Μια Αλησμόνητη Επίσκεψη στον Κρατήρα Νγκορονγκόρο

Από αρθρογράφο του Ξύπνα! στην Τανζανία

«ΑΝ ΥΠΗΡΧΑΝ άγγελοι που να έβγαζαν φωτογραφίες στον Κήπο της Εδέμ, τότε οι φωτογραφίες τους από την άγρια ζωή δεν θα ήταν πολύ διαφορετικές από εκείνες που μπορεί να τραβήξει κανείς σήμερα στον κρατήρα Νγκορονγκόρο». Έτσι γράφει ο Ράινχαρτ Κίνκελ στο βιβλίο του σχετικά με αυτό το συναρπαστικό αξιοθέατο στην Τανζανία. Ο κρατήρας Νγκορονγκόρο είναι πράγματι ένας όμορφος τόπος και σφύζει από χιλιάδες άγρια ζώα. Ελάτε μαζί μας και απολαύστε το θέαμα!

Θέα που Κόβει την Ανάσα

Έπειτα από ένα τετράωρο ταξίδι με αυτοκίνητο μέσα από χωματόδρομους, φτάνουμε τελικά στο χείλος του κρατήρα Νγκορονγκόρο. Απολαμβάνουμε τη μεγαλοπρεπή θέα από τη βεράντα του ξενοδοχείου μας. Το πανόραμα που απλώνεται μπροστά μας είναι στ’ αλήθεια μοναδικό. Οι φυσιοδίφες το έχουν αποκαλέσει μάλιστα «το όγδοο θαύμα του κόσμου», και μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί.

Από πού προήλθε το όνομα Νγκορονγκόρο; Κανένας δεν γνωρίζει με βεβαιότητα. Σύμφωνα με το Σύλλογο της Ανατολικής Αφρικής για τη Διατήρηση του Περιβάλλοντος, μερικοί λένε ότι Νγκορονγκόρο ήταν το όνομα κάποιου Μασάι ο οποίος ζούσε στον κρατήρα και έφτιαχνε κουδούνια για τα βοοειδή. Άλλοι ισχυρίζονται ότι το όνομα προήλθε από μια γενναία ομάδα πολεμιστών Ντατόγκο οι οποίοι ηττήθηκαν από τους Μασάι έπειτα από κάποια μάχη που έγινε στον κρατήρα πριν από 150 χρόνια. Η προέλευση του ονόματος, ωστόσο, μοιάζει ξαφνικά να μην έχει σημασία όταν εντοπίζουμε μερικές ζέβρες που βόσκουν κοντά στο χώρο στάθμευσης. Ανεβαίνοντας στο όχημά μας, πλησιάζουμε πολύ κοντά τους, αλλά αυτές δεν φαίνεται να μας δίνουν σημασία. Κατεβαίνουμε με το αυτοκίνητο προς τον πυθμένα του  κρατήρα για να εξερευνήσουμε και άλλα είδη της άγριας ζωής.

Ο κρατήρας βρίσκεται σε υψόμετρο 2.236 μέτρων πάνω από το επίπεδο της θάλασσας και είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο άρρηκτη καλδέρα, δηλαδή ηφαίστειο που έχει υποχωρήσει μετά την έκρηξή του. Έχει διάμετρο 19,2 χιλιόμετρα και επιφάνεια 304 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Κατηφορίζουμε αργά τα τοιχώματα του κρατήρα, που έχει ύψος 610 μέτρα, με τα κεφάλια μας έξω από τα παράθυρα του αυτοκινήτου ώστε να μπορούμε να τραβάμε φωτογραφίες. Όταν ήμασταν στο χείλος, ο πρωινός αέρας ήταν ψυχρός και φρέσκος. Μέσα στον κρατήρα, όμως, είναι εντυπωσιακά ζεστός.

Καθώς ο οδηγός μας προχωράει αργά γύρω από τον πυθμένα του κρατήρα, περνάμε τη μικρή αλμυρή λίμνη με τα πολλά ροζ φλαμίγκο της. Το χείλος του κρατήρα, από το οποίο έχουμε τώρα απομακρυνθεί, ξεχωρίζει καθαρά στο φόντο του γαλάζιου ουρανού, και καθώς ακούμε τους ήχους από τις ζέβρες και τα γκνου ανάμεικτους με άλλους πρωτόγνωρους ήχους, δεν μπορούμε να μη νιώσουμε συγκίνηση. Πράγματι, αυτός ο τόπος είναι σκέτος παράδεισος!

