Το Πρόβλημα της Σίτισης των Πόλεων

«Το έργο της επαρκούς σίτισης των πόλεων του κόσμου αποτελεί πρόβλημα που εντείνεται ολοένα και περισσότερο και που απαιτεί συντονισμένες προσπάθειες από παραγωγούς και μεταφορείς τροφίμων, από διευθυντές αγορών τροφίμων καθώς και από αμέτρητους πωλητές λιανικής».​—ΖΑΚ ΝΤΙΟΥΦ, ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ (FAO).

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ στη διακίνηση τροφίμων φτάνουν στο σημείο να πουν ότι η επάρκεια τροφίμων για τις πόλεις θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει «το μεγαλύτερο ανθρωπιστικό πρόβλημα» του 21ου αιώνα.

Επάρκεια τροφίμων είναι το «να έχουν όλοι οι άνθρωποι πρόσβαση οποιαδήποτε στιγμή σε αρκετή τροφή για την εξασφάλιση δραστήριας, υγιούς ζωής». Αυτή τη στιγμή, τα τρόφιμα που είναι διαθέσιμα παγκοσμίως θα αρκούσαν για την κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού της γης​—υπό την προϋπόθεση ότι θα διακινούνταν ανάλογα με αυτές τις ανάγκες. Στην πραγματικότητα, όμως, περίπου 840 εκατομμύρια άνθρωποι πέφτουν κάθε βράδυ για ύπνο χωρίς να έχουν τραφεί επαρκώς. Πολλοί από αυτούς ζουν σε πόλεις. Εξετάστε ορισμένες πτυχές του προβλήματος.

Αδηφάγες Μεγαλουπόλεις

Καθώς οι πόλεις αναπτύσσονται, οι γύρω αγροί που χρησιμοποιούνταν κάποτε για την αγροτική παραγωγή αντικαθίστανται σταδιακά από νέες κατοικίες, βιομηχανίες και δρόμους. Συνεπώς, οι αγροκαλλιέργειες μετατοπίζονται ακόμη πιο μακριά από τις πόλεις τις οποίες τροφοδοτούν. Συνήθως, μέσα στις πόλεις καλλιεργούνται λίγα ή καθόλου τρόφιμα, και το κρέας φτάνει εκεί από μακρινές αγροτικές περιοχές. Σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, οι δρόμοι μέσω των οποίων μεταφέρονται τα προϊόντα από τους αγρούς στις πόλεις είναι ακατάλληλοι. Αυτό συνεπάγεται περισσότερο χρόνο μεταφοράς, μεγαλύτερες απώλειες και, τελικά, υψηλότερες τιμές για τους καταναλωτές, αρκετοί από τους οποίους είναι πολύ φτωχοί.

 Μερικές πόλεις στον αναπτυσσόμενο κόσμο είναι ήδη μεγάλες και αναπόφευκτα θα γίνουν ακόμη μεγαλύτερες. Το 2015, η Βομβάη αναμένεται να έχει 22,6 εκατομμύρια κατοίκους, το Δελχί 20,9 εκατομμύρια, η Πόλη του Μεξικού 20,6 εκατομμύρια και το Σάο Πάολο 20 εκατομμύρια. Υπολογίζεται ότι μια πόλη δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων​—όπως η Μανίλα ή το Ρίο ντε Τζανέιρο—​πρέπει να εισάγει μέχρι και 6.000 τόνους τροφίμων ημερησίως.

