Η Άποψη της Αγίας Γραφής

Πώς Πρέπει να Φερόμαστε στους Ηλικιωμένους;

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ του 2003, χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν σε όλη την Ευρώπη εξαιτίας ενός από τα χειρότερα κύματα καύσωνα που έπληξαν αυτή την ήπειρο τα τελευταία 60 χρόνια. Οι περισσότεροι από τους νεκρούς ήταν ηλικιωμένοι. Μερικούς τους είχαν αφήσει μόνους τους συγγενείς οι οποίοι είχαν φύγει για διακοπές. Άλλοι πάλι, όπως αναφέρθηκε, ήταν παραμελημένοι ή τους είχε παραβλέψει το καταπονημένο προσωπικό των νοσοκομείων και των γηροκομείων. Η εφημερίδα Λε Παριζιέν (Le Parisien) ανέφερε ότι, στο Παρίσι και μόνο, 450 πτώματα έμειναν αζήτητα. «Σε τι συνθήκες ζούμε ώστε ξεχνάμε τους πατέρες μας, τις μητέρες μας, τους παππούδες μας;» ρώτησε η εφημερίδα όσον αφορά την κατάσταση εκείνων που πέθαναν μόνοι και ανώνυμοι.

Σε έναν κόσμο όπου στον πληθυσμό των ατόμων που ξεπερνούν τα 65 προστίθενται κάθε μήνα 795.000 άνθρωποι​—αριθμός πρωτόγνωρος—​η φροντίδα για τις ανάγκες των ηλικιωμένων έχει γίνει σήμερα μια από τις μεγαλύτερες ανησυχίες. «Η αναλογία των ηλικιωμένων παγκοσμίως αυξάνεται με πρωτοφανή ρυθμό και θα χρειαστεί να δώσουμε μεγάλη προσοχή στο πώς ανταποκρίνονται οι χώρες στις προκλήσεις και στις ευκαιρίες που συνοδεύουν τα γηρατειά», είπε η Νάνσι Γκόρντον, υποδιευθύντρια δημογραφικών προγραμμάτων της Στατιστικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ.

Και ο Δημιουργός μας επίσης ενδιαφέρεται για τους ηλικιωμένους. Στην πραγματικότητα, ο Λόγος του, η Αγία Γραφή, μας παρέχει κατεύθυνση σχετικά με το πώς θα πρέπει να τους φερόμαστε.

Σεβασμός προς τους Ηλικιωμένους

Ο Νόμος του Θεού, που δόθηκε στον Μωυσή, προήγε το σεβασμό προς τους ηλικιωμένους. Ο Νόμος δήλωνε: «Μπροστά στα γκρίζα μαλλιά πρέπει να σηκώνεσαι και πρέπει να δείχνεις στοχαστικό ενδιαφέρον για τον ηλικιωμένο». (Λευιτικό 19:32) Οι υπάκουοι λάτρεις του Θεού έπρεπε να “σηκώνονται” μπροστά στους ηλικιωμένους (1) ως ένδειξη σεβασμού για το γεροντότερο άτομο και (2) ως απόδειξη του ευλαβικού τους φόβου για τον Θεό. Έτσι λοιπόν, οι ηλικιωμένοι έπρεπε να κατέχουν τιμητική θέση και να θεωρούνται πολύτιμα κεφάλαια.​—Παροιμίες 16:31· 23:22.

Αν και οι Χριστιανοί σήμερα δεν είναι κάτω από το Μωσαϊκό Νόμο, οι αρχές αυτού του νόμου αποκαλύπτουν τις σκέψεις και τις προτεραιότητες του Ιεχωβά, μη αφήνοντας καμιά αμφιβολία για το γεγονός ότι εκείνος έχει σε μεγάλη υπόληψη τους ηλικιωμένους. Τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας του πρώτου αιώνα κατανοούσαν αυτές τις αρχές. Αποδείξεις που πιστοποιούν ότι αυτό συνέβαινε από την αρχή καταγράφονται στο Γραφικό βιβλίο των Πράξεων. Ανάμεσα στους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ εκείνη την εποχή υπήρχαν κάποιες άπορες χήρες. Χωρίς αμφιβολία, μερικές από αυτές ήταν ηλικιωμένες. Οι απόστολοι διόρισαν εφτά «αναγνωρισμένους άντρες» για να διασφαλίσουν ότι αυτές οι γυναίκες θα λάβαιναν καθημερινά τροφή με εύτακτο τρόπο, θεωρώντας αυτή την ιδιαίτερη φροντίδα “αναγκαία εργασία” της εκκλησίας.​—Πράξεις 6:1-7.

