Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Πρέπει οι Χριστιανοί να Είναι Φτωχοί;

ΚΑΠΟΤΕ ο Ιησούς είπε σε έναν πλούσιο νεαρό άρχοντα ότι έπρεπε να πάει και να πουλήσει όλα τα αποκτήματά του και να τα δώσει στους φτωχούς. Η αφήγηση λέει ότι εκείνος στενοχωρήθηκε με τα λόγια του Ιησού και έφυγε λυπημένος «γιατί είχε πολλά αποκτήματα». Έπειτα ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Πόσο δύσκολο θα είναι να μπουν στη βασιλεία του Θεού εκείνοι που έχουν χρήματα!» και πρόσθεσε: «Ευκολότερο είναι να περάσει καμήλα μέσα από την τρύπα μιας βελόνας παρά να μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού».​—Μάρκος 10:21-23· Ματθαίος 19:24.

Τι εννοούσε ο Ιησούς; Είναι ασυμβίβαστα τα πλούτη με την αληθινή λατρεία; Μήπως θα πρέπει οι Χριστιανοί να νιώθουν ένοχοι αν έχουν χρήματα; Μήπως απαιτεί ο Θεός να ζουν λιτή ζωή από υλική άποψη;

Ο Θεός Καλοδέχεται “Κάθε Είδους Ανθρώπους”

Τα αρχαία χρόνια ο Θεός δεν απαιτούσε να ζουν οι Ισραηλίτες μέσα στη φτώχεια. Σκεφτείτε: Αφότου πήραν τη γη που τους διαμοιράστηκε, ο λαός ασχολούνταν με τη γεωργία και τις επιχειρήσεις ώστε να εξασφαλίζουν τα προς το ζην για τους εαυτούς τους και για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Παράγοντες όπως οι οικονομικές συνθήκες, ο καιρός, η υγεία ή οι επιχειρηματικές ικανότητες θα επηρέαζαν την επιτυχία των προσπαθειών τους. Ο Νόμος του Μωυσή έδινε στους Ισραηλίτες την οδηγία να είναι συμπονετικοί σε όποιον είχε οικονομικά προβλήματα και γινόταν φτωχός. (Λευιτικό 25:35-40) Από την άλλη πλευρά, μερικοί γίνονταν πλούσιοι. Ο Βοόζ, ένας άνθρωπος πίστης και ακεραιότητας ο οποίος έγινε πρόγονος του Ιησού Χριστού, περιγράφεται ως “άνθρωπος κραταιός σε πλούτο”.​—Ρουθ 2:1.

 Η κατάσταση ήταν ίδια τον καιρό που ζούσε ο Ιησούς στη γη. Όταν μιλούσε στον πλούσιο που αναφέρεται στην αρχή, ο Ιησούς δεν είχε σκοπό να προωθήσει τον ασκητισμό. Τουναντίον, δίδασκε ένα σημαντικό μάθημα. Από ανθρώπινη άποψη, ίσως να φαινόταν αδύνατον σε πλούσια άτομα να δείξουν ταπεινότητα και να δεχτούν το μέσο του Θεού για σωτηρία. Ωστόσο, ο Ιησούς είπε: «Για τους ανθρώπους αυτό είναι αδύνατον, αλλά για τον Θεό τα πάντα είναι δυνατά».​—Ματθαίος 19:26.

Η Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα καλοδεχόταν “κάθε είδους ανθρώπους”. (1 Τιμόθεο 2:4) Σε αυτούς περιλαμβάνονταν κάποιοι πλούσιοι, άλλοι οι οποίοι ζούσαν μια άνετη ζωή και πολλοί οι οποίοι ήταν φτωχοί. Ορισμένοι ίσως είχαν συσσωρεύσει πλούτη πριν γίνουν Χριστιανοί. Σε άλλες περιπτώσεις, ευνοϊκές καταστάσεις και σοφές επιχειρηματικές αποφάσεις μπορεί να έφεραν υλική ευημερία σε κάποιους αφότου έγιναν Χριστιανοί.

Παρόμοια, η Χριστιανική αδελφότητα σήμερα περιλαμβάνει ανθρώπους με ποικίλες οικονομικές περιστάσεις. Όλοι προσπαθούν να ακολουθούν την κατεύθυνση της Γραφής σχετικά με τα χρήματα, εφόσον ο υλισμός μπορεί να επηρεάσει οποιονδήποτε. Το μάθημα που δίδαξε ο Ιησούς αναφορικά με τον πλούσιο νεαρό άρχοντα προειδοποιεί κάθε Χριστιανό για την ισχυρή επιρροή που μπορούν να ασκήσουν σε κάποιον τα χρήματα και τα αποκτήματα.​—Μάρκος 4:19.

