Το Άρωμα στο Διάβα των Αιώνων

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ

Το άρωμα έχει αρχαία ιστορία. Πιστεύεται ότι αρχικά η αρωματοποιία ξεκίνησε με την καύση κόμμεος και ρητινών για την προσφορά θυμιάματος σε θρησκευτικές τελετές. Μια αρχαία αναφορά στο άρωμα έρχεται από την Αίγυπτο. Όταν ανοίχτηκε ο τάφος του Φαραώ Τουταγχαμών, ανακαλύφτηκαν πάνω από 3.000 δοχεία με αρώματα τα οποία διατηρούσαν ακόμη ένα μέρος της ευοσμίας τους έπειτα από 30 και πλέον αιώνες!

Χίλια πεντακόσια χρόνια πριν από την Κοινή Χρονολογία, «τα εκλεκτότερα αρώματα» περιλαμβάνονταν στα υλικά με τα οποία είπε ο Θεός ότι έπρεπε να παρασκευάζεται το λάδι αγίου χρίσματος που χρησιμοποιούσαν οι Ισραηλίτες ιερείς. (Έξοδος 30:23-33) Οι Εβραίοι χρησιμοποιούσαν μύρα για καλλωπιστικούς και ιατρικούς σκοπούς, καθώς και κατά την προετοιμασία των νεκρών για την ταφή​—ασφαλώς αυτά χρησίμευαν ως απολυμαντικά και αποσμητικά. Λόγου χάρη, γυναίκες πήραν μυρωδικά και αρωματικά λάδια στον τάφο για να τα χρησιμοποιήσουν στο σώμα του Ιησού. (Λουκάς 23:56· 24:1) Στο ισραηλιτικό σπίτι η επάλειψη των ποδιών ενός επισκέπτη με αρωματικό λάδι θεωρούνταν πράξη φιλοξενίας.​—Λουκάς 7:37-46.

Αναφέρεται ότι τον πρώτο αιώνα η Ρώμη χρησιμοποιούσε περίπου 2.800 τόνους λιβάνι και 550 τόνους σμύρνα κάθε χρόνο. Τέτοιες αρωματικές ουσίες είχαν προσφερθεί ως δώρα στον Ιησού όταν ήταν μικρό παιδί. (Ματθαίος 2:1, 11) Λέγεται ότι το 54 Κ.Χ. ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Νέρων ξόδεψε το αντίστοιχο σημερινό ποσό των 100.000 δολαρίων (περ. 110.000 ευρώ) προκειμένου να ευωδιάσει μια κοινωνική συγκέντρωση. Κρυμμένοι αγωγοί στις τραπεζαρίες του αρωμάτιζαν τους καλεσμένους με ευωδιαστούς υδρατμούς. Από τον έβδομο αιώνα Κ.Χ. και έπειτα, οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν αρωματικές ουσίες, όπως αρωματισμένα σακουλάκια. Το Μεσαίωνα, τα αρώματα χρησιμοποιούνταν στον Ισλαμικό πολιτισμό, ιδιαίτερα το άρωμα του τριαντάφυλλου.

Η αρωματοποιία εδραιώθηκε τόσο καλά στη Γαλλία το 17ο αιώνα ώστε η αυλή του Λουδοβίκου ΙΕ΄ αποκαλούνταν η αρωματισμένη αυλή. Έβαζαν αρώματα όχι μόνο στο δέρμα αλλά και στα ρούχα, στα γάντια, στις βεντάλιες και στα έπιπλα.

Την κολόνια, που εφευρέθηκε το 18ο αιώνα, την πρόσθεταν στο νερό του μπάνιου, την ανακάτευαν με κρασί και τη χρησιμοποιούσαν ως στοματικό διάλυμα βάζοντάς την σε κύβους ζάχαρης τους οποίους έτρωγαν, καθώς και για ιατρικούς σκοπούς σε υποκλυσμούς και επιθέματα. Το 19ο αιώνα δημιουργήθηκαν τα συνθετικά αρώματα. Άρχισαν, λοιπόν, να κυκλοφορούν στην αγορά τα πρώτα αρώματα τα οποία δεν χρησιμοποιούνταν για ιατρικούς σκοπούς. Σήμερα η αρωματοποιία είναι μια επιχείρηση πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. a

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Αίγυπτος, δοχείο αρώματος από τον τάφο του Τουταγχαμών, 14ος αιώνας Π.Κ.Χ.

[Ευχαριστίες]

Werner Forman/Egyptian Museum, Cairo, Egypt/Art Resource, NY

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Ελλάδα, 5ος αιώνας Π.Κ.Χ.

[Ευχαριστίες]

Musée du Louvre, Paris

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Γαλλία, 18ος αιώνας Κ.Χ.

[Ευχαριστίες]

Avec lʹaimable autorisation du Musée de la Parfumerie Fragonard, Paris

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Σύγχρονο μπουκάλι αρώματος