Η Κακοποιημένη Γη Μας

ΤΟ 1805, οι φημισμένοι εξερευνητές Μεριγουέδερ Λιούις και Γουίλιαμ Κλαρκ έφτασαν στον ποταμό Κολούμπια, στη σημερινή πολιτεία Ουάσινγκτον των ΗΠΑ. a Αυτό που αιχμαλώτισε την προσοχή τους περισσότερο και από τον ίδιο τον ποταμό ήταν ότι είχε άφθονους σολομούς. «Ο αριθμός αυτών των ψαριών είναι εκπληκτικά μεγάλος», έγραψαν στο ημερολόγιό τους. «Μετακινούνται σωρηδόν σύμφωνα με τη φορά του ρεύματος και παρασύρονται στις όχθες του ποταμού, και έτσι το μόνο που έχουν να κάνουν οι Ινδιάνοι είναι να τους μαζεύουν, να τους ανοίγουν στη μέση και να τους ξεραίνουν πάνω σε ξύλινες εξέδρες». Πράγματι, οι σολομοί ήταν τόσο άφθονοι ώστε οι Ινδιάνοι τούς ξέραιναν και τους χρησιμοποιούσαν ως καύσιμη ύλη!

Σήμερα η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. «Οι επιστήμονες γνωρίζουν πάνω από μία και πλέον δεκαετία τώρα ότι τα ψάρια εξαφανίζονται από τον ωκεανό γρηγορότερα από ό,τι μπορούν να αναπληρωθούν», αναφέρει ένα δημοσίευμα του περιοδικού Νιούζγουικ (Newsweek). Λόγου χάρη, υπολογίζεται ότι στο Βόρειο Ατλαντικό, το 90 τοις εκατό του πληθυσμού του άγριου σολομού έχει εξαφανιστεί.

Αλλά δεν έχουν μειωθεί μόνο τα ψάρια. Οι φυσικοί πόροι, όπως τα ορυκτά καύσιμα, τα μέταλλα και τα δασικά προϊόντα, εξαντλούνται με απίστευτο ρυθμό. Το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση αναφέρει ότι το 30 τοις εκατό των φυσικών πόρων της γης χάθηκαν μεταξύ του 1970 και του 1995. Η εκμετάλλευση των πόρων της γης είναι συνήθως δίκοπο μαχαίρι, επειδή οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται μπορούν να καταστρέψουν το φυσικό περιβάλλον.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι, εφόσον ο άνθρωπος δημιούργησε αυτά τα προβλήματα, ο ίδιος μπορεί και να τα λύσει. Για να αναφέρουμε ένα παράδειγμα, τα πρόσφατα χρόνια η μόλυνση της ατμόσφαιρας έχει μειωθεί σε πολλές βιομηχανοποιημένες πόλεις. Μήπως τέτοιες αχτίδες ελπίδας σημαίνουν ότι η ανθρωπότητα ανακτά τον έλεγχο της κατάστασης;

[Υποσημείωση]

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 3]

© Kevin Schafer/​CORBIS