Βρήκαμε Κάτι Καλύτερο

ΑΦΗΓΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΦΡΑΝΣΙΣ ΝΤΕΛ ΡΟΖΑΡΙΟ ΝΤΕ ΠΑΕΪΣ

Το 1988 τα αδέλφια μου και εγώ, μαζί με άλλα μουσικά συγκροτήματα, εμφανιστήκαμε μπροστά σε χιλιάδες θεατές στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν της Πόλης της Νέας Υόρκης. Το συγκρότημά μας, χαρακτηριστικό του οποίου ήταν ο χορός μου, έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής. Χρόνια νωρίτερα, ο πατέρας μας είχε κάνει ενέργειες δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την επιτυχία μας.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ μου, μουσικός και ο ίδιος, διέκρινε ότι τα εφτά μεγαλύτερα αδέλφια μου είχαν ταλέντο στη μουσική. Γι’ αυτό, πούλησε το σπίτι μας και αγόρασε μουσικά όργανα καθώς και τον απαραίτητο εξοπλισμό που θα τους βοηθούσε να σχηματίσουν ένα μουσικό συγκρότημα. Εγώ τότε ήμουν μικρή, γεννημένη πριν από λίγα χρόνια, το 1966. Εκείνον τον καιρό, η οικογένειά μας ζούσε στην πόλη Ιγκουέι, στη Δομινικανή Δημοκρατία.

Τα αδέλφια μου έδωσαν την πρώτη τους μουσική παράσταση το 1978 στο δημαρχείο του Ιγκουέι. Αργότερα εγκαταστάθηκαν στην πρωτεύουσα, τον Άγιο Δομίνικο. Άρχισαν να παίζουν και να τραγουδούν μια πρωτοποριακή μορφή της μερένγκε και, ως αποτέλεσμα, έγιναν πολύ δημοφιλείς. a Το συγκρότημα έγινε γνωστό με το όνομα Λος Ερμάνος Ροζάριο (Οι Αδελφοί Ροζάριο).

Εφόσον ανέκαθεν ονειρευόμουν να γίνω διάσημη χορεύτρια, ήθελα να εργαστώ μαζί με τα αδέλφια μου. Σε κάποιο πάρτι ο αδελφός μου ο Πέπε, αρχηγός του συγκροτήματος, με προσκάλεσε να χορέψω λέγοντας: «Η Φράνσις είναι μια από τις μικρές αδελφές μου, η μικρότερη, και ξέρει να χορεύει». Ο χορός μου εντυπωσίασε τους παρευρισκομένους. Εκμεταλλευόμενη την ευκαιρία, είπα στον Πέπε ότι ήθελα να χορεύω όταν θα έπαιζε μουσική το συγκρότημα. Έτσι λοιπόν, σε ηλικία 16 χρονών άρχισα να χορεύω σε όλες τις εμφανίσεις των Λος Ερμάνος Ροζάριο.

Επαγγελματική Επιτυχία

Πρωτύτερα, υπήρχαν τραγουδίστριες σε συγκροτήματα μερένγκε αλλά ποτέ δεν χόρευε γυναίκα στο κέντρο της σκηνής, μπροστά από μια ομάδα αντρών. Χορογραφούσα όλες τις κινήσεις μου χρησιμοποιώντας ένα νέο χορευτικό στιλ με το οποίο συνόδευα τα κομμάτια μερένγκε που παίζαμε. Όταν ο χορός μου έγινε διάσημος, τον αποκαλούσαν α λο Φράνσις Ροζάριο.

Λέγαμε ένα τραγούδι μερένγκε με τίτλο «Κουμαντέι», και οι στίχοι του ανέφεραν σε κάποιο σημείο: «Ι αόρα τόντο ελ μούντο κόμο Φράνσις Ροζάριο» (Και τώρα όλοι ας χορέψουν όπως η Φράνσις Ροζάριο). Τότε, ο κόσμος μιμούνταν τον τρόπο με τον οποίο χόρευα. Μερικές φορές αντί να χορεύουν, κάθονταν απλώς στο έδαφος για να με παρακολουθήσουν. Τελικά, οι εμφανίσεις του συγκροτήματός μας διαφημίζονταν με τη φωτογραφία μου και μόνο. Όλοι καταλάβαιναν ότι οι Λος Ερμάνος Ροζάριο θα έδιναν συναυλία.

