Ο Γάμος Πρέπει να Είναι Μόνιμος Δεσμός

ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ από την κατάληξη πολλών κινηματογραφικών ταινιών, ο γάμος είναι επιθυμητός στόχος. Συχνά, ο άντρας και η γυναίκα τελικά σμίγουν, παντρεύονται και ζουν «αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Στα έργα, συνήθως αυτό είναι το τέλος της υπόθεσης.

Στην πραγματικότητα, ο γάμος δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή μιας καινούριας κοινής ζωής. Και αν όλα πάνε καλά, όπως λέει το εδάφιο Εκκλησιαστής 7:8, είναι «καλύτερο το τέλος ενός ζητήματος παρά η αρχή του».

Μόνιμος Δεσμός

Απαιτείται διορατικότητα. Ο γάμος πρέπει να έχει σταθερά θεμέλια για να είναι διαρκής και ικανοποιητικός. Ειδάλλως, η πίεση που νιώθει κάποιος μετά τη γαμήλια τελετή μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη από την πίεση που ένιωθε πριν από αυτήν. Ο Χριστιανός δεν μπορεί να προχωρήσει σε γάμο με τη σκέψη: “Αν δεν πάει καλά, υπάρχει και το διαζύγιο”. Ο γάμος πρέπει να θεωρείται μόνιμος δεσμός.

Ο Ιησούς είπε καθαρά ότι ο γάμος έπρεπε να είναι μόνιμος όταν απάντησε στο ερώτημα που του τέθηκε για το αν είναι κατάλληλο να παίρνει κάποιος διαζύγιο. Δήλωσε: «Δεν διαβάσατε ότι [ο Θεός] που τους δημιούργησε από την αρχή τούς έκανε αρσενικό και θηλυκό και είπε: “Γι’ αυτόν το λόγο ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα προσκολληθεί στη σύζυγό του, και οι δύο θα είναι μία σάρκα”; Ώστε δεν είναι πια δύο, αλλά μία σάρκα. Άρα λοιπόν, αυτό που ο Θεός συνέζευξε, άνθρωπος να μην το χωρίζει».​—Ματθαίος 19:4-6.

Μετά την Ημέρα του Γάμου

Ορθά έχει λεχθεί ότι, στη ζωή του Χριστιανού, ο γάμος είναι το δεύτερο σε σπουδαιότητα βήμα μετά την αφιέρωσή του στον Θεό. Η αφιέρωση δεσμεύει κάποιον απέναντι στον Δημιουργό για πάντα, και με το βάφτισμα αυτό γίνεται δημόσια γνωστό. Ο γάμος είναι η δημόσια αναγνώριση της δέσμευσης που αναλαμβάνει κάποιος απέναντι σε ένα άλλο πρόσωπο​—για πάντα. Είναι αδιανόητο είτε να αφιερωθεί κάποιος στον Θεό είτε να συνάψει έναν γάμο ενώ έχει σοβαρές επιφυλάξεις. Συνεπώς, όσοι σκέφτονται το γάμο είναι καλό να εξετάσουν προσεκτικά τις πεποιθήσεις, τους στόχους, τη νοοτροπία και τη διάθεση του υποψήφιου συντρόφου τους.

Στη διάρκεια των ετοιμασιών για το γάμο, η καλοσύνη, η στοχαστικότητα και το συνεργατικό πνεύμα παίζουν σπουδαίο ρόλο. Τέτοιες ιδιότητες είναι ακόμη πιο σπουδαίες στη συνέχεια, για να είναι ο γάμος επιτυχημένος. Οι νεόνυμφοι αγαπούν  ο ένας τον άλλον, αλλά μετά το γάμο πρέπει να θυμούνται ότι, σε καθημερινή βάση, η αγάπη «δεν ζητάει τα δικά της συμφέροντα». Όταν εκδηλώνεται με συνέπεια τον έναν χρόνο μετά τον άλλον, «η αγάπη ποτέ δεν χάνεται». (1 Κορινθίους 13:5, 8) Αν υπάρχει διαρκής αγάπη, ιδιότητες όπως η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πραότητα και η εγκράτεια​—καρποί του πνεύματος του Θεού—​θα είναι ευκολότερο να εκδηλωθούν. Αυτές οι ιδιότητες είναι απαραίτητες για έναν επιτυχημένο γάμο.​—Γαλάτες 5:22, 23.

