Υποστήριξη και Συμπόνια από Πολλές Περιοχές

ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ήρθαν από άλλα μέρη των Ηνωμένων Πολιτειών καθώς και από άλλες χώρες. Ένας από αυτούς ήταν ο 29χρονος Τομ (φαίνεται επάνω), πυροσβέστης από την Οτάβα του Καναδά. Είπε στο Ξύπνα!: «Είδα τα γεγονότα στην τηλεόραση και ήθελα να δώσω ηθική υποστήριξη στους συναδέλφους μου πυροσβέστες στη Νέα Υόρκη. Έφτασα με το αυτοκίνητο στη Νέα Υόρκη την Παρασκευή και πήγα στον τόπο της καταστροφής το Σάββατο για να βοηθήσω. Με έβαλαν στην αποκαλούμενη ομάδα των κουβάδων, η οποία απομάκρυνε τα συντρίμμια με κουβάδες.

»Ψάχναμε αργά αργά μέσα στα χαλάσματα, μία μία φτυαριά, για αντικείμενα που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να αναγνωρίσουμε την ταυτότητα των νεκρών πυροσβεστών. Βρήκα ένα εργαλείο, που χρησιμοποιούσαν για να ανοίγουν κλειδωμένες πόρτες, καθώς και τους συνδέσμους μιας μάνικας. Ήταν επίπονη εργασία. Ήμασταν 50 περίπου εθελοντές και χρειάστηκαν δύο ώρες για να γεμίσουμε ένα φορτηγό με μπάζα.

»Τη Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου, ανασύραμε τα πτώματα μερικών πυροσβεστών οι οποίοι είχαν τρέξει μέσα στο κτίριο την προηγούμενη Τρίτη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη σκηνή​—όλα τα μέλη των σωστικών συνεργείων σταμάτησαν να εργάζονται, έβγαλαν τα κράνη τους, και στάθηκαν ακίνητοι​—σε ένδειξη σεβασμού για τους νεκρούς συναδέλφους μας.

»Καθώς στεκόμουν παρατηρώντας γύρω μου τον τόπο της καταστροφής, μού έκανε εντύπωση το πόσο εύθραυστη είναι η ζωή σήμερα. Η κατάσταση με έκανε να αναλογιστώ τη ζωή μου, την εργασία μου, την οικογένειά μου. Ανεξάρτητα από τους κινδύνους, η εργασία μου είναι πολύ ανταμειφτική​—μου δίνει τη δυνατότητα να βοηθάω άλλους, ακόμη και να σώζω ζωές».

Οι Μάρτυρες Προσφέρουν Πρακτική Βοήθεια

Τις πρώτες δύο ημέρες της καταστροφής, περίπου 70 άνθρωποι αναζήτησαν ασφάλεια στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Επειδή μερικοί είχαν χάσει τα δωμάτιά τους στα ξενοδοχεία και τις αποσκευές τους, τους δόθηκε ένα μέρος για να μείνουν και ρούχα για να αλλάξουν. Τους προσφέρθηκε φαγητό. Ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι τους παρασχέθηκε συναισθηματική υποστήριξη από έμπειρους Χριστιανούς πρεσβυτέρους.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έστειλαν επίσης απαραίτητο εξοπλισμό για περιπτώσεις έκτακτων αναγκών και προμήθειες για τα μέλη των σωστικών συνεργείων τα οποία εργάζονταν στον τόπο της καταστροφής. Επίσης διέθεσαν μεταφορικά μέσα στην πυροσβεστική υπηρεσία για τη μεταφορά πυροσβεστών στην πληγείσα περιοχή. Ο Ρικάρντο (κέντρο δεξιά), ένας 39χρονος Μάρτυρας και εργάτης αποκομιδής απορριμμάτων, βοηθούσε μαζί με εκατοντάδες άλλους απομακρύνοντας τόνους συντρίμμια κάθε ημέρα. Αυτός είπε στο Ξύπνα!: «Το θέαμα ήταν πολύ οδυνηρό, ιδιαίτερα για τους πυροσβέστες οι οποίοι έψαχναν για τους χαμένους  συναδέλφους τους. Τους είδα να απεγκλωβίζουν έναν πυροσβέστη ζωντανό. Κάποιος άλλος πυροσβέστης σκοτώθηκε από ένα ανθρώπινο σώμα που έπεσε πάνω του. Πολλοί πυροσβέστες έκλαιγαν. Εγώ ξέσπασα σε λυγμούς. Εκείνη την ημέρα κανένας δεν ήταν πιο θαρραλέος από αυτούς τους άντρες».

