Ματιές στον Κόσμο

Φόβος για τους Αγνώστους

«Το 80 και πλέον τοις εκατό των γυναικών οδηγών θα προτιμούσαν να περάσουν τη νύχτα κλειδωμένες στο χαλασμένο όχημά τους παρά να δεχτούν τη βοήθεια κάποιου αγνώστου», αναφέρει η εφημερίδα Δι Ιντιπέντεντ του Λονδίνου. Η έρευνα που έκανε η εταιρία Νταϊρέκτ Λάιν Ρέσκιου σε 2.000 οδηγούς αποκάλυψε ότι το 83 τοις εκατό των γυναικών και το 47 τοις εκατό των αντρών θα αρνούνταν τη βοήθεια που θα τους πρόσφεραν αν το όχημά τους πάθαινε βλάβη. Παρόμοια, οι περισσότεροι οδηγοί δεν θα σταματούσαν για να βοηθήσουν κάποιον ακινητοποιημένο οδηγό. Ιδιαίτερα οι γυναίκες ανησυχούν για την ασφάλειά τους, και φοβούνται ότι η βλάβη ίσως να είναι τέχνασμα. Ο εκπρόσωπος Νικ Κόουλ είπε: «Αποτελεί θλιβερό χαρακτηριστικό των καιρών μας το ότι, για πολλούς οδηγούς, η προοπτική να καθήσουν μόνοι στο αυτοκίνητό τους όλη τη νύχτα φαίνεται καλύτερη επιλογή από το φόβο που νιώθουν όταν έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιον άγνωστο».

 Άπιστοι Καθοδηγούν τους Πιστούς

Οι γυναίκες ιερείς στην Εκκλησία της Αγγλίας «γενικά αντιμετωπίζουν με πολύ περισσότερο σκεπτικισμό από τους άντρες συναδέλφους τους . . . βασικά Χριστιανικά δόγματα», αναφέρει η εφημερίδα Δε Τάιμς του Λονδίνου. Μια έρευνα που περιλάμβανε σχεδόν 2.000 κληρικούς της Εκκλησίας της Αγγλίας αποκάλυψε ότι «οχτώ στους δέκα άντρες ιερείς πιστεύουν πως ο Ιησούς πέθανε για να αφαιρέσει τις αμαρτίες του κόσμου», σε σύγκριση με μόνο 6 στις 10 γυναίκες ιερείς. Και ενώ 7 στους 10 άντρες πιστεύουν στην ανάσταση του Ιησού Χριστού, μόνο 5 στις 10 γυναίκες πιστεύουν σε αυτήν. Ο Ρόμπι Λόου, εκπρόσωπος του συλλόγου που διεξήγαγε την έρευνα, είπε: «Σαφώς λειτουργούν δύο Εκκλησίες στην Εκκλησία της Αγγλίας: η πιστή Εκκλησία και η δύσπιστη Εκκλησία, και αυτό αποτελεί σκάνδαλο. Ολοένα και περισσότερο, οι ηγετικές θέσεις καταλαμβάνονται από ανθρώπους οι οποίοι πιστεύουν ολοένα και λιγότερο. Είναι απαράδεκτο να αυξάνονται οι περιπτώσεις κατά τις οποίες οι πιστοί καθοδηγούνται από τους απίστους».

Απαισιοδοξία Παρά τον Πλούτο και την Υγεία

Μολονότι μια έκθεση δείχνει ότι το 2001 «οι οικονομικές και οι κοινωνικές συνθήκες βελτιώθηκαν για τρίτο συνεχή χρόνο», οι Καναδοί εξακολουθούν να είναι απαισιόδοξοι όσον αφορά τις προσδοκίες τους, λέει η εφημερίδα Δε Τορόντο Σταρ. Οι ερευνητές του Καναδικού Συμβουλίου για την Κοινωνική Ανάπτυξη διαπίστωσαν ότι «οι Καναδοί ένιωθαν λιγότερο ασφαλείς από οικονομική άποψη, περισσότερο αγχωμένοι στην εργασία τους, λιγότερο βέβαιοι ότι το ασφαλιστικό σύστημα θα τους βοηθήσει και περισσότερο ευάλωτοι στο έγκλημα». Ανάμεσα στις αιτίες ανησυχίας οι οποίες αναφέρθηκαν είναι «αυξήσεις μισθών που μετά δυσκολίας μπορούσαν να ανταποκριθούν στον πληθωρισμό, βαρύτερα προσωπικά χρέη, . . . μεγάλοι κατάλογοι αναμονής για ορισμένα είδη ιατρικής περίθαλψης, αυξανόμενο κόστος των φαρμάκων, περισσότεροι τραυματισμοί από τροχαία και αβάσιμοι φόβοι ότι το βίαιο έγκλημα αυξάνεται». Οι συντάκτες της έκθεσης αναφέρουν: «Αν ορίσουμε την ασφάλεια ως νοητική κατάσταση, τότε κινούμαστε προς λανθασμένη κατεύθυνση».