Αφότου άρχισα να εμφανίζομαι με τα αδέλφια μου, προστέθηκαν και άλλοι μουσικοί στο συγκρότημα, περιλαμβανομένων τριών αδελφών με το επώνυμο Παέις. Ένας από αυτούς, ο τρομπετίστας ονόματι Ρομπέρτο, έγινε αργότερα σύζυγός μου. Οι αδελφοί Παέις συνέβαλαν και αυτοί στην επιτυχία του συγκροτήματος. Οι Λος Ερμάνος Ροζάριο άρχισαν να λαβαίνουν πολλές προσκλήσεις για να εμφανιστούν στην τηλεόραση στον Άγιο Δομίνικο, καθώς και για να δώσουν συναυλίες σε άλλες χώρες.

 Το 1988 κάναμε περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά. Μια από τις εμφανίσεις μας ήταν αυτή που ανέφερα προηγουμένως, στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν. Πολλά από τα πιο διάσημα συγκροτήματα μερένγκε έλαβαν μέρος, και το δικό μας συγκρότημα γνώρισε την πιο θερμή υποδοχή. Έπειτα από εκείνη την εμφάνιση, οι διοργανωτές συναυλιών μάς παρουσίαζαν πάντοτε ως το τελευταίο τμήμα του προγράμματος. Η επιτυχία μου ως χορεύτρια ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο, και ο κύκλος των θαυμαστών των Λος Ερμάνος Ροζάριο διευρυνόταν. Οι πωλήσεις των ηχογραφήσεών μας αυξάνονταν και αυτές ραγδαία.

Στα πολλά ταξίδια μας επισκεφτήκαμε την Κολομβία, τον Ισημερινό, τον Παναμά, το Πόρτο Ρίκο, το Κουρασάο, την Ισπανία, τη Γερμανία και άλλες χώρες. Σύντομα γίναμε ένα από τα πιο δημοφιλή μουσικά συγκροτήματα στη Λατινική Αμερική. Ο χορός, η σκηνή, τα κοστούμια και το μακιγιάζ ήταν τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μου.

Όταν ήμουν ανύπαντρη, έλεγα ότι αν ένας άντρας ενδιαφερόταν για εμένα αλλά δεν του άρεσε ο χορός, θα άφηνα εκείνον και όχι το χορό. Ωστόσο, η στάση μου απέναντι στις προτεραιότητές μου στη ζωή επρόκειτο να αλλάξει.

Πνευματική Αφύπνιση

Αυτή η αλλαγή ξεκίνησε όταν κάναμε περιοδεία στα Κανάρια Νησιά το 1991. Είχαμε παντρευτεί πρόσφατα με τον Ρομπέρτο. Ο αδελφός του, ο Φρέντι, που έπαιζε επίσης στο συγκρότημα, είχε αρχίσει να μελετάει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και έπαιρνε πάντα μαζί του τα έντυπά τους.

Κάποια μέρα είδα στο δωμάτιο του Φρέντι το βιβλίο Μπορείτε να Ζείτε για Πάντα στον Παράδεισο στη Γη και άρχισα να το ξεφυλλίζω. Το κεφάλαιο «“Κόλαση”​—Υπάρχει Πράγματι;» αιχμαλώτισε το ενδιαφέρον μου. Έλκυσε την προσοχή μου επειδή η μητέρα μου έλεγε ότι αν κάποιος είχε κάνει πονηρά πράγματα θα καιγόταν στην κόλαση. Γι’ αυτό φοβόμουν μην πάω εκεί.

