Ματιές στον Κόσμο

Πουλόβερ για Πιγκουίνους

Πάνω από 1.000 πουλόβερ, τα οποία έπλεξαν εθελοντές από όλο τον κόσμο, στάλθηκαν στην Τασμανία της Αυστραλίας. Ποιοι θα τα φορέσουν; Μικροί πιγκουίνοι του είδους ευδυπτούλη η μικρόσωμος, οι οποίοι ζυγίζουν περίπου ένα κιλό και ζουν σε μια περιοχή που μολύνεται συχνά από πετρελαιοκηλίδες. «Όταν καθαρίζονται με το ράμφος τους», εξηγεί η καναδική εφημερίδα Νάσιοναλ Ποστ, «καταπίνουν το τοξικό πετρέλαιο που κολλάει στο φτέρωμά τους. Εθελοντές φορούν τα πουλόβερ στα γεμάτα πετρέλαιο πουλιά ώστε να τα εμποδίζουν να το καταπίνουν [προτού] καθαριστούν». Εκτός αυτού, αναφέρει η εφημερίδα, τα πουλόβερ διατηρούν ζεστούς τους πιγκουίνους. Η Τζο Κασλ, εκπρόσωπος της Υπηρεσίας Διατήρησης της Τασμανίας, λέει ότι πουλόβερ έχουν χρησιμοποιηθεί και σε θαλασσοπούλια στο Βόρειο Ημισφαίριο, αλλά το σχέδιο «τροποποιήθηκε ώστε να ταιριάζει στους μικρούς πιγκουίνους του νότιου ημισφαιρίου».

 Διαφωνία για το Ρούφηγμα

Να ρουφάει κανείς ή να μη ρουφάει, ιδού η απορία​—τουλάχιστον για τους πελάτες των ιαπωνικών εστιατορίων που σερβίρουν το δημοφιλές είδος σούπας νουντλς. Πολλοί μεσήλικοι και ηλικιωμένοι Ιάπωνες πιστεύουν ότι τα μακριά νουντλς έχουν πιο νόστιμη γεύση όταν τα ρουφάει κανείς ενώ είναι ακόμη ζεστά μαζί με το ζωμό. Πιστεύουν ότι το να ρουφάει κανείς δυνατά είναι φυσιολογικό καθώς και ένας τρόπος για να δείξει πως απολαμβάνει το γεύμα. Αλλά μια νεότερη γενιά Ιαπώνων έχει διαφορετική άποψη σχετικά με το πώς υπαγορεύουν οι καλοί τρόποι να τρώγονται τα νουντλς. Η εφημερίδα Δε Τζαπάν Τάιμς αναφέρει: «Οι νεότεροι Ιάπωνες ενδιαφέρονται περισσότερο να μη στάξει η σούπα στις μεταξένιες γραβάτες τους και στα [επώνυμα] φορέματά τους. Μεγαλωμένοι με Δυτικούς τρόπους και με πιο Δυτικό διαιτολόγιο, είναι πιθανό να ενοχληθούν όταν οι γύρω τους ρουφούν τη σούπα τους». Αυτό το ζήτημα έχει γίνει μέρος του χάσματος γενεών στην Ιαπωνία, με αποτέλεσμα μερικοί μεγαλύτεροι να διστάζουν να κάνουν τον παραμικρό θόρυβο όταν τρώνε νουντλς δημόσια. Υποστηρίζοντας την παλιά γενιά, μια μεγάλη ιαπωνική εφημερίδα δήλωσε με λύπη: «Είναι πράγματι πολύ μοναχικό να μην ακούς πια γύρω σου κανέναν να ρουφάει δυνατά».

Κίνδυνοι από το Αλκοόλ

«Οι τραυματισμοί, οι αναπηρίες και οι θάνατοι νεαρών ατόμων στην Ευρώπη εξαιτίας του αλκοόλ έχουν αυξηθεί ανησυχητικά τα πρόσφατα χρόνια», αναφέρει το βρετανικό ιατρικό περιοδικό Δε Λάνσετ. Στην Ευρώπη, όπου γίνεται η μεγαλύτερη κατανάλωση αλκοόλ στον κόσμο, το αλκοόλ σκοτώνει 55.000 νέους κάθε χρόνο. Όταν ρωτήθηκαν για τις συνήθειές τους αναφορικά με το ποτό, το ένα τρίτο των μαθητών που απάντησαν στη Βρετανία, στη Γροιλανδία, στη Δανία, στην Ιρλανδία και στη Φινλανδία παραδέχτηκαν ότι είχαν μεθύσει τουλάχιστον τρεις φορές τον προηγούμενο μήνα. Σύμφωνα με μια έρευνα ανάμεσα σε 100.000 μαθητές ηλικίας 15 ως 16 ετών σε 30 ευρωπαϊκές χώρες, οι μεγαλύτερες αυξήσεις στην κατανάλωση αλκοόλ από νέους σημειώθηκαν στη Λιθουανία, στην Πολωνία, στη Σλοβακία και στη Σλοβενία. Όπως ανέφερε η εφημερίδα Ιντιπέντεντ του Λονδίνου, το βρετανικό Βασιλικό Ιατρικό Κολέγιο προειδοποιεί ότι «η προχωρημένη κίρρωση του ήπατος, η οποία συνήθως εμφανιζόταν σε άντρες ηλικίας 40 ως 60 ετών που έπιναν πολύ, προσβάλλει τώρα» γυναίκες ηλικίας λίγο μεγαλύτερης των 20 ετών. Το κολέγιο «συμπεριέλαβε το αλκοόλ ανάμεσα στα πιο δαπανηρά προβλήματα δημόσιας υγείας στη Βρετανία».

