Ένα Νέο Πρόσωπο για τη Μαϊλίν

ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΦΗΓΗΘΗΚΕ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΜΑΪΛΙΝ

Γιατί χρειάστηκε η Μαϊλίν, η αγαπημένη μου 11χρονη κόρη, ένα νέο πρόσωπο; Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω.

Η Μαϊλίν είναι η μικρότερη από τις δύο κόρες μου. Γεννήθηκε στο Ολγκίν της Κούβας, στις 5 Αυγούστου 1992. Ο πατέρας της, η αδελφή της και εγώ ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι για τον ερχομό της. Αλλά η ευτυχία μας σύντομα τερματίστηκε. Λίγες μέρες μετά τη γέννησή της, έπαθα ανεμοβλογιά και έπειτα από έναν μήνα κόλλησε και η Μαϊλίν.

Αρχικά, η κατάστασή της δεν φαινόταν πολύ σοβαρή αλλά κατόπιν επιδεινώθηκε και χρειάστηκε να νοσηλευτεί. Αν και έλαβε καλή ιατρική φροντίδα, το ανοσολογικό της σύστημα είχε εξασθενήσει τόσο πολύ ώστε προσβλήθηκε από κάποια λοίμωξη. Παρατήρησα μια παράξενη κοκκινίλα στη μια πλευρά της μυτούλας της. Οι γιατροί είπαν ότι οφειλόταν σε έναν σπάνιο, πολύ επιθετικό τύπο βακτηρίου.

Παρά τα αντιβιοτικά που της χορηγήθηκαν αμέσως, μέσα σε μερικές μέρες τα βακτήρια άρχισαν να καταστρέφουν το πρόσωπό της. Όταν οι γιατροί μπόρεσαν να αναχαιτίσουν τη λοίμωξη, η Μαϊλίν είχε χάσει σχεδόν ολοκληρωτικά τη μύτη και τα χείλη της, καθώς και μέρη από τα ούλα και το πηγούνι της. Επίσης είχε διατρήσεις στο πλάι του ενός ματιού της.

Όταν την είδαμε με το σύζυγό μου, βάλαμε τα κλάματα. Πώς μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο στο κοριτσάκι μας; Η Μαϊλίν ήταν στην εντατική αρκετές μέρες και οι γιατροί δεν πίστευαν ότι θα επιζούσε. Ο σύζυγός μου μού έλεγε συνέχεια: «Να είσαι έτοιμη για το χειρότερο». Ωστόσο, όταν έβαζα το χέρι μου μέσα στη θερμοκοιτίδα για να πιάσω το χεράκι της Μαϊλίν, εκείνη κρατούσε τόσο σφιχτά το δικό μου ώστε καταλάβαινα ότι θα επιβίωνε. Είπα στο σύζυγό μου: «Η κόρη μας δεν θα πεθάνει. Αλλά σε αυτή την κατάσταση, τι ζωή θα ζήσει η Μαϊλίν;» Κάθε πρωί που ξυπνούσαμε σκεφτόμασταν ότι ίσως όλα αυτά να ήταν ένας απλός εφιάλτης.

Όταν ήμασταν στο νοσοκομείο, η μεγαλύτερη κόρη μας, η Μαϊντέλις, η οποία ήταν τότε έξι χρονών, έμενε με τους γονείς μου. Περίμενε με ανυπομονησία την αδελφούλα της να επιστρέψει. Είχε δει τη Μαϊλίν να φεύγει από το σπίτι σαν όμορφη «κούκλα» με μεγάλα μπλε μάτια. Αλλά όταν η Μαϊντέλις ξαναείδε τη μικρή της αδελφή η εμφάνισή της ήταν αποτροπιαστική.

“Γιατί Πρέπει να Υποφέρει το Μωρό μου Τόσο Πολύ;”

Έπειτα από ενάμιση μήνα στο νοσοκομείο η Μαϊλίν πήρε εξιτήριο. Δεν γυρίσαμε στο σπίτι μας στην πόλη επειδή δεν θέλαμε να τη δει κανείς. Απομονωθήκαμε σε ένα σπιτάκι στην επαρχία, δίπλα στο αγρόκτημα των γονέων μου.

Στην αρχή, έδινα στη Μαϊλίν μητρικό γάλα σε μικρές ποσότητες από το άνοιγμα που υπήρχε στο πρόσωπό της εκεί όπου πριν βρισκόταν το στόμα της. Δεν μπορούσε να θηλάσει. Ωστόσο, όταν άρχισαν να επουλώνονται τα έλκη, εκείνο το άνοιγμα σχεδόν έκλεισε. Μπορούσα να της δίνω μόνο ρευστοποιημένες τροφές με ένα μπουκάλι. Όταν έκλεισε χρόνο επιστρέψαμε στο Ολγκίν όπου οι γιατροί έκαναν τέσσερις επεμβάσεις για να μεγαλώσουν το άνοιγμα.