Έπειτα από μερικές εβδομάδες, και ενώ ήμασταν ακόμη στα Κανάρια Νησιά, απέβαλα. Όταν με πήγαν στο νοσοκομείο, είπα στον Ρομπέρτο να ζητήσει από τον Φρέντι το βιβλίο που είχα δει στο δωμάτιό του. Ήθελα να το διαβάζω καθώς θα ανέρρωνα. Το βιβλίο μού άρεσε πολύ. Μεταξύ άλλων, έμαθα ότι ο Βιβλικός άδης δεν είναι κάποια πύρινη κόλαση αλλά απλώς ο κοινός τάφος του ανθρωπίνου γένους καθώς και ότι ο Θεός ποτέ δεν είχε σκοπό να βασανίζει κανέναν. (Ιερεμίας 7:31) Εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι η Γραφή διδάσκει πως οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως.​—Εκκλησιαστής 9:5, 10.

Όταν επιστρέψαμε στη Δομινικανή Δημοκρατία, ο Φρέντι έστειλε έναν Μάρτυρα του Ιεχωβά να μας επισκεφτεί. Εκείνος μας μίλησε για την ελπίδα που δίνει η Γραφή για αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη, πράγμα που κέντρισε το ενδιαφέρον του συζύγου μου. (Ψαλμός 37:29· Λουκάς 23:43) Ζητήσαμε να κάνουμε Γραφική μελέτη.

Αλλαγή Αξιών και Προτεραιοτήτων

Καθώς αυξανόταν η Γραφική μου γνώση, άρχισε να αλλάζει η άποψή μου για την εργασία που αγαπούσα τόσο πολύ. Οι Γραφικές αρχές διαμόρφωναν πλέον τον τρόπο σκέψης μου. (Ρωμαίους 12:2)  Αναρωτιόμουν: “Πώς μπορώ να χορεύω εδώ με αυτόν τον τρόπο και όλοι τούτοι οι άνθρωποι να με παρακολουθούν; Δεν είναι αυτό που θέλω”. Στις προσευχές μου έλεγα στον Θεό: «Σε παρακαλώ, βγάλε με από αυτή την κατάσταση». Μιλούσα στο σύζυγό μου για τα αισθήματά μου, και εκείνος ένιωθε το ίδιο. «Κάνε υπομονή, γλυκιά μου», έλεγε. «Φύγε εσύ πρώτα από το συγκρότημα και στη συνέχεια θα σε ακολουθήσω».

Έμεινα ξανά έγκυος και, εφόσον λόγω της εγκυμοσύνης δεν χόρευα, ήμουν ελεύθερη να παρακολουθώ συχνότερα τις Χριστιανικές συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας. Οι συναθροίσεις ενίσχυαν τόσο εμένα όσο και τον Ρομπέρτο που επίσης τις παρακολουθούσε, και μας έκαναν να αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό ήταν να συναθροιζόμαστε με το λαό του Ιεχωβά. Καταλάβαμε ότι, για να συνεχίσουμε να προοδεύουμε στην οδό της Γραφικής αλήθειας, χρειαζόμασταν τη διδασκαλία και την ενθάρρυνση που παρέχουν οι Χριστιανικές συναθροίσεις. (Εβραίους 10:24, 25) Ακόμη και όταν εργαζόμασταν εκτός της Δομινικανής Δημοκρατίας, ο Ρομπέρτο και εγώ ψάχναμε να βρούμε κάποια Αίθουσα Βασιλείας και παρακολουθούσαμε τις συναθροίσεις.

Όταν γέννησα, ξεκίνησα και πάλι να εργάζομαι αλλά είχα χάσει τον ενθουσιασμό μου. Η αλλαγή έγινε φανερή, και ο τύπος άρχισε να μου ασκεί κριτική. Συχνά με ρωτούσαν: «Γιατί δεν χορεύεις όπως παλιά;» Προσευχόμουν συνεχώς στον Ιεχωβά να με απαλλάξει με τρόπο που να μη μου δημιουργήσει δυσκολίες με τα αδέλφια μου. Ήμουν μία από τους ιδιοκτήτες του συγκροτήματος και δεν ήθελα να έρθω σε σύγκρουση μαζί τους.