«Καιρός και Απρόβλεπτη Περίσταση»

Χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν από αυτή τη συμφορά. Ανάμεσά τους υπάρχουν τουλάχιστον 14 Μάρτυρες οι οποίοι έτυχε να βρίσκονται μέσα ή κοντά στον τόπο της τραγωδίας. Η 65χρονη Τζόις Κάμινγκς, η οποία καταγόταν από το Τρινιδάδ, είχε ραντεβού με τον οδοντίατρο κοντά στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Δυστυχώς, το ραντεβού ήταν περίπου την ώρα της καταστροφής. Προφανώς δεν μπορούσε να αναπνεύσει από τον καπνό και την πήγαν εσπευσμένα σε κάποιο κοντινό νοσοκομείο. Δεν μπόρεσαν να τη σώσουν. Η περίπτωσή της ήταν μία από τις πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που τους βρίσκει «καιρός και απρόβλεπτη περίσταση». (Εκκλησιαστής 9:11) Ήταν γνωστή για το μεγάλο ζήλο της στο ευαγγελιστικό έργο.

Ο Κάλβιν Ντόσον (βλέπε πλαίσιο) εργαζόταν σε ένα χρηματομεσιτικό γραφείο στον 84ο όροφο του νότιου πύργου. Βρισκόταν στο γραφείο του και έβλεπε καθαρά το βόρειο πύργο αφότου χτυπήθηκε από ένα αεροπλάνο. Ο εργοδότης του, ο οποίος δεν ήταν στο γραφείο, του τηλεφώνησε για να μάθει τι είχε συμβεί. Ο ίδιος αφηγήθηκε: «Ο Κάλβιν προσπαθούσε να μου περιγράψει όσα είδε. Είπε: “Άνθρωποι πηδάνε από το κτίριο!” Του είπα να φύγει από εκεί γρήγορα και να πάρει και τους άλλους από το γραφείο». Ο Κάλβιν δεν κατάφερε να φύγει. Ο εργοδότης συνέχισε: «Ο Κάλβιν ήταν θαυμάσιος άνθρωπος και τον εκτιμούσαμε όλοι μας, ακόμη και όσοι από εμάς δεν είχαμε θρησκευτικά ενδιαφέροντα. Θαυμάζαμε την αγάπη του για τον Θεό και την ανθρωπιά του».

Ένας άλλος Μάρτυρας ανάμεσα στα θύματα ήταν ο Τζέιμς Αμάτο (κάτω δεξιά στην απέναντι σελίδα), πατέρας τεσσάρων παιδιών και αξιωματικός στην πυροσβεστική υπηρεσία της Νέας Υόρκης. Όσοι τον γνώριζαν είπαν ότι ήταν τόσο θαρραλέος ώστε «θα έμπαινε σε ένα φλεγόμενο κτίριο ακόμη  και αν οι άλλοι το έβαζαν στα πόδια». Ο Τζέιμς προήχθη μετά θάνατον σε ανώτερο βαθμό.

Ένας άλλος Μάρτυρας πυροσβέστης, με πείρα εφτά χρόνων, ήταν ο Τζορτζ Ντιπασκουάλε. Ήταν παντρεμένος με τη Μελίσα και είχε μια δίχρονη κορούλα, την Τζόρτζια Ρόουζ. Ήταν πρεσβύτερος σε μια εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Στάτεν Άιλαντ και βρισκόταν στο δέκατο όροφο του νότιου πύργου όταν κατέρρευσε. Και αυτός έχασε τη ζωή του προσπαθώντας να σώσει άλλους.