Αυτό δεν είναι απλό εγχείρημα, και δεν γίνεται ευκολότερο, ιδιαίτερα σε περιοχές όπου σημειώνεται ραγδαία ανάπτυξη. Για παράδειγμα, η Λαχώρη, στο Πακιστάν, έχει όχι μόνο υψηλό ποσοστό γεννήσεων (2,8 τοις εκατό) αλλά και «ανησυχητικά» υψηλό, όπως αποκαλείται, ποσοστό μετανάστευσης από αγροτικές περιοχές. Σε πολλά αναπτυσσόμενα κράτη, εκατομμύρια νέοι κάτοικοι εισρέουν σε ήδη ασφυκτικά γεμάτες πόλεις αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, εργασία, αγαθά και υπηρεσίες. Εξαιτίας αυτής της μετανάστευσης, ο πληθυσμός της πόλης Ντάκα, στο Μπαγκλαντές, αναμένεται να αυξάνεται κατά ένα εκατομμύριο ή και περισσότερο κάθε χρόνο για το προβλεπόμενο μέλλον. Σύμφωνα με υπολογισμούς, το 2025 ο πληθυσμός της Κίνας, ο οποίος τώρα είναι αγροτικός κατά τα δύο τρίτα, θα γίνει κυρίως αστικός. Την ίδια περίοδο, αναμένεται ότι στις πόλεις της Ινδίας θα ζουν 600 εκατομμύρια άνθρωποι.

Η μετανάστευση στις πόλεις αλλάζει το συνολικό χαρακτήρα πολλών περιοχών του κόσμου. Στη Δυτική Αφρική, για παράδειγμα, μόνο το 14 τοις εκατό του πληθυσμού ζούσε σε αστικές περιοχές το 1960. Το 1997 ο αστικός πληθυσμός αποτελούσε το 40 τοις εκατό, και πιστεύεται ότι μέχρι το 2020 ο αριθμός αυτός θα ανέλθει στο 63 τοις εκατό. Στο κέρας της Αφρικής, οι αστικοί πληθυσμοί αναμένεται  να διπλασιαστούν μέσα σε μια δεκαετία. Προβλέπεται δε ότι, στο εγγύς μέλλον, το 90 τοις εκατό της συνολικής αύξησης του πληθυσμού στις αναπτυσσόμενες χώρες θα σημειωθεί σε μικρές και μεγάλες πόλεις.

Η αύξηση της εισροής τροφίμων στις αστικές περιοχές προκειμένου να τραφούν όλα αυτά τα πεινασμένα στόματα αποτελεί κολοσσιαίο εγχείρημα. Απαιτεί συγχρονισμένες προσπάθειες από χιλιάδες αγρότες, συσκευαστές, οδηγούς φορτηγών, εμπόρους και διεκπεραιωτές, καθώς και τη χρήση χιλιάδων οχημάτων. Εντούτοις, σε μερικές περιοχές, η αυξημένη ζήτηση των αστικών κέντρων για τρόφιμα ξεπερνάει την ικανότητα που έχουν οι γύρω περιοχές να την ικανοποιήσουν. Επιπλέον, στις περισσότερες πόλεις του αναπτυσσόμενου κόσμου, υπηρεσίες όπως οι μεταφορές και εγκαταστάσεις όπως οι αποθήκες, οι αγορές και τα σφαγεία έχουν ήδη υπερβεί τα όριά τους.

Εκτεταμένη Φτώχεια

Το πρόβλημα της σίτισης αυξανόμενων πληθυσμών γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο εκεί όπου υπάρχει εκτεταμένη φτώχεια. Πολλές μεγάλες πόλεις στον αναπτυσσόμενο κόσμο, όπως η Ντάκα, το Φρίταουν, η Πόλη της Γουατεμάλας, το Λάγος και η Λα Πας, αντιμετωπίζουν ήδη ποσοστά φτώχειας της τάξης του 50 τοις εκατό ή και παραπάνω.

