Καθένας Χρειάζεται ένα Σπίτι

«Καθένας έχει το δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένειά του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα . . . κατοικία».​—Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Άρθρο 25.

ΕΝΑΣ μεγάλος πληθυσμός μεταναστών που εργάζονται σε χωράφια έχουν εγκατασταθεί σταδιακά σε μια περιοχή την οποία θεωρούν τώρα σπίτι τους. Εκατοντάδες οικογένειες κατοικούν λίγο έξω από την πόλη, σε καταυλισμούς από τροχόσπιτα με χαμηλό ενοίκιο οι οποίοι ονομάζονται παρκεαδέρος. Σε αυτό το μέρος, βασικές υπηρεσίες όπως η αποχέτευση, η σταθερή παροχή νερού και η αποκομιδή σκουπιδιών είναι, στην καλύτερη περίπτωση, υποτυπώδεις, αν υπάρχουν καν. Κάποιος δημοσιογράφος είπε ότι αυτός ο οικισμός είναι «τόσο φτωχό μέρος ώστε [εργάτες χωραφιών] είχαν την οικονομική δυνατότητα να ζήσουν εκεί».

Πριν από τρία χρόνια, όταν οι αρμόδιοι υπάλληλοι άρχισαν να κλείνουν μερικούς τέτοιους χώρους, ορισμένες οικογένειες πούλησαν τα τροχόσπιτά τους και μετακόμισαν στα ήδη συνωστισμένα σπίτια, διαμερίσματα και γκαράζ στο κέντρο της πόλης. Άλλοι απλώς μάζεψαν τα πράγματά τους και έφυγαν, αναζητώντας ένα μέρος όπου θα μπορούσαν να επιστρέφουν έπειτα από κάθε θερισμό​—ένα μέρος το οποίο θα μπορούσαν να θεωρούν σπίτι τους.

Μήπως έρχεται στο μυαλό σας κάποια περιοχή της Κεντρικής ή της Νότιας Αμερικής; Θα πρέπει να το ξανασκεφτείτε. Μπορείτε να βρείτε αυτόν τον καταυλισμό από τροχόσπιτα κοντά στην πόλη Μέκκα στη νότια Καλιφόρνια των ΗΠΑ, η οποία βρίσκεται ανατολικά της πλούσιας πόλης Παλμ Σπρινγκς, λιγότερο από μία ώρα μακριά με το αυτοκίνητο. Μολονότι λέγεται πως στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχουν σήμερα περισσότεροι ιδιοκτήτες σπιτιών από ποτέ, και πως το μέσο οικογενειακό εισόδημα το 2002 αντιστοιχούσε σε 32.000 ευρώ, υπολογίζεται ότι περισσότερες από πέντε εκατομμύρια αμερικανικές οικογένειες εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες ανεπαρκούς στέγασης.

Η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή στις αναπτυσσόμενες χώρες. Παρά το γεγονός ότι έχουν ληφθεί πολλές  πολιτικές, κοινωνικές και θρησκευτικές πρωτοβουλίες, η παγκόσμια στεγαστική κρίση επιδεινώνεται με σταθερό ρυθμό.

Παγκόσμια Κρίση

Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε φτωχογειτονιές σε όλο τον κόσμο ξεπερνάει το ένα δισεκατομμύριο. Βραζιλιάνοι ειδικοί σε θέματα αστυφιλίας φοβούνται ότι οι διαρκώς επεκτεινόμενες φαβέλας, δηλαδή φτωχογειτονιές, εκείνης της χώρας σύντομα θα «γίνουν μεγαλύτερες και πολυπληθέστερες από τις πόλεις στις οποίες δημιουργήθηκαν αρχικά». Υπάρχουν πόλεις στη Νιγηρία όπου το 80 και πλέον τοις εκατό του πληθυσμού ζει σε φτωχογειτονιές και σε παράνομους οικισμούς. «Αν δεν ληφθούν σοβαρά μέτρα», είπε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν το 2003, «ο αριθμός των ατόμων που ζουν σε φτωχογειτονιές παγκοσμίως αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα 30 χρόνια στα 2 περίπου δισεκατομμύρια».

Τέτοιοι ψυχροί αριθμοί, όμως, δεν μεταδίδουν καθόλου το καταστροφικό προσωπικό κόστος που συνεπάγονται αυτές οι υποβαθμισμένες συνθήκες διαβίωσης για τους φτωχούς του κόσμου. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν έχουν βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής, το ένα τρίτο δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό, το ένα τέταρτο ζει σε συνθήκες ανεπαρκούς στέγασης και το ένα πέμπτο δεν έχει πρόσβαση σε σύγχρονες υγειονομικές υπηρεσίες. Οι περισσότεροι άνθρωποι στις αναπτυγμένες χώρες δεν θα άφηναν ούτε τα κατοικίδιά τους να ζήσουν σε τέτοιες συνθήκες.

Οικουμενικό Δικαίωμα

Είναι γενικά αποδεκτό ότι η κατάλληλη στέγη αποτελεί βασική ανθρώπινη ανάγκη. Η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η οποία υιοθετήθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 1948, διακήρυξε ότι καθένας έχει το δικαίωμα σε ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο, και ειδικότερα σε επαρκή κατοικία. Πράγματι, καθένας χρειάζεται ένα κατάλληλο σπίτι.

Πιο πρόσφατα, το 1996, πολλές χώρες υιοθέτησαν το Σχέδιο Δράσης για τους Ανθρώπινους Οικισμούς (Habitat Agenda) του ΟΗΕ, όπως έγινε γνωστό αργότερα. Αυτό το κείμενο περιγράφει σαφείς δεσμεύσεις όσον αφορά την παροχή επαρκούς στέγης για όλους. Έπειτα, την 1η Ιανουαρίου 2002, ο ΟΗΕ ισχυροποίησε περισσότερο αυτή τη δέσμευση επισημοποιώντας το εν λόγω σχέδιο δράσης ως πλήρες πρόγραμμα του ΟΗΕ.

Αποτελεί ειρωνεία το γεγονός ότι, ενώ μερικές από τις πλουσιότερες χώρες έχουν αρχίσει να επαναλαμβάνουν τα αιτήματά τους για δημιουργία αποικιών στη σελήνη και για την εξερεύνηση του Άρη, ολοένα και περισσότεροι από τους φτωχότερους πολίτες τους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ζουν σε ένα κατάλληλο μέρος εδώ στη γη. Πώς επηρεάζει εσάς η στεγαστική κρίση; Μπορούμε άραγε να ελπίζουμε ότι πράγματι κάποια μέρα όλοι θα έχουν το δικό τους άνετο σπίτι;

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

Ενώ μερικές χώρες προσπαθούν να αποικίσουν τη σελήνη, αρκετοί από τους πολίτες τους δεν έχουν κατάλληλο μέρος για να ζήσουν στη γη

 [Εικόνα στη σελίδα 2, 3]

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΙΑ.

Σε κάποια πόλη 3.500 οικογένειες ζουν σε αυτοσχέδιες σκηνές και έχουν απελπιστική ανάγκη για νερό και εγκαταστάσεις υγιεινής

[Ευχαριστίες]

© Tim Dirven/​Panos Pictures

[Εικόνα στη σελίδα 4]

ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