Τι Είναι η Λεύκη;

Από αρθρογράφο του Ξύπνα! στη Νότια Αφρική

◼ Μερικές φορές η Σιμπονγκίλι μιλάει με χιούμορ για τη δερματική της πάθηση. Λέει χαμογελώντας: «Γεννήθηκα μαύρη, έγινα λευκή, και τώρα είμαι μπερδεμένη». Πάσχει από λεύκη.

Η λεύκη, ή αλλιώς λευκοδερμία, προκαλείται από την απώλεια χρωματοφόρων κυττάρων του δέρματος. Ως αποτέλεσμα, σχηματίζονται λευκές κηλίδες και λεκέδες στο δέρμα. Σε μερικούς ασθενείς, η πάθηση δεν προχωράει ποτέ πέρα από την εμφάνιση ενός λεκέ. Σε άλλους, όμως, εξαπλώνεται γρήγορα σε όλο το σώμα. Άλλοι πάλι ίσως πάσχουν από μια πιο αργή μορφή λεύκης η οποία εξαπλώνεται σε μια περίοδο πολλών ετών. Η λεύκη δεν είναι ούτε επώδυνη ούτε μεταδοτική.

Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις λεύκης τόσο εμφανείς όσο η περίπτωση της Σιμπονγκίλι, επειδή στους σκουρόχρωμους ανθρώπους φαίνεται πιο έντονα. Αλλά υπάρχουν πολλοί οι οποίοι προσβάλλονται σε διάφορους βαθμούς. Οι στατιστικές δείχνουν ότι επηρεάζεται το 1 με 2 τοις εκατό του πληθυσμού. Η λεύκη δεν γνωρίζει φυλετικά σύνορα και επηρεάζει εξίσου άντρες και γυναίκες. Η αιτία της παραμένει άγνωστη.

Αν και δεν υπάρχει σίγουρη θεραπεία για τη λεύκη, υπάρχουν πολλοί τρόποι για την αντιμετώπισή της. Στους ανοιχτόχρωμους ασθενείς, λόγου χάρη, η πάθηση διακρίνεται πιο εύκολα όταν το υγιές δέρμα μαυρίζει από τον ήλιο. Έτσι λοιπόν, η αποφυγή έκθεσης στον ήλιο μπορεί να κάνει την πάθηση λιγότερο αντιληπτή. Για τους πιο σκουρόχρωμους ανθρώπους, ειδικά καλλυντικά μπορούν να βοηθήσουν στη συγκάλυψη των χρωματικών αντιθέσεων του δέρματος. Μερικοί ασθενείς έχουν ανταποκριθεί καλά σε μια διαδικασία γνωστή ως φωτοχημειοθεραπεία. Αυτή η θεραπεία περιλαμβάνει πολύμηνη φαρμακευτική αγωγή και τη χρήση ειδικού εξοπλισμού για έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία. Σε μερικές περιπτώσεις έχει οδηγήσει στην αποκατάσταση του φυσιολογικού χρώματος σε κάποια τμήματα του προσβεβλημένου δέρματος. Άλλοι ασθενείς προτιμούν τον αποχρωματισμό. Στόχος αυτής της θεραπείας είναι η χρωματική ομοιογένεια του δέρματος που επιτυγχάνεται με την καταστροφή των υπόλοιπων χρωματοφόρων κυττάρων με τη βοήθεια φαρμάκων.

Η λεύκη μπορεί να καταβαρύνει συναισθηματικά τους πάσχοντες, ιδιαίτερα όταν εξαπλώνεται στο πρόσωπο. «Πρόσφατα», εξηγεί η Σιμπονγκίλι, «δυο παιδιά με κοίταξαν και το έβαλαν στα πόδια φωνάζοντας. Άλλοι διστάζουν να μου μιλήσουν, πιστεύοντας ότι μπορεί να έχω κάποια μεταδοτική ασθένεια ή ότι με έχουν καταραστεί. Αν υπάρχει ένα πράγμα που θα ήθελα να καταλάβουν οι άλλοι, αυτό είναι ότι δεν χρειάζεται να φοβούνται τους ανθρώπους που πάσχουν από αυτή την πάθηση. Η λεύκη δεν μεταδίδεται μέσω επαφής ή μέσω του αέρα».

Η Σιμπονγκίλι δεν επιτρέπει στην πάθησή της να την εμποδίζει να συμμετέχει στο έργο διδασκαλίας της Γραφής το οποίο, ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, αγαπάει τόσο πολύ. Αυτό σημαίνει ότι επισκέπτεται ανθρώπους στα σπίτια τους και μιλάει μαζί τους πρόσωπο με πρόσωπο. Η ίδια λέει: «Έχω αποδεχτεί την εμφάνισή μου. Νιώθω πιο άνετα με την κατάστασή μου και προσμένω τον καιρό κατά τον οποίο θα αποκατασταθεί πλήρως το φυσικό μου χρώμα στον επίγειο Παράδεισο τον οποίο έχει υποσχεθεί ο Ιεχωβά Θεός».​—Αποκάλυψη 21:3-5.

[Εικόνα στη σελίδα 22]

Το 1967, προτού προσβληθεί από λεύκη