Γιατί Γίνονται Εκπαιδευτικοί;

«Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί διαλέγουν αυτή τη σταδιοδρομία επειδή είναι ένα επάγγελμα που βοηθάει τους άλλους. Η αποστολή [του εκπαιδευτικού] είναι να ασκήσει επίδραση στη ζωή των παιδιών».​—Εκπαιδευτικοί, Σχολεία και Κοινωνία (Teachers, Schools, and Society).

ΑΝ ΚΑΙ μερικοί εκπαιδευτικοί το κάνουν να φαίνεται εύκολο, το έργο τους μπορεί να είναι γεμάτο εμπόδια​—υπεράριθμες τάξεις, υπερβολική γραφική εργασία, ανυπόφορη γραφειοκρατία, αδιάφοροι μαθητές και ανεπαρκής μισθός. Ο Πέδρο, ένας εκπαιδευτικός από τη Μαδρίτη της Ισπανίας, το έθεσε ως εξής: «Το να είσαι εκπαιδευτικός δεν είναι καθόλου εύκολο. Απαιτεί μεγάλη αυτοθυσία. Ωστόσο, παρά τις δυσκολίες, εξακολουθώ να πιστεύω ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι πιο ανταμειφτικό από μια εργασία στον κόσμο του εμπορίου».

Η πρόκληση μπορεί να είναι τεράστια στα σχολεία των μεγαλουπόλεων των περισσότερων χωρών. Τα ναρκωτικά, το έγκλημα, η χαλαρή ηθική και μερικές φορές η αδιαφορία των γονέων επηρεάζουν πολύ τη σχολική ατμόσφαιρα και την πειθαρχία. Το στασιαστικό πνεύμα είναι διαδεδομένο. Γιατί, λοιπόν, τόσο πολλοί ικανοί άνθρωποι επιλέγουν το επάγγελμα του εκπαιδευτικού;

Η Λίμαρις και η Νταϊάνα είναι δασκάλες στην Πόλη της Νέας Υόρκης. Εργάζονται με παιδιά επιπέδου νηπιαγωγείου ως και παιδιά ηλικίας δέκα ετών. Διδάσκουν σε δύο γλώσσες (αγγλική-ισπανική) και ασχολούνται κυρίως με ισπανόφωνα παιδιά. Το ερώτημα που τους θέσαμε ήταν . . .

Τι Υποκινεί έναν Εκπαιδευτικό;

Η Λίμαρις είπε: «Τι είναι αυτό που με υποκινεί; Η αγάπη μου για τα παιδιά. Ξέρω ότι μερικά παιδιά έχουν μόνο εμένα για να τα υποστηρίζω στις προσπάθειές τους».

Η Νταϊάνα είπε: «Έκανα μάθημα στον οχτάχρονο ανιψιό μου, ο οποίος είχε δυσκολίες στο σχολείο​—ιδιαίτερα με την ανάγνωση. Αισθανόμουν τόσο ωραία βλέποντας αυτόν και άλλα παιδιά να μαθαίνουν! Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να γίνω δασκάλα, και σταμάτησα να εργάζομαι ως τραπεζικός».

Το Ξύπνα! έθεσε το ίδιο ερώτημα σε εκπαιδευτικούς αρκετών χωρών, και ακολουθούν μερικές από τις απαντήσεις που έδωσαν.

Ο Τζουλιάνο, ένας Ιταλός πάνω από 40 ετών, εξήγησε: «Διάλεξα αυτό το επάγγελμα επειδή με συνάρπαζε όταν ήμουν μαθητής (φωτογραφία δεξιά). Το θεωρούσα δημιουργικό και πλούσιο σε ερεθίσματα. Ο αρχικός μου ενθουσιασμός με βοήθησε να υπερπηδήσω τις δυσκολίες που συνάντησα στο ξεκίνημα της σταδιοδρομίας μου».

Ο Νικ, από τη Νέα Νότια Ουαλία της Αυστραλίας, είπε: «Η  προοπτική να βρω εργασία στον τομέα των χημικών ερευνών που είχα σπουδάσει ήταν μικρή, αλλά υπήρχαν άφθονες ευκαιρίες στο χώρο της εκπαίδευσης. Από τότε, έχω διαπιστώσει ότι μου αρέσει να διδάσκω και νομίζω ότι και στα παιδιά αρέσει να τα διδάσκω».

Συχνά, το παράδειγμα των γονέων παίζει βασικό ρόλο σε εκείνους που επιλέγουν να γίνουν εκπαιδευτικοί. Ο Γουίλιαμ, από την Κένυα, απάντησε στο ερώτημά μας: «Η επιθυμία μου να γίνω εκπαιδευτικός οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον πατέρα μου, ο οποίος ήταν δάσκαλος το 1952. Ένας παράγοντας που συμβάλλει στο να παραμένω σε αυτό το επάγγελμα είναι το γεγονός ότι ξέρω πως διαμορφώνω τη διάνοια νεαρών ατόμων».

Η Ρόζμαρι, που είναι επίσης από την Κένυα, μας είπε: «Πάντα ήθελα να βοηθάω τους λιγότερο προνομιούχους. Έτσι λοιπόν, είχα να διαλέξω ανάμεσα στο να γίνω νοσοκόμα ή εκπαιδευτικός. Η πρόταση για να διδάξω ήρθε πρώτη. Το γεγονός πως είμαι μητέρα έχει μεγαλώσει την αγάπη μου για αυτό το επάγγελμα».

