Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Υποστηρίζει τα Δικαιώματα μιας Μητέρας

Από αρθρογράφο του Ξύπνα! στη Γαλλία

ΣΤΙΣ 16 Δεκεμβρίου 2003, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που εδρεύει στο Στρασβούργο της Γαλλίας, έκρινε τα γαλλικά δικαστήρια ένοχα για θρησκευτικές διακρίσεις εναντίον της Σεραφίν Παλαού-Μαρτίνεθ, η οποία είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Το 1996, η Σεραφίν πήρε διαζύγιο από το σύζυγό της, ο οποίος την είχε εγκαταλείψει δύο χρόνια νωρίτερα. Πήρε επίσης την επιμέλεια των δύο παιδιών τους. Αλλά το 1997, και ενώ τα παιδιά είχαν ήδη μείνει με τη μητέρα τους επί τριάμισι περίπου χρόνια, ο πατέρας αρνήθηκε να τα επιστρέψει ύστερα από μια περίοδο στην οποία τα είχε μαζί του. Η Σεραφίν αναφέρει: «Όταν πήγα να πάρω τα παιδιά από το σχολείο για να τα φέρω στο σπίτι, ο διευθυντής κάλεσε την αστυνομία. Έπρεπε να δω τα παιδιά μου με την παρουσία αστυνομικών προκειμένου να διασφαλιστεί ότι δεν θα τους μιλούσα για την πίστη μου. Με αντιμετώπισαν σαν εγκληματία. Μου είπαν ότι θα μπορούσα να πάρω τα παιδιά μόνο αν υπέγραφα μια δήλωση με την οποία θα πιστοποιούσα ότι δεν θα τους μιλούσα για τον Θεό ή την Αγία Γραφή ούτε θα τα έπαιρνα στις Χριστιανικές συναθροίσεις».

Η Σεραφίν στράφηκε στα δικαστήρια. Ωστόσο, το 1998, το εφετείο της Νιμ ανέθεσε την επιμέλεια στον πατέρα. Το εφετείο αιτιολόγησε την απόφασή του με μια αυστηρή και κατηγορηματική κριτική κατά των αρχών με τις οποίες πίστευε ότι εκπαιδεύουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τα παιδιά τους. «Υπέφερα πάρα πολύ», θυμάται η Σεραφίν, «διότι με κατηγόρησαν πως έβλαπτα τα παιδιά μου, ενώ το μόνο που προσπαθούσα να κάνω εγώ ήταν να τους δώσω αυτό που πίστευα ότι ήταν το καλύτερο για εκείνα​—Χριστιανική ανατροφή».

Όταν το ανώτατο Αναιρετικό Δικαστήριο της Γαλλίας συμφώνησε με το εφετείο, η Σεραφίν αποφάσισε να φέρει το ζήτημα ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η απόφαση, η οποία λήφθηκε με ψήφους 6 προς 1, δήλωνε ότι «δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το Δικαστήριο ότι το εφετείο [της Γαλλίας] μεταχειρίστηκε άνισα τους γονείς με βάση τη θρησκεία της αιτούσας. . . . Αυτή η άνιση μεταχείριση είναι μεροληπτική». Το Δικαστήριο έκρινε ότι η απόφαση του γαλλικού δικαστηρίου δεν βασιζόταν στην ικανότητα της Σεραφίν να φροντίσει τα παιδιά της​—κάτι που ποτέ δεν τέθηκε υπό αμφισβήτηση—​ούτε σε τεκμηριωμένα γεγονότα, αλλά σε «παρατηρήσεις γενικής φύσης σχετικά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά». Λαβαίνοντας υπόψη αυτή τη θρησκευτική μεροληψία και καταπάτηση των δικαιωμάτων της Σεραφίν, το Δικαστήριο έδωσε εντολή στη Γαλλία να καταβάλει αποζημίωση καθώς και τις δικαστικές δαπάνες.

Αυτή η απόφαση βρίσκεται σε αρμονία με την απόφαση που πήρε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου τον Ιούνιο του 1993 σε μια παρόμοια περίπτωση στην οποία το Δικαστήριο έκρινε ότι η Αυστρία είχε κάνει διάκριση σε βάρος της Ίνγκριτ Χόφμαν, η οποία είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, με βάση τη θρησκεία της. a «Σε αρμονία με την απόφαση Χόφμαν», παρατηρεί το γαλλικό νομικό περιοδικό Λα Σεμέν Ζουριντίκ (La Semaine juridique), «αυτή η απόφαση επιβεβαιώνει το γεγονός ότι δεν μπορεί επ’ ουδενί λόγω να υπαγορευτεί μια απόφαση σχετικά με τη γονική εξουσία πρωτίστως με βάση θρησκευτικούς παράγοντες». Ο δικηγόρος της Σεραφίν δήλωσε: «Αυτή η απόφαση είναι πολύ σημαντική, εφόσον η νομολογία που έχει θεσπιστεί από το Δικαστήριο υποστηρίζει με συνέπεια το δικαίωμα που έχουν για απροσωπόληπτη κρίση οι γονείς Μάρτυρες του Ιεχωβά».

Όταν ρωτήθηκε πώς ένιωθε για την απόφαση, η Σεραφίν, η οποία ζει τώρα στην Ισπανία, δήλωσε: «Αισθάνομαι μεγάλη χαρά και ανακούφιση. Το γεγονός ότι μου είχαν πάρει τα παιδιά λόγω της θρησκείας μου και δεν τα έβλεπα επί πέντε χρόνια ήταν τρομερή δοκιμασία, αλλά ο Ιεχωβά με στήριζε πάντοτε. Ελπίζω ότι αυτή η απόφαση θα βοηθήσει και άλλους που αντιμετωπίζουν παρόμοια κατάσταση».

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Σεραφίν