Όταν συζητούν για τα αποθέματα τροφίμων τέτοιων πληθυσμών, οι αναλυτές κάνουν διάκριση ανάμεσα στη διαθεσιμότητα και στην προσβασιμότητα. Μπορεί να πουλιούνται τρόφιμα στις αγορές της πόλης​—δηλαδή να είναι διαθέσιμα—​αλλά αυτό δεν ανακουφίζει τους φτωχούς αστούς αν η τιμή δεν είναι προσιτή για αυτούς. Έχει παρατηρηθεί ότι, καθώς αυξάνεται το εισόδημα ορισμένων κατοίκων της πόλης, αυτοί ζητούν και καταναλώνουν μεγαλύτερη ποσότητα και ευρύτερη ποικιλία τροφίμων. Οι φτωχοί αστοί, από την άλλη πλευρά, δυσκολεύονται να αγοράσουν επαρκή τρόφιμα για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες και τις προτιμήσεις τους. Τέτοιες φτωχές οικογένειες ίσως χρειάζεται να δαπανούν το 60 ως και το 80 τοις εκατό του συνολικού τους εισοδήματος για τρόφιμα.

Το κόστος πιθανόν να ήταν χαμηλότερο αν τα τρόφιμα αγοράζονταν σε μεγάλες ποσότητες. Ωστόσο, αυτό είναι αδύνατον αν οι άνθρωποι δεν έχουν αρκετά χρήματα στα χέρια τους. Πολλά σπιτικά δεν μπορούν καν να καλύψουν τις στοιχειώδεις διατροφικές ανάγκες τους, και το αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι ο υποσιτισμός. Στις πόλεις της υποσαχάριας Αφρικής, για να αναφέρουμε μόνο μία περιοχή, λέγεται ότι ο υποσιτισμός αποτελεί «σοβαρό, εκτεταμένο πρόβλημα».

Ιδιαίτερο κίνδυνο διατρέχουν όσοι έχουν μετακομίσει πρόσφατα από αγροτικές περιοχές και δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στο περιβάλλον της πόλης​—όπως οι μεμονωμένες μητέρες, οι χαμηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι που πληρώνονται καθυστερημένα λόγω των οικονομικών προβλημάτων της κυβέρνησης, οι ανάπηροι, οι ηλικιωμένοι και οι ασθενείς. Τέτοιες ομάδες κινδύνου ζουν συνήθως σε απομακρυσμένες γειτονιές οι οποίες στερούνται τις βασικές ανέσεις​—ηλεκτρισμό, δίκτυο ύδρευσης, αποχέτευση, δρόμους και αποκομιδή απορριμμάτων—​ενώ μεγάλες μάζες κατοικούν σε προσωρινές ή επισφαλείς κατοικίες. Εκατομμύρια άνθρωποι που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα υπό τέτοιες συνθήκες είναι πολύ ευάλωτοι σε οποιεσδήποτε αδυναμίες του συστήματος προμήθειας τροφίμων. Τέτοια άτομα ζουν συνήθως μακριά από τις πλησιέστερες αγορές και δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πληρώνουν ακριβά για τρόφιμα κατώτερης ποιότητας. Πράγματι, βρίσκονται σε δυσχερή θέση.

Αβέβαιες και Ανθυγιεινές Συνθήκες

Σε πολλές περιοχές δεν είναι ασυνήθιστη η ραγδαία αστική ανάπτυξη η οποία λαβαίνει χώρα δίχως  σχεδιασμό και παράνομα. Το αποτέλεσμα είναι ένα ανθυγιεινό και ανασφαλές περιβάλλον με υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας. «Συχνά», λέει το έντυπο της FAO Σίτιση των Πόλεων (Feeding the Cities), «οι ιθύνοντες των πόλεων στον αναπτυσσόμενο κόσμο πασχίζουν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του γοργά αυξανόμενου πληθυσμού σε φυσικό περιβάλλον το οποίο στην πραγματικότητα επαρκεί μόνο για λίγους από τους κατοίκους».

Στο μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής, οι αγορές συνήθως δεν είναι οργανωμένες αλλά αναπτύσσονται άναρχα. Οι έμποροι αρχίζουν να πουλούν τα αγαθά τους οπουδήποτε υπάρχει ζήτηση. Οι αγορές που δημιουργούνται με αυτόν τον τρόπο δεν διαθέτουν ούτε τις στοιχειώδεις εγκαταστάσεις.

