Εντυπωσιακή Συνάντηση με τις Γκρίζες Φάλαινες

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΟ ΜΕΞΙΚΟ

Εκείνο που σε εντυπωσιάζει όταν πλησιάζεις μια φάλαινα που κοιμάται είναι κυρίως το πελώριο μέγεθός της. Η σωματική παρουσία της φάλαινας σε συνταράσσει, σε αιχμαλωτίζει. Πότε πότε, ακούς την ανάσα της και ραντίζεσαι από το φύσημά της. Εκείνη τη στιγμή, ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι πλησιάζει ένα ζωικό είδος πέρα από την κλίμακα των ανθρώπινων μέτρων​—μια μυστηριώδη παρουσία που ενσαρκώνεται σε έναν απίστευτο μαύρο κύλινδρο.​—Ζακ Ιβ Κουστό, θαλάσσιος εξερευνητής.

ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ λόγια περιγράφουν κατάλληλα τα αισθήματά μας καθώς η μικρή μας βενζινάκατος πλησίαζε τις γκρίζες φάλαινες στα αστραφτερά νερά του όρμου Μαγκνταλένα στην Μπάχα Καλιφόρνια, στο Μεξικό. Εδώ και πολύ καιρό θέλαμε να παρακολουθήσουμε αυτά τα μεγαλοπρεπή πλάσματα, τα οποία μεταναστεύουν κάθε χρόνο στις λιμνοθάλασσες της Μπάχα για να ζευγαρώσουν και να γεννήσουν.

Ο ξεναγός μας έσβησε τη μηχανή και πλησίασε κωπηλατώντας ήσυχα. Φαίνεται ότι οι φάλαινες αδιαφορούσαν για την άφιξή μας. Παρακολουθούσαμε την τελετουργία της ερωτοτροπίας τους, καθώς στριφογύριζαν, εκτόξευαν νερό και βυθίζονταν ξαφνικά, επιδεικνύοντας την ουρά τους. Μερικές από αυτές «κατασκόπευαν»​—βγάζοντας το κεφάλι τους έξω από το νερό και παρατηρώντας τι συνέβαινε γύρω τους.

 Ο ξεναγός μας μάς είπε ότι ενώ οι κανονισμοί δεν επιτρέπουν να πλησιάσουμε τις φάλαινες πιο κοντά από τα 30 μέτρα, περίεργες μητέρες φάλαινες και τα μικρά τους πλησιάζουν συχνά τις βάρκες και επιτρέπουν στους ανθρώπους να τις αγγίξουν!

Αγώνας Επιβίωσης

Έπειτα από τη συνάντησή μας με τις φάλαινες, υποκινηθήκαμε να κάνουμε λίγη έρευνα. Μάθαμε ότι το 19ο αιώνα, άπληστοι φαλαινοθήρες σχεδόν εξολόθρευσαν τις φάλαινες του ανατολικού Ειρηνικού. Με τον καιρό, η ζήτηση για λάδι και οστά φάλαινας μειώθηκε και ο πληθυσμός των φαλαινών ανέκαμψε. Έπειτα, στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν τα πλοία έγιναν “πλωτά εργοστάσια” που έδιναν τη δυνατότητα στους φαλαινοθήρες να επεξεργάζονται τα πτώματα των φαλαινών πάνω στο πλοίο, η φαλαινοθηρία ξεκίνησε και πάλι. Για άλλη μια φορά, η γκρίζα φάλαινα του ανατολικού Ειρηνικού έφτασε στο χείλος της εξαφάνισης.

Το 1947, η Διεθνής Επιτροπή για τις Φάλαινες πρόσφερε πλήρη προστασία στην γκρίζα φάλαινα. Τα πρόσφατα χρόνια η κυβέρνηση του Μεξικού ίδρυσε μάλιστα άσυλα φαλαινών καθώς και το Καταφύγιο Βιόσφαιρας του Βισκαΐνο. a Τώρα, η γκρίζα  φάλαινα δεν αποτελεί πια είδος υπό εξαφάνιση, μιας και ο πληθυσμός της έχει φτάσει περίπου τα 26.000 μέλη.

Η Εντυπωσιακή τους Μετανάστευση

Οι καλοκαιρινοί τόποι διατροφής της γκρίζας φάλαινας βρίσκονται στο μακρινό βορρά, στη Βερίγγειο θάλασσα και στη θάλασσα Τσούκτσι. Εκεί οι φάλαινες καταβροχθίζουν μικρά καρκινοειδή, συσσωρεύοντας λίπος για το ταξίδι τους των 16.000 χιλιομέτρων προς τα νότια, στις λιμνοθάλασσες της Μπάχα, και πίσω. Ταξιδεύοντας με μέση ταχύτητα πέντε ως δέκα χιλιόμετρα την ώρα, οι φάλαινες χρειάζονται δύο με τρεις μήνες για να φτάσουν στον προορισμό τους. Την περίοδο της μετανάστευσης και των μηνών που μένουν στην Μπάχα Καλιφόρνια χάνουν πολύ βάρος, εφόσον οι γκρίζες φάλαινες ζουν σχεδόν αποκλειστικά από το λίπος που έχουν συσσωρεύσει.