Προειδοποίηση για τους Πλούσιους

Μολονότι η Γραφή δεν καταδικάζει αυτόν καθαυτόν τον πλούτο, καταδικάζει την αγάπη για τα χρήματα. Ο Βιβλικός συγγραφέας Παύλος είπε: «Η φιλαργυρία είναι ρίζα κάθε είδους κακών πραγμάτων». Τόνισε ότι, χάνοντας τα πνευματικά τους ενδιαφέροντα λόγω της επιθυμίας τους να πλουτίσουν, «μερικοί έχουν παροδηγηθεί από την πίστη και έχουν μαχαιρώσει παντού τον εαυτό τους με πολλούς πόνους».​—1 Τιμόθεο 6:10.

Είναι ενδιαφέρον το ότι ο Παύλος έδωσε συγκεκριμένες οδηγίες για τους πλούσιους με τα εξής λόγια: «Να παραγγέλλεις σε εκείνους που είναι πλούσιοι στο παρόν σύστημα πραγμάτων να μην είναι υψηλόφρονες, και να στηρίζουν την ελπίδα τους, όχι σε αβέβαιο πλούτο, αλλά στον Θεό, ο οποίος χορηγεί τα πάντα πλουσιοπάροχα για την απόλαυσή μας». (1 Τιμόθεο 6:17) Είναι φανερό ότι οι πλούσιοι κινδυνεύουν να γίνουν υπερήφανοι και να νιώθουν ανώτεροι από τους άλλους. Επίσης, μπορεί να πέσουν στον πειρασμό να σκεφτούν ότι τα πλούτη είναι δυνατόν να προσφέρουν αληθινή ασφάλεια​—κάτι που μόνο ο Θεός μπορεί να παρέχει πλήρως.

Οι εύποροι Χριστιανοί μπορούν να φυλάγονται από αυτούς τους κινδύνους με το να είναι «πλούσιοι σε καλά έργα». Σε αυτά τα έργα περιλαμβάνεται το να είναι «γενναιόδωροι, πρόθυμοι να δίνουν», παρέχοντας απλόχερα βοήθεια σε εκείνους που έχουν ανάγκη. (1 Τιμόθεο 6:18) Οι Χριστιανοί​—πλούσιοι και φτωχοί—​μπορούν επίσης να χρησιμοποιούν κάποιους από τους πόρους τους για τη διάδοση των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού, πράγμα που αποτελεί κύριο μέλημα των αληθινών Χριστιανών σήμερα. Αυτό το απλόχερο πνεύμα αποκαλύπτει κατάλληλη στάση απέναντι στα υλικά ζητήματα και καθιστά κάποιον προσφιλή στον Ιεχωβά Θεό και στον Ιησού Χριστό, οι οποίοι αγαπούν τους χαρωπούς δότες.​—Ματθαίος 24:14· Λουκάς 16:9· 2 Κορινθίους 9:7.

Τα Πιο Σπουδαία Πράγματα

Σαφώς, δεν απαιτείται να είναι φτωχοί οι Χριστιανοί. Ούτε θα πρέπει να είναι «αποφασισμένοι να πλουτίσουν». (1 Τιμόθεο 6:9) Απλώς εργάζονται φιλόπονα για να κερδίζουν σε λογικό βαθμό τα προς το ζην. Το επίπεδο επιτυχίας των προσπαθειών τους θα εξαρτηθεί από διάφορους παράγοντες καθώς και από το οικονομικό σύστημα στο οποίο ζουν.​—Εκκλησιαστής 11:6.

Όποιες και αν είναι οι οικονομικές τους περιστάσεις, οι Χριστιανοί θα πρέπει να προσπαθούν να “βεβαιώνονται για τα πιο σπουδαία πράγματα”. (Φιλιππησίους 1:10) Βάζοντας τις πνευματικές αξίες στην πρώτη θέση, “θησαυρίζουν για τον εαυτό τους με ασφάλεια ένα καλό θεμέλιο για το μέλλον, ώστε να κρατήσουν γερά την πραγματική ζωή”.​—1 Τιμόθεο 6:19.