Στο Κολόμπο της Σρι Λάνκα, οι υπάρχουσες αγορές χονδρικής και λιανικής βρίσκονται σε άβολες τοποθεσίες και είναι ασφυκτικά συνωστισμένες. Οι οδηγοί φορτηγών παραπονιούνται ότι δαπανούν πολλές ώρες για να φτάσουν στην κεντρική αγορά και να φύγουν από αυτήν. Οι χώροι στάθμευσης, φόρτωσης και εκφόρτωσης είναι ανεπαρκείς.

Σε άλλα σημεία, οι αγορές παρουσιάζουν σημάδια κακοσυντήρησης και κακοδιαχείρισης. Ανθυγιεινές συνθήκες που δημιουργούνται από αυξανόμενες ποσότητες οργανικών και ανόργανων καταλοίπων εγκυμονούν κινδύνους για την υγεία. «Αυτά τα προβλήματα», λέει ο δήμαρχος μιας πόλης της Νότιας Ασίας, «συμβάλλουν σε προοδευτικό εκφυλισμό της ποιότητας ζωής».

Η σοβαρότητα των προβλημάτων που σχετίζονται με την υγιεινή και τα περιβαλλοντικά ζητήματα  φαίνεται παραστατικά από τα πορίσματα κάποιας έρευνας σχετικά με τα ζωικά προϊόντα που πουλιούνται σε μια πόλη της Νοτιοανατολικής Ασίας. Εκεί είναι συνηθισμένο να «εκτίθεται [το κρέας] στο έδαφος και να έρχεται σε επαφή με το χώμα και το βρώμικο νερό». Βρέθηκε σαλμονέλα στο 40 τοις εκατό των δειγμάτων χοιρινού και στο 60 τοις εκατό των δειγμάτων βοδινού, ενώ το 100 τοις εκατό των δειγμάτων βοδινού περιείχαν το βακτήριο E. coli. Διαπιστώθηκε επίσης μόλυνση από βαρέα μέταλλα, όπως ο μόλυβδος και ο υδράργυρος.

Ως αντίδραση στην ανεπαρκή, αναξιόπιστη ή ακανόνιστη πρόσβαση σε αποθέματα τροφίμων, οι κάτοικοι των πόλεων, όπως πολλοί στην Κάνο της Νιγηρίας, προσπαθούν να καλλιεργούν κάθε ελεύθερο κομμάτι γης που μπορεί να είναι διαθέσιμο. Ωστόσο, οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους δεν έχουν νομικά δικαιώματα σε εκείνη τη γη. Επομένως κινδυνεύουν να εκδιωχθούν και να καταστραφεί η παραγωγή που μοχθούν να καλλιεργήσουν.

Ο Ολίβιο Αρτζέντι, ειδικός της FAO για την επάρκεια τροφίμων στις πόλεις, περιγράφει τι είδε όταν επισκέφτηκε τη γεωργική περιοχή μιας πόλης στο Μεξικό κοντά σε ένα ποτάμι στο οποίο καταλήγουν τα λύματα κάποιου γειτονικού χωριού. Οι ντόπιοι αγρότες χρησιμοποιούσαν αυτό το ποτάμι για να ποτίζουν τα λαχανικά τους και τη λάσπη του για να ετοιμάζουν τα φυτώριά τους. «Ρώτησα τις αρχές αν ήταν ενήμερες για τον κίνδυνο που υπήρχε», γράφει ο Αρτζέντι, «και εκείνοι είπαν ότι δεν ήταν σε θέση να κάνουν τίποτα επειδή δεν είχαν ούτε τα οικονομικά ούτε τα τεχνικά μέσα». Τέτοια προβλήματα διαπιστώνονται επανειλημμένα σε όλα τα μήκη και πλάτη του αναπτυσσόμενου κόσμου.

