Όταν Κανείς Δεν θα Ξανανιώσει Ποτέ Μοναξιά

Η ΑΦΗΓΗΣΗ στο εδάφιο Γένεση 2:18 αναφέρει πως, όταν δημιουργήθηκε ο πρώτος άνθρωπος, «είπε ο Ιεχωβά Θεός: “Δεν είναι καλό να παραμένει ο άνθρωπος μόνος. Θα κάνω για αυτόν έναν βοηθό, ως συμπλήρωμά του”». Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν για να βρίσκονται μαζί με άλλους και να εξαρτώνται από αυτούς.

Ο καλύτερος Φίλος που μπορούμε να έχουμε είναι ο Ιεχωβά Θεός. Ο απόστολος Παύλος μιλάει για τον Ιεχωβά ως “τον Πατέρα του τρυφερού ελέους και Θεό κάθε παρηγοριάς, ο οποίος μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη”. (2 Κορινθίους 1:3, 4) Ο ίδιος ο Ιεχωβά εκφράζει λύπη για τα παθήματα καθενός από τους υπηρέτες του. Είναι Θεός συμπόνιας. «Αυτός γνωρίζει καλά την πλάση μας, θυμάται ότι είμαστε χώμα». (Ψαλμός 103:14) Δεν νιώθετε εσείς ότι ελκύεστε στον Ιεχωβά Θεό και δεν αισθάνεστε ευγνώμονες για τη στοργική, καλοσυνάτη και γεμάτη κατανόηση φροντίδα του;

Ο Ιεχωβά Υποστηρίζει Εκείνους που Νιώθουν Μοναξιά

Στο παρελθόν πολλοί από τους υπηρέτες του Θεού έζησαν περιστατικά στη διάρκεια των οποίων ένιωθαν μοναξιά. Για εκείνους, ο Ιεχωβά ήταν πηγή υποστήριξης και παρηγοριάς. Πάρτε για παράδειγμα τον Ιερεμία, ο οποίος κλήθηκε να γίνει προφήτης σε νεαρή ηλικία. Ανάμεσα στους 40 Βιβλικούς συγγραφείς, ο Ιερεμίας ήταν πιθανόν αυτός που εκφράστηκε περισσότερο όσον αφορά τα προσωπικά του αισθήματα. Ήταν συνεσταλμένος και ένιωθε ανεπαρκής όταν έλαβε τον πρώτο του διορισμό από τον Θεό. (Ιερεμίας 1:6) Για να τον επιτελέσει, έπρεπε να εμπιστεύεται πλήρως στον Ιεχωβά. Πράγματι, ο Ιεχωβά ήταν μαζί του σαν κάποιος «που είναι τρομερός και κραταιός».​—Ιερεμίας 1:18, 19· 20:11.

Περίπου 300 χρόνια πριν από τον Ιερεμία, όταν η Βασίλισσα Ιεζάβελ άκουσε  ότι πέθαναν οι δικοί της προφήτες του Βάαλ, ορκίστηκε να θανατώσει τον Ηλία. Ο Ηλίας διέφυγε διανύοντας 450 ολόκληρα χιλιόμετρα προς το Χωρήβ, στη Χερσόνησο του Σινά. Εκεί, μπήκε σε μια σπηλιά για να περάσει τη νύχτα, και ο Ιεχωβά Θεός τον ρώτησε: «Τι δουλειά έχεις εδώ, Ηλία;» Ο Ηλίας εξήγησε ότι νόμιζε πως ήταν ο μόνος λάτρης του Ιεχωβά σε όλο τον Ισραήλ, ο μόνος προφήτης που είχε απομείνει ζηλωτής για την υπηρεσία του Θεού. Ο Ιεχωβά τον διαβεβαίωσε ότι δεν ήταν μόνος. Ο Ιεχωβά ήταν μαζί του, και 7.000 Ισραηλίτες, συμπατριώτες του Ηλία, ήταν επίσης μαζί του αν και εκείνος δεν τους γνώριζε. Ο Ιεχωβά παρηγόρησε και καθησύχασε τον Ηλία και επίσης ενίσχυσε την πίστη του. Άγγιξε την καρδιά του Ηλία, παροτρύνοντας τον προφήτη να μην εγκαταλείψει το διορισμό του. (1 Βασιλέων 19:4, 9-12, 15-18) Αν, όπως ο Ηλίας, νιώσουμε ποτέ μοναξιά ή αισθανθούμε ανάξιοι, μπορούμε και εμείς να προσευχηθούμε στον Ιεχωβά για ενίσχυση. Επίσης, ασκώντας διάκριση, οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι μπορούν να μιλούν παρηγορητικά στους πιστούς, βοηθώντας τους να διακρίνουν το ρόλο που παίζουν στην επεξεργασία του σκοπού του Θεού.​—1 Θεσσαλονικείς 5:14.

