Ήμουν Πνευματικός Ηγέτης των Κίκαπου

ΑΦΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΟΜΠ ΛΙ ΓΟΥΑΪΤ

Γεννήθηκα σε μια μικρή καλύβα Ιθαγενών Αμερικανών, καλυμμένη με ψάθα από φλοιό δέντρων και καλάμια τύφας, στο Μακλάουντ της Οκλαχόμα, στις ΗΠΑ, το 1935. Το όνομά μου στη γλώσσα της ινδιάνικης φυλής Κίκαπου a είναι Πέι-ΜΙΙ-Τον-Γουά, που σημαίνει «Νερό που Κυλάει». Μυήθηκα στην πνευματική ζωή των Ινδιάνων από μικρό παιδί. Πώς συνέβη αυτό;

ΕΠΙ πολλά χρόνια ο πατέρας της μητέρας μου, όπως και ο δικός του πατέρας, ήταν ο πνευματικός ηγέτης της φυλετικής ομάδας Γουότερ (Νερό) Ιθαγενών Αμερικανών της Οκλαχόμα που ανήκουν στη φυλή Κίκαπου. Όταν πέθανε χωρίς να αποκτήσει γιο, οι 12 ηγέτες, ή αλλιώς πρεσβύτεροι, της φυλετικής ομάδας αποφάσισαν ότι το κενό θα έπρεπε να καλύψει ο μεγαλύτερος γιος της μεγαλύτερης κόρης του εκλιπόντος πνευματικού ηγέτη. Αυτός ο γιος ήμουν εγώ.

Πώς Έγινα Πνευματικός Ηγέτης

Κανονικά ένας νέος πνευματικός ηγέτης θα αναλάμβανε αυτόν το ρόλο στην ηλικία των 30 ετών, και μόνο έπειτα από μια περίοδο νηστείας στη διάρκεια της οποίας θα έβλεπε οράματα ή θα διαφωτιζόταν με άλλους τρόπους προκειμένου να φέρει σε πέρας τα πνευματικά του καθήκοντα. Από μικρό παιδί, διδάχτηκα την παραδοσιακή θρησκεία των Κίκαπου. Κληρονόμησα τα θρησκευτικά ενδύματα και το ΜΙΙ-σον, δηλαδή το ιερό δέμα. Αυτό, το οποίο μερικές φορές ονομάζεται και φαρμακευτικό δέμα, είναι μια συλλογή από θρησκευτικά αντικείμενα τυλιγμένα σε δέρμα ζώου. Έχει μήκος περίπου 60 εκατοστά και μοιάζει με την οβάλ μπάλα του ράγκμπι. Δαπανούσα αρκετό χρόνο στο πιο άγιο τμήμα της πνευματικής σκηνής τους, όπου άκουγα τις αποκαλύψεις των φυλετικών ηγετών. Έτσι λοιπόν, σε νεαρή ηλικία, έγινα ο νέος πνευματικός ηγέτης της φυλής Κίκαπου.

Όλες αυτές οι λεπτομέρειες εντυπώθηκαν έντονα στη νεαρή μου διάνοια. Εφόσον κανένα από αυτά τα μυστικά δεν ήταν καταγραμμένο, οι θρησκευτικές παραδόσεις πολλών γενεών ήταν τώρα εμπιστευμένες αποκλειστικά σε εμένα. Αν είχα κάνει τότε αυτό που ήθελαν οι ηγέτες της φυλετικής ομάδας, θα είχα μείνει εκεί μαζί με τη φυλή, υπηρετώντας ως επικεφαλής σε όλες τις πνευματικές δραστηριότητες μέχρι σήμερα.

Ωστόσο, έφυγα για να πάω σχολείο στο Κάνσας. Αυτό ανησύχησε τους πρεσβυτέρους, οι οποίοι φοβούνταν μήπως με χάσουν «στον κόσμο του λευκού ανθρώπου».  Όταν τελείωσα το σχολείο πήγα στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας, όπου ξανάσμιξα με τον έρωτα των παιδικών μου χρόνων, την Νταϊάν. Το ινδιάνικο όνομά της είναι Του-ΝΟ-Τακ-Κουά, δηλαδή Γυριστή Αρκούδα, από τη φυλετική ομάδα Μπέαρ (Αρκούδα). Οι μητέρες μας και οι παππούδες μας ήταν παλιοί φίλοι. Παντρευτήκαμε το Σεπτέμβριο του 1956. Και η Νταϊάν επίσης είχε θρησκευτικό υπόβαθρο. Ο παππούς της έφερε τη θρησκεία Πεγιότ στη φυλή Κίκαπου.​—Βλέπε το πλαίσιο στη σελίδα 22.

