Μια Αδελφότητα Ενωμένη και Ακλόνητη

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΟ ΕΛ ΣΑΛΒΑΔΟΡ

ΣΤΙΣ 11:34 ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΗΣ 13ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2001 ΕΝΑΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΜΕΓΕΘΟΥΣ 7,6 ΒΑΘΜΩΝ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ ΡΙΧΤΕΡ ΕΠΛΗΞΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΛ ΣΑΛΒΑΔΟΡ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΑΙΣΘΗΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΜΑ ΩΣ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟ. ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ.

«ΟΤΑΝ σταμάτησε η έντονη δόνηση, κοιτάξαμε προς το βουνό και είδαμε την κορυφή του να σκίζεται και στη συνέχεια μας φάνηκε ότι έμεινε σε αυτή τη θέση για μερικά δευτερόλεπτα», θυμάται η Μίριαμ Κεϊσάδα. «Η κόρη μου ούρλιαζε: “Μαμά! Τρέξε! Τρέξε!”» Έπειτα, έγιναν κατολισθήσεις στο μπροστινό μέρος του βουνού και τα χώματα έφτασαν μπροστά τους. Χάθηκαν περίπου 500 άνθρωποι στην κοινότητα Λας Κολίνας της Νουέβα Σαν Σαλβαδόρ, ή αλλιώς Σάντα Τέκλα, και γύρω στα 300 σπίτια εξαφανίστηκαν.

«Μόλις είχα φύγει από το σπίτι και περίμενα στη στάση του λεωφορείου όταν έγινε ο σεισμός», αφηγείται η Ροξάνα Σάντσες. «Όταν σταμάτησε η δόνηση, βοήθησα μια κυρία να σηκώσει τις τσάντες της και σκέφτηκα: “Καλύτερα να γυρίσω  στο σπίτι επειδή η οικογένειά μου θα ανησυχεί για εμένα”». Όταν έστριψε στη γωνία, η Ροξάνα είδε ότι ο δρόμος που οδηγούσε στο σπίτι της σταματούσε απότομα μπροστά σε ένα βουνό από χώμα. Το σπίτι της είχε εξαφανιστεί!

Παροχή Άμεσης Βοήθειας

Ο συνολικός αριθμός των Μαρτύρων στο Ελ Σαλβαδόρ ξεπερνάει τους 28.000 ενώ χιλιάδες ζουν στην πληγείσα περιοχή​—την έκταση κατά μήκος της ακτής του Ελ Σαλβαδόρ. Πολλοί, αν και δεν είχαν συνέλθει ακόμη από το σοκ, άρχισαν γρήγορα να ασχολούνται με τις ανάγκες των άλλων. Ο Μάριο Σουάρες, ένας περιοδεύων επίσκοπος των Μαρτύρων του Ιεχωβά ο οποίος υπηρετεί στη Σάντα Τέκλα, αφηγείται: «Περίπου μία ώρα μετά το σεισμό, με κάλεσαν να βοηθήσω. Ακούστηκε ότι κάποιοι Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές είχαν παγιδευτεί μέσα στα σπίτια τους. Κινητοποιήθηκε άμεσα μια ομάδα εθελοντών.

»Πιστεύαμε ότι πιθανόν είχαν πέσει μερικοί τοίχοι και ότι απλώς θα χρειαζόταν να μετακινήσουμε τα χαλάσματα δημιουργώντας έναν διάδρομο για να ελευθερωθούν οι παγιδευμένοι. Κανένας μας, όμως, δεν μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος της καταστροφής. Στην πραγματικότητα, όταν φτάσαμε στην περιοχή ρωτήσαμε πού ήταν τα σπίτια. Τρομοκρατηθήκαμε όταν μάθαμε ότι βρίσκονταν κάτω από τα πόδια μας! Τα σπίτια είχαν θαφτεί ως το δεύτερο όροφο μέσα σε χώμα βάθους τριών μέτρων. Ήταν φρικτό!»

Τις απογευματινές ώρες ήρθαν στην περιοχή περίπου 250 Μάρτυρες από γειτονικές εκκλησίες για να βοηθήσουν. Έχοντας στη διάθεσή τους μόνο αξίνες, φτυάρια, πλαστικές λεκάνες και τα γυμνά τους χέρια, οι εθελοντές προσπαθούσαν απελπισμένα να βρουν τους επιζώντες. Ωστόσο, πολύ λίγοι βρέθηκαν ζωντανοί στη Σάντα Τέκλα. Ανάμεσα στους εκατοντάδες που χάθηκαν​—από ασφυξία ή επειδή τους πλάκωσαν τόνοι χώματος—​ήταν και πέντε Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Οργανωμένες Προσπάθειες Παροχής Βοήθειας