Το δύσκολο είναι να εξακολουθήσουν να εκδηλώνονται αυτές οι ιδιότητες μετά την ημέρα του γάμου. Ωστόσο, το μυστικό της επιτυχίας στην εκδήλωση τέτοιων καλών ιδιοτήτων είναι το εξής: Να αγαπάτε το άτομο που παντρευτήκατε, και να είστε διατεθειμένοι να κάνετε θυσίες.

Ο Ιησούς είπε ότι η μεγαλύτερη εντολή για τους ανθρώπους είναι να αγαπούν τον Ιεχωβά, και ότι η δεύτερη σε σπουδαιότητα εντολή είναι: «Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». (Ματθαίος 22:39) Ο στενότερος πλησίον ενός έγγαμου ατόμου είναι ο γαμήλιος σύντροφός του, διότι  τίποτα πάνω στη γη δεν μπορεί να ενώσει δύο άτομα έτσι όπως τα ενώνει ο γάμος.

Ωστόσο, η φυσική ένωση και μόνο δεν μπορεί να εγγυηθεί τη συναισθηματική αρμονία. Η ένωση δύο σωμάτων δεν σημαίνει πάντα και ένωση δύο διαφορετικών τρόπων σκέψης. Για να αντλεί κανείς τη μέγιστη ικανοποίηση από τη σεξουαλική ένωση, θα πρέπει να συμβαίνει και το δεύτερο​—να είναι ενωμένες οι καρδιές και οι προθέσεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το να κάνει κάποιος θυσίες για το άλλο άτομο είναι το τίμημα που πρέπει να πληρωθεί προκειμένου να έχει επιτυχία ο γάμος. Ποιος θα πρέπει να κάνει αυτές τις θυσίες; Ο σύζυγος; Ή μήπως η σύζυγος;

Εκδήλωση Αγάπης και Τιμής

Ο Λόγος του Θεού παραγγέλλει: «Στο να αποδίδετε τιμή ο ένας προς τον άλλον, να παίρνετε την πρωτοβουλία». (Ρωμαίους 12:10) Αν μπορείτε, κάντε τη θυσία προτού σας το ζητήσει ο σύντροφός σας. Εξάλλου, κάτι που επιτυγχάνεται έπειτα από επανειλημμένα αιτήματα έχει ήδη χάσει μέρος της αξίας του. Αντίθετα, ο κάθε σύντροφος στο γάμο θα πρέπει να καλλιεργεί τη συνήθεια να παίρνει την πρωτοβουλία στην εκδήλωση τιμής προς τον άλλον.

Λόγου χάρη, στους συζύγους έχει δοθεί η εντολή να “αποδίδουν τιμή [στη σύζυγο] ως πιο αδύναμο σκεύος, το γυναικείο, . . . για να μην παρεμποδίζονται οι προσευχές τους”. (1 Πέτρου 3:7) Αν ο σύζυγος δεν αποδίδει τιμή στη σύζυγό του, ακόμη και οι προσευχές του στον Θεό θα μπορούσαν να επηρεαστούν δυσμενώς. Ωστόσο, τι σημαίνει το να τιμάει κανείς τη σύζυγό του; Σημαίνει να τη λαβαίνει υπόψη του πάντοτε, να ακούει τις απόψεις της, να της δίνει πολλές φορές την ευκαιρία να διαλέξει εκείνη πρώτη σε διάφορα ζητήματα. Και η σύζυγος μπορεί να τιμάει το σύζυγο με τον ίδιο τρόπο, προσπαθώντας να είναι συνεργατική βοηθός.​—Γένεση 21:12· Παροιμίες 31:10-31.