Χαμηλότερο Ποσοστό Θανάτων

Στις ΗΠΑ, «η βελτίωση της περίθαλψης που παρέχεται σε επείγοντα περιστατικά τα τελευταία 40 χρόνια βοήθησε στη μείωση του ποσοστού θανάτων μεταξύ των θυμάτων από επιθέσεις», αναφέρει μια έκθεση του Ασοσιέιτεντ Πρες. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι από το 1960 μέχρι το 1999, το ποσοστό θανάτων από εγκληματικές επιθέσεις μειώθηκε σχεδόν κατά 70 τοις εκατό στις ΗΠΑ, αν και στην ίδια χρονική περίοδο οι εγκληματικές επιθέσεις αυξήθηκαν κατά περίπου έξι φορές. Η μελέτη αποκάλυψε επίσης ότι το 1960, το 5,6 τοις εκατό των ένοπλων επιθέσεων κατέληξε σε θάνατο αλλά το 1999 μόνο το 1,7 τοις εκατό των επιθέσεων κατέληξε σε θάνατο. Οι ερευνητές απέδωσαν τη μείωση του ποσοστού θανάτων σε μια σειρά ιατρικών εξελίξεων, περιλαμβανομένης «της αναβάθμισης της τηλεφωνικής υπηρεσίας άμεσης βοήθειας, της γρήγορης ακινητοποίησης και μεταφοράς των τραυματισμένων, της καλύτερης εκπαίδευσης των νοσηλευτών και της αύξησης των νοσοκομείων και των κέντρων περίθαλψης τραυμάτων», αναφέρει η έκθεση. Ο καθηγητής Άντονι Χάρις, από το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, στο Άμερστ, είπε: «Εκείνοι που πριν από 20 χρόνια θα είχαν καταλήξει στα νεκροτομεία νοσηλεύονται τώρα και φεύγουν από το νοσοκομείο, συνήθως μέσα σε μερικές ημέρες».

Τηλεχειριστήρια και Αέρια του Φαινομένου του Θερμοκηπίου

Η Αυστραλία έχει παγκοσμίως το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ποσοστό εκπομπής αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, αναφέρει η εφημερίδα Δε Σίντνεϊ Μόρνινγκ Χέραλντ. Μια από τις κύριες αιτίες αυτού του προβλήματος είναι «το πάθος των Αυστραλών για τα τηλεχειριστήρια». Πώς σχετίζονται τα τηλεχειριστήρια με την απελευθέρωση τέτοιων αερίων; Για να λειτουργήσει ένα τηλεχειριστήριο, οι τηλεοράσεις, τα βίντεο και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές πρέπει να παραμένουν σε θέση αναμονής. Έτσι λοιπόν, σπανίως απενεργοποιούνται. Ως αποτέλεσμα, πέντε εκατομμύρια επιπρόσθετοι τόνοι διοξειδίου του άνθρακα απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα κάθε χρόνο από τους σταθμούς παραγωγής ενέργειας. Με άλλα λόγια, η ενέργεια που χρειάζεται για να μένουν οι ηλεκτρικές συσκευές σε θέση αναμονής στην Αυστραλία απελευθερώνει τόση ποσότητα αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου όση και οι εξατμίσεις ενός εκατομμυρίου αυτοκινήτων. Σχολιάζοντας το κόστος που συνεπάγεται αυτό για τους Αυστραλούς καταναλωτές, η εφημερίδα λέει: «Το 2000, η ενέργεια που κατανάλωσαν οι συσκευές σε θέση αναμονής ισοδυναμούσε με το 11,6 τοις εκατό του ηλεκτρισμού που χρησιμοποίησαν τα νοικοκυριά​—500 εκατομμύρια δολάρια Αυστραλίας επιπλέον».