Οι έγκυες θηλυκές φτάνουν πρώτες στις λιμνοθάλασσες, όπου και γεννούν στα ήρεμα νερά. Τα μικρά γεννιούνται με την ουρά πρώτα και πρέπει να οδηγηθούν στην επιφάνεια όσο το δυνατόν γρηγορότερα για να αναπνεύσουν. Στον τοκετό βοηθούν δύο άλλες θηλυκές, οι οποίες ονομάζονται θείες και παίζουν το ρόλο της μαίας. Η περίοδος κυοφορίας διαρκεί 12 έως 13 μήνες, έτσι λοιπόν κάθε δύο με τρία χρόνια γεννιέται ένα και μόνο μικρό. Φανταστείτε τη γέννηση ενός μωρού βάρους 680 κιλών και μήκους περίπου 5 μέτρων!

Τα μικρά, επί οχτώ περίπου μήνες, θηλάζουν γάλα του οποίου η περιεκτικότητα σε λίπος είναι 53 τοις εκατό​—δέκα φορές πλουσιότερο από το αγελαδινό γάλα. Οι φάλαινες μένουν στις λιμνοθάλασσες δύο με τρεις μήνες, από τον Ιανουάριο ως τα μέσα Μαρτίου, πράγμα που επιτρέπει στα μικρά να συσσωρεύσουν ένα παχύ στρώμα λίπους το οποίο θα τα συντηρήσει στο ταξίδι τους προς τα βόρεια και θα τα διατηρήσει ζεστά στις ψυχρότερες θάλασσες της Αρκτικής.

Όλες αυτές οι πληροφορίες για τις γκρίζες φάλαινες ήταν συναρπαστικές και έκαναν ακόμη πιο πλούσια την αξέχαστη εμπειρία που ζήσαμε βλέποντάς τες στο φυσικό τους περιβάλλον. Αυτά τα πλάσματα μας έκαναν να αναλογιστούμε τα λόγια του εδαφίου Ψαλμός 148:7: «Αινείτε τον Ιεχωβά από τη γη, εσείς τα θαλάσσια τέρατα και όλα τα υδάτινα βάθη».

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 17]

ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αντί για δόντια, η γκρίζα φάλαινα έχει μπανέλες μπεζ χρώματος (όπως φαίνονται στη φωτογραφία). Οι μπανέλες έχουν μήκος πέντε ως τριάντα εκατοστά και βρίσκονται σε κάθε πλευρά της πάνω σιαγόνας της. Είναι από κερατίνη—το ίδιο υλικό από το οποίο αποτελούνται τα νύχια μας. Η γκρίζα φάλαινα τρέφεται στο βυθό της θάλασσας—πράγμα που σημαίνει ότι σαρώνει το βυθό, απορροφώντας ιζήματα και καρκινοειδή. Έπειτα φιλτράρει το νερό στα κενά ανάμεσα στις μπανέλες.

[Ευχαριστίες]

Ευγενής παραχώρηση από Gray whales with Winston

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 18]

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΓΚΡΙΖΑΣ ΦΑΛΑΙΝΑΣ

◼ Η γκρίζα φάλαινα έχει λευκές κηλίδες στο δέρμα της οι οποίες προκαλούνται από πεταλίδες και παράσιτα.

◼ Οι αρσενικές φτάνουν τα 14 μέτρα μήκος​—μακρύτερες από ένα λεωφορείο—​και οι θηλυκές είναι λίγο μεγαλύτερες.

◼ Η γκρίζα φάλαινα έχει δύο με πέντε πτυχές στην κάτω πλευρά του λαιμού της, οι οποίες επιτρέπουν στο λαιμό της να διαστέλλεται όταν τρώει.

◼ Το μέσο βάρος μιας γκρίζας φάλαινας είναι 16 τόνοι, αλλά μερικές έχουν φτάσει τους 30 μέχρι και 40 τόνους.

◼ Η γκρίζα φάλαινα βγαίνει στην επιφάνεια του νερού κάθε τρία με πέντε λεπτά για να αναπνεύσει, αλλά μπορεί να παραμείνει βυθισμένη μέχρι και 15 λεπτά.

[Ευχαριστίες]

© Richard Herrmann/Seapics.com

[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]

“Κατασκοπεία”

[Ευχαριστίες]

© Michael S. Nolan/Seapics.com

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 16]

© Howard Hall/Seapics.com