Ο Λόγος του Θεού λέει: «Έτσι πρέπει να αγαπούν οι σύζυγοι τις γυναίκες τους, όπως τα δικά τους σώματα. Αυτός που αγαπάει τη γυναίκα του αγαπάει τον εαυτό του, γιατί κανείς δεν μίσησε ποτέ τη σάρκα του, αλλά την τρέφει και την περιθάλπει, όπως και ο Χριστός την εκκλησία». Πόσο αγαπούσε ο Χριστός τους ακολούθους του; Ήταν διατεθειμένος να πεθάνει για αυτούς. Η Γραφή δηλώνει επίσης: «Ο καθένας σας ατομικά έτσι ας αγαπάει τη γυναίκα του, όπως τον εαυτό του». (Εφεσίους 5:28-33) Επίσης, ο Λόγος του Θεού λέει στις συζύγους «να αγαπούν τους συζύγους τους, . . . να υποτάσσονται στους συζύγους τους για να μην ακούγονται υβριστικά λόγια για το λόγο του Θεού».​—Τίτο 2:4, 5.

Να Αφήνετε Περιθώρια για Λάθη

Εφόσον όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ατελείς, θα κάνουν λάθη. (Ρωμαίους 3:23· 5:12· 1 Ιωάννη 1:8-10) Αλλά αντί να μεγαλοποιείτε τα λάθη, εφαρμόστε τη Γραφική συμβουλή: «Πάνω από όλα, να έχετε έντονη αγάπη ο ένας για τον άλλον, επειδή η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών». (1 Πέτρου 4:8) Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίζουμε τα ασήμαντα λάθη είναι να τα προσπερνάμε, να τα παραβλέπουμε. Το ίδιο μπορεί να αληθεύει και για σοβαρότερα λάθη. Τα εδάφια Κολοσσαείς 3:12-14 αναφέρουν: «Ντυθείτε την τρυφερή στοργή της συμπόνιας, την καλοσύνη, την ταπεινοφροσύνη, την πραότητα και τη μακροθυμία. Να ανέχεστε ο ένας τον άλλον και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλον ανεπιφύλακτα, αν κανείς έχει αιτία για παράπονο εναντίον κάποιου άλλου. Όπως ο Ιεχωβά σάς συγχώρησε ανεπιφύλακτα, έτσι να συγχωρείτε και εσείς. Και εκτός από όλα αυτά, ντυθείτε την αγάπη, γιατί αυτή είναι τέλειος δεσμός ενότητας».

Πόσο συχνά θα πρέπει να συγχωρούμε τις συνήθεις αστοχίες και αδυναμίες του γαμήλιου συντρόφου μας; Ο Πέτρος ρώτησε τον Ιησού: «“Κύριε, πόσες φορές αν αμαρτήσει εναντίον μου ο αδελφός μου θα πρέπει να τον συγχωρήσω; Μέχρι εφτά φορές;” Ο Ιησούς τού είπε: “Σου λέω, «όχι μέχρι εφτά φορές» αλλά «μέχρι εβδομήντα εφτά φορές»”». (Ματθαίος 18:21, 22) Εφόσον ο Ιησούς το έλεγε αυτό για άτομα που δεν περιλαμβάνονται στο γαμήλιο δεσμό, πόσο περισσότερο χρειάζεται να δείχνουν συγχωρητικότητα οι γαμήλιοι σύντροφοι!

Αν και ο θεσμός του γάμου δέχεται επίθεση τα τελευταία χρόνια, μακροπρόθεσμα ο γάμος θα επιβιώσει επειδή θεσπίστηκε από τον Θεό και οτιδήποτε διευθετεί αυτός είναι «πολύ καλό». (Γένεση 1:31) Δεν πρόκειται να γίνει απαρχαιωμένος θεσμός. Και είναι δυνατόν να επιτύχει, ιδιαίτερα ανάμεσα σε όσους σέβονται και υποστηρίζουν τις εντολές του Θεού. Η πρόκληση, όμως, είναι η εξής: Θα ανταποκριθούν τα δύο άτομα στην υπόσχεση που έδωσαν την ημέρα του γάμου να αγαπούν και να περιθάλπουν ο ένας τον άλλον; Αυτό μπορεί πράγματι να αποτελέσει πρόκληση, και ίσως χρειαστεί να αγωνιστείτε για να βγείτε νικητές. Αλλά τα αποτελέσματα αξίζουν τον κόπο!