Σε όλη τη χώρα, οι εκκλησίες των Μαρτύρων έλαβαν μέρος στο έργο παροχής βοήθειας. Στην Κομασάγκουα, στην Οζατλάν, στη Σάντα Έλενα, στο Σαντιάγο ντε Μαρία και στο Ουσουλουτάν πολλοί Μάρτυρες έχασαν τα σπίτια τους. Αίθουσες Βασιλείας και σπίτια μετατράπηκαν σε κέντρα παραλαβής. «Η υποστήριξη ήταν τεράστια», λέει ο Έντουιν Ερνάντες, περιοδεύων επίσκοπος. «Οι αδελφοί έρχονταν με τρόφιμα, ρούχα, στρώματα, φάρμακα, ακόμη και χρήματα προκειμένου να καλυφτούν τα έξοδα για τις κηδείες».

Μια επιτροπή παροχής βοήθειας, διορισμένη από το τοπικό γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, διευθέτησε ώστε ομάδες από εκκλησίες που είχαν επηρεαστεί λιγότερο να φροντίσουν για τις άμεσες ανάγκες εκείνων που είχαν πληγεί περισσότερο. Σχηματίστηκαν ομάδες εργασίας αποτελούμενες από 10 ως 20 Μάρτυρες,  οι οποίες φρόντισαν για τις απαραίτητες επισκευές.

Επιπρόσθετα, οι Περιφερειακές Επιτροπές Οικοδόμησης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, οι οποίες συνήθως κάνουν διευθετήσεις για την ανέγερση Αιθουσών Βασιλείας, οργάνωσαν ομάδες ώστε να χτιστούν προσωρινές κατοικίες για εκείνους των οποίων τα σπίτια είχαν καταστραφεί εντελώς. Στο Ελ Σαλβαδόρ η τιμή της αυλακωτής λαμαρίνας είχε φτάσει στα ύψη, γι’ αυτό το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά της Γουατεμάλας πρόσφερε γενναιόδωρα μια μεγάλη ποσότητα από τέτοιες λαμαρίνες. Τα γραφεία τμήματος των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ονδούρας προμήθευσαν ξυλεία για την κατασκευή του σκελετού των παραπηγμάτων.

Μέσα σε αυτή την έντονη δραστηριότητα, οι μικροσεισμοί συνεχίζονταν. Οι κάτοικοι ολόκληρων περιοχών κοιμούνταν στους δρόμους κάτω από μουσαμάδες και παλιά σεντόνια. Τα νεύρα ήταν τεντωμένα. Μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου καταγράφηκαν συνολικά 3.486 μετασεισμοί.

Δεύτερος Μεγάλος Σεισμός

Στις 13 Φεβρουαρίου 2001, στις 8:22 το πρωί, έναν μήνα μετά την πρώτη δόνηση, ένας δεύτερος σεισμός μεγέθους 6,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ έπληξε το κέντρο του Ελ Σαλβαδόρ. Για άλλη μια φορά, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αφοσιώθηκαν με ζήλο στις προσπάθειες διάσωσης και παροχής βοήθειας. Κάποιος πρεσβύτερος ονόματι Νοέ Ιραέτα εξήγησε: «Κάθε οδηγός Μελέτης Βιβλίου Εκκλησίας αναζητούσε τους Μάρτυρες που ήταν διορισμένοι στον όμιλό του για να βεβαιωθεί ότι όλοι ήταν καλά».

Οι πόλεις Σαν Βισέντε και Κοχουτεπέκε καθώς και τα περίχωρά τους πλήγηκαν άσχημα. Οι πόλεις Σαν Πέντρο Νονουάλκο, Σαν Μιγκέλ Τεπεζόντες και Σαν Χουάν Τεπεζόντες ερειπώθηκαν. Στην Κανδελάρια του Κουσκατλάν, όπου η καταστροφή ήταν σχεδόν ολοσχερής, κατέρρευσε ένα ενοριακό σχολείο σκοτώνοντας περισσότερα από 20 παιδιά. Ο Σαλβαντόρ Τρέκο, ένας ντόπιος Μάρτυρας, αφηγείται: «Σχεδόν μία ώρα αργότερα άκουσα να φωνάζουν: “Αδελφέ Τρέκο!”. Στην αρχή δεν μπορούσα να δω τίποτα από την πολλή σκόνη. Έπειτα, εμφανίστηκαν ξαφνικά οι Μάρτυρες από το Κοχουτεπέκε. Είχαν έρθει να δουν πώς είμαστε!»

