Ματιές στον Κόσμο

Η Αξία των Φυτών Εσωτερικού Χώρου

«Χιλιάδες μαθητές θα είχαν καλύτερους βαθμούς αν υπήρχαν φυτά εσωτερικού χώρου σε διάφορα σημεία του σχολείου τους», λένε οι ερευνητές, όπως αναφέρει η εφημερίδα Δε Τάιμς του Λονδίνου. Ο καθηγητής Ντέρεκ Κλέμεντς-Κρουμ, του Πανεπιστημίου Ρίντινγκ, ανακάλυψε ότι τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα σε μερικές ασφυκτικά γεμάτες και ανεπαρκώς αεριζόμενες σχολικές αίθουσες υπερβαίνουν το επιτρεπτό όριο κατά 500 και πλέον τοις εκατό, εμποδίζοντας έτσι τη συγκέντρωση των παιδιών και επιβραδύνοντας την πρόοδό τους. Αποκαλώντας αυτή την κατάσταση σύνδρομο των άρρωστων σχολικών αιθουσών, λέει ότι ο συνωστισμός των παιδιών στις σχολικές αίθουσες είναι κατά μέσο όρο πενταπλάσιος από το συνωστισμό των εργαζομένων σε κτίρια γραφείων, όπου είναι γνωστό ότι το «σύνδρομο των άρρωστων κτιρίων» επηρεάζει τους εργαζομένους και την απόδοσή τους. Ποια φυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση της ποιότητας του αέρα; Σύμφωνα με μια μελέτη που έγινε στις ΗΠΑ, τα χλωρόφυτα είναι τα πιο αποτελεσματικά. Η δράκαινα, ο κισσός, ο φίκος, το σπαθίφυλλο και οι γιούκες εξουδετερώνουν επίσης τους ρύπους του αέρα. Τα φυτά εσωτερικού χώρου μειώνουν τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα μετατρέποντάς το σε οξυγόνο.

 «Αποπροσανατολισμένη» Γενιά

«Οι νεαροί Αμερικανοί είναι αξιοθρήνητα αδαείς», αναφέρει η εφημερίδα Ντέιλι Νιουζ της Νέας Υόρκης. Σε έναν παγκόσμιο χάρτη, «το 11% των νεαρών δεν μπορούν να βρουν την Αμερική. Όταν δουν δε έναν χάρτη των ΗΠΑ χωρίς ονόματα τοποθεσιών, οι μισοί δεν έχουν ιδέα για το πού είναι η Νέα Υόρκη». Όσον αφορά άλλα κράτη τα οποία απασχολούν την επικαιρότητα, μόνο το 13 τοις εκατό μπορούσε να εντοπίσει το Ιράκ ή το Ιράν και μόνο το 17 τοις εκατό μπορούσε να βρει το Αφγανιστάν. Στην πραγματικότητα μόνο το 71 τοις εκατό των Αμερικανών ηλικίας από 18 ως 24 χρονών μπορούσαν να προσδιορίσουν πού βρίσκεται η μεγαλύτερη υδάτινη μάζα στον κόσμο—ο Ειρηνικός Ωκεανός. Το κουίζ της Εθνικής Γεωγραφικής Εταιρίας με τις 56 ερωτήσεις δόθηκε σε 3.250 νεαρούς στη Βρετανία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία, στην Ιταλία, στον Καναδά, στο Μεξικό και στη Σουηδία. Αν και καμία χώρα δεν βαθμολογήθηκε με «Α», για το οποίο χρειαζόταν να δοθούν κατά μέσο όρο 42 σωστές απαντήσεις, η Σουηδία έφτασε πιο κοντά στο στόχο με 40, και την ακολούθησαν η Γερμανία και η Ιταλία με 38. Οι Αμερικανοί πήραν την προτελευταία θέση με μέσο όρο 23 σωστές απαντήσεις, μόλις πριν από το Μεξικό που είχε 21. «Αν οι νεαροί μας δεν μπορούν να βρουν τοποθεσίες στο χάρτη και δεν γνωρίζουν τα γεγονότα της επικαιρότητας, πώς μπορούν να καταλάβουν τα παγκόσμια πολιτιστικά και οικονομικά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε καθώς και τα προβλήματα που αφορούν τους φυσικούς πόρους;» ρώτησε ο Τζον Φάχι, πρόεδρος της Εθνικής Γεωγραφικής Εταιρίας.