Οι Πόλεις Πασχίζουν να Αντεπεξέλθουν

Ο κατάλογος με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γοργά αναπτυσσόμενες πόλεις φαίνεται ατελείωτος. Διεθνείς οργανισμοί, τοπογράφοι και ιθύνοντες κάνουν ό,τι μπορούν για να τα λύσουν. Στις μεθόδους τους περιλαμβάνεται η προώθηση της αγροτικής παραγωγής τροφίμων και η δυνατότητα επαρκούς πρόσβασης, αλλά και η κατασκευή νέων δρόμων, αγορών και σφαγείων. Διακρίνουν την ανάγκη για την προώθηση ιδιωτικών επενδύσεων στη δημιουργία αποθηκευτικών εγκαταστάσεων, για πιο εύκολη πίστωση σε αγρότες, εμπόρους και μεταφορείς, καθώς και για τη θέσπιση  κατάλληλων διατάξεων σχετικά με το εμπόριο και την υγιεινή. Ωστόσο, οι αναλυτές παρατηρούν ότι, παρ’ όλες τις προσπάθειες που έχουν γίνει, πολλές τοπικές αρχές δεν καταφέρνουν να αντιληφθούν τα ζητήματα που περιλαμβάνονται και να ανταποκριθούν ανάλογα. Ακόμη και όταν το πετυχαίνουν αυτό, οι διαθέσιμοι πόροι είναι ανεπαρκείς για να τους επιτρέψουν να καταπιαστούν με τα προβλήματα.

Οι τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πόλεις, ιδιαίτερα στον αναπτυσσόμενο κόσμο, έχουν οδηγήσει σε επείγουσες προειδοποιήσεις. Σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών της Πολιτικής για τα Τρόφιμα, στην Ουάσινγκτον, D.C., «οι αστικοί πληθυσμοί θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται και αυτά τα προβλήματα [πείνα, υποσιτισμός και φτώχεια] θα αναπτύσσονται μαζί τους​—εκτός και αν αναλάβουμε δράση τώρα». Σχετικά με το μέλλον των πόλεων στις φτωχότερες χώρες, η Τζάνις Πέρλμαν, πρόεδρος του Προγράμματος για τις Μεγαλουπόλεις, ενός διεθνούς δικτύου οργανισμών που ασχολούνται με την εξεύρεση λύσεων για τα αστικά προβλήματα, επισημαίνει: «Δεν υπάρχει προηγούμενο όσον αφορά τη σίτιση, τη στέγαση, την απασχόληση ή τη μεταφορά τόσο πολλών ανθρώπων σε τόσο πυκνοκατοικημένη περιοχή, κάτω από τόσο σοβαρούς οικονομικούς και περιβαλλοντικούς περιορισμούς. Οι πόλεις φτάνουν στα όρια των δυνατοτήτων που έχουν για να υποστηρίζουν την ανθρώπινη ζωή».

Υπάρχουν, όμως, βάσιμοι λόγοι για να πιστεύουμε ότι τα προβλήματα προμήθειας και διακίνησης τροφίμων θα λυθούν σύντομα.

[Πλαίσιο στη σελίδα 5]

ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΜΕΝΕΣ ΠΟΛΕΙΣ

◼ Σχεδόν όλη η αύξηση του πληθυσμού που αναμένεται παγκοσμίως για τα επόμενα 30 χρόνια θα συγκεντρωθεί στις πόλεις.

◼ Αναμένεται ότι το 2007 ο μισός και πλέον πληθυσμός του κόσμου θα ζει σε αστικές περιοχές.

◼ Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε πόλεις παγκοσμίως υπολογίζεται ότι θα αυξάνεται κατά 1,8 τοις εκατό περίπου ετησίως. Με αυτόν το ρυθμό, οι αστικοί πληθυσμοί θα διπλασιαστούν μέσα σε 38 χρόνια.

◼ Ο αριθμός των πόλεων με πέντε εκατομμύρια ή περισσότερους κατοίκους αναμένεται να ανέλθει από 46 που ήταν το 2003 σε 61 το 2015.