Αναρωτιόμουν: “Γιατί πρέπει να υποφέρει το μωρό μου τόσο πολύ;” Αναζητούσα την απάντηση σε πνευματιστικά κέντρα και προσευχόμουν στις  θρησκευτικές αναπαραστάσεις που είχα. Αλλά τίποτα δεν με παρηγορούσε. Τα οδυνηρά σχόλια μερικών συγγενών και φίλων με μπέρδευαν ακόμη περισσότερο. Μερικοί έλεγαν: «Ο Θεός ξέρει γιατί επιτρέπει αυτά τα πράγματα», ενώ άλλοι: «Σίγουρα είναι τιμωρία από τον Θεό». Επίσης, ανησυχούσα πολύ για το τι θα έλεγα στη Μαϊλίν όταν θα μεγάλωνε. Κάποτε, όταν ήταν ακόμη πολύ μικρή, η Μαϊλίν ρώτησε τον πατέρα της: «Εγώ γιατί δεν έχω μύτη όπως όλοι οι άλλοι;» Ο πατέρας της δεν μπορούσε να απαντήσει, βγήκε έξω και έκλαψε. Προσπάθησα να της εξηγήσω τι είχε συμβεί. Ακόμη θυμάται ότι συνήθως της έλεγα πως ένα μικρό ζωύφιο της έφαγε τη μύτη και το στόμα.

Βάση για Ελπίδα

Όταν η απογοήτευσή μου είχε φτάσει στο απροχώρητο, θυμήθηκα ότι η γειτόνισσά μου ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Της ζήτησα να μου δείξει από την Αγία Γραφή γιατί επέτρεπε ο Θεός να υποφέρει τόσο πολύ η κορούλα μου. Επίσης, ρώτησα: «Αν αυτή η ασθένεια είναι πράγματι τιμωρία από τον Θεό για κάτι που έχω κάνει εγώ, γιατί πρέπει να πληρώσει η Μαϊλίν για αυτό;»

Η γειτόνισσά μου άρχισε να μελετάει μαζί μου τη Γραφή χρησιμοποιώντας το βιβλίο Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη. a Σιγά σιγά άρχισα να καταλαβαίνω ότι δεν ευθύνεται ο Θεός για ό,τι συνέβη στη Μαϊλίν και ότι εκείνος ενδιαφέρεται στ’ αλήθεια για εμάς. (Ιακώβου 1:13· 1 Πέτρου 5:7) Άρχισα να θεωρώ πολύτιμη τη θαυμάσια ελπίδα ότι, κάτω από τη διακυβέρνηση της ουράνιας Βασιλείας του στα χέρια του Ιησού Χριστού, τα παθήματα θα εξαλειφθούν. (Ματθαίος 6:9, 10· Αποκάλυψη 21:3, 4) Αυτή η γνώση με ενδυνάμωσε και με υποκίνησε να παρακολουθώ τις Χριστιανικές συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Στην αρχή, ο σύζυγός μου δεν είδε με καλό μάτι τα νέα μου πνευματικά ενδιαφέροντα. Εντούτοις, δεν μου απαγόρευσε να μελετάω τη Γραφή, εφόσον αυτό με βοηθούσε να υπομένω την τραγωδία μας.

Βοήθεια από το Εξωτερικό

Όταν η Μαϊλίν ήταν δύο χρονών, ένας διαπρεπής πλαστικός χειρουργός από το Μεξικό έμαθε για την περίπτωσή της και προσφέρθηκε να τη βοηθήσει δωρεάν. Οι πρώτες επεμβάσεις έγιναν το 1994. Η Μαϊλίν και εγώ μείναμε στο Μεξικό σχεδόν έναν χρόνο. Στην αρχή δεν μπορούσαμε να έρθουμε σε επαφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και έτσι δεν είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε τις Χριστιανικές συναθροίσεις. Αυτό με εξασθένισε πνευματικά. Έπειτα, ένας από τους τοπικούς Μάρτυρες ήρθε σε επαφή μαζί μας και αρχίσαμε να συναναστρεφόμαστε και πάλι με  τους ομοπίστους μας όσο το δυνατόν συχνότερα. Όταν επιστρέψαμε στην Κούβα, συνέχισα τη Γραφική μου μελέτη και ανένηψα πνευματικά.

Εκείνον τον καιρό ο σύζυγός μου εξακολουθούσε να μην ενδιαφέρεται για τη Γραφή. Προσπαθώντας να κεντρίσω το ενδιαφέρον του, άρχισα να του ζητάω να μου διαβάζει μερικά τμήματα από Γραφικά έντυπα για να τα καταλαβαίνω καλύτερα. Τελικά υποκινήθηκε να δεχτεί μια Γραφική μελέτη, επειδή ανησυχούσε ότι τα επαναλαμβανόμενα μακροχρόνια ταξίδια στο Μεξικό θα μπορούσαν να καταστρέψουν την οικογενειακή μας σχέση. Πίστευε ότι αν ήμασταν πνευματικά ενωμένοι, θα μπορούσαμε να υπομείνουμε καλύτερα αυτές τις περιόδους χωρισμού. Και πράγματι έτσι ήταν. Ο σύζυγός μου, η μεγαλύτερη κόρη μας και εγώ βαφτιστήκαμε ως Μάρτυρες του Ιεχωβά το 1997.

