“Μακάρι να το Είχα Κάνει Αυτό Νωρίτερα”

Έχει αποκληθεί εθισμός, και δικαιολογημένα. Σύμφωνα με μια έρευνα που διεξάχθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, αγόρια ηλικίας 13 περίπου ετών αφιέρωναν κατά μέσο όρο σχεδόν 23 ώρες την εβδομάδα παίζοντας βιντεοπαιχνίδια. Αλλά και πολλοί ενήλικοι είναι εξαρτημένοι από αυτά. Εξετάστε την περίπτωση ενός Χριστιανού ονόματι Τσαρλς. * «Για εμένα, τα βιντεοπαιχνίδια ήταν ένα μέσο διαφυγής, ένας τρόπος για να χαλαρώνω και να ξεφεύγω από όλα», λέει ο ίδιος. «Αλλά εθίστηκα. Είχα αναπτύξει εξάρτηση από τα βιντεοπαιχνίδια όπως άλλοι εξαρτώνται από τα ναρκωτικά ή το αλκοόλ».

Ο Τσαρλς λέει ότι άρχισε να παίζει «ασταμάτητα» όταν ήταν 11 χρονών περίπου. «Δεν έπαιζα δαιμονικά ή βίαια παιχνίδια», αναφέρει, «αλλά έπαιζα σε υπερβολικό βαθμό. Υπήρχαν ολόκληρες εβδομάδες στις οποίες, είτε βρισκόμουν στο σχολείο είτε ασχολούμουν με Χριστιανικές δραστηριότητες, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το πώς θα έλυνα ένα συγκεκριμένο πρόβλημα στο παιχνίδι».

Η εισαγωγική σειρά άρθρων του Ξύπνα! 22 Δεκεμβρίου 2002 που είχε θέμα «Ηλεκτρονικά Παιχνίδια​—Υπάρχει Σκοτεινή Πλευρά;» άσκησε κάποια επίδραση στον Τσαρλς. «Αφότου διάβασα τη σειρά, προσπάθησα να περιορίσω το χρόνο που αφιέρωνα στο παιχνίδι», λέει ο ίδιος. «Ωστόσο, έπειτα από λίγο καιρό ξανάρχισα να παίζω όπως πάντα».

Κατά τη διάρκεια της στενής γνωριμίας και για κάποιο διάστημα μετά το γάμο του, ο Τσαρλς μπόρεσε να περιορίσει το παιχνίδι. «Αλλά στη συνέχεια», όπως λέει, «βγήκε ένα νέο παιχνίδι το οποίο περίμενα πολύ καιρό. Δανείστηκα χρήματα για να αγοράσω ένα κομπιούτερ που ήταν κατάλληλο για αυτό το παιχνίδι. Επρόκειτο για το πιο χρονοβόρο βιντεοπαιχνίδι που είχα παίξει ποτέ. Έκλεβε το χρόνο που έπρεπε να αφιερώνω στον Ιεχωβά. Παραμελούσα επίσης τη σύζυγό μου». Σύντομα, ο Τσαρλς κατάλαβε ότι ήταν ανάγκη να λάβει δραστικά μέτρα. «Αποφάσισα να καταστρέψω όλα τα βιντεοπαιχνίδια μου», λέει ο ίδιος. «Τα διέγραψα από το κομπιούτερ μου και τα πέταξα όλα στα σκουπίδια».

Μήπως ο Τσαρλς έχει μετανιώσει για την απόφασή του; Καθόλου! «Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν πόση ανακούφιση ένιωσα όταν το έκανα αυτό τελικά», λέει. «Αισθάνομαι ότι έχει αφαιρεθεί ένα τρομερό βάρος από τους ώμους μου. Νιώθω πιο κοντά στον Ιεχωβά από ποτέ και του μιλάω τακτικά μέσω προσευχής. Επίσης, δίνω περισσότερη προσοχή στη σύζυγό μου. Είμαι πολύ ευγνώμων που μπόρεσα να νικήσω τον εθισμό μου. Για το μόνο που μετανιώνω είναι ότι δεν το έκανα αυτό νωρίτερα».

[Υποσημείωση]