Μετά τις Εκρήξεις

ΑΠΟ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΟΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟ

 Η 20ή ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2002 ήταν μια όμορφη ημέρα στην πόλη Ριομπάμπα του Ισημερινού. Στο γαλανό ουρανό αιωρούνταν λευκά, πουπουλένια σύννεφα. Τα χιονοσκέπαστα ηφαίστεια τριγύρω έκαναν το τοπίο ιδανικό για καρτ ποστάλ. Οι 124.000 άνθρωποι που ζούσαν εκεί, σε υψόμετρο περίπου 2.700 μέτρων στις Άνδεις, καταγίνονταν με τις καθημερινές τους δραστηριότητες, χωρίς την παραμικρή υποψία ότι αυτό το γαλήνιο τοπίο επρόκειτο σύντομα να διαταραχτεί βίαια. Ξαφνικά, μέσα στην ηρεμία του απογεύματος, ακούστηκε μια εκκωφαντική έκρηξη! Τα παράθυρα και τα πατώματα άρχισαν να δονούνται. Ένα απειλητικό σύννεφο σαν μανιτάρι άρχισε να σχηματίζεται και να απλώνεται αστραπιαία.

Μέσα σε δέκα λεπτά έγινε και δεύτερη έκρηξη, η οποία συνοδεύτηκε από ένα ισχυρό κρουστικό κύμα που θρυμμάτισε παράθυρα και ξήλωσε πόρτες. Έπειτα εμφανίστηκε ένας στρόβιλος, ένα σύννεφο φωτιάς και καπνού πολύ μεγαλύτερο από το πρώτο. Ακολούθησε μια σειρά από εκρήξεις και λάμψεις.

Ο Χοσέ και η σύζυγός του Άνα​—Μάρτυρες του Ιεχωβά και οι δύο—​είναι ένα αντρόγυνο άνω των 60 ετών οι οποίοι ζούσαν περίπου 400 μέτρα από το σημείο της έκρηξης. Η δύναμή της τους πέταξε στο πάτωμα. Η Άνα στεκόταν κοντά στην μπροστινή πόρτα όταν εκείνη ξηλώθηκε και εκσφενδονίστηκε στον απέναντι τοίχο. Καθώς το τρομοκρατημένο ζευγάρι έτρεχε προς την πίσω πλευρά του σπιτιού τους, η οροφή άρχισε να πέφτει πάνω τους. Με κάποιον τρόπο κατάφεραν να βγουν στη μικρή πίσω εσωτερική αυλή όπου κουλουριάστηκαν ο ένας κοντά στον άλλον και άρχισαν να προσεύχονται. Ευτυχώς, έπειτα από 15 λεπτά έφτασε ο γιος τους με αυτοκίνητο και τους μετέφερε σε ασφαλές μέρος.

Τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά με όλους. Μετά τις εκρήξεις ακολούθησε πανικός. Πλήθη ανθρώπων εγκατέλειπαν την πόλη πεζοί. Μέσα στις κραυγές και στα ξεφωνητά, μερικοί γλιστρούσαν και έπεφταν πάνω στα σπασμένα γυαλιά που ήταν σκορπισμένα στα πεζοδρόμια. Τα αυτοκίνητα, τα λεωφορεία και τα φορτηγά έφευγαν από την πόλη με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ορισμένα από αυτά κινούμενα σε μονόδρομους με αντίθετη κατεύθυνση! Πολλοί οι οποίοι έφυγαν εσπευσμένα από το σχολείο ή την εργασία τους βρήκαν τους δικούς τους ή έμαθαν για αυτούς έπειτα από σχεδόν 24 ώρες.

Ποια ήταν η αιτία όλου αυτού του χάους; Σε κάποια υπόγεια αποθήκη πυρομαχικών μιας κοντινής στρατιωτικής βάσης είχε εκδηλωθεί πυρκαγιά η οποία προκάλεσε μια μεγάλη σειρά αλυσιδωτών εκρήξεων όπου ανατινάχτηκαν φωτοβολίδες, χειροβομβίδες και βλήματα αρμάτων και όλμων. Καθώς οι εκρήξεις συνεχίζονταν, τα οχήματα της αστυνομίας ανακοίνωναν με μεγάφωνα ότι η πόλη έπρεπε να εκκενωθεί εντελώς σε ακτίνα τουλάχιστον δεκαπέντε χιλιομέτρων.