Ο απόστολος Παύλος εφάρμοσε στη Χριστιανική εκκλησία την αρχή σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε κάποιος “να σηκώνεται μπροστά στα γκρίζα μαλλιά”. Είπε στον νεότερο Χριστιανό επίσκοπο Τιμόθεο: «Μην επικρίνεις αυστηρά έναν γεροντότερο. Απεναντίας, να τον ικετεύεις σαν πατέρα, . . . τις γεροντότερες σαν μητέρες». (1 Τιμόθεο 5:1, 2) Αν και ο νεαρός Τιμόθεος είχε ως έναν βαθμό εξουσία πάνω στους ηλικιωμένους Χριστιανούς, του ειπώθηκε να μην υποτιμάει κάποιον γεροντότερο.  Αντιθέτως, θα έπρεπε να τον ικετεύει με σεβασμό σαν πατέρα. Και θα έπρεπε να δείχνει παρόμοια τιμή στις γεροντότερες στην εκκλησία. Στην πραγματικότητα, ο απόστολος Παύλος νουθετούσε τον Τιμόθεο​—και κατ’ επέκταση όλα τα μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας—​να “σηκώνεται μπροστά στα γκρίζα μαλλιά”.

Ασφαλώς, οι θεοσεβείς άνθρωποι δεν χρειάζονται νόμους για να φέρονται στους γεροντότερους με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Εξετάστε το Γραφικό παράδειγμα του Ιωσήφ, ο οποίος δεν λογάριασε τα έξοδα προκειμένου να φέρει τον ηλικιωμένο πατέρα του στην Αίγυπτο, σώζοντας τον 130χρονο Ιακώβ από μια εκτεταμένη πείνα. Όταν είδε τον πατέρα του για πρώτη φορά έπειτα από δύο και πλέον δεκαετίες, ο Ιωσήφ «έπεσε αμέσως στο λαιμό του και ξέσπασε σε κλάματα πάνω στο λαιμό του ξανά και ξανά». (Γένεση 46:29) Πολύ καιρό προτού γίνει νόμος ανάμεσα στους Ισραηλίτες το να φέρονται στους ηλικιωμένους με συμπόνια και βαθύ σεβασμό, ο Ιωσήφ αντανακλούσε την άποψη του Θεού κάνοντάς το αυτό.

Στη διάρκεια της διακονίας του, ο ίδιος ο Ιησούς έδειξε ενδιαφέρον για τους ηλικιωμένους. Καταδίκασε με δριμύτητα τους θρησκευτικούς ηγέτες οι οποίοι πίστευαν ότι ήταν δικαιολογημένοι που παραμελούσαν τους ηλικιωμένους γονείς τους για χάρη των θρησκευτικών τους παραδόσεων. (Ματθαίος 15:3-9) Ο Ιησούς φρόντισε επίσης στοργικά τη δική του μητέρα. Ενώ ένιωθε φρικτό πόνο στο ξύλο του βασανισμού, ανέθεσε τη φροντίδα της ηλικιωμένης μητέρας του στον αγαπημένο του απόστολο Ιωάννη.​—Ιωάννης 19:26, 27.

Ο Θεός Δεν Εγκαταλείπει τους Οσίους Του

Ο ψαλμωδός προσευχήθηκε: «Μη με απορρίψεις στον καιρό των γηρατειών· όταν θα σβήνει η δύναμή μου, μη με εγκαταλείψεις». (Ψαλμός 71:9) Ο Θεός δεν “απορρίπτει” τους πιστούς υπηρέτες του ακόμη και όταν εκείνοι αισθάνονται ότι έχουν πάψει πια να είναι χρήσιμοι. Ο ψαλμωδός δεν ένιωθε εγκαταλειμμένος από τον Ιεχωβά. Αντίθετα, αναγνώριζε την ανάγκη που είχε ο ίδιος να βασίζεται στον Δημιουργό του ακόμη περισσότερο καθώς γερνούσε. Ο Ιεχωβά ανταποκρίνεται σε τέτοιου είδους οσιότητα προσφέροντας υποστήριξη σε όλη τη διάρκεια της ζωής κάποιου. (Ψαλμός 18:25) Συχνά αυτή η υποστήριξη παρέχεται μέσω συγχριστιανών.

Με βάση τα παραπάνω, είναι σαφές ότι όλοι όσοι θέλουν να τιμούν τον Θεό πρέπει να τιμούν και τους ηλικιωμένους. Οι γεροντότεροι είναι πράγματι πολύτιμοι στα μάτια του Δημιουργού μας. Ως πλάσματα δημιουργημένα κατά την εικόνα του, είθε να εκδηλώνουμε πάντα τη θεϊκή άποψη για τα “γκρίζα μαλλιά”.​—Ψαλμός 71:18.

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Οι Χριστιανοί φέρονται στους γεροντότερους με τιμή και σεβασμό