Μετά τα 40​—Θερίζετε Ό,τι Σπείρατε

«Οι επιλογές που κάνει κάποιος στη ζωή του και η επιρροή του περιβάλλοντος αρχίζουν να επενεργούν στα 40, όταν εντείνονται τα σημάδια της ηλικίας». Αυτό ήταν το συμπέρασμα μιας έκθεσης κάποιου συνεδρίου για την υγεία η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δε Ντέιλι Τέλεγκραφ του Σίντνεϊ, στην Αυστραλία. Σύμφωνα με τον Ρόκο Ντι Βιντσένζο, επικεφαλής διαιτολόγο στο Νοσοκομείο Σουίνμπερν της Βικτόριας, «τα “ελαττωματικά γονίδια” ή κάποια άλλη δυσλειτουργία του οργανισμού» ίσως δεν είναι τόσο σημαντικά για τον καθορισμό της κατάστασης της υγείας κάποιου μετά τα 40 του όσο είναι οι επιλογές που έκανε. «Τώρα ξέρουμε ότι η κατάσταση της υγείας μετά την ηλικία των 40 είναι απόρροια της αλληλεπίδρασης γενετικών παραγόντων και περιβαλλοντικών επιρροών», είπε ο Ντι Βιντσένζο. «Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Γήρανσης, το 80 τοις εκατό των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι δεν οφείλεται καθόλου στη γήρανση. Οφείλεται στην ελλιπή φροντίδα του οργανισμού στην πάροδο των ετών και, μετά την ηλικία των 40, αυτή η ελλιπής φροντίδα αρχίζει να επηρεάζει το άτομο».

Τα Παιδιά Εθίζονται Εύκολα στη Νικοτίνη

«Τα παιδιά μπορούν να εθιστούν στον καπνό μέσα σε μερικές ημέρες από τη στιγμή που ξεκινούν να καπνίζουν, ίσως μάλιστα από το πρώτο κιόλας τσιγάρο», συμπεραίνει μια μελέτη η οποία παρουσιάστηκε στην εφημερίδα Δε Γκάρντιαν του Λονδίνου. «Ανάμεσα σε 332 νεαρά άτομα τα οποία κάποια στιγμή δοκίμασαν καπνό, ακόμη και μια ρουφηξιά, το 40% ανέφερε συμπτώματα εθισμού. Μεταξύ των 237 που είχαν εισπνεύσει καπνό, το 53% ανέφερε συμπτώματα εθισμού». Η 30μηνη μελέτη, της οποίας επικεφαλής ήταν ο Δρ Τζόσεφ Ντιφράνσα από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης στις ΗΠΑ, περιλάμβανε περίπου 700 μαθητές, που ήταν 12 και 13 χρονών κατά την έναρξή της. «Πριν τη μελέτη, υπήρχε η άποψη ότι τα παιδιά χρειάζονταν δύο χρόνια για να εθιστούν στον καπνό​—ότι θα έπρεπε να καπνίζουν καθημερινά τουλάχιστον μισό πακέτο την ημέρα», είπε ο Ντιφράνσα. «Μερικά από αυτά τα παιδιά εθίστηκαν μέσα σε μερικές ημέρες από τη στιγμή που άρχισαν να καπνίζουν. . . . Υποψιάζομαι ότι, σε πολλές περιπτώσεις, ο εθισμός στη νικοτίνη αρχίζει με το πρώτο τσιγάρο». Ο Ντιφράνσα πιστεύει ότι οι έφηβοι είναι ευκολότερο να εθιστούν επειδή ο εγκέφαλός τους βρίσκεται ακόμη στην ανάπτυξη. «Θα ήθελα να πάρουν τα παιδιά το μήνυμα ότι δεν μπορείς να παίζεις με τον καπνό. Δεν υπάρχει ασφαλές κάπνισμα», είπε ο Ντιφράνσα. «Πρέπει να πείσουμε τα παιδιά ότι η δοκιμή ενός και μόνο τσιγάρου μπορεί να οδηγήσει σε ισόβιο εθισμό».