Άγρια Ζωή στον Κρατήρα

Στον κρατήρα Νγκορονγκόρο αναμένουμε ότι θα δούμε βουβάλια, ελέφαντες, ζέβρες, γκνου, γαζέλες, μαύρους ρινόκερους και κερκοπίθηκους, και δεν μένουμε απογοητευμένοι. Εδώ περιφέρονται και αρπακτικά, όπως γατόπαρδοι, ύαινες, τσακάλια και λιοντάρια με μαύρη χαίτη. Σε μια μικρή λίμνη, δροσίζονται ιπποπόταμοι. Ποζάρουν αδιάφορα καθώς τους φωτογραφίζουμε.

Ξαφνικά ο οδηγός μας σταματάει! Δείχνει έναν μαύρο ρινόκερο που περνάει μόλις λίγα μέτρα μπροστά  μας. Ο μαύρος ρινόκερος φαίνεται πως νιώθει άνετα στον κρατήρα, και είναι σπάνιο φαινόμενο να δει κανείς από τόσο κοντά ρινόκερο στο φυσικό του περιβάλλον. Αυτά τα ζώα που εμπνέουν φόβο βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης. Υπολογίζεται ότι στον κρατήρα υπάρχουν λιγότερα από 20. Εδώ έχουν πιαστεί λαθροκυνηγοί να σκοτώνουν ρινόκερους για τα κέρατά τους, τα οποία πουλιούνται παράνομα για να κατασκευαστούν από αυτά λαβές στιλέτων και φάρμακα. Οι φύλακες κάνουν τακτικά περιπολίες στον κρατήρα για να διώχνουν τους λαθροκυνηγούς.

Όσοι αγαπούν τα πουλιά μπορούν να αναμένουν ότι θα δουν μια ποικιλία από όμορφα πτηνά, όπως στρουθοκαμήλους, αγριόγαλους, εστεμμένους γερανούς, αιγκρέττες, ερωδιούς, γραμματείς, κοκκινόραμφους βουφάγους και αναρίθμητα ροζ μικρά φλαμίγκο. Στον κρατήρα υπάρχουν πάνω από εκατό είδη πουλιών τα οποία δεν συναντώνται στο γειτονικό Εθνικό Πάρκο Σερεγκέτι. Υπάρχουν οι δρυοκολάπτες Dendropicos namaquus, τα πουλιά Apalis flavida με το κίτρινο στήθος και τα πουλιά Nilaus afer, καθώς και οι παραδείσιοι μυγοχάφτες. Ο μακρόνυξ με το ροζ στήθος απαντάται στην ψηλή βλάστηση, ενώ έχει θεαθεί ακόμη και ένα σπάνιο είδος κορακιού, το Corvus capensis.

Αν και τα περισσότερα ζώα δεν μας προσέχουν καν, πρέπει να παραμένουμε μέσα στο όχημά μας. Ωστόσο, οι Μασάι, που ζουν σε παραδοσιακές λασποκαλύβες με χορταρένιες στέγες ακριβώς έξω από τον κρατήρα, μπορούν να περιφέρονται μέσα σε αυτόν μαζί με τα κοπάδια τους. Φαίνεται ότι τα άγρια ζώα τούς έχουν αποδεχτεί.

Ο κρατήρας Νγκορονγκόρο έχει πράγματι ασυνήθιστη ομορφιά και ηρεμία, και μας γεμίζει δέος. Η επίσκεψή μας αποτελεί αλησμόνητη εμπειρία.

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Ρινόκερος

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Βοσκοί Μασάι στο άκρο του κρατήρα

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Γυναίκα Μασάι

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Γατόπαρδοι

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Εστεμμένος γερανός

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Φλαμίγκο

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Ιπποπόταμος

[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]

Κρατήρας Νγκορονγκόρο

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Ζέβρες

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Βουβάλι

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Ελέφαντες

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Κερκοπίθηκος