Σύντομα η Ριομπάμπα ερημώθηκε. Χιλιάδες κάτοικοι γέμισαν την εθνική οδό έξω από την πόλη, μαζεμένοι ο ένας κοντά στον άλλον μέσα στον κρύο νυχτερινό αέρα​—πολλοί χωρίς παλτό ή μπουφάν. Έπειτα από αρκετές ώρες, οι εκρήξεις άρχισαν τελικά να μειώνονται. Η χαμηλή θερμοκρασία​—γύρω στους μηδέν βαθμούς—​ανάγκασε τους κατοίκους να αρχίσουν δειλά δειλά να επιστρέφουν με τα πόδια στην πόλη. Το επόμενο πρωί, στο φως της ημέρας, πολλοί ανακάλυψαν ότι τα παράθυρα, οι πόρτες, οι στέγες, οι οροφές και οι τοίχοι των σπιτιών τους είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές. Μια οικογένεια βρήκε κομμάτια γυαλί, σαν στιλέτα, μπηγμένα στο στρώμα της κρεβατοκάμαρας. Άλλοι βρήκαν θραύσματα μέσα και γύρω από τα σπίτια τους.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, υπήρχαν τουλάχιστον 7 νεκροί, 538 τραυματίες και 18.000 κατεστραμμένα σπίτια. Από τους 950 Μάρτυρες του Ιεχωβά της περιοχής, κανένας δεν έχασε τη ζωή του, μολονότι δύο χρειάστηκε να νοσηλευτούν με σοβαρά τραύματα.

Βοήθεια για τους Πληγέντες

Το επόμενο πρωί μετά τις εκρήξεις, οι πρεσβύτεροι στις τοπικές εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά άρχισαν να επισκέπτονται τους Χριστιανούς αδελφούς τους για να διαπιστώσουν σε ποια κατάσταση βρίσκονταν. Αργότερα την ίδια ημέρα, ένας περιοδεύων  διάκονος των Μαρτύρων του Ιεχωβά συναντήθηκε με πρεσβυτέρους από 13 εκκλησίες​—τοπικές και πιο μακρινές—​για να κάνουν έναν απολογισμό των ζημιών και των τραυματισμών. Πρότρεψε τους πρεσβυτέρους να φροντίσουν για τις συναισθηματικές και τις πνευματικές ανάγκες των επιζώντων. Η παρακολούθηση των Χριστιανικών συναθροίσεων, ακόμη και κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες, ήταν ζωτικής σημασίας! (Εβραίους 10:24, 25) Γι’ αυτόν το λόγο, οι τοπικές εκκλησίες διεξήγαγαν κανονικά τις προγραμματισμένες συναθροίσεις τους το απόγευμα μετά την καταστροφή.

Την Πέμπτη και την Παρασκευή ετοιμάστηκε μια λεπτομερής έκθεση με τις ζημιές που υπέστησαν τα σπίτια των Μαρτύρων, η οποία στάλθηκε στο τοπικό γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Γκουαγιακίλ. Η έκθεση ανέφερε ότι υπήρχε επείγουσα ανάγκη να σφραγιστούν εκατοντάδες σπασμένα παράθυρα προκειμένου να προστατευτούν οι κάτοικοι από το κρύο. Μέσα σε λίγες ώρες, το γραφείο τμήματος είχε αγοράσει μεγάλους ρόλους από νάιλον, καρούλια με ταινίες καθώς και τσιμεντόκαρφα για να γίνουν προσωρινές επισκευές.

Το Σάββατο στις 9:00 π.μ. έφτασε ένα φορτηγό με εφόδια από το γραφείο τμήματος. Ομάδες Μαρτύρων, αντρών και γυναικών, είχαν ήδη ξεκινήσει να εργάζονται βοηθώντας τους ομοπίστους τους να καθαρίσουν τα σπασμένα γυαλιά στα σπίτια τους ώστε να αρχίσει η τοποθέτηση του νάιλον. Μια τοπική Αίθουσα Βασιλείας έγινε το κέντρο των επιχειρήσεων. Έβαλαν σημάδια στο πάτωμα ώστε να μπορεί να μετρηθεί γρήγορα το νάιλον. Με βάση τις μετρήσεις που έκαναν τα μέλη των συνεργείων που πρόσφεραν βοήθεια, έκοβαν το νάιλον στο κατάλληλο μήκος και κατόπιν το παρέδιδαν στις ομάδες που περίμεναν για να κάνουν την τοποθέτηση.

Ο Χοσέ, ο οποίος αναφέρθηκε νωρίτερα, αφηγείται: «Όταν φτάσαμε στο σπίτι το επόμενο απόγευμα μετά την έκρηξη, οι αδελφοί βρίσκονταν ήδη εκεί και καθάριζαν τα χαλάσματα. Το Σάββατο ήρθε ο γείτονας που μένει ακριβώς δίπλα μου, σχολίασε τη θαυμάσια εργασία που είχε γίνει για την τοποθέτηση του νάιλον στο σπίτι μου και με ρώτησε: “Πόσο σου στοίχισε όλο αυτό;”» Πόσο ξαφνιάστηκε όταν έμαθε ότι η εργασία είχε γίνει δωρεάν!