Η Θρησκεία Πεγιότ

Η θρησκεία Πεγιότ συναντάται σε πολλές ινδιάνικες φυλές σήμερα. Εκείνος που «έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και στην εξάπλωση της θρησκείας του πεγιότ στην Ινδιάνικη Επικράτεια» ήταν ο Κουάνα Πάρκερ (περίπου 1845-1911), ένας πνευματικός ηγέτης και αρχηγός της ομάδας Κουαχάντι από τη φυλή Κομάντσι. (Η Εγκυκλοπαίδεια των Θρησκειών των Ιθαγενών Αμερικανών [The Encyclopedia of Native American Religions]) Διακηρύσσοντας με ζήλο τις παραισθησιογόνες ιδιότητες και τις υποτιθέμενες φαρμακευτικές δυνάμεις του κάκτου πεγιότ, προσέλκυσε οπαδούς από πολλές φυλές Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής. Έτσι λοιπόν, ανάμεσα στους Κίκαπου, όπως και σε άλλες φυλές, η παραδοσιακή θρησκεία και η θρησκεία Πεγιότ συνυπήρχαν.

Γοητεύομαι από το Χόλιγουντ

Ενώ βρισκόμουν στην περιοχή του Λος Άντζελες, δραστηριοποιήθηκα αρκετά στις κοινωνικές λέσχες και στους συλλόγους των Ινδιάνων, και έγινα πρόεδρος σε πολλά από αυτά. Ανάμεσά τους ήταν η Λέσχη «Τύμπανο και Φτερό», ο Σύλλογος Μπόουλινγκ των Ινδιάνων και ο Εθνικός Αθλητικός Σύλλογος των Ινδιάνων. Επίσης ήμουν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Κέντρου Ινδιάνων στο Λος Άντζελες.

Άρχισα να κινούμαι στους κύκλους του Χόλιγουντ. Ανάμεσα στους συντρόφους μου ήταν ο Σιδερομάτης Κόντι, πασίγνωστος για τις τηλεοπτικές του ανακοινώσεις προς το κοινό γύρω από οικολογικά θέματα, και ο Ασημόφτερνος Τζέι, ο οποίος έπαιζε το ρόλο του Ινδιάνου Τόντο στην τηλεοπτική σειρά Μοναχικός Σερίφης. Οι πιο σημαντικές ταινίες στις οποίες εμφανίστηκα εγώ ήταν οι Westward Ho, the Wagons!, με πρωταγωνιστή τον Φες Πάρκερ, και Τα Συνεταιράκια, με πρωταγωνιστές τους Ντιν Μάρτιν και Τζέρι Λιούις.

Μαζί με την Νταϊάν εργαστήκαμε για λίγο στην Ντίσνεϊλαντ. Συμμετείχα σε δεκάλεπτα σκετς κάθε μία ώρα καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Η Νταϊάν λέει με χαμόγελο: «Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να φοράω τη στολή μου και να περπατώ ανάμεσα στο πλήθος όλη μέρα “παριστάνοντας” την Ινδιάνα».

Μια Άλλη Προσέγγιση στα Πνευματικά Ζητήματα

Το 1962 κάποια Μάρτυρας του Ιεχωβά ήρθε σε επαφή με την Νταϊάν και της έδωσε ένα μικρό βιβλιάριο. Η κυρία αυτή ερχόταν ξανά και ξανά, αλλά η Νταϊάν πρόβαλλε πάντα διάφορες δικαιολογίες. Όταν τη ρώτησε αν ήθελε να σταματήσει να την επισκέπτεται, η Νταϊάν σκέφτηκε μέσα της: “Ναι! Ναι!” Αλλά θέλοντας να φανεί ευγενική, είπε: «Όχι! Όχι!» Έτσι λοιπόν, οι επισκέψεις συνεχίστηκαν. Η Νταϊάν μού έλεγε πάντα όσα μάθαινε. Όταν μερικές φορές ξεχνούσε να μου πει, τη ρωτούσα: «Ήρθε εκείνη η κυρία, η Μάρτυρας του Ιεχωβά; Τι είπε;»

 Μια φορά η κυρία μίλησε στην Νταϊάν για κάποια ειδική ομιλία που θα εκφωνούνταν σε μια συγκέντρωση των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Λος Άντζελες Φόρουμ. Προσφέρθηκε να προσέχει τα τέσσερα παιδιά μας για να πάμε εμείς να ακούσουμε την ομιλία. Πιστεύοντας ότι εγώ δεν επρόκειτο να πάω, η Νταϊάν ούτε καν μου το ανέφερε. Έπειτα όμως από τις συνεχείς προτροπές της Μάρτυρας του Ιεχωβά, μου το ανέφερε. Προς έκπληξή της, είπα: «Εννοείς ότι θα μείνει εδώ για να προσέχει και να ταΐσει τα παιδιά μας; Αυτή η λευκή;»