Διέσχισε τον Ειρηνικό με Κωπήλατο Σκάφος

Χωρίς πανιά ή μηχανή, κάποιος άντρας διέσχισε μόνος του τον Ειρηνικό Ωκεανό με ένα μικρό, ημισκεπασμένο κωπήλατο σκάφος. Ο Βρετανός Τζιμ Σέκνταρ έφυγε από την ακτή του Περού τον Ιούνιο του 2000, αναφέρει η εφημερίδα της Λίμα Ελ Κομέρσιο. Ο τολμηρός θαλασσοπόρος πήρε μαζί του μια φορητή συσκευή αφαλάτωσης του νερού, ένα ραδιόφωνο, τέσσερα συστήματα δορυφορικής επικοινωνίας και έναν ηλιακό συλλέκτη για να τροφοδοτεί με ενέργεια όλο αυτόν τον εξοπλισμό. Το Μάρτιο του 2001, έπειτα από εννιά μήνες και έχοντας διανύσει 8.000 ναυτικά μίλια, αυτός ο άνθρωπος, τον οποίο μερικοί είχαν αποκαλέσει «τρελό ναυτικό», πάτησε το πόδι του στη στεριά της Αυστραλίας. Στη διάρκεια του ταξιδιού του, επέζησε από δέκα επιθέσεις καρχαριών και από μία παρ’ ολίγο σύγκρουση με πετρελαιοφόρο. Αλλά το ύστατο εμπόδιο του παρουσιάστηκε την τελευταία μέρα, όταν τα κύματα αναποδογύρισαν το σκάφος του και αναγκάστηκε να κολυμπήσει τα τελευταία 100 μέτρα για να βρεθεί τελικά στην αγκαλιά της οικογένειάς του που τον περίμενε.

Η Συμπαράσταση του Γιατρού Βοηθάει στην Ανάρρωση

«Ο φιλικός και καθησυχαστικός γιατρός που συμπαραστέκεται στον ασθενή πετυχαίνει καλύτερα αποτελέσματα», αναφέρει η εφημερίδα Δε Τάιμς του Λονδίνου. Αφού ανέλυσαν 25 σχετικές μελέτες, ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Γιορκ, του Έξετερ και του Λιντς, της Αγγλίας, συμπέραναν: «Οι γιατροί που προσπαθούσαν να αναπτύξουν θερμή και φιλική σχέση με τους ασθενείς τους, και τους διαβεβαίωναν ότι θα γίνονταν σύντομα καλά, ήταν πιο αποτελεσματικοί από τους γιατρούς που έκαναν απρόσωπες, τυπικές και άστατες επισκέψεις». Στη Σουηδία μια μελέτη έδειξε ότι οι ασθενείς «ανέρρωναν πιο γρήγορα και ήταν πιο ικανοποιημένοι όταν ο γιατρός που τους φρόντιζε τους διαβεβαίωνε ότι θα γίνονταν καλύτερα, τους ενθάρρυνε να κάνουν ερωτήσεις και δαπανούσε μερικά επιπλέον λεπτά μαζί τους».

Η Αξία της Τακτικής Άσκησης

Πολλοί προσπαθούν να αποφύγουν την παχυσαρκία, τη στεφανιαία νόσο και άλλα προβλήματα υγείας που προκαλούνται από την καθιστική ζωή με το να ασκούνται έντονα κατά διαστήματα. Ωστόσο, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη η συχνή και ήπια άσκηση συμβάλλει περισσότερο στην αύξηση του μεταβολισμού του σώματος από ό,τι τα έντονα προγράμματα άσκησης που εκτελούνται όμως περιστασιακά, αναφέρει η γερμανική εφημερίδα Ζουντόιτσε Τσάιτουνγκ. Ο Ολλανδός ερευνητής Δρ Κλάας Βέστερτερπ μελέτησε την ενέργεια που κατανάλωναν λεπτό προς λεπτό 30 εθελοντές. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, αντί να προσπαθεί κάποιος να «αντισταθμίσει τα διαστήματα της αδράνειας με περιόδους υπερβολικής δραστηριότητας», είναι πιο αποτελεσματικό να κάνει μέρος της καθημερινής του ζωής την αυξημένη σωματική δραστηριότητα. Το δημοσίευμα προτείνει: «Να εναλλάσσετε τα διαστήματα κατά τα οποία κάθεστε ή είστε όρθιοι με ήπιες δραστηριότητες όπως το περπάτημα ή η ποδηλασία όσο το δυνατόν συχνότερα».