Όταν έμεινα και πάλι έγκυος, είπα στον Ράφα, που είχε γίνει αρχηγός του συγκροτήματος μετά το θάνατο του αδελφού μας, του Πέπε, ότι ήθελα να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στα παιδιά και ότι δεν θα γύριζα στη δουλειά. Εκείνος μου είπε να κάνω ό,τι πίστευα πως ήταν καλύτερο. Κανένα από τα αδέλφια μου δεν μου δημιούργησε ποτέ πρόβλημα για το ότι μελετούσα τη Γραφή. Είμαι πολύ ευγνώμων για αυτό.

Νέα Ζωή στην Υπηρεσία του Ιεχωβά

Το 1993, έπειτα από δέκα χρόνια στο συγκρότημα, τερμάτισα την καριέρα μου ως χορεύτρια και αφιερώθηκα ανεπιφύλακτα στον Ιεχωβά. Έγινα ευαγγελιζόμενη των καλών νέων της Βασιλείας του Θεού και, μετά την παραίτηση του Ρομπέρτο από το συγκρότημα, βαφτιστήκαμε το 1994. (Ματθαίος 24:14) Τόσο ο Φρέντι όσο και ο άλλος αδελφός του Ρομπέρτο, ο Χούλιο, έγιναν Μάρτυρες, όπως επίσης και ο Μανουέλ Πέρες, ένα άλλο μέλος του συγκροτήματος. Μέχρι σήμερα, όλοι υπηρετούν τον Ιεχωβά πιστά.

Πολλοί δεν καταλάβαιναν γιατί εγκατέλειψα τον κόσμο της διασκέδασης, εφόσον απολάμβανα τόσο πολύ τη δουλειά μου. Ορισμένοι, όπως ένας διάσημος τηλεοπτικός παραγωγός στη χώρα μας, νόμιζαν ότι περνούσα απλώς μια παροδική φάση. «Όπως όλοι οι άλλοι καλλιτέχνες, θα το ξεπεράσει και θα επιστρέψει στο συγκρότημα», πρόβλεψε. Αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Ήμουν αποφασισμένη να αφοσιωθώ όσο πληρέστερα γινόταν στην υπηρεσία του Ιεχωβά.

Τώρα έχουμε τρία παιδιά: την Κάτι, τον Ρομπέρτο και τον Όμπεντ. Προσπαθούμε να τα διδάξουμε ότι τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή είναι τα πνευματικά και όχι τα υλικά. Βρισκόμαστε στην κατάλληλη θέση να τα προειδοποιούμε για την παροδηγητική επιρροή του κόσμου και να τους δίνουμε σωστή καθοδήγηση στη ζωή. Η εβδομαδιαία οικογενειακή μας Γραφική μελέτη είναι πολύ ωφέλιμη, καθώς μας βοηθάει να παραμένουμε ενωμένοι σε έναν κόσμο όπου οι οικογένειες γίνονται ολοένα και πιο διαιρεμένες.

Έχουμε προσπαθήσει να διδάξουμε τα παιδιά μας να βλέπουν τον Ιεχωβά ως πραγματικό πρόσωπο το οποίο μπορούν να εμπιστεύονται. (Παροιμίες 3:5, 6· Εβραίους 11:27) Τους έχουμε δείξει επίσης πόσο σημαντική είναι η παρακολούθηση των Χριστιανικών συναθροίσεων και η συμμετοχή σε αυτές. Το να βλέπουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν στην οδό της Γραφικής αλήθειας αποτελεί ανεκτίμητο δώρο. Τα τελευταία δύο χρόνια υπηρετώ ως βοηθητική σκαπάνισσα, ένας όρος που χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά για εκείνους που δαπανούν 50 ή περισσότερες ώρες κάθε μήνα μεταδίδοντας σε άλλους τις Γραφικές τους πεποιθήσεις. Και ο σύζυγός μου υπηρετεί επί χρόνια ως πρεσβύτερος στη Χριστιανική εκκλησία.