«Η Εποχή του Τιτανίου»;

Το τιτάνιο είναι μέταλλο ελαφρύ, σκληρό και πολύ ανθεκτικό στη σκουριά. Καθαρό τιτάνιο χωρίς προσμείξεις παράχθηκε για πρώτη φορά από τους επιστήμονες το 1910, και οι ανθεκτικές ιδιότητές του το έκαναν ιδεώδες για χρήση στον τομέα της αεροπορίας και της ιατρικής. Όταν εμφυτεύεται στο ανθρώπινο σώμα, σπανίως προκαλεί φλεγμονή, γι’ αυτό μπορεί να χρησιμοποιείται στην κατασκευή τεχνητών οστών. Κάποιος εκπρόσωπος της Ιαπωνικής Εταιρίας Τιτανίου είπε: «Επειδή το τιτάνιο είναι σχεδόν πάντα ανθεκτικό στη σκουριά, (τα προϊόντα τιτανίου) δεν χρειάζονται καθόλου συντήρηση, και δεν χρειάζεται να πετιέται το μέταλλο έπειτα από μία μόλις χρήση. Από περιβαλλοντικής άποψης, το τιτάνιο θα είναι το μέταλλο με τη μεγαλύτερη ζήτηση τον 21ο αιώνα». Το κύριο μειονέκτημα είναι ότι έχει δέκα φορές μεγαλύτερο κόστος από τον ανοξείδωτο χάλυβα. Ωστόσο, καθώς αυξάνονται οι εφαρμογές του τιτανίου, αναμένεται ότι η τιμή του θα πέσει. Σύμφωνα με την εφημερίδα Ντέιλι Γιομιούρι της Ιαπωνίας, «η ιστορία του μετάλλου έχει μεταβεί από το χαλκό στο χάλυβα και από το χάλυβα στο αλουμίνιο. Φαίνεται ότι ο 21ος αιώνας θα είναι η εποχή του τιτανίου».

Ελλιπής Εκπαίδευση για το Γάμο

Πάνω από το 40 τοις εκατό των ζευγαριών που ζουν μαζί προτού παντρευτούν χωρίζουν πριν τη δέκατη επέτειο του γάμου τους, αναφέρει η εφημερίδα Ντέιλι Νιουζ της Νέας Υόρκης. Οι αριθμοί που συγκεντρώθηκαν από το Εθνικό Κέντρο Στατιστικής για την Υγεία δείχνουν επίσης ότι τα ζευγάρια που συζούν πριν από το γάμο και παραμένουν παντρεμένα για πάνω από δέκα χρόνια έχουν διπλάσιες πιθανότητες να πάρουν τελικά διαζύγιο. «Αν δύο άνθρωποι σχεδιάζουν να σμίξουν [και] δεν θεωρούν σωστό να συζούν», λέει ο Μάθιου Μπράμλετ, υπεύθυνος συγγραφής της έκθεσης, «τέτοιου είδους άνθρωποι είναι επίσης πιθανό ότι δεν θα χωρίσουν». Επιπλέον, εκείνοι που ζουν μαζί πριν από το γάμο «φαίνεται ότι είναι πολύ λιγότερο διατεθειμένοι να καταβάλλουν τον κόπο που συνεπάγεται η διατήρηση της σχέσης τους», αναφέρει η σύμβουλος γάμων Άλις Στίβενς.

Σε Αναζήτηση Εκκλησίας

«Συνηθιζόταν να λέγεται ότι ο Μεθοδιστής θα είναι πάντα Μεθοδιστής. Αυτό δεν ισχύει πια», αναφέρει η εφημερίδα Δε Σακραμέντο Μπι. Σύμφωνα με τον Ντέξτερ Μακ Ναμάρα, διευθυντή του Γραφείου Διαθρησκευτικών Υπηρεσιών στο Σακραμέντο, «οι δογματικοί δεσμοί είναι λιγότερο σημαντικοί για τους ανθρώπους σήμερα . . . Ο κόσμος είναι πολύ πιο πρόθυμος να δοκιμάζει διαφορετικές εκκλησίες». Αναζητώντας κάποια εκκλησία, οι πιστοί συχνά λαβαίνουν υπόψη πράγματα όπως η μουσική, το είδος λατρείας, η διάρκεια της θείας λειτουργίας, τα προγράμματα για νέους, το μέγεθος του εκκλησιάσματος και η απόσταση από το σπίτι τους. «Υπάρχει αφθονία εκκλησιών», λέει ο Άλαν Κάρλσον, διευθυντής του Κέντρου Χάουαρντ για την Οικογένεια, τη Θρησκεία και την Κοινωνία. «Το 1950, το 85 τοις εκατό των ενηλίκων είχαν το ίδιο θρήσκευμα με τους γονείς τους», αλλά τώρα «έχουν πολλές άλλες επιλογές».