε τις προσπάθειες των Μαρτύρων για την παροχή βοήθειας ώστε έθεσε το όχημά της στη διάθεση των εθελοντών. Οι ντόπιοι είναι επίσης εντυπωσιασμένοι. Κάποιοι που είδαν πόσο γρήγορα έφτασαν οι προμήθειες σε όλους όσους βρίσκονταν σε ανάγκη ρώτησαν γεμάτοι θαυμασμό: «Πώς οργανώνεστε ώστε να μπορείτε να φτάνετε σε όλους;»

Οι προσπάθειες που καταβάλλουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά για την παροχή βοήθειας καθώς και τα προγράμματά τους για την εκμάθηση ανάγνωσης και γραφής είναι μόνο δύο παραδείγματα των υπηρεσιών που προσφέρουν σε όλο τον κόσμο επί δεκαετίες. Ωστόσο, οι Μάρτυρες συμμετέχουν επίσης σε μια άλλη μορφή εθελοντικού έργου—μια υπηρεσία η οποία φέρνει πράγματι μακροχρόνια οφέλη. Το επόμενο άρθρο θα ασχοληθεί με αυτό το έργο.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 6, 7]

Ο Κόσμος του Εθελοντισμού Αλλάζει

Ενώ η Τζούλι ταξιδεύει σε όλη τη γη για επαγγελματικούς λόγους, καταφέρνει να συμπεριλαμβάνει στο πρόγραμμά της κάποια μορφή εθελοντικού έργου​—κατά καιρούς για λίγες ώρες ή για μία ημέρα. Πρόσφατα ενώ βρισκόταν στη Νότια Αμερική, δαπάνησε ένα απόγευμα βοηθώντας σε κάποιο ορφανοτροφείο κοντά στο Σαντιάγο της Χιλής. Η Τζούλι λέει ότι τα ταξίδια προσφέρουν «πολλές δυνατότητες συμμετοχής» στον εθελοντισμό.

Σαν την Τζούλι, ένας αυξανόμενος αριθμός εθελοντών διαθέτουν χρόνο​—αλλά σε ολοένα και μικρότερο βαθμό. «Πρόκειται για μια νέα τάση», λέει η Σάρα Μεϊλέντες, πρόεδρος μιας ερευνητικής ομάδας που κάνει στατιστικές σχετικά με το εθελοντικό έργο. «Οι άνθρωποι προσφέρονται εθελοντικά, αλλά τις περισσότερες φορές αυτό γίνεται περιστασιακά». Ως αποτέλεσμα, οι οργανωτές προβληματίζονται από αυτή την έλλειψη εθελοντών και αγωνίζονται να βρουν προσωπικό για τα προγράμματά τους.

«Ευέλικτος Εθελοντισμός»

Μερικοί οργανωτές πιστεύουν ότι αυτή η νέα τάση​—το να προσφέρει κάποιος λιγότερο χρόνο για εθελοντική υπηρεσία—​οφείλεται σε μια αλλαγή νοοτροπίας των εθελοντών. «Το είδος του εθελοντή που χαρακτηρίζεται από τη στάση: “Είμαι διαθέσιμος όσο με χρειάζεστε” έχει πεθάνει», λέει η Σούζαν Έλις, σύμβουλος για εθελοντικές ομάδες. «Οι άνθρωποι δεν αναλαμβάνουν δεσμεύσεις». Η δημοσιογράφος Αϊλίν Ντάσπιν συμφωνεί. Αφού πήρε συνέντευξη από αρκετούς υπεύθυνους εθελοντικών ομάδων σχετικά με την έλλειψη εθελοντών, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «ο εθελοντισμός βιώνει μια σοβαρή κατάσταση φοβίας όσον αφορά την ανάληψη δεσμεύσεων».

Ωστόσο, η υπεύθυνη της οργάνωσης Η Νέα Υόρκη Ενδιαφέρεται, Κάθλιν Μπέιρενς, η οποία αναφέρθηκε πρωτύτερα σε αυτή τη σειρά, πιστεύει ότι εκείνοι που εργάζονται εθελοντικά για μικρά χρονικά διαστήματα το κάνουν αυτό, όχι επειδή δεν θέλουν να δεσμευτούν, αλλά επειδή δεν έχουν χρόνο. Άνθρωποι που εξισορροπούν 50 και πλέον ώρες την εβδομάδα στην εργασία με τη φροντίδα των παιδιών τους ή των ηλικιωμένων γονέων τους είναι λογικό πως δεν μπορούν να εργαστούν εθελοντικά σε μόνιμη βάση. «Ωστόσο, και μόνο το γεγονός ότι αυτοί οι πολυάσχολοι άνθρωποι εξακολουθούν να κάνουν την κοινοτική υπηρεσία μέρος της ζωής τους», λέει η Μπέιρενς, «δείχνει ότι στην πραγματικότητα η δέσμευσή τους είναι πολύ ισχυρή».

Για αυτούς τους εθελοντές που δεν έχουν χρόνο, λέει η Μπέιρενς, η απάντηση είναι ο «ευέλικτος εθελοντισμός». Πολλές εθελοντικές οργανώσεις προτείνουν τώρα ακόμη και προγράμματα ημερήσιας μόνο διάρκειας. «Αυτό επιτρέπει στους ανθρώπους να προσφέρουν ουσιαστικό εθελοντικό έργο αλλά παράλληλα τους παρέχει και την απαιτούμενη ευελιξία ώστε να το κάνουν αυτό σε μη τακτική βάση».