[Πλαίσιο στη σελίδα 10]

ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣΜΟΣ

Ο Θεός, ο Πρωτουργός του γάμου, τον θέσπισε για να αποτελεί μόνιμη ένωση. Υπάρχει, όμως, Γραφικός λόγος που να επιτρέπει σε κάποιον να διαζευχθεί το σύντροφό του και να ξαναπαντρευτεί; Ο Ιησούς μίλησε για αυτό το ζήτημα, δηλώνοντας: «Σας λέω ότι όποιος διαζευχθεί τη σύζυγό του, εκτός εξαιτίας πορνείας, και παντρευτεί άλλη μοιχεύει». (Ματθαίος 19:9) Η σεξουαλική απιστία τού ενός συντρόφου είναι η μόνη βάση για διαζύγιο που επιτρέπει στον αθώο σύντροφο να ξαναπαντρευτεί.

Επιπλέον, τα λόγια της Γραφής στα εδάφια 1 Κορινθίους 7:10-16, μολονότι ενθαρρύνουν τους γαμήλιους συντρόφους να παραμένουν μαζί, αφήνουν περιθώρια για χωρισμό. Μερικοί, αφού κατέβαλαν πολύ μεγάλες προσπάθειες για να σώσουν το γάμο τους, αισθάνονται ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να χωρίσουν. Ποιοι αποδεκτοί Γραφικοί λόγοι υπάρχουν για ένα τέτοιο βήμα;

Ένας λόγος είναι η εσκεμμένη άρνηση παροχής των αναγκαίων. Όταν ένας άντρας παντρεύεται, αναλαμβάνει την ευθύνη να παρέχει τα αναγκαία για τη σύζυγο και τα παιδιά του. Ο άντρας ο οποίος εσκεμμένα δεν παρέχει τα αναγκαία από υλική άποψη «έχει απαρνηθεί την πίστη και είναι χειρότερος από έναν άπιστο». (1 Τιμόθεο 5:8) Έτσι λοιπόν, ο χωρισμός είναι εφικτός.

Ένας άλλος λόγος είναι η σωματική κακομεταχείριση που φτάνει στα άκρα. Αν, λοιπόν, κάποιος σύντροφος κακομεταχειρίζεται σωματικά τη σύζυγό του, το θύμα μπορεί να χωρίσει. (Γαλάτες 5:19-21· Τίτο 1:7) «Εκείνον που αγαπάει τη βία τον μισεί η ψυχή [του Θεού]».​—Ψαλμός 11:5.

Ένας άλλος λόγος για χωρισμό είναι όταν βρίσκεται σε απόλυτο κίνδυνο η πνευματικότητα του πιστού μέλους​—η σχέση του με τον Θεό. Όταν η εναντίωση του συντρόφου, η οποία ίσως συμπεριλαμβάνει και περιορισμό της ελευθερίας κινήσεων, έχει καταστήσει αδύνατη για το πιστό μέλος την άσκηση της αληθινής λατρείας και έχει θέσει σε κίνδυνο την πνευματικότητά του, μερικά πιστά άτομα έχουν κρίνει αναγκαίο να χωρίσουν. a​—Ματθαίος 22:37· Πράξεις 5:27-32.

Ωστόσο, αν κάποιος επιδιώξει να πάρει διαζύγιο υπό τέτοιες περιστάσεις, δεν θα είναι ελεύθερος να συνάψει νέο γάμο. Σύμφωνα με τη Γραφή, ο μόνος θεμιτός λόγος για διαζύγιο, ο οποίος επιτρέπει σε κάποιον να ξαναπαντρευτεί, είναι η μοιχεία ή η “πορνεία”.​—Ματθαίος 5:32.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Ο γάμος πρέπει να θεωρείται μόνιμη διευθέτηση

[Εικόνα στη σελίδα 10]

Ο Ιησούς είπε ότι πρέπει να συγχωρούμε «εβδομήντα εφτά φορές»