Οι γειτονικές εκκλησίες οργανώθηκαν και πάλι προκειμένου να προμηθεύσουν τα αναγκαία για τα θύματα αυτής της δεύτερης καταστροφής. Ακολούθησαν το παράδειγμα των Χριστιανών του πρώτου αιώνα στη Μακεδονία, οι οποίοι παρακαλούσαν για το προνόμιο του να κάνουν προσφορά παρότι και οι ίδιοι βρίσκονταν σε ανάγκη. Για παράδειγμα, οι αδελφοί των εκκλησιών της πόλης Σαντιάγο Τεξακουάνγκος, οι οποίοι είχαν υποστεί μεγάλες απώλειες στον πρώτο σεισμό, ετοίμασαν ζεστό φαγητό για τους αδελφούς τους στην κοντινή πόλη Σαν Μιγκέλ Τεπεζόντες.

Υπολογίζεται ότι, συνολικά, χάθηκαν πάνω από 1.200 άνθρωποι στους σεισμούς του Ελ  Σαλβαδόρ, και οχτώ ακόμη αναφέρθηκε ότι σκοτώθηκαν στη γειτονική Γουατεμάλα.

Εκτίμηση για τις Προσπάθειες

Διάφορες άλλες ομάδες παροχής βοήθειας εκτίμησαν τις οργανωμένες προσπάθειες που έκαναν οι Μάρτυρες προκειμένου να βοηθήσουν τα θύματα. Ένα όχημα της Εθνικής Επιτροπής Έκτακτης Ανάγκης ήρθε για να παραδώσει προμήθειες σε μια Αίθουσα Βασιλείας η οποία χρησιμοποιούνταν ως καταφύγιο. Κάποια εκπρόσωπος αναφώνησε: «Από όλα τα καταφύγια τα οποία έχουμε επισκεφτεί αυτό είναι το πρώτο που είναι εύτακτο. Σας συγχαίρω!» Δεν συνωστίζονταν όλοι μαζί γύρω από το φορτηγό, ούτε έσπρωχναν ο ένας τον άλλον όπως συνέβαινε σε άλλα κέντρα. Μάλιστα, φρόντιζαν ώστε να λαβαίνουν από τις προσφορές πρώτα οι ηλικιωμένοι.

Οι Μάρτυρες δεν περιόρισαν το έργο παροχής βοήθειας μόνο στους ομοπίστους τους. Στο Σαν Βισέντε, λόγου χάρη, δεκάδες γείτονες που δεν ήταν Μάρτυρες αναζήτησαν προστασία στο χώρο της Αίθουσας Βασιλείας. «Εδώ στην Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά», είπε η Ρεγκίνα Ντουράν ντε Κάνιας, «οι άνθρωποι έχουν χρυσή καρδιά. Άνοιξαν τις πόρτες τους και είπαν: “Ελάτε μέσα!” γι’ αυτό και βρισκόμαστε εδώ. Ακόμη και τη νύχτα έχουν βάρδιες για να μας προσέχουν ενώ εμείς κοιμόμαστε».

 Διευθετήσεις για Στέγαση

Όταν εκτιμήθηκαν οι ζημιές, έγιναν εισηγήσεις στο γραφείο τμήματος για την παροχή της απαραίτητης στέγασης. Άρχισαν να χτίζονται προσωρινές κατοικίες για όσους είχαν χάσει τα σπίτια τους. Επίσης, έγιναν επισκευές σε σπίτια που είχαν υποστεί ζημιές. Οι σκληρά εργαζόμενες, αποτελεσματικές ομάδες οικοδόμησης τράβηξαν πολύ την προσοχή, καθώς οι γείτονες έρχονταν και τους παρακολουθούσαν να εργάζονται.

Κάποια γυναίκα, νομίζοντας ότι οι εργάτες ήταν η βοήθεια που είχε υποσχεθεί ο δήμος πριν από καιρό, άρχισε να παραπονιέται πως κανένας δεν είχε έρθει να τη βοηθήσει να καθαρίσει τα χαλάσματα στο σπίτι της. Τα παιδιά της γειτονιάς εξήγησαν: «Όχι κυρία, αυτοί δεν είναι από το δήμο. Αυτοί είναι από τη Βασιλεία!» Κάποιο άλλο άτομο που δεν είναι Μάρτυρας, ο Μωυσής Αντόνιο Ντίας, σχολίασε: «Είναι θαυμάσια εμπειρία να βλέπεις πώς βοηθούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά όσους βρίσκονται σε ανάγκη. Είναι πολύ ενωμένη οργάνωση και, δόξα τω Θεώ, έχουν την καλή θέληση να βοηθούν εμάς τους φτωχούς ανθρώπους. Έχω εργαστεί μαζί τους και σκοπεύω να συνεχίσω να το κάνω αυτό».

Κάποια Χριστιανή αδελφή για την οποία κατασκευάστηκε μια προσωρινή κατοικία είπε κλαίγοντας: «Ο σύζυγός μου και εγώ δεν έχουμε λόγια να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας​—πρώτα στον Ιεχωβά και έπειτα σε αυτούς τους αδελφούς οι οποίοι, μολονότι δεν μας γνώριζαν καν, ήρθαν αμέσως να μας βοηθήσουν».