Έτσι λοιπόν, το 1969 πήγαμε στην πρώτη μας συνάθροιση. Δεν κατάλαβα όλα όσα λέχθηκαν από το βήμα. Εκείνο, όμως, που με εντυπωσίασε πραγματικά ήταν η οργάνωση​—πώς μπόρεσαν 20.000 άνθρωποι να σερβιριστούν φαγητό μέσα σε τόσο λίγη ώρα από την καφετέρια που λειτουργούσε με εθελοντές. Παρατήρησα επίσης την απουσία φυλετικής προκατάληψης​—μαύροι και λευκοί αποκαλούσαν ο ένας τον άλλον αδελφό και αδελφή.

Τον Αύγουστο του 1969, οι Μάρτυρες άρχισαν Γραφική μελέτη μαζί μου από το βιβλίο Η Αλήθεια που Οδηγεί στην Αιώνιο Ζωή. b Ομολογώ πως όταν δέχτηκα να μελετήσω τη Γραφή είχα απώτερα κίνητρα. Ανήκα σε αρκετές ινδιάνικες οργανώσεις, και στο μέλλον ήθελα να κάνω πολιτική καριέρα. Πίστευα ότι έπρεπε να γνωρίζω τη Γραφή επειδή οι πολιτικοί φαίνονταν να τη γνωρίζουν και να παραθέτουν από αυτήν. Τώρα καταλαβαίνω πόσο λίγα ήξεραν στην πραγματικότητα πολλοί από αυτούς για το Λόγο του Θεού.

Μεγάλη Αλλαγή στη Ζωή Μου

Αφότου άρχισα να μελετώ τη Γραφή, οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Παραιτήθηκα από όλες τις λέσχες και τους συλλόγους στους οποίους συμμετείχα, και ήξερα ότι έπρεπε να διακόψω τους δεσμούς μου με τη θρησκεία των Ιθαγενών Αμερικανών στην οποία ανήκα πριν. Θυμάμαι τη στιγμή που κάθησα να γράψω την επιστολή της αποχώρησής μου. Έβαλα στο πάνω μέρος της σελίδας την ημερομηνία, έγραψα «Αγαπητ—» και κατόπιν σταμάτησα αρκετή ώρα, προσπαθώντας να σκεφτώ ποιο όνομα να βάλω. Τελικά, συνειδητοποίησα ότι η επιστολή θα έπρεπε να γραφτεί στον παραδοσιακό πνευματικό ηγέτη ​—σε εμένα! Αμέσως βγήκα από την αμηχανία μου γράφοντας «Αγαπητή μου Μαμά». Στη συνέχεια ενημέρωσα τη μητέρα μου ότι δεν θα ασκούσα πλέον εκείνη τη θρησκεία ούτε θα υπηρετούσα ως πνευματικός ηγέτης της.

Τόσο η σύζυγός μου όσο και εγώ βαφτιστήκαμε ως Μάρτυρες του Ιεχωβά στις 3 Ιανουαρίου 1970. Το 1973, έγινα πρεσβύτερος στην εκκλησία. Εγώ, ένας πρώην πνευματικός ηγέτης των Κίκαπου, αναλάμβανα τώρα την ηγεσία στην τοπική μας εκκλησία για την απόδοση αληθινής λατρείας στον Ιεχωβά, τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο. Τον Ιούλιο του 1974 επιστρέψαμε στο Μακλάουντ της Οκλαχόμα, προσπαθώντας να βοηθήσουμε τους Ιθαγενείς Αμερικανούς να μάθουν την αληθινή ελπίδα για όλη την ανθρωπότητα, όπως εκτίθεται στο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή.

Όπως και άλλες φυλές, οι Κίκαπου χρησιμοποιούσαν καπνό στη λατρεία τους. Είναι ενδιαφέρον ότι δεν τον κάπνιζαν. Οι Κίκαπου σκόρπιζαν καπνό στη φωτιά ως θυμίαμα, πιστεύοντας ότι οι προσευχές τους θα ανέβαιναν στους ουρανούς μέσω του νέφους καπνού που δημιουργούνταν. Οι γεροντότεροι ηγέτες των Κίκαπου πίστευαν ότι το κάπνισμα ήταν κακό, ότι η χρήση πίπας γι’ αυτόν το σκοπό ήταν εμπαιγμός και ότι είχε ευρωπαϊκή προέλευση.