Από αυτά και άλλα παραδείγματα μπορούμε να εκτιμήσουμε την προθυμία που δείχνει ο Ιεχωβά να παρέχει υποστήριξη και στοργική παρηγοριά σε όσους νιώθουν μοναξιά. Ναι, «ο Ιεχωβά θα γίνει ασφαλές ύψωμα για κάθε συντετριμμένο, ασφαλές ύψωμα σε καιρούς στενοχώριας».​—Ψαλμός 9:9· 46:1· Ναούμ 1:7.

Κάποιος που Είχε Βαθιά Αισθήματα και Συμπόνια

Ο Ιησούς Χριστός αποτελεί αξιοθαύμαστο παράδειγμα όσον αφορά τον τέλειο τρόπο με τον οποίο εξισορροπούσε τα συναισθήματά του μιμούμενος τον Ιεχωβά. Ο Λουκάς περιγράφει την αντίδραση του Ιησού όταν εκείνος συνάντησε μια νεκρική πομπή στην πόλη Ναΐν: «Είδε να μεταφέρεται έξω ένας νεκρός, ο μονογενής γιος της μητέρας του. . . . Όταν ο Κύριος την είδε, ένιωσε ευσπλαχνία για αυτήν και της είπε: “Μην κλαις”. Τότε πλησίασε και άγγιξε το νεκροκρέβατο, και εκείνοι που το βάσταζαν στάθηκαν, και είπε:  “Νεαρέ, σου λέω: Σήκω!” Και ο νεκρός ανακάθησε και άρχισε να μιλάει, και εκείνος τον έδωσε στη μητέρα του». (Λουκάς 7:12-15) Ο Ιησούς συγκινήθηκε. Ήταν συμπονετικός άνθρωπος. Φανταστείτε πόση ευτυχία έδωσε ο Ιησούς στη χήρα που ένιωθε μοναξιά όταν της έφερε πίσω το γιο της! Εκείνη δεν ένιωθε πια μοναξιά.

Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Ιησούς είναι σε θέση «να αισθανθεί συμπόνια για τις αδυναμίες μας». Ασφαλώς συμπονάει τους δίκαιους ανθρώπους που νιώθουν μοναξιά. Πράγματι, μέσω αυτού μπορούμε «να λάβουμε έλεος και να βρούμε παρ’ αξία καλοσύνη για βοήθεια στον κατάλληλο καιρό». (Εβραίους 4:15, 16) Μιμούμενοι τον Ιησού, μπορούμε να καλλιεργούμε αισθήματα συμπόνιας για εκείνους που αντιμετωπίζουν θλίψη, δυσκολίες και μοναξιά. Βοηθώντας τους άλλους έχουμε λιγότερες πιθανότητες να νιώθουμε εμείς μοναξιά. Υπάρχει, όμως, και ένας άλλος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να λάβουμε βοήθεια για να υπερνικήσουμε τα αρνητικά αισθήματα μοναξιάς.