Αυτοί είναι μόνο δύο από τους εκατοντάδες πυροσβέστες, αστυνομικούς και μέλη σωστικών συνεργείων οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους καθώς προσπαθούσαν με γενναιότητα να σώσουν ανθρώπους. Ό,τι και να πει κανείς για την ανδρεία αυτών των διασωστών θα είναι λίγο. Ο δήμαρχος της Πόλης της Νέας Υόρκης, Ρούντολφ Τζουλιάνι, είπε αργότερα σε μια ομάδα πυροσβεστών οι οποίοι πήραν προαγωγή: «Η προθυμία σας να συνεχίσετε απτόητοι κάτω από τις πιο δύσκολες περιστάσεις είναι πηγή έμπνευσης για όλους εμάς. . . . Και δεν υπάρχει . . . καλύτερο παράδειγμα θάρρους από αυτό που επέδειξε η Πυροσβεστική Υπηρεσία της Πόλης της Νέας Υόρκης».

Παρηγοριά Μέσω της Διακονίας Τους

Τις ημέρες μετά την τραγωδία, περίπου 900.000 Μάρτυρες του Ιεχωβά στις Ηνωμένες Πολιτείες ενήργησαν αποφασιστικά σε όλη τη χώρα προκειμένου να παρηγορήσουν τους θλιμμένους ανθρώπους. Η αγάπη για τον πλησίον τούς υποκίνησε να παρηγορήσουν εκείνους που πενθούσαν. (Ματθαίος 22:39) Επίσης, στη διακονία τους προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή στη μόνη αληθινή ελπίδα για τη βασανισμένη ανθρωπότητα.​—2 Πέτρου 3:13.

Οι Μάρτυρες έδειχναν συμπόνια καθώς πλησίαζαν τους ανθρώπους. Πρόθεσή τους ήταν να προσφέρουν παρηγοριά από τις Γραφές και να μιμηθούν το αναζωογονητικό παράδειγμα του Χριστού, ο οποίος είπε: «Ελάτε σε εμένα, όλοι εσείς που μοχθείτε και είστε καταφορτωμένοι, και εγώ θα σας αναζωογονήσω. Βάλτε το ζυγό μου πάνω σας και μάθετε από εμένα, διότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε αναζωογόνηση για τις ψυχές σας. Διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίο μου είναι ελαφρό».​—Ματθαίος 11:28-30.

Ομάδες πρεσβυτέρων από τις τοπικές εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Μανχάταν πήραν άδεια να περάσουν στον τόπο της καταστροφής για να μιλήσουν και να δώσουν παρηγοριά στα μέλη των σωστικών συνεργείων που βρίσκονταν εκεί. Η ανταπόκριση ήταν πολύ ευνοϊκή. Εκείνοι οι διάκονοι σχολίασαν: «Οι άντρες άκουγαν τα Γραφικά εδάφια που τους διαβάζαμε με δάκρυα στα μάτια». Μέλη σωστικών συνεργείων ξεκουράζονταν σε μια βάρκα σε ένα μικρό λιμάνι. «Οι άντρες φαίνονταν τόσο απελπισμένοι, με τα κεφάλια τους σκυμμένα, μη μπορώντας να αντέξουν όσα είχαν δει. Καθήσαμε μαζί τους και τους διαβάσαμε εδάφια από τη Γραφή. Μας ευχαρίστησαν πολύ που πήγαμε εκεί λέγοντας ότι πραγματικά χρειάζονταν αυτή την παρηγοριά».

Συχνά, οι άνθρωποι με τους οποίους ήρθαν σε επαφή οι Μάρτυρες ήθελαν κάτι να διαβάσουν και τους προσφέρθηκαν χιλιάδες ειδικά βιβλιάρια δωρεάν. Μερικά από αυτά είχαν τους εξής τίτλους: Όταν Πεθαίνει Κάποιος που Αγαπάτε, Θα Υπάρξει Ποτέ Ένας Κόσμος Χωρίς Πόλεμο; και Ενδιαφέρεται Πραγματικά ο Θεός για Εμάς; Επίσης δόθηκε ειδική προσοχή σε δύο σειρές άρθρων του Ξύπνα!: «Το Νέο Πρόσωπο της Τρομοκρατίας» (22 Μαΐου 2001) και «Αντιμετώπιση του Μετατραυματικού Άγχους» (22 Αυγούστου 2001). Σε πολλές περιπτώσεις οι Μάρτυρες μιλούσαν για την ελπίδα της ανάστασης την οποία δίνει η Γραφή. (Ιωάννης 5:28, 29· Πράξεις 24:15) Ίσως εκατομμύρια άνθρωποι έλαβαν αυτό το παρηγορητικό άγγελμα.