[Ευχαριστίες]

Source: World Urbanization Prospects​—The 2003 Revision, United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division

[Πλαίσιο στη σελίδα 6]

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΗΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ

◼ «Έχει ήδη καταδειχτεί σε όλο τον κόσμο ότι οποτεδήποτε σημειώνεται απότομη αύξηση στις τιμές των τροφίμων παρατηρείται πολιτική αναταραχή και κοινωνική αστάθεια στις πόλεις».​—Ζακ Ντιούφ, γενικός διευθυντής της Οργάνωσης Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ.

◼ Το 1999, οι τυφώνες Τζορτζ και Μιτς έπληξαν την περιοχή της Καραϊβικής και την Κεντρική Αμερική, προκαλώντας εκτεταμένες καταστροφές, αποδιοργάνωση των καθημερινών δραστηριοτήτων και ελλείψεις τροφίμων.

◼ Οι διαμαρτυρίες για τις υψηλές τιμές των καυσίμων στον Ισημερινό το 1999 και στη Βρετανία το 2000 προκάλεσαν σοβαρή αποδιοργάνωση στην προμήθεια τροφίμων.

◼ Μεταξύ των δεινών που φέρνει ο πόλεμος είναι και οι ελλείψεις τροφίμων.

[Πλαίσιο/Εικόνα στη σελίδα 7]

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ

Η ΚΟΝΣΟΥΕΛΟ και τα 13 παιδιά της ζουν σε έναν πρόχειρο οικισμό σε καταπατημένη γη (φαίνεται επάνω) στα περίχωρα της Λίμα του Περού. Τρία από τα παιδιά της έχουν φυματίωση. «Ζούσαμε στα βουνά», αναφέρει η ίδια, «αλλά μια νύχτα, μαζί με εκατοντάδες άτομα από το χωριό μας, μετακομίσαμε στην πόλη. Σκεφτήκαμε ότι “στη Λίμα τα παιδιά μας θα πάνε σχολείο και θα φοράνε παπούτσια. Η ζωή θα είναι καλύτερη για αυτά”». Έτσι λοιπόν, οι χωρικοί έφτιαξαν αχυρένια καλύμματα και μέσα σε μια νύχτα μετακόμισαν όλοι στην πόλη και έστησαν αχυροκαλύβες. Το πρωί υπήρχαν τόσο πολλοί καταπατητές ώστε οι αρχές δεν μπορούσαν να τους διώξουν.

Στο σπίτι της Κονσουέλο υπάρχει μια μεγάλη τρύπα στη σκεπή και λάσπη στο δάπεδο. «Εκτρέφω αυτά τα κοτόπουλα για να τα πουλήσω στους πλουσίους», λέει, αναφερόμενη στα ζώα που πηγαινοέρχονται στο σπίτι της. «Ήθελα χρήματα για να πάρω παπούτσια στην κόρη μου. Αλλά τώρα πρέπει να πληρώσω με αυτά το νοσοκομείο και τα φάρμακα».

Τα μόνα τρόφιμα που έχει η Κονσουέλο είναι μερικά κρεμμύδια. Είναι δύσκολο να βρει εργασία και δεν έχει αρκετά χρήματα ούτε για να αγοράζει τακτικά νερό. Δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό ούτε τουαλέτα στο ετοιμόρροπο σπίτι της. «Χρησιμοποιούμε αυτόν τον κουβά. Τη νύχτα στέλνω τα παιδιά να τον αδειάσουν κάπου», εξηγεί η Κονσουέλο. «Δεν γίνεται αλλιώς».

Η Κονσουέλο δεν έχει υποστήριξη από τον άντρα της, τον οποίο βλέπει σπανίως. Είναι μόλις πάνω από 30 χρονών αλλά φαίνεται πολύ μεγαλύτερη. «Τα μικρά μαύρα μάτια της κοιτάζουν ανέκφραστα μέσα από το πρησμένο πρόσωπό της», λέει η αρθρογράφος που της πήρε συνέντευξη. «Είναι μάτια χωρίς ελπίδα».