Νέο Φως για τις «Εξωσωματικές» Εμπειρίες

Ελβετοί νευρολόγοι, χρησιμοποιώντας ηλεκτρόδια για να εντοπίσουν την προέλευση των επιληπτικών κρίσεων κάποιας γυναίκας, προκάλεσαν συμπτωματικά στην ασθενή τις λεγόμενες εξωσωματικές εμπειρίες, αναφέρει το γερμανικό επιστημονικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Μπιλντ ντερ Βίσενσαφτ-Ονλάιν. Κάθε φορά που διεγειρόταν η γωνιώδης έλικα του φλοιού του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου, η γυναίκα ανέφερε ότι αισθανόταν πως έβγαινε από το σώμα της και το παρακολουθούσε από ψηλά. Φαίνεται πως αυτό το τμήμα του εγκεφάλου συνδέει την οπτική συνείδηση του σώματος με αισθητήριες πληροφορίες σχετικά με το πού βρίσκεται το σώμα. «Η διέγερση με ηλεκτρόδια διέκοπτε αυτή την αλληλεπίδραση στην ασθενή, και γι’ αυτόν το λόγο φαίνεται πως η αίσθηση της αντίληψής της αποσυνδέθηκε από το σώμα της», λέει το Μπιλντ ντερ Βίσενσαφτ. Οι εξωσωματικές εμπειρίες «έχουν επανειλημμένα τροφοδοτήσει εικασίες σχετικά με το ότι η ψυχή είναι ανεξάρτητη από το σώμα».

Ανανέωση του Ροζαρίου

«Επί 500 χρόνια, οι αφοσιωμένοι Ρωμαιοκαθολικοί απαγγέλλουν το ροζάριο, μια σειρά επαναλήψεων της Κυριακής Προσευχής και του Χαίρε Μαρία οι οποίες αποσκοπούν στο στοχασμό γύρω από 15 βασικά γεγονότα ή “μυστήρια” της ζωής του Ιησού και της μητέρας του», αναφέρει το περιοδικό Νιούζγουικ. «Τον περασμένο [Οκτώβριο] ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ εξέδωσε μια αποστολική επιστολή προσθέτοντας έναν τέταρτο κύκλο στο ροζάριο», βασισμένο στη διακονία του Ιησού από το βάφτισμά του μέχρι το Τελευταίο Δείπνο. «Πρόθεση του πάπα είναι να ανανεωθεί το ενδιαφέρον για την “αγαπημένη” του μορφή προσευχής, η οποία έχει χάσει έδαφος από τότε που έλαβε χώρα η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού», προσθέτει το περιοδικό. «Ο κύριος σκοπός της ενέργειας του πάπα είναι να δώσει σε αυτή την προσευχή που αναπέμπουν μόνο οι Καθολικοί μεγαλύτερη έμφαση στον Χριστό σε σχέση με τη Μαρία, το πρόσωπο που συνδέεται περισσότερο με το ροζάριο». Πιστεύεται ότι αυτό θα υποκινήσει τους Καθολικούς να αποκτήσουν τη συνήθεια του στοχασμού, τόνισε ο πάπας, σε μια εποχή «κατά την οποία η Χριστιανοσύνη δέχεται επιρροές από τις παραδόσεις διαλογισμού των Ανατολικών θρησκειών».

Πολύ Υψηλές Προσδοκίες

«Οι περισσότεροι γάμοι στη Γερμανία αποτυγχάνουν λόγω των υπερβολικών προσδοκιών», αναφέρει η εφημερίδα Ντι Βελτ. Σύμφωνα με τον καθηγητή Βασίλειο Φθενάκη, ο οποίος διεξάγει έρευνες σε σχέση με την οικογενειακή ζωή, «οι άνθρωποι αναζητούν μια στενή σχέση και θέλουν να απολαύσουν το μέγιστο δυνατό βαθμό ευτυχίας στη σχέση τους». Παρατήρησε, ωστόσο, ότι δεν είναι ρεαλιστικό να αναμένουμε πως αυτά τα αισθήματα ευφορίας θα διαρκούν επί δεκαετίες. Η έμφαση που δίνεται τώρα στην προσωπική ευτυχία και στην αυτοπραγμάτωση έχει κάνει τα αντρόγυνα λιγότερο πρόθυμα να συμβιβάζονται και να συνεργάζονται στις δύσκολες στιγμές. Κάποιος άλλος ειδικός σε οικογενειακά ζητήματα είπε: «Από τη στιγμή που κοπάζει ο ενθουσιασμός, οι άνθρωποι σήμερα κάνουν μηδαμινές προσπάθειες να συζητήσουν τα προβλήματα και να σώσουν τη σχέση τους». Κατά μέσο όρο, οι γάμοι διαρκούν τώρα στη Γερμανία λίγο περισσότερο από 12 χρόνια.