Τα Γρήγορα Γαλλικά Τρένα

Το 1867 η διαδρομή με τρένο από το Παρίσι ως τη Μασσαλία, στα νότια, διαρκούσε πάνω από 16 ώρες. Ακόμη και τη δεκαετία του 1960, χρειάζονταν εφτάμισι ώρες. Αλλά τον Ιούνιο του 2001, οι Γαλλικοί Σιδηρόδρομοι εγκαινίασαν μια νέα σιδηροδρομική γραμμή υψηλής ταχύτητας που συνδέει τις δύο πόλεις. Τώρα οι επιβάτες μπορούν να ταξιδέψουν με ταχύτητα που υπερβαίνει τα 300 χιλιόμετρα την ώρα, και μπορούν να καλύψουν την απόσταση των 740 χιλιομέτρων μέσα σε τρεις μόλις ώρες. Σε ένα τμήμα της γραμμής νότια της Λυών, μήκους 250 χιλιομέτρων, τα τρένα διασχίζουν περισσότερες από 500 γέφυρες, περνούν από όμορφες οδογέφυρες συνολικού μήκους 17 χιλιομέτρων και ταξιδεύουν μέσα από ένα τούνελ μήκους σχεδόν 8 χιλιομέτρων. Αν χρειαστεί, «μπορούν να ταξιδέψουν ως και 20 τρένα την ώρα και στις δύο κατευθύνσεις κάτω από άριστες συνθήκες ασφαλείας», σχολιάζει η γαλλική εφημερίδα Λε Μοντ. Αυτό σημαίνει ένα τρένο κάθε τρία λεπτά.

Παιδιά με Άγχος

«Η παιδική ηλικία δεν είναι πια όπως ήταν πριν από χρόνια​—μια περίοδος κατά την οποία τα παιδιά συνήθιζαν να παίζουν έξω, ξένοιαστα και ήρεμα», αναφέρει η εφημερίδα της Πόλης του Μεξικού Ελ Ουνιβερσάλ. Οι ερευνητές έχουν συμπεράνει ότι το άγχος που καταβαρύνει σήμερα ένα 10χρονο παιδί είναι παρόμοιο με το άγχος που είχε το 1950 ένας 25χρονος. Μεγάλο μέρος αυτού του άγχους οφείλεται στα μαθήματα και σε άλλες δραστηριότητες οι οποίες, όπως ελπίζουν οι γονείς, θα βοηθήσουν το παιδί τους να έχει καλύτερο μέλλον. Αλλά το επιπλέον φορτίο «επηρεάζει την υγεία, την ανάπαυση, ακόμη και την ανάπτυξή του», παρατηρεί η εφημερίδα. Το άρθρο προτείνει στους γονείς να επανεκτιμήσουν τις υποχρεώσεις των παιδιών τους ώστε να μπορούν τα παιδιά να δαπανούν περισσότερο χρόνο στο σπίτι. Αντί, όμως, να μην κάνουν τίποτα ή να μένουν κολλημένα στην τηλεόραση ή στο κομπιούτερ μετά το σχολείο, «θα πρέπει να βγαίνουν έξω και να παίζουν με άλλα παιδιά, να τρέχουν, να κάνουν ποδήλατο, να λύνουν αινίγματα ή να ζωγραφίζουν».

Η Αύξηση της Θερμοκρασίας της Θάλασσας Επηρεάζει την Άγρια Ζωή

Σε μια πρόσφατη επίσκεψη στην απομακρυσμένη νήσο Χερντ, 2.500 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Αυστραλίας, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο τοπικός φυτικός και ζωικός πληθυσμός υπέστη τεράστιες αλλαγές. «Οι βασιλικοί πιγκουίνοι, οι αρκτοκέφαλες ωταρίες και οι κορμοράνοι έχουν πολλαπλασιαστεί, και περιοχές που κάποτε ήταν καλυμμένες με πάγους τώρα βρίθουν από βλάστηση», αναφέρει η εφημερίδα Γουέστ Οστρέλιαν. Ο βιολόγος Έρικ Βέλερ είπε ότι το 1957 στο νησί είχαν εντοπιστεί μόνο τρία αναπαραγωγικά ζεύγη βασιλικών πιγκουίνων. «Τώρα», παρατηρεί, «έχουμε πάνω από 25.000». Ο Βέλερ είπε ότι η θερμοκρασία της επιφάνειας της θάλασσας έχει αυξηθεί κατά τρία τέταρτα του ενός βαθμού Κελσίου τα τελευταία 50 χρόνια, προσθέτοντας: «Μολονότι αυτό μπορεί να μη φαίνεται πολύ, είναι υπεραρκετό για να προκαλέσει τις αλλαγές που βλέπουμε». Ο Βέλερ ισχυρίστηκε ότι το κλίμα του νησιού θα μπορούσε τελικά να γίνει τόσο θερμό ώστε να μην μπορούν πια να ζήσουν εκεί μερικά φυτά και ζώα.