Επίσης, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι εργάζονται εθελοντικά από το κομπιούτερ τους στο σπίτι, κάνοντας καταχωρίσεις και έρευνα. Ο «εθελοντισμός του κομπιούτερ», τονίζει η εφημερίδα Δε Γουόλ Στριτ Τζέρναλ (The Wall Street Journal), «είναι πιθανώς ο πιο ασυνήθιστος, και σύμφωνα με μερικούς ο πιο πολλά υποσχόμενος, τομέας του αποκαλούμενου “ευέλικτου εθελοντισμού”».

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 8]

Επιχείρηση Διάσωσης στο Κόμπε!

Τον Ιανουάριο του 1995, όταν πλήγηκε από σεισμό ένα ακμάζον λιμάνι της Ιαπωνίας, το Κόμπε, η ερήμωση ήταν ολοκληρωτική. Με περισσότερα από 5.000 θύματα, ήταν ο πιο θανατηφόρος σεισμός που είχε πλήξει την Ιαπωνία από το 1923. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά από την Ιαπωνία και από όλο τον κόσμο ξεκίνησαν αμέσως το έργο παροχής βοήθειας στα θύματα. Όταν δημιουργήθηκε ένα ταμείο αρωγής, δόθηκαν ως συνεισφορές περισσότερα από ένα εκατομμύριο δολάρια (περ. 375 εκατ. δρχ.) μέσα σε τρεις εργάσιμες ημέρες. Στο Κόμπε άρχισαν να καταφθάνουν κάθε είδους προμήθειες.

Ένας Χριστιανός πρεσβύτερος που συμμετείχε στο έργο παροχής βοήθειας διαπίστωσε ότι η Αίθουσα Βασιλείας του μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα είχε γεμίσει με περισσότερες προμήθειες από όσες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν. Τι θα έκαναν με όλα αυτά τα εφόδια; Πρότεινε να προσφέρουν μερικά σε κάποιο κοντινό νοσοκομείο. Οι Μάρτυρες γέμισαν ένα κλειστό φορτηγό και ξεκίνησαν οδηγώντας ανάμεσα στα συντρίμμια. Τους πήρε ώρες για να καλύψουν μια απόσταση που κανονικά θα κάλυπταν σε λίγα λεπτά. Στο νοσοκομείο, πρόσφεραν στον επικεφαλής γιατρό τις προμήθειές τους​—μεταξύ άλλων κουβέρτες, στρώματα, πάνες, φρέσκα φρούτα και φάρμακα που δίνονται χωρίς συνταγή. Ευχαριστημένος, ο γιατρός είπε ότι το νοσοκομείο θα δεχόταν με χαρά οτιδήποτε μπορούσαν να δώσουν οι Μάρτυρες. Τα φρούτα ήταν ιδιαίτερα ευπρόσδεκτα, καθώς δεν υπήρχαν αρκετές φρέσκες τροφές για όλους τους ασθενείς.

Όση ώρα οι Μάρτυρες ξεφόρτωναν τις προμήθειες, ο γιατρός στεκόταν εκεί και παρακολουθούσε σιωπηλός​—παρότι είχε επείγουσα εργασία να κάνει. Έπειτα υποκλίθηκε ταπεινά και τους ευχαρίστησε. Καθώς έφευγαν, συνέχισε να στέκεται εκεί για να δείξει πόσο ευγνώμων ήταν. Ο πρεσβύτερος που συμμετείχε σε αυτό το έργο επισήμανε ότι το ίδιο νοσοκομείο έγινε αργότερα πολύ συνεργατικό με ασθενείς που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 9]

Εθελοντικό Έργο​—Δύναμη για το Καλό

Όταν κάποια ομάδα εθελοντών στο Καμπέζι, μια μικρή κοινότητα στο Μπουρούντι, ήθελε να χτίσει μια Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ο τοπικός διοικητής ζήτησε κάτι το ασυνήθιστο. Ρώτησε αν μπορούσαν οι Μάρτυρες να επισκευάσουν το δρόμο που περνούσε από την περιοχή στην οποία είχαν ζητήσει να οικοδομήσουν. Οι Μάρτυρες δέχτηκαν με χαρά να επισκευάσουν τον κατεστραμμένο δρόμο, κάνοντας όλη την εργασία με τα χέρια. Οι εθελοντές έκαναν τόσο καλή δουλειά ώστε οι τοπικοί αξιωματούχοι εξέφρασαν εκτίμηση για τη σκληρή εργασία και το πρόθυμο πνεύμα τους. Έπειτα, οι εθελοντές έχτισαν την Αίθουσα Βασιλείας, που φαίνεται στη φωτογραφία επάνω. Τώρα έχουν ένα όμορφο κτίριο που θα βοηθήσει στην προώθηση της Γραφικής εκπαίδευσης για τα χρόνια που θα έρθουν. Πράγματι, το εθελοντικό έργο με τις πολλές του μορφές μπορεί να φέρει μακροπρόθεσμα οφέλη.

[Εικόνες στη σελίδα 6, 7]

Η Σίρλεϊ βρίσκει ικανοποίηση διδάσκοντας άλλους να διαβάζουν

[Ευχαριστίες]

Nelson P. Duarte-Jornal do Sudoeste