[Ευχαριστίες]

Source: In Context

AP Photo/​Silvia Izquierdo

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 9]

«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΩ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ;»

ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ σκέφτεται το ενδεχόμενο να μετακομίσει σε κάποια πόλη θα ήταν καλό να εξετάσει μερικούς παράγοντες. «Ένα από τα κύρια θέλγητρα είναι η προσδοκία για καλύτερη ζωή σε σύγκριση με τις ευκαιρίες που προσφέρονται στις αγροτικές περιοχές», λέει το έντυπο της Οργάνωσης Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ Σίτιση των Πόλεων. Ωστόσο, «η βελτίωση ίσως να μην έρθει αμέσως, πιθανόν ούτε και έπειτα από μία ή περισσότερες γενιές».

Στην πραγματικότητα, πολλοί οι οποίοι μετακομίζουν από αγροτικές περιοχές στην πόλη αντιμετωπίζουν έλλειψη στέγης, ανεργία και χειρότερη φτώχεια από πριν​—και όλα αυτά σε άγνωστο περιβάλλον. Αν, λοιπόν, σκέφτεστε να κάνετε ένα τέτοιο βήμα, είστε βέβαιοι ότι θα σας δώσει τη δυνατότητα να βοηθήσετε την οικογένειά σας; Η εργασία στις πόλεις, αν βρείτε, συνήθως δεν αποφέρει πολλά έσοδα. Μήπως οι πιέσεις που σας υποχρεώνουν να εργάζεστε πολλές ώρες απλώς για να τα βγάζετε πέρα θα κάνουν εσάς ή την οικογένειά σας να παραμελείτε δραστηριότητες τις οποίες θεωρείτε σημαντικές;​—Ματθαίος 28:19, 20· Εβραίους 10:24, 25.

Μερικοί γονείς έχουν επιλέξει να κάνουν μια τέτοια μετακίνηση αφήνοντας πίσω τις οικογένειές τους. Είναι αυτό συνετό; Οι Χριστιανοί γονείς έχουν την υποχρέωση να προμηθεύουν για τις οικογένειές τους από υλική άποψη, αλλά τι θα σήμαινε ο αποχωρισμός για την οικογένεια από συναισθηματική και πνευματική άποψη; (1 Τιμόθεο 5:8) Θα μπορούσαν οι πατέρες να αναθρέψουν αποτελεσματικά τα παιδιά τους «με τη διαπαιδαγώγηση και τη νουθεσία του Ιεχωβά»; (Εφεσίους 6:4) Μήπως ο χωρισμός των συζύγων θα τους εξέθετε σε ηθικούς πειρασμούς;​—1 Κορινθίους 7:5.

Οποιαδήποτε μετακίνηση, φυσικά, είναι ζήτημα προσωπικής απόφασης. Οι Χριστιανοί, προτού πάρουν μια τέτοια απόφαση, πρέπει να υπολογίζουν όλους τους παράγοντες που περιλαμβάνονται και να ζητούν την κατεύθυνση του Ιεχωβά μέσω προσευχής.​—Λουκάς 14:28.

[Εικόνες στη σελίδα 8, 9]

Οι πόλεις παλεύουν με τις ανθυγιεινές συνθήκες και την κυκλοφοριακή συμφόρηση

Ινδία

Νίγηρας

Μεξικό

Μπαγκλαντές

[Εικόνα στη σελίδα 8]

Σε πολλές φτωχές αστικές οικογένειες πρέπει να εργάζονται ακόμη και τα παιδιά

[Ευχαριστίες για την προσφορά των εικόνων στη σελίδα 8]

India: © Mark Henley/​Panos Pictures; Niger: © Olivio Argenti; Mexico: © Aubrey Wade/​Panos Pictures; Bangladesh: © Heldur Netocny/​Panos Pictures; bottom photo: © Jean-Leo Dugast/​Panos Pictures