Ο Λόγος του Ιεχωβά Μπορεί να μας Βοηθήσει να Υπερνικήσουμε τη Μοναξιά

Πολλοί έχουν διαπιστώσει ότι, «μέσω της παρηγοριάς από τις Γραφές, . . . έχουμε ελπίδα». Ο Λόγος του Θεού είναι γεμάτος από πρακτικές συμβουλές οι οποίες μπορούν να μας βοηθήσουν να υπερνικήσουμε τη μοναξιά. (Ρωμαίους 15:4· Ψαλμός 32:8) Για παράδειγμα, ο Λόγος του Θεού μάς παροτρύνει “να μη σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας κάτι παραπάνω από όσο είναι απαραίτητο να σκεφτόμαστε”. (Ρωμαίους 12:3) Για να εφαρμόσουμε αυτή τη συμβουλή, ίσως χρειάζεται να κάνουμε κάποια προσαρμογή στον τρόπο σκέψης μας. Η ταπεινοφροσύνη και η μετριοφροσύνη​—το να έχουμε ρεαλιστική άποψη για τους περιορισμούς μας—​οπωσδήποτε θα μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε ισορροπημένες και λογικές προσδοκίες. Ο Λόγος του Θεού μάς συμβουλεύει επίσης να καλλιεργήσουμε γνήσιο προσωπικό ενδιαφέρον για τους άλλους. (Φιλιππησίους 2:4) Αυτός είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης. Καθώς δίνετε από τον εαυτό σας, θα λαβαίνετε από τους άλλους. Αυτή η καλή σχέση μάς βοηθάει να απαλύνουμε τα αισθήματα κενού και δίνει νόημα στη ζωή μας.

Η Γραφή μάς παροτρύνει ως Χριστιανούς “να μην παύουμε να συναθροιζόμαστε”. (Εβραίους 10:24, 25) Να συμμετέχετε, λοιπόν, σε θετικές δραστηριότητες, όπως η τακτική παρακολούθηση των συναθροίσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αναμφίβολα, οι Χριστιανικές συναθροίσεις μπορούν να συμβάλουν στην πνευματική, συναισθηματική και σωματική μας ευημερία. Το να μιλάμε σε άλλους σχετικά με τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού είναι ένας ευχάριστος τρόπος για να γεμίζουμε τη ζωή μας με ωφέλιμες δραστηριότητες. Κρατάει το μυαλό μας προσανατολισμένο στη σωστή κατεύθυνση, ενισχύει την πίστη μας και προστατεύει την ελπίδα μας.​—Εφεσίους 6:14-17.

Πλησιάστε τον Ιεχωβά μέσω προσευχής. Ο Δαβίδ πρότρεψε: «Ρίξε στον Ιεχωβά το βάρος που σηκώνεις, και αυτός θα σε στηρίξει». (Ψαλμός 55:22) Μελετώντας το Λόγο του Θεού, θα νιώθετε ευτυχισμένοι. (Ψαλμός 1:1-3) Αν σας καταβαρύνουν αισθήματα μοναξιάς, στοχαστείτε τη στοργική φροντίδα που δείχνει ο Ιεχωβά όπως αυτή αποκαλύπτεται στο Λόγο Του. Ο ψαλμωδός έγραψε: «Η ψυχή μου κόλλησε στο χώμα. Διατήρησέ με στη ζωή σύμφωνα με το λόγο σου».​—Ψαλμός 119:25.

Όταν Κανένας Δεν θα Λέει: «Νιώθω Μοναξιά»

Ο Ιεχωβά Θεός μάς έχει υποσχεθεί έναν νέο κόσμο απαλλαγμένο από ανησυχίες, απογοητεύσεις και αρνητικά αισθήματα. Η Γραφή αναφέρει: «Θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια. Τα παλιά έχουν παρέλθει». (Αποκάλυψη 21:4) Πράγματι, ανάμεσα στα παλιά που θα παρέλθουν είναι ο σωματικός, ο ψυχικός και ο συναισθηματικός πόνος που νιώθουμε σήμερα.

Η γη θα γεμίσει με φιλικούς ανθρώπους, οι οποίοι θα κάνουν τη ζωή μας πιο πλούσια. Ο Ιεχωβά μέσω της ουράνιας Βασιλείας του στα χέρια του Ιησού Χριστού θα θεραπεύσει για πάντα τη μοναξιά μας. Θα μας δώσει νέα και θαυμάσια πράγματα με τα οποία θα ασχολούμαστε σε έναν επίγειο παράδεισο. Σύντομα θα έρθει ο καιρός κατά τον οποίο δεν θα πούμε ποτέ ξανά: «Νιώθω μοναξιά».

 [Εικόνα στη σελίδα 8, 9]

Με την υποστήριξη του Ιεχωβά δεν θα νιώθουμε μοναξιά, ακόμη και όταν είμαστε μόνοι

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Τι μας διδάσκουν οι Γραφικές αφηγήσεις που μιλούν για τον Ιερεμία και τον Ηλία;