Ο Μπέρτολτ, από το Ντίρεν της Γερμανίας, άρχισε να διδάσκει υποκινούμενος από κάτι άλλο: «Η σύζυγός μου με έπεισε ότι θα γινόμουν καλός εκπαιδευτικός». Και αποδείχτηκε πως είχε δίκιο. Ο Μπέρτολτ πρόσθεσε: «Το επάγγελμά μου μού δίνει τώρα μεγάλη χαρά. Αν ένας εκπαιδευτικός δεν είναι πεπεισμένος για την αξία της εκπαίδευσης και αν δεν ενδιαφέρεται για τους νέους, είναι αδύνατον να γίνει καλός, επιτυχημένος και ικανοποιημένος εκπαιδευτικός που να διαθέτει ισχυρό κίνητρο».

Ένας Ιάπωνας εκπαιδευτικός, ο Μασαχίρο από την πόλη Νακάτσου, είπε: «Αυτό που υποκίνησε εμένα να γίνω εκπαιδευτικός είναι το γεγονός πως είχα έναν πολύ καλό καθηγητή στην πρώτη γυμνασίου. Μας δίδασκε με πραγματική αφοσίωση. Ο κύριος λόγος δε για τον οποίο συνεχίζω αυτό το επάγγελμα είναι το ότι αγαπώ τα παιδιά».

Ο Γιοσίγια, ένας άλλος Ιάπωνας, ο οποίος είναι σήμερα 54 ετών, είχε μια καλοαμειβόμενη εργασία σε εργοστάσιο αλλά ένιωθε δεσμευμένος τόσο από αυτήν όσο και από το χρόνο που δαπανούσε στις μετακινήσεις. «Μια μέρα είπα μέσα μου: “Πόσο καιρό θα συνεχίζω αυτόν τον τρόπο ζωής;” Αποφάσισα να βρω μια εργασία που σχετιζόταν περισσότερο με ανθρώπους παρά με πράγματα. Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι μοναδικό. Εργάζεσαι με νεαρούς. Ασχολείσαι με ανθρώπους».

Και η Βαλεντίνα, από την Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, εκτιμάει αυτή την πτυχή του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού, όπως είπε η ίδια: «Έγινα δασκάλα επειδή το διάλεξα. Διδάσκω σε δημοτικό σχολείο εδώ και 37 χρόνια. Μου αρέσει να ασχολούμαι με τα παιδιά, ιδιαίτερα με τα μικρότερα. Αγαπώ την εργασία μου και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν έχω πάρει ακόμη σύνταξη».

Ο Γουίλιαμ Έιερς, ο οποίος είναι εκπαιδευτικός,  έγραψε: «Οι εκπαιδευτικοί ελκύονται σε αυτό το επάγγελμα επειδή αγαπούν τα παιδιά και τους νέους ή επειδή τους αρέσει να βρίσκονται κοντά τους, να τους βλέπουν να ανοίγονται και να μεγαλώνουν, να γίνονται πιο ικανοί, πιο επιδέξιοι, πιο δυνατοί στον κόσμο. . . . Οι εκπαιδευτικοί . . . προσφέρουν τον εαυτό τους ως δώρο στους άλλους. Διδάσκω ελπίζοντας να κάνω τον κόσμο καλύτερο».

Ναι, παρά τις δυσκολίες και τα μειονεκτήματα, χιλιάδες αφοσιωμένοι άντρες και γυναίκες ελκύονται στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Ποιες είναι μερικές από τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν; Το επόμενο άρθρο θα εξετάσει αυτό το ερώτημα.

[Πλαίσιο στη σελίδα 6]

Εισηγήσεις για την Επικοινωνία Δασκάλου-Γονέα

✔ Γνωριστείτε με τους γονείς. Αυτό δεν είναι χάσιμο χρόνου. Είναι μια επωφελής επένδυση χρόνου και για τις δύο πλευρές. Είναι η ευκαιρία που σας δίνεται να εδραιώσετε μια αρμονική σχέση με τους ενδεχομένως καλύτερους συνεργάτες σας.

✔ Να μιλάτε στο επίπεδο του γονέα​—μη συμπεριφέρεστε υπεροπτικά, με ύφος ανωτέρου. Να αποφεύγετε εξειδικευμένες εκφράσεις που χρησιμοποιούν οι εκπαιδευτικοί.

✔ Όταν μιλάτε για τα παιδιά, να τονίζετε τα θετικά σημεία. Ο έπαινος επιτελεί περισσότερα από ό,τι η επίκριση. Να εξηγείτε τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν το παιδί να πετύχει.

✔ Να αφήνετε τους γονείς να μιλήσουν, και κατόπιν να ακούτε προσεκτικά.

✔ Προσπαθήστε να καταλάβετε το οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού. Αν είναι δυνατόν, επισκεφτείτε το σπίτι του.

✔ Ορίστε την ημερομηνία της επόμενης συνάντησης. Είναι σημαντικό να διατηρήσετε την επαφή. Έτσι δείχνετε ότι το ενδιαφέρον σας είναι γνήσιο.​—Με βάση το βιβλίο Η Εκπαίδευση στην Αμερική (Teaching in America).

[Εικόνα στη σελίδα 6]

“Ο πατέρας μου ήταν και αυτός δάσκαλος”.​—ΓΟΥΙΛΙΑΜ, ΚΕΝΥΑ

[Εικόνα στη σελίδα 7]

«Μου αρέσει να ασχολούμαι με τα παιδιά».​—ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ, ΡΩΣΙΑ

[Εικόνες στη σελίδα 7]

«Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι μοναδικό. Εργάζεσαι με νεαρούς».​—ΓΙΟΣΙΓΙΑ, ΙΑΠΩΝΙΑ