Ως το Σάββατο το απόγευμα, περίπου 200 εθελοντές από τοπικές εκκλησίες είχαν σφραγίσει τα παράθυρα σε 91 σπίτια Μαρτύρων. Βοήθεια έλαβαν και πολλοί που δεν ήταν Μάρτυρες. Μια τοπική εφημερίδα δημοσίευσε τη φωτογραφία κάποιου σπιτιού στο οποίο εργάστηκαν οι Μάρτυρες επισημαίνοντας ότι μόνο ο ένας από τους οχτώ ενοίκους ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Παροχή Συναισθηματικής Υποστήριξης

Όπως ήταν φυσικό, αυτές οι εκρήξεις προκάλεσαν μεγάλη συναισθηματική ένταση. Για να δοθεί παρηγοριά στους ντόπιους Μάρτυρες, οργανώθηκε μια ειδική συνάθροιση για τη Δευτέρα 25 Νοεμβρίου στις 5:00 μ.μ. Το τοπικό γραφείο τμήματος έστειλε εκπροσώπους για να τη διεξαγάγουν. Εφόσον δεν υπήρχε ρεύμα, η συνάθροιση δεν μπορούσε να διεξαχθεί το βράδυ. Επειδή η ώρα φαινόταν κάπως άβολη, οι παρόντες αναμενόταν να είναι γύρω στους 600. Ωστόσο, ένα πλήθος 1.421 ατόμων, ανάμεσα στους οποίους και μερικοί γείτονες που δεν ήταν Μάρτυρες, κατέκλυσαν την Αίθουσα Συνελεύσεων στη Ριομπάμπα! Ένα βασικό εδάφιο που εξετάστηκε στο πρόγραμμα ήταν το Ψαλμός 4:8: «Με ειρήνη και θα πλαγιάσω και θα κοιμηθώ, γιατί εσύ μόνο, Ιεχωβά, φροντίζεις να κατοικώ με ασφάλεια». Όλοι οι παρόντες εξέφρασαν μεγάλη εκτίμηση για το παρηγορητικό πνευματικό πρόγραμμα.

Εκατοντάδες αντίγραφα του άρθρου του Ξύπνα! «Φυσικές Καταστροφές​—Βοηθήστε το Παιδί σας να τις Αντιμετωπίσει» (22 Ιουνίου 1996) δόθηκαν στους γονείς στο τέλος του προγράμματος. Μια παράγραφος του άρθρου αναφέρει:

«Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αντιμετώπισης Έκτακτων Αναγκών στις Η.Π.Α. (FEMA) παρατηρεί ότι, αμέσως έπειτα από κάποια καταστροφή, τα παιδιά συνήθως φοβούνται πως (1) θα μείνουν μόνα τους, (2) θα αποχωριστούν από την οικογένειά τους, (3) το γεγονός θα συμβεί πάλι και (4) κάποιος θα τραυματιστεί ή θα σκοτωθεί». Με βάση αυτό το άρθρο, οι γονείς έλαβαν τις ακόλουθες προτροπές:

1. Να προσπαθήσουν να κρατήσουν την οικογένεια μαζί.

2. Να αφιερώσουν χρόνο για να εξηγήσουν την κατάσταση ήρεμα.

3. Να παροτρύνουν τα παιδιά να μιλάνε.

 4. Να συμπεριλάβουν τα παιδιά στις εργασίες καθαρισμού.

Επιπρόσθετα αντίτυπα αυτού του άρθρου του Ξύπνα! διανεμήθηκαν κατόπιν στους γείτονες και στα άτομα που έκαναν Γραφική μελέτη.

Τρεις εβδομάδες μετά την έκρηξη, έγινε η αγορά υλικών για πιο μόνιμες επισκευές, κατά τις οποίες τοποθετήθηκαν καινούρια παράθυρα, οροφές και στέγες. Μέσα σε τρεις ακόμη εβδομάδες, οι εργασίες αυτές είχαν ολοκληρωθεί, καθώς και η επισκευή δύο Αιθουσών Βασιλείας. Πολλές ήταν οι εκφράσεις ευγνωμοσύνης για αυτές τις στοργικές προμήθειες.

Σε αυτές τις «τελευταίες ημέρες» συμβαίνουν συχνά διάφορες καταστροφές. (2 Τιμόθεο 3:1-5) Ωστόσο, η υποστήριξη που παρέχουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ο ένας στον άλλον καθώς και στους γείτονές τους αποδεικνύει τη δύναμη της αληθινής Χριστιανοσύνης. Ο Χοσέ εξέφρασε σωστά το ζήτημα όταν είπε: «Η οργάνωση του Ιεχωβά δεν καθυστερεί να μας δώσει βοήθεια όταν τη χρειαζόμαστε».

[Εικόνες στη σελίδα 15]

Περίπου 200 Μάρτυρες βοήθησαν αφιλοκερδώς στις εργασίες καθαρισμού. Μέτρησαν, έκοψαν και τοποθέτησαν καινούρια παράθυρα. Αντικατέστησαν στέγες