Μέχρι τα μέσα Απριλίου, οι Μάρτυρες είχαν χτίσει 567 προσωρινές κατοικίες για θύματα των σεισμών, και περίπου 100 επιπλέον νοικοκυριά είχαν λάβει υλικά για να επισκευάσουν τις ζημιές στα σπίτια τους. Όταν οι οικογένειες που βρίσκονταν σε ανάγκη «έβαλαν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους», οι Μάρτυρες έστρεψαν την προσοχή τους στις 92 Αίθουσες Βασιλείας που χρειάζονταν επισκευή ή ανοικοδόμηση.

Ξαναχτίστηκαν Ζωές

Πέρα από την ανοικοδόμηση κτιρίων και σπιτιών, πολλοί ήταν ιδιαίτερα ευγνώμονες για την ενίσχυση της πνευματικότητάς τους και την τόνωση του ηθικού τους.

«Υπό αυτές τις περιστάσεις, καθώς οι μικροσεισμοί συνεχίζονταν, υπήρχαν στιγμές που ένιωθα μεγάλη νευρικότητα, αλλά οι αδελφοί ήταν μια συνεχής πηγή ζεστασιάς και ενθάρρυνσης», είπε η Μίριαμ, που αναφέρθηκε προηγουμένως. «Πού θα βρισκόμασταν χωρίς τους αδελφούς;»

Η στοργική φροντίδα του Ιεχωβά μέσω της διευθέτησης της εκκλησίας έχει υποκινήσει τα θύματα του σεισμού με εκπληκτικούς τρόπους. Στην Κομασάγκουα, τα σπίτια σχεδόν όλων των Μαρτύρων έπαθαν ζημιές ή καταστράφηκαν από τον πρώτο σεισμό. Ωστόσο, οι 12 από τους 17 Μάρτυρες που βρίσκονται εκεί έκαναν αίτηση τον Απρίλιο και το Μάιο για να αναλάβουν την ολοχρόνια διακονία, και από τότε 2 έχουν γίνει ολοχρόνιοι διάκονοι.

Οι εκκλησίες που βρίσκονται στο διαμέρισμα Κουσκατλάν, μια από τις περιοχές που επηρεάστηκαν περισσότερο από το δεύτερο σεισμό, διεξήγαγαν την ημέρα ειδικής συνέλευσης το Μάρτιο. Την παρακολούθησε ένας ανώτατος αριθμός 1.535 ατόμων και βαφτίστηκαν 22 άτομα. Παρά το γεγονός ότι τόσο πολλοί παρόντες είχαν μόλις χάσει τα σπίτια τους, συνεισέφεραν ένα αξιόλογο ποσό χρημάτων για την Αίθουσα Συνελεύσεων προς έκπληξη των διοργανωτών της συνέλευσης.

Απηχώντας τα αισθήματα ευγνωμοσύνης πολλών, ένας Μάρτυρας από το Σαν Βισέντε σχολίασε: «Είχα διαβάσει στα έντυπα πώς ανταποκρίνεται η οργάνωση σε καιρούς καταστροφών, αλλά τώρα το έζησα προσωπικά και ένιωσα την υποστήριξη της αδελφότητας. Έχουμε δει τη Χριστιανική αγάπη σε δράση. Τι προνόμιο έχουμε να ανήκουμε σε αυτόν τον ενωμένο λαό!»

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Η κατολίσθηση που προκάλεσε ο σεισμός έθαψε περισσότερα από 300 σπίτια στη Λας Κολίνας

[Ευχαριστίες]

Κάτω μέρος των σελίδων 23-25: Ευγενής παραχώρηση από El Diario de Hoy

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Οι κάτοικοι του χωριού χρησιμοποίησαν αξίνες, φτυάρια και κουβάδες στο έργο διάσωσης

[Ευχαριστίες]

Ευγενής παραχώρηση από La Prensa Gráfica (φωτογραφία από Milton Flores/Alberto Morales/Félix Amaya)

[Εικόνα στη σελίδα 25]

Ερείπια της Αίθουσας Βασιλείας στο Τεπεκόγιο

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Οι αδελφοί έστησαν αμέσως ένα παράπηγμα στο Τεπεκόγιο για να διεξάγουν τις συναθροίσεις τους

[Εικόνες στη σελίδα 26]

Οι Μάρτυρες ανοικοδόμησαν γρήγορα τις Αίθουσες Βασιλείας και έχτισαν πάνω από 500 προσωρινές κατοικίες

[Εικόνα στη σελίδα 26]

Μια μεμονωμένη μητέρα και η κόρη της παρακολουθούν με ευγνωμοσύνη την ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου σπιτιού τους