Τις πρώτες φορές που μείναμε στο Μεξικό, η Μαϊλίν έλεγε ότι, αν το μικρό ζωύφιο δεν είχε φάει το πρόσωπό της, δεν θα χρειαζόταν να χωριζόμαστε από τον μπαμπά της και την αδελφή της. Ο χωρισμός από την οικογένεια για τόσο μεγάλες χρονικές περιόδους ήταν οδυνηρός. Ωστόσο, θυμάμαι μια συγκεκριμένη επίσκεψη στο Μπέθελ, όπως ονομάζεται το γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στο Μεξικό, η οποία ήταν πολύ ενθαρρυντική για εμάς. Η Μαϊλίν έλεγε ότι δεν ήθελε να χειρουργηθεί πάλι​—για πέμπτη φορά στη διάρκεια εκείνης της διαμονής μας—​επειδή η διαδικασία επούλωσης ήταν πολύ επώδυνη. Αλλά μερικοί Μάρτυρες που υπηρετούσαν στο γραφείο τμήματος της είπαν ότι αν ήταν γενναία και άφηνε τους γιατρούς να κάνουν την επέμβαση, εκείνοι θα οργάνωναν ένα πάρτι για αυτήν όταν θα έβγαινε από το νοσοκομείο. Έτσι λοιπόν, συμφώνησε να γίνει η επέμβαση.

Ακούστε πώς περιγράφει τα αισθήματά της η Μαϊλίν: «Ενθουσιάστηκα με την ιδέα ότι θα κάναμε πάρτι στο Μπέθελ. Ήμουν, λοιπόν, πολύ γενναία στην εγχείρηση. Το πάρτι ήταν υπέροχο, με τόσο πολλούς πνευματικούς αδελφούς και αδελφές. Μου έδωσαν πολλές κάρτες, τις οποίες έχω κρατήσει. Η ενθάρρυνση που πήρα μου έδωσε τη δύναμη να υπομείνω τις επόμενες εγχειρήσεις».

Πρόοδος και Βοήθεια για να Υπομείνουμε

Η Μαϊλίν, τώρα 11 χρονών, έχει κάνει 20 εγχειρήσεις ανάπλασης του προσώπου της. Αν και έχει βοηθηθεί πάρα πολύ, δεν μπορεί ακόμη να ανοίξει το στόμα της εντελώς. Ωστόσο, πάντα έχει θαρραλέα, θετική στάση. Έχει δείξει επίσης μεγάλη εκτίμηση για τα πνευματικά πράγματα. Από την ηλικία των έξι χρόνων έχει γραφτεί στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας στην εκκλησία μας, και βαφτίστηκε στις 27 Απριλίου 2003. Κάποια εποχή, διεξήγε τρεις Γραφικές μελέτες. Μια φορά, στο Μεξικό, μίλησε σε κάποιον κύριο ο οποίος δέχτηκε να μελετήσει τη Γραφή μαζί της. Η Μαϊλίν τον κάλεσε στην Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού και σε άλλες συναθροίσεις, τις οποίες εκείνος παρακολούθησε με πολύ ενδιαφέρον.

Όταν η Μαϊλίν κηρύττει από σπίτι σε σπίτι, μερικοί βλέπουν το πρόσωπό της και τη ρωτούν αν έχει καεί. Η Μαϊλίν αξιοποιεί την ευκαιρία που της δίνεται και μιλάει για τη Γραφική ελπίδα της ότι ο Ιεχωβά θα της δώσει ένα νέο πρόσωπο στον ερχόμενο Παράδεισο.​—Λουκάς 23:43.

Ο πόνος που έχει υπομείνει η Μαϊλίν από τις εγχειρήσεις και από τον εμπαιγμό άλλων παιδιών είναι απερίγραπτος. Τι την έχει βοηθήσει να αντέξει; Η Μαϊλίν απαντάει με βεβαιότητα: «Ο Ιεχωβά είναι πολύ πραγματικός για εμένα. Μου δίνει δύναμη και θάρρος ώστε να υπομείνω. Δεν θέλω άλλες εγχειρήσεις επειδή τώρα πια οι γιατροί δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα για εμένα. Ποτέ δεν θα μπορέσουν να με κάνουν όπως ήμουν όταν γεννήθηκα. Αλλά γνωρίζω ότι ο Ιεχωβά θα μου δώσει ένα νέο πρόσωπο στο νέο κόσμο και ότι θα είμαι όμορφη και πάλι».

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 26]

«Ο Ιεχωβά θα μου δώσει ένα νέο πρόσωπο στο νέο κόσμο»

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 27]

Σιγά σιγά άρχισα να καταλαβαίνω ότι δεν ευθύνεται ο Θεός