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η μερένγκε είναι όμορφος χορός. Αλλά δυστυχώς, μεγάλο μέρος της δημοφιλούς μερένγκε σήμερα διαφέρει πολύ από τη μορφή που είχε πριν από μερικά χρόνια. Σε γενικές γραμμές τότε ήταν ηθικά υγιής. Τώρα, για να  βρούμε αποδεκτή μουσική μερένγκε πρέπει να είμαστε πολύ επιλεκτικοί.

Η Ανωτερότητα της Υπηρεσίας του Ιεχωβά

Ο κόσμος προσφέρει πολλά πράγματα αλλά πρέπει κανείς να κοιτάζει τι βρίσκεται πίσω από όλα αυτά. Το ίδιο ισχύει και με τη μουσική βιομηχανία, η οποία επιφανειακά μπορεί να φαίνεται πολύ ελκυστική και αβλαβής. Ωστόσο, δεν είναι. Πολλοί που σχετίζονται με αυτή τη βιομηχανία είναι αναμειγμένοι με τα ναρκωτικά και την ανηθικότητα. Όταν κάποιος συμμετέχει σε συναυλίες έρχεται σε επαφή με άτομα που πιστεύουν ότι πρέπει να ζει κανείς για το σήμερα και που δεν έχουν καθόλου συνείδηση.​—1 Κορινθίους 15:33.

Έχουμε αντιληφθεί ότι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος είναι το να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Θυμάμαι που επέστρεψα κάποτε στο ξενοδοχείο στο τέλος μιας από τις σπουδαιότερες εμφανίσεις μας και ένιωθα μεγάλο κενό. Τώρα καταλαβαίνω ότι αυτό συνέβαινε επειδή δεν ικανοποιούσαμε την πιο σημαντική μας ανάγκη, την πνευματική μας ανάγκη.​—Ματθαίος 5:3.

Η ζωή μας τώρα είναι επικεντρωμένη στο να ευαρεστούμε τον Δημιουργό μας, ιδιαίτερα με το κήρυγμα και τη διδασκαλία των καλών νέων της Βασιλείας του. (Ματθαίος 24:14· Πράξεις 20:35) Αυτό δίνει στην οικογένειά μας ένα αίσθημα χαράς και ικανοποίησης. Είμαστε πραγματικά ευγνώμονες που βρισκόμαστε ανάμεσα στο λαό του Θεού και που έχουμε γνήσιους φίλους​—αδελφούς και αδελφές στην πίστη—​με τους οποίους μοιραζόμαστε την ίδια θαυμάσια ελπίδα για αιώνια ζωή στο νέο κόσμο του Θεού.​—Μάρκος 10:29, 30· 2 Πέτρου 3:13· Αποκάλυψη 21:3, 4.

Στον κόσμο της διασκέδασης είχαμε πολύ καλές οικονομικές απολαβές. Αλλά από τότε που γνωρίσαμε τον Θεό μας, τον Ιεχωβά, έχουμε βρει πνευματικά πλούτη τα οποία αξίζουν πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε υλική ευημερία. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που μπορούμε να υπηρετούμε έναν Θεό με σκοπό, έναν ευτυχισμένο Θεό ο οποίος μας προσκαλεί να εμπιστευόμαστε σε αυτόν! (Ψαλμός 37:3) Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι έχουμε βρει κάτι πολύ καλύτερο από τη φήμη και τα υλικά πλούτη και προσευχόμαστε να βοηθήσει ο Ιεχωβά εμάς και την οικογένειά μας να κάνουμε το θέλημά του για πάντα.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Με άλλα μέλη του συγκροτήματος στην αρχή της καριέρας μου

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Σε συναυλία στην Πόλη της Νέας Υόρκης, το 1990 περίπου

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Μπροστά στην Αίθουσα Βασιλείας

[Εικόνα στη σελίδα 23]

Ένθετο: Στην οικογενειακή Γραφική μελέτη