Με ρωτούν αν έχω φωτογραφίες με την προηγούμενη θρησκευτική ενδυμασία μου. Στην πραγματικότητα, οι φωτογραφίες δεν επιτρέπονταν ποτέ, από φόβο για το τι θα μπορούσαν να κάνουν με αυτές οι μάγοι. Όλα εκείνα τα χρόνια, όταν έκοβαν τα μαλλιά μου, πάντα τα έθαβαν, και κανένας άλλος δεν επιτρεπόταν να τα αγγίξει. Με αυτόν τον τρόπο δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στη μαγεία, την οποία οι Ινδιάνοι παίρνουν πολύ στα σοβαρά.

Όταν αποχώρησα από τη θρησκεία των Κίκαπου, οι ηγέτες της φυλετικής ομάδας ανέλαβαν τις πνευματικές δραστηριότητες της φυλής. Όταν πέθαναν οι 12 που με επέλεξαν αρχικά, παρουσιάστηκαν νέοι ηγέτες της φυλετικής ομάδας, και με την πάροδο του χρόνου αυτοί έχουν κάνει αλλαγές στη θρησκεία. Σήμερα, μόνο ένας ηγέτης της φυλετικής ομάδας είναι στη ζωή και είναι αρκετά ηλικιωμένος. Όσο για εμένα, δεν έχω την πρόθεση να μεταδώσω σε άλλους αυτά που διδάχτηκα όταν ήμουν μικρός.

Τώρα είμαι πολυάσχολος προσπαθώντας να διδάξω το Λόγο του Θεού σε ανθρώπους όλων των εθνών και των φυλών. Ως ολοχρόνιος σκαπανέας, έχω το προνόμιο να διδάσκω τη Γραφή σε πολλούς καταυλισμούς Ινδιάνων σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχω επισκεφτεί, μεταξύ άλλων, τους Οσέιτζ στην Οκλαχόμα και τους Μοχάβε, τους Χόπι και τους Ναβάχο στην Αριζόνα. Χαίρομαι να λέω στους ομοεθνείς μου Ιθαγενείς Αμερικανούς ότι η «Ευτυχισμένη Γη του Κυνηγιού», μια έκφραση που εμείς χρησιμοποιούμε από παλιά για να αναφερθούμε στην ελπίδα της μετά θάνατον ζωής, στρέφει την προσοχή στη «γη». Αυτό δείχνει ότι στην πραγματικότητα αναμένουν να ζήσουν εδώ πάνω στη γη και όχι στον ουρανό. Αποβλέπω στην ανάσταση πολλών Ινδιάνων από τις περασμένες γενιές ώστε να έχω την ευκαιρία να τους διδάξω για το νέο κόσμο του Θεού.—Ιωάννης 5:28, 29· 2 Πέτρου 3:13.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 22]

Τι Είναι η Θρησκεία Πεγιότ;

Η θρησκεία Πεγιότ είναι τώρα γνωστή ως Εκκλησία των Ιθαγενών Αμερικανών. Το πεγιότ είναι ένας μικρός, μη ακανθώδης κάκτος (βλέπε δεξιά) ο οποίος συναντάται κυρίως στην κοιλάδα του Ρίο Γκράντε στο Μεξικό καθώς και στο Τέξας. Η θρησκεία Πεγιότ έχει πάνω από 200.000 μέλη από τις φυλές της Βόρειας Αμερικής. «Έχοντας τις αρχές της στο Μεξικό των προϊστορικών χρόνων, η θρησκεία Πεγιότ σήμερα εμπεριέχει Χριστιανικά στοιχεία ενώ διατηρεί τον “πανινδιανικό” χαρακτήρα της». (Εγκυκλοπαίδεια των Ιθαγενών Αμερικανών​—Ιστορία, Πολιτισμός και Λαοί [A Native American Encyclopedia—History, Culture, and Peoples]) Οι δύο κύριες τελετές της θρησκείας Πεγιότ είναι η Ημισέληνος και η Μεγάλη Σελήνη. Και οι δύο περιέχουν «πτυχές του ινδιάνικου πολιτισμού και της Χριστιανοσύνης». Οι τελετές της θρησκείας Πεγιότ είναι ολονύχτιες και συνήθως αρχίζουν Σάββατο. Στη διάρκειά τους, μια ομάδα αντρών κάθονται κυκλικά σε μια σκηνή (τίπι). Έχουν παραισθήσεις ενώ τρώνε κομμάτια από τις πικρές ρίζες του κάκτου πεγιότ και ψέλνουν ιερούς ύμνους σύμφωνα με το χτύπημα του τύμπανου και το ρυθμικό κροτάλισμα μιας κολοκύθας.

[Ευχαριστίες]

Ευγενής παραχώρηση από TAMU Cactus Photo Gallery

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Ντυμένος ως πολεμιστής Κίκαπου

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Με τη σύζυγό μου, την Νταϊάν, σήμερα