Πρέπει να μας Βάλει σε Σκέψεις

Τραγωδίες σαν αυτήν στην Πόλη της Νέας Υόρκης πρέπει να μας βάλουν όλους σε σκέψεις όσον αφορά το πώς χρησιμοποιούμε τη ζωή μας. Μήπως ζούμε μόνο για τις ιδιοτελείς επιδιώξεις μας ή προσπαθούμε να συμβάλλουμε στην ευτυχία των άλλων; Ο προφήτης Μιχαίας ρώτησε: «Τι σου ζητάει ο Ιεχωβά σε ανταπόδοση παρά να ασκείς δικαιοσύνη και να αγαπάς την καλοσύνη και να είσαι μετριόφρων καθώς περπατάς με τον Θεό σου;» (Μιχαίας 6:8) Η μετριοφροσύνη πρέπει να μας υποκινήσει να στραφούμε στο Λόγο του Θεού για να βρούμε την αληθινή ελπίδα για τους νεκρούς και για να ανακαλύψουμε τι θα κάνει σύντομα ο Θεός προκειμένου να αποκαταστήσει τις παραδεισιακές συνθήκες πάνω σε αυτή τη γη. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με τις υποσχέσεις της Γραφής, σας παροτρύνουμε να επικοινωνήσετε με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά της περιοχής σας.​—Ησαΐας 65:17, 21-25· Αποκάλυψη 21:1-4.

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 11]

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΤΑΤΙΑΝΑΣ

Η Λένα, η χήρα του Κάλβιν Ντόσον, μίλησε στο Ξύπνα! για την προσευχή που έκανε η εφτάχρονη κόρη της λίγες ημέρες αφότου έμαθε ότι ο πατέρας της δεν θα επέστρεφε στο σπίτι. Η Λένα είχε προσευχηθεί και η Τατιάνα ρώτησε: «Μαμά μπορώ να κάνω και εγώ μια προσευχή;» Η μητέρα της συμφώνησε. Η Τατιάνα είπε στην προσευχή της: «Ιεχωβά, ουράνιε Πατέρα μας, θέλουμε να σε ευχαριστήσουμε για αυτό το φαγητό και για αυτή την ημέρα που ζήσαμε. Και θέλουμε να ζητήσουμε να είναι το πνεύμα σου με εμένα και με τη μαμά ώστε να μπορούμε να είμαστε δυνατές. Και θέλουμε να ζητήσουμε να είναι το πνεύμα σου με τον μπαμπά, ώστε να είναι δυνατός όταν θα γυρίσει. Και όταν θα γυρίσει, θα είναι ωραίος, γερός και ευτυχισμένος και υγιής, και θα τον ξαναδούμε. Στο όνομα του Ιησού . . . Α! και μην ξεχάσεις να δίνεις δύναμη στη μαμά. Αμήν».

Επειδή η Λένα δεν ήταν απολύτως σίγουρη για το αν είχε καταλάβει η Τατιάνα, της είπε: «Τατιάνα, η προσευχή σου ήταν πολύ ωραία. Αλλά, γλυκιά μου, το ξέρεις ότι ο μπαμπάς δεν θα γυρίσει;» Αμέσως, το πρόσωπο της Τατιάνας πήρε ταραγμένη όψη. «Δεν θα γυρίσει;» είπε. «Όχι», απάντησε η μητέρα της. «Νόμιζα ότι σου το είπα. Νόμιζα ότι κατάλαβες πως ο μπαμπάς δεν θα γυρίσει». Η Τατιάνα είπε: «Μα εσύ συνεχώς μου έλεγες ότι θα γυρίσει στο νέο κόσμο!» Όταν τελικά κατάλαβε τι εννοούσε η κόρη της, η Λένα είπε: «Συγνώμη, Τατιάνα. Δεν σε κατάλαβα. Νόμιζα ότι εννοούσες πως ο μπαμπάς θα γύριζε αύριο». Η Λένα παρατήρησε: «Ένιωσα ωραία όταν κατάλαβα ότι ο νέος κόσμος είναι τόσο πραγματικός για αυτήν».