Βίαιο Έγκλημα​—Τι Συμβαίνει Επιτέλους;

Ο ΦΡΑΝΚ και η Γκαμπριέλα περπατούσαν στην παραλία του Όρεγκον στις ΗΠΑ νωρίς το πρωί, παρατηρώντας την ανατολή του ήλιου. Δεν μπορούσαν να υποψιαστούν τι επρόκειτο να τους συμβεί. Λίγα λεπτά αργότερα, ήταν και οι δύο νεκροί, έχοντας πυροβοληθεί από κοντινή απόσταση στο κεφάλι. Ήταν ένα έγκλημα εκδίκησης; Ή μήπως ζήλιας; Τίποτα από τα δύο. Ο οπλοφόρος, ένας άγνωστος, πραγματοποίησε μια φαντασίωσή του​—ήθελε να ξέρει πώς αισθάνεται κανείς όταν σκοτώνει κάποιον άλλον.

«Την Κυριακή 28 Απριλίου 1996, ο Μάρτιν Μπράιαντ κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω του τα βλέμματα του Δυτικού κόσμου διασκεδάζοντας με την ψυχή του. Πυροβολώντας όποιον έβρισκε μπροστά του καθώς περιφερόταν στο Πορτ Άρθουρ της Τασμανίας, έζησε τη μεγάλη συγκίνηση του θριάμβου και της δύναμης». (Μελέτη της Παρακμής Μας [A Study of Our Decline], του Φίλιπ Άτκινσον) Προκάλεσε επίσης το θάνατο 35 ανθρώπων!

Ένας 65χρονος συνταξιούχος στον Καναδά είχε βγει νωρίς το πρωί για τη συνηθισμένη του βόλτα με το ποδήλατο. Καθώς προχωρούσε, τον χτύπησε από πίσω ένας οδηγός ο οποίος τον εγκατέλειψε θεωρώντας τον νεκρό. Το ποδήλατό του παρασύρθηκε στο δρόμο από το αυτοκίνητο σε απόσταση 700 μέτρων περίπου. Στην αρχή, υπήρχε η άποψη πως επρόκειτο για τυπική περίπτωση εγκατάλειψης θύματος σε δυστύχημα, αλλά η περαιτέρω έρευνα έδειξε ότι το θύμα είχε χτυπηθεί από τον οδηγό ενός κλεμμένου αυτοκινήτου ο οποίος έκανε μια τρελή κούρσα. Από ό,τι φαίνεται, η σύγκρουση με τον ποδηλάτη ήταν μέρος της «συγκίνησης».

Διαφορετικό Είδος Εγκλήματος;

Το έγκλημα χαρακτηρίζει την κοινωνία μας επί αιώνες, αλλά τα είδη εγκλήματος που αναφέρθηκαν παραπάνω κάνουν τους ανθρώπους να αναφωνούν: «Γιατί; Πώς θα μπορούσε κάποιος ακόμη και να διανοηθεί να κάνει κάτι τέτοιο;» Μολονότι κοινές εγκληματικές πράξεις, όπως η κλοπή ή η απάτη, ίσως δεν κάνουν εντύπωση σε πολλούς ανθρώπους, υπάρχει μια αυξανόμενη κατηγορία πράξεων οι οποίες προσελκύουν την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και κάνουν τους ανθρώπους να λένε: “Μα είναι παράλογο! Τι συμβαίνει επιτέλους σε αυτόν τον κόσμο;”

Τέτοιου είδους εγκλήματα είναι διαφορετικά. Συνήθως είναι αποτρόπαια και άγρια. Όπως φαίνεται στα παραδείγματα που αναφέρθηκαν, συχνά διαπράττονται σε βάρος αθώων ανθρώπων οι οποίοι δεν γνωρίζουν τους δράστες. Επιπλέον, πολλές φορές το κίνητρο πίσω από αυτά τα βίαια εγκλήματα δεν είναι προφανές. Ο κατάλογος τέτοιων αλόγιστων πράξεων είναι ατελείωτος.

Τον Απρίλιο του 1999 στο Κολοράντο των ΗΠΑ, 2 μαθητές σε κάποιο σχολείο πυροβόλησαν και σκότωσαν 12 άλλους μαθητές και έναν καθηγητή και κατόπιν αυτοκτόνησαν. Το 1982, ένας άντρας πέθανε  στην Καλιφόρνια αφού πήρε ένα απλό φάρμακο, που δεν χρειάζεται συνταγή γιατρού, στο οποίο κάποιος είχε προσθέσει στρυχνίνη. Το 1993, στο Μπουτλ του Μέρσεϊσαϊντ, στην Αγγλία, δύο δεκάχρονα αγόρια παρέσυραν τον δίχρονο Τζέιμς Μπάλτζερ έξω από το εμπορικό κέντρο όπου βρισκόταν με τη μητέρα του, η οποία αγόραζε κρέας. Τον οδήγησαν στις σιδηροδρομικές γραμμές και τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου.

Μερικές ενέργειες μπορούν να χαρακτηριστούν τρομοκρατικές, όπως η επίθεση με δηλητηριώδες αέριο στον υπόγειο σιδηρόδρομο του Τόκιο το 1995. Η Ιαπωνία συγκλονίστηκε όταν μέλη κάποιας αίρεσης απελευθέρωσαν δηλητηριώδες αέριο εκεί, θανατώνοντας 12 άτομα και τραυματίζοντας χιλιάδες άλλα. Λίγοι μπορούν να ξεχάσουν την καταστροφή του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη και την επίθεση στο Πεντάγωνο, στην Ουάσινγκτον, D.C., που στοίχισαν τη ζωή περίπου 3.000 ανθρώπων, καθώς και τις περσινές βομβιστικές ενέργειες στο Μπαλί της Ινδονησίας που αφαίρεσαν σχεδόν 200 ζωές.

Είναι φανερό ότι τέτοια βίαια εγκλήματα έχουν γίνει πολύ διαδεδομένα. Το πρόβλημα είναι παγκόσμιο, επηρεάζοντας πολλά έθνη και τάξεις ανθρώπων.

Σε μερικές περιπτώσεις, νομίζει κανείς πως οι δράστες συναγωνίζονται μεταξύ τους, προσπαθώντας να δουν ποιος μπορεί να διαπράξει το πιο αποτρόπαιο έγκλημα. Επιπλέον, τα εγκλήματα μίσους γίνονται ολοένα και πιο κοινά. Διαπράττονται με υπερβολική σκληρότητα σε βάρος ανθρώπων των οποίων το μόνο «λάθος» είναι ότι προέρχονται από διαφορετική φυλή, θρησκεία ή εθνότητα​—όπως συνέβη το 1994 όταν περίπου 800.000 Τούτσι δολοφονήθηκαν στη Ρουάντα.

Όλα αυτά κάνουν πολλούς να σκεφτούν: “Τι συμβαίνει; Γίνονταν τέτοια πράγματα στο παρελθόν; Τι μπορεί να βρίσκεται πίσω από τόσο φοβερά εγκλήματα; Ποια ελπίδα υπάρχει για τη μείωση ή την εξάλειψη τέτοιων άγριων εγκλημάτων;” Τα επόμενα άρθρα θα ασχοληθούν με αυτά καθώς και με άλλα ερωτήματα.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

Τα βίαια εγκλήματα πολλές φορές διαπράττονται σε βάρος τυχαίων θυμάτων